ایام سوگواری شهادت حضرت فاطمه (س) 94 فاطمیه دوم - میثم مطیعی و علی نهاوندی

روضه - عشق یک روز پشت در می سوخت از تب کینه و شرر می سوخت یک کبوتر میان میخ و در است پشت دیوار... بال و پر می سوخت آسمان شعله می کشید از درد مادر یازده قمر می سوخت دست سنگین و سیلی و کوچه چادری خاکی و پسر می سوخت همه ی لشکر علی زهراست و سپاهش چه شعله ور می سوخت ماجرای فدک مفصل بود یاس و باران زخم و آتش و دود یاس را با تبر نمی چینند با لگد پشت در نمی چینند وسط کوچه با غلاف ستم پیش چشم پسر نمی چینند یاس پهلو شکسته را مردم این چنین بال و پر نمی چینند لای دیوار و در نهالی را ناگهان بی ثمر نمی چینند یاس طاقت ندارد ای نامرد از در خانه علی برگرد یاس از تبار نور خداست سبب آفرینش دنیاست حرمت یاس را نبی فرمود شان او با علی برابر بود همسر مرتضی ولی خدا و برای رسول مادر بود در هوای نفس کشیدن او عرش اعلای حق معطر بود سوره در شان او فرود آمد آیه آیه زلال کوثر بود در مقام علی کم آوردند تا شنیدیم حرف خیبر بود علت آن هجوم خصمانه کینه از عدل و داد حیدر بود صورت یاس را که نیلی کرد ارغوانی به ضرب سیلی کرد یادشان رفته حرف بابا را حرمت اهل بیت طاها را بعد تو با سکوت و زخم زبان تسلیت گفته اند زهرا را و به جای تسلی خاطر غصب کردند حق مولا را صف کشیدند ... هیزم آوردند تا که آتش زنند دریا را پیش چشمان حیدر مجنون می زند تازیانه لیلا را چه کسی مادر حسن را زد و شکسته است قد رعنا را جان مولا بلند شو زهرا تا نبینند غربت ما را شاعر : امامی

زمینه- علی نهاوندی - یا نرو یا منم بیام به جون جفتمون دیگه چیزی نمی خوام اینا خوب می دونن خسته ای از زمونه واسه اینه که دارن میان تو خونه از تو سوختن باشه خانوم از من ساختن باشه جانم درد پهلو از تو خانوم از من دست بسته جانم مادر مادر ای مادر فاطمه تو امانتی پیش پیمبرم نکن شکایتی شرمنده تو ام با این دل پریشون واسه علی بده تو رو ببینه گریون توی کوچه رد خونه فضه عشقم نیمه جونه سوخته درب و دیوار خونه فضه شیش ماهه می مونه مادر مادر ای مادر ...

واحد - وای از این بازی که تو با صبر «حیدر» می‌کنی چشم بر هم می‌نهد، چادر که بر سر می‌کنی آه ای «اَمّن یُجیبِ» دختران بی پناه «زینب»ت را پس چرا این گونه «مضطر» می‌کنی با توام در! با تو تا دیوارها هم بشنوند عشقِ «یاسین» است این یاسی که پرپر می‌کنی قصه‌ی پهلوی تو بغض خدا را هم شکست اشک او را شبنم آیات کوثر می‌کنی بازوانی را که این شلاق‌ها بوسیده‌اند جای لب‌های «محمد» بود، باور می‌کنی؟ با عبورت آخرین بار است از بوی بهشت کوچه‌های شهر غمگین را معطر می‌کنی بی حرم می‌مانی و از حسرت گلدسته‌هات در مدینه خون به قلب هر کبوتر می‌کنی نیمه‌شب مثل نسیم از کوچه‌ها رد می‌شوی شاعران مست را بی‌تابِ مادر می‌کنی مثل آن روزی که پیشاپیش مردم می‌رسی با نگاهی این غزل را هم تو محشر می‌کنی شاعر : قاسم صرافان

شور - علی نهاوندی - از کربلا رفتم دل تو حرم مانده دوری تو دل را در غصه بنشانده من از فراق کربلایت نوحه می خوانم من با امید دیدن تو زنده می مانم ارباب حسین ارباب شاید دوباره گوشه چشمی کند ارباب طاقت نمانده از فراقش من شدم بی تاب آید نسیمی از کرب و بلای تو عقل از سرم برده عطر هوای تو ارباب حسین ارباب

نجوا با امام زمان (عج) - کنار بیت خدایی به یاد ماهم باش به مروه یا به صفایی به یاد ماهم باش در استلام حجر نیز یادی از ما کن همین که گرم دعایی به یاد ماهم باش چو دور کعبه طواف آوری به کعبه قسم تو کعب? دل مایی به یاد ماهم باش به ما که رو نگشودی ، به ما نگاهی کن ز ما اگر که جدایی به یاد ما هم باش کنار زمزم اگر یاد کام خشک حسین نظر به آب نمایی به یاد ماهم باش کنار حجر همان لحظه ای که اشک فشان به سید الشهدایی به یاد ماهم باش دمی که از در باب السلام اشک فشان به سوی بیت می آیی به یاد ماهم باش کنار قبر رسول خدا کنار بقیع مقیم کرب و بلایی به یاد ماهم باش مقیم شهر نجف کاظمین سامرا کنار قبر رضایی به یاد ماهم باش چنان که گرم دعایی به ما دعایی کن همین که یاد خدایی به یاد ماهم باش شاعر : استاد غلامرضا سازگار