شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 1400 - حنیف طاهری

روضه - دستان گرمت را مگیر از من که میمیرم قدری تحمل کن مگو از زندگی سیرم آتش به جانم میزند این درد و دل هایت ولی از پر زدن حرفی نزن وقتی زمین گیرم امشب چرا اینقدر معصومانه میگریی شاید خبر داری تو از تلخی تقدیرم

زمینه - ای دل شکسته پهلوم شکسته تو کوچه دیدم دستاتو بسته برات گریه میکنم برام گریه کن ولی بذار تا نفس دارم بگم یا علی علی فدای اشک چشمات زیاده درد و غمهات سینه شکست و نفس بریدم غم نگاتو به جون خریدم من از عشق تو پرم دل از تو نمی برم بیار بالا سر تو برات غصه میخورم به راهت سر شکستم که دادم بود و هستم بالا نمیاد این دست بی جون موی حسینم مونده پریشون تو این آخرین روزا فقط فکر کربلا آتیش زد دو عالمو بنی بنیها غریب کربلا آه ذبیح بالقفا آه

واحد - داری میری خانم علی پریشون خیلی غریبم من نرو از این خونه کشته من و ورم بازوی تو تو خونه علی شکست پهلوی تو تو رو بی هوا زدن یه مشت بی حیا زدن نامردا جلو مجتبی زدن آه زهرا آه زهرا آه زهرا تا میزنی ناله میلرزه این زانو میخندی با زحمت تا من بشم آروم اینقدر دعا نکن بری از پیش ما بگو چی اومده تو کوچه ها گل نه بهار من تموم قرار من غریبم نرو از کنار من

تک - ای سایه ی تو بر سر ما مادر جان تصویر ولایی تو در باور ما مادر جان کن عنایتی ز مرحمت به دیده های تر ما مادر جان امید دو عالم بانوی معظم امید دو عالم بانوی معظم صدیقه طهورایی دریایی دردانه خاتم بالایی ولا اعلی و معلی بسته ایم دخیل به رشته های چادرت دلبر مولا تو برزخ دنیا یا بهار عقبا سرمایه ما مادر ما حضرت زهرا یا زهرا یا زهرا یا زهرا یا زهرا

شور - ای یاد تو هر دم به دلم هر شب و روزم غیر از تو به دستان کسی چشم ندوزم خاموش نکن آتش افروخته ام را بگذار که در آتش عشق تو بسوزم ای دلخوشی کسی که مانده تنها در اضطراب دنیا اربابم در قلب منی به س بود هوایت هوای کربلایت اربابم مولا یا حسین مولا یا حسین دلتنگم و با هیچ کسم میل سخن نیست غیر تو دگر مهر کسی در دل من نیست از شوق وصال تو دگر تاب ندارم من جز پسر فاطمه ارباب ندارم محتاج توام به لطف بیکرانت به دست مهربانت اربابم مشغول توام ز هر چه جز تو سیرم به عشق تو اسیرم اربابم مولا یا حسین مولا یا حسین

شور - کشتی پهلو شکسته بین موجب غم ها من حسینم که شده چشام برا تو دریا دل کشتی نجات گرفته باز تلاطم شده طوفان زده ی رنج و بلای دنیا حتی این دم آخری دلشورت برای منه میدونم که اشک چشات واسه کربلای منه واسه غریبی پسرت روضه میخونی مادر با گریه هات خون میشه دلم تو که میدونی مادر کارم به گودال نمیکشه اگه بمونی مادر شنیدم راه تو رو یکی تو کوچه بسته یه جوری سیلی زده که گوشوارت شکسته پیچیده توی در و همسایه این خبر که بعد اون روز می‌خونی نمازتو نشسته می‌بینم رد ضربه‌ی سیلی روی صورتت چند وقته که زخمش هنوز باقیه روی صورتت از روزگار بدون تو خدا می‌دونه سیرم تا آخر عمر با غم تو زانو بغل می‌گیرم کارم به گودال نمی‌کشه اینجا برات می‌میرم کارم به گودال نمیکشه اگر بمونی مادر این قد غصه نخور که من کفن نمی‌خوام به خودت زحمت نده که پیروهن نمی‌‌خوام حالا که از وطنت خیری ندیدی مادر دیگه بعد رفتنت منم قطعا نمی‌خوام کاش قبل از جدایی تو از پیکر جداشه سرم قتلگام همینجاست اگه روی پات نباشه سرم تا وقتی زندم روضه خون کوچه‌های مدینم همینجا از بار غم تو سنگین روی سینم کارم به گودال نمی‌کشه داغ تو رو نبینم کارم به گودال نمی‌کشه اگر بمونی مادر خنده کنان می‌رود روز جزا در بهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین چون به عزا خانه‌اش پا نهی آهسته نِه بال ملائک بود فرش عزای حسین مُلک سلیمان بود در نظرش بی‌بها هر که گدایی کند پیش گدای حسین بی‌همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود صفا و مروه دیده‌‌ام گرد حرم دویده‌ام هیچ کجا برای من کرببلا نمی‌شود حسین حسین حسین