ولادت امام رضا (ع) 98 - مجتبی رمضانی

مدیحه سرایی - روزی که نام عشق بازان را نوشتند این قوم را مجنون ، تو را لیلا نوشتند آنگاه مُلکِ عاشقی تقسیم کردند این سرزمین را مالِ تو آقا نوشتند زهرا به هر سویی ، سفیری را فرستاد نام تو را صد شکر سهم ما نوشتند ایران چه کم دارد ؟ دیار اهل بیت است یک سو علی ، یک سوی آن زهرا نوشتند این سرزمین را از همان اول خریدند مدیون خانوادة موسی نوشتند با حُبِّ تو هر شیعه ای « اثنی عشر » شد یعنی کنار نامتان « الا » نوشتند از بعد آنکه ضامن آهو شدی تو عشاق را آوارة صحرا نوشتند تا عکس تو در چشمهای آهو افتاد در زیر ابرویش دو تا شهلا نوشتند تو سفره دار عالمی مشکل گشایی آقای ما سلطان علی موسی الرضایی اشکی چکید و باب صحبت با تو وا شد ناگاه دیدم صحن تو عرشِ خدا شد آنقدر وا کردی گره از کار مردم تا پنجره فولاد تو دارالشفا شد اصلاً نمی دانم زِ کِیْ بُردی دلم را اصلاً چگونه این دلم جای شما شد یک نیمه شب افتاد راهم در حریمت دیگر نمی دانم که با حالم چه ها شد من اولین باری که بوسیدم ضریحت از داغی آن بوسه قلبم مبتلا شد تا آمدم لب وا کنم آقا ... آقا آمد ندا برخیز حاجاتت روا شد پای ضریحت عاشقی با گریه می گفت در این حرم امضا برات کربلا شد غیر از تو من با هیچ کس کاری ندارم اصلاً بدون تو خریداری ندارم تا روبروی گنبد تو ایستادم دارو ندارم را همه نذر تو دادمبا چشم گریان راه افتادم به سویت یک لحظه دیدم بر درِ باب الجوادم اذن دخولم اشکهای دیده ام شد صورت به خاک گرم صحن تو نهادم احساس کردم بین آغوش تو هستم مانند طفل گم شده از پا فتادم دلشوره هایم را خودت آرام کردی دستان پُر مهر تو تسکین الفؤادم کُلِّ زیارت نامه ام شد عشق بازی گفتم : غلامم ، نوکرم ، من خانه زادم گفتم که یک دنیا برایت حرف دارم اما ببخشش این جمله های بی سوادم

سرود - آقام امام رضا مهربونِه تا حرم منُ می‌کشونه حاجتِ دلم‌رو می‌دونه ضامنِ آهو ضامنِ آهو آهویِ دلِ من راهیِ حرم شد در حرم سرایِ رضوی بَس که محترم شد در حریم دلبر، دل شده هوایی قبله‌ی دل و اهلِ دلِ گنبدِ طلایی اون که دل از ما می‌بره مقصدِ اهلِ سفره جَنتُ یک جا می‌خره ضامنِ آهو ضامنِ آهو شب، شبِ وصالِ، کف زدن حلالِ دل بریدن از صحنِ گوهرشادِ تو محالِ صحنِ قدسِش عشقِ، تو حرم نوشته صحنِ سقّا خونت آقاجون عینهو بهشته جنت و رضوانِ منی، خسرو خوبانِ منی شاهِ خراسانِ منی، ضامنِ آهو ضامنِ آهو ضامنِ آهو مددی ضامت آهو مددی ضامنِ آهو ضامنِ آهو صحبت از کریمِ، جَنتُ النعیمِ عمریِ که این دل حرمِ مشهدت مُقیمِ تا تویی امیرم، شاهِ بی‌نظیرم هرگز از سَرِ دامنِ تو دستِ خود نگیرم ای گلِ باغِ اَزَلی، نورِ دو چشمانِ علی ذکرَمِ با صوتِ جَلی، ضامتِ آهو ضامنِ آهو ضامنِ آهو مددی ضامت آهو مددی ضامنِ آهو ضامنِ آهو

سرود - هرکسی که با تو گره خورد شبای تاریک نداره زائر مشهد تو بودن از دور و نزدیک نداره با یه سلام ساده دلو میزنم به جاده ته مسیر این دل دم باب الجواده صحن تا صحن تو پر از زائره من با مشهدت دارم خاطره ایوون طلا و موج گدا و این زائرا و امام رضا این فواره ها و نقاره ها و بیچاره ها و امام رضا سقاخونه ها و دیوونه ها و پروونه ها و امام رضا یا امام رضا یا امام رضا راهی که آخرش تو باشی هیچ موقع بن بست نداره دستمو میگیره تو صحنت آقایی که دست نداره سحرا تو ضریحت عطر خدا میپیچه شبایی که شمیم کرب و بلا میپیچه خاک مشهدت خاک جنته تو مشهد بودن اوج لذته این سبک و سیاق و صحن و رواق و این چلچراغ و امام رضا شبهای ضریح و عطر مسیح و صوت ملیح و امام رضا این عرض سلام و اوج مرام و این گریه هامو امام رضا یا امام رضا یا امام رضا درای صحن تو که بازه حتی سحر بسته نمیشه نوکرت از بردن اسمت تا به ابد خسته نمیشه کبوترای مشهد طائر آسمونن زائرای حریمت زائر آسمونن خورشید حرم آقا گنبده تو هر خونه ای عکس مشهده بارون که میباره صحنو دوباره یادم میاره امام رضا قلبم بی قراره طاقت نداره وقت قراره امام رضا باز قلبم خماره صحنی که داره بارون میباره امام رضا یا امام رضا یا امام رضا