شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه اول 97 - میثم مطیعی

روضه - در شهر حرف کوچه و بازار بشنوم در خانه طعنه در و دیوار بشنوم هر بار از کنار در خانه رد شوم آوای آه... مثل همان بار... بشنوم هر بار، باز دست برم سوی ذوالفقار از غیب بانگ «دست نگهدار» بشنوم از کودکان مدام همین یک سؤال را: «بهتر شده ست مادر تب دار؟...» بشنوم اینها جدا جدا همه سخت است و سخت تر حرف جدایی است که از یار بشنوم سخت است از نفس نفست هم صدای بال... بال پرنده های سبکبار بشنوم شاعر : محمد مهدی سیار

زمینه - منو میکشه سکوتت، گریه های توو قنوتت یه حرفی بزن، یه چیزی بگو، که دردی شده لبخندت به تابوتت این خونه، بعد تو، آوار غم میشه نرو شهرمون، شهر ستم میشه نرو کمرم خم میشه نرو تو بری دلم می میره، زندگیم آتیش میگیره غم دنیا توو نگاته، پر کشیدنت دعاته الهی فدایِ بغضِ صدا و اشکایی که مابینِ، حرفاته فریاد بیداری، همیشه مدیون توئه دینداری، نتیجه‌ی خون توئه علی، ممنون توئه شاخه‌ی گل پژمردم ، تو شکستی و من مُردم تو بری دلم می میره، زندگیم آتیش میگیره داره میره هم نبردت، ای فدای آه سردت دارم میمیرم، دلم میسوزه، که تنها میشی بی یار و همدردت میسوزم، دخترهام، غریب و بی مادر میشن میسوزم، با غربت بغض حسن برا شهید بی کفن از غم حسن دلخونم، روضه‌ی حسین میخونم شاعر : اکبر شیخی

واحد - کم کم کنار بسترم، جمع ملائک سرمیذاره نم نم کنار دخترم، از ابر چشمام خون میباره گریم برای حیدرم، یاری نداره بگیر توو دستات، دستای سردم، خورشید عمرم، دورت بگردم آقای زهرا، مولای زهرا، شفا گرفته، دردای زهرا توو این کویر بی کسیم، آب شدی رفتی زدستم من موندم و دلواپسیم، تنها شدم بی تو شکستم شبها دیگه مثل نسیم، آروم و خسته ام ای یار مظلوم، دلدار معصوم، من با نگاهت، میگیرم آروم آقای زهرا، مولای زهرا، شفا گرفته، دردای زهرا تنها نرو ای همنفس، با هر چی دیدی از زمونه بی تو برام نمونده کَس، اشک غریبیم بی امونه خستم منم از این قفس، خدا میدونه از روی مجنون، رو برنگردون، تنهام نذاری، با این دل خون آقای زهرا، مولای زهرا، شفا گرفته، دردای زهرا شاعر : اکبر شیخی

واحد تند - از همون روزی که قسمتم شد در کنار تو باشم علی‌ جان کلّ دار و ندارم شدی تا خونه‌دارِ تو باشم علی‌ جان سختیِ راه تو واسه من شیرینه پینه‌ی دستمو یک نگات تسکینه خستگیِ تُو راه تو عشقه آقا جانم زندگی در پناه تو عشقه آقا جانم توی این نُه بهاری که داشتیم کِی زمستونی دور و بَرَم بود؟ هیچی تُو زندگیم کم نداشتم وقتی سایه‌ت به‌ روی سرم بود برکتِ عشق تو مرهم غم‌ها بود بودنت باعثِ شادیِ زهرا بود با اینکه‌ خسته‌مو دارم میرم از این دنیا خدا میدونه‌ که بهشتم این خونه‌ست‌ آقا خستگیِ تُو راه تو عشقه آقا جانم زندگی در پناه تو عشقه آقا جانم ذوالفقارت رو بردار علی‌ جان من تا آخر پای تو می‌ایستم من مگه می‌ذارم تنها باشی؟! تنها باشی که من زهرا نیستم با همین بازوی زخمی و بی‌جونم تا نفس می‌کِشم پای تو می‌مونم گریه نکن آه نکش تا من هستم آقا من‌ هم‌ از این جماعتِ نامرد خسته‌م آقا خستگیِ تُو راه تو عشقه آقا جانم زندگی در پناه تو عشقه آقا جانم شاعر : حمید رمی

مظلوم حسین (ع)