شب بیست و پنجم ماه رمضان 1402 - محمود کریمی

مدح - من مریدم؛ مراد می‌خواهم وصل خیرالعباد می‌خواهم کمم امّا زیاد می‌خواهم از امام جواد می‌خواهم یا جوادالائمه ادرکنی خاک ابن‌الرضاست در گل من مهر او روز حشر، حاصل من همه‌جا اوست شمع محفل من نقش بسته به مصحف دل من یا جوادالائمه ادرکنی روسیاهم؛ سفید شد مویم گرد عصیان نشسته بر رویم هر چه هستم، گدای این کویم با تمام وجود می‌گویم یا جوادالائمه ادرکنی گر چه یا سیّدی گنهکارم تو مرا یار و من تو را عارم تو سراپا گلی و من خارم به همه گفته‌ام، تو را دارم یا جوادالائمه ادرکنی ای ولایت، تمام ایمانم کاظمین تو، قبله‌ی جانم من همه دردم و تو درمانم کی کنی ای طبیب درمانم یا جوادالائمه ادرکنی تو جوادی و من گدای توام مور افتاده پیش پای توام بی‌نوایی به نینوای توام همه‌جا بر در سرای توام یا جوادالائمه ادرکنی تو که بر ثامن‌الحجج، پسری نورچشمی و پاره‌ی جگری سیّدی! از پدر غریب‌تری خواهم از آتش غمت، شرری یا جوادالائمه ادرکنی یار زد همچو مار بر جانت کشت امّا غریب و عطشانت داد پاسخ به لطف و احسانت پدر و مادرم به قربانت یا جوادالائمه ادرکنی مادرت پشت آن در بسته دیده‌گریان و سینه بشکسته سوخت از ناله‌ی تو پیوسته ای ز بیداد یار، دل‌خسته یا جوادالائمه ادرکنی با همه لطف و مهربانی تو قاتلت گشت، یار جانی تو رحم ننمود بر جوانی تو ای فدای غم نهانی تو یا جوادالائمه ادرکنی ای به دامان مهر تو دستم من که از کوثر شما مستم بدم؛ امّید بر شما بستم هرکه‌‌ام میثم شما هستمیا جوادالائمه ادرکنی

روضه - مثل زهرای قدکمان شده‌ای در جوانی، خمید قامت تو به طواف دل تو آمده زهر تا زند مهر بر شهادت تو دست‌ و پا می‌زنی غریبانه تشنه هستی و آب می‌نوشد دور تو هلهله‌کنان؛ ای وای! بی‌حیایی شراب می‌نوشد صورتت روی دامن خاک است مثل ماهی که می‌شود پنهان زیر لب، روضه خواندی و گفتی السّلام علیک یاعطشان جای شکر است؛ خاتم دستت نشده زینت یهودی‌ها خیمه‌ات را نزد کسی آتش بدنت هم نشد لگد با پا جای شکر است، سر به تن داری بر تن پاک خود، کفن داری خیزران از لبت نبوسیده جای سالم، تو در دهن داری جان عالم فدای شاهی که از سر زین چو سرنگون گردید پیش چشمان مادرش زهرا شمر با خنجرش که می‌برّید

نوحه - چشامو توو غم تو به دست گریه دادم الا یا اهل عالم! من گدای جوادم فدای تو منم که گدای خونه‌زادم الا یا اهل عالم! من گدای جوادم عالم فدای تنی که شد بی‌سر سری به نیزه برابر خواهر تنی پر از زخم به دامن مادر منم اونی‌که خاک حریم کاظمینم منم اون‌که هلاک کربلای حسینم