شهادت حضرت امام موسی کاظم (ع)،‌ محمدرضا طاهری

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست/که آشنا سخنِ آشنا نگه دارد/دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای/فرشته‌ ات به دو دست دعا نگه دارد/گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان/نگاه دار سر رشته تا نگه دارد/صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی/ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد/سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری/که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد/غبار راهگذارت کجاست تا حافظ/به یادگار نسیم صبا نگه دارد

مردی که نام دیگر او "آفتاب" است/بین غل و زنجیر هم عالی جناب است/حبل المتین ماست یک تار عبایش/این مرد از نسل شریف بوتراب است/هنگام طی الارض و معراجش یقیناً/روح الامین در محضرش پا در رکاب است/پیداست از باب الحوائج بودن او/هرکس از او چیزی بخواهد مستجاب است/با یک سؤالش بُشرِ حافی زیر و رو شد/هر کس به پای او بیفتد کامیاب است/بدکاره ای را زود سجّاده نشین کرد/اعجاز او بالاتر از حدّ نصاب است/چیز کمی که نیست، آقا چارده سال/زیر شکنجه، کنج زندان در عذاب است!/نامرد، زندان بان، یهودی زاده ی شوم/دست و سر و پاهای آقا را چرا بست؟!/با ناسزا باب زدن را باز کرده/این بد دهانِ بی حیا ذاتش خراب است/از حیدر و زهرای اطهر کینه دارد/هر صبح و شب دنبال تسویه حساب است/از بس که گلبرگ تن آقا خمیده/زندان تاریکش پر از عطر گلاب است/زخمی که در زیر گلوی او شکفته/یادآور زخم و غم طفل رباب است/با این غل و زنجیر و لب های ترک دار/تنها به یاد زینب و بزم شراب است/چوب یزید و گریه ی اطفال ای وای/حرف کنیزی و زبانم لال ای وای/شاعر: محمد فردوسی

میون سیه چال/داره میره از حال/روی شونه ها زخم، سرش زخمیه/تمومی بال و پرش زخمیه/گناهش چی بوده/که چشماش کبوده؟/یهودی به پهلوش لگد می زنه/شبیه مغیره چه بد میزنه/این روضه داره/از روضه ی فاطمیه سر در میاره/این تن چرا حجمی به روی خاک نداره/دلم غصه داره/روی تخته پاره/تن آقامونه/بمیره براش/که دل میسوزونه، بمیرم براش/اگر چه تنهاست/رو دوش غلاماست/دیگه که تخته که از حصیر بهتره/به یاد تنی که بدون سره/گفتن نداره/بسوز برای آقایی که کفن نداره/میون قتلگاه پیراهن نداره/گفتن نداره /با سُمّ مرکب/رزازی کردن بدنِ سالار زینب/این روضه جون زینب رو رسونده بر لب

دوباره امشب توی روضه، کبوتر قلبم عازمه/مقصد این دل شکستم، حرم امام کاظمه/دلداری، کار تو و دل بستن، کار منه/عشقت آب و گل من، عادت کرده دل من، به تو رو بزنه/یاد تو دوای دلتنگی نوکر/می خونم شب و روز با این حال مضطر/یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر/***/برا غمای تو محاله، چشای ما بارونی نشه/سخته یکی تو شهر غربت، تو بی کسی زندونی بشه/این غصه، کشته منو، زندون که جای تو نیست/تو اوج شکنجه ها، جز ذکر خدا خدا، رو لب های تو نیست/وای از روضه‌های، این زندون آخر/زخم تازیونه، آزار مکرر/یا باب الحوائج، یا موسی ابن جعفر/***/به یاد روضه ی مدینه، غم تو بی اندازه میشد/تا بی هوا کتک می‌خوردی، غصه ی دلت تازه میشد/گریون مادرتی، وقتی که با حسنش/می‌رفتن تو کوچه ها، نامردای بی حیا، بی هوا زدنش/سیلی خورده زهرا، دور از چشم حیدر/با صورت زمین خورد، بین کوچه مادر/یا باب الحوائج، یا موسی ابن جعفر/شاعر و نغمه پرداز :محمد جواد صادقییوسف زندیه

نوکرم و به زیر دینم/گدای شاه کاظمینم/یه روز میشه میگن کجایی؟/میگم تو راه کاظمینم/دلم تنگه برا شبای کاظمین/من کبوتر جلد هوای کاظمین/از عشق تو آقا دلم مست توئه/برات مشهد الرضای من دست توئه/از عشقت آقا/میمرم آقا/ذکر مدامم تو روز محشر/اشفع لنا یا موسی ابن جعفر/باب الحوائج موسی ابن جعفر/یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر/دلش شکسته و غریبه/زخمی درد روزگاره/این دم آخری سرش رو/رو دامن رضا میزاره/پر از درد غمه تو زندون بلا/داره میخونه روضه های شام و کربلا/سر حسینم رو بریدن از قفا/تنش مونده به روی خاک داغ نینوا/ای کشته بی لشکر حسینم/ای غرق خون و بی سر حسینم/ای پاره پاره پیکر حسینم/ای وای حسینم، ای وای حسینم

زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست/خار و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست/ای حسین جان،‌ ای حسین جان، ای حسین جان/از حرم تا قتلگه زینب صدا میزد حسین/دست و پا میزد حسین زینب صدا میزد حسین