روز شهادت فاطمیه دوم 99، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

پیداست همتای علی و در جهان بی همتاست /زهراست محمّد و محمّد، زهراست /مادر که مرا "ناد علی" خوانده و زاده /بی عشق تو یک قطره به من شیر نداده /هر شب که سرم را روی گهواره نهاده /بالای سرم تا به سحرگاه فتاده /بر چهره ی من دیده ی بیدار گشوده /لالایی او زمزمه ی عشق تو بوده /سوگند به عدلی که تو بی واهمه داری /سوگند به عشقی که به قلب همه داری /سوگند به سوزی که تو در زمزمه داری /سوگند به انسی که تو با فاطمه داری /از روز ازل این سر من شور هدف داشت /مرغ دل من دانه ز صحرای نجف داشت***اگر ز چهره ی خود افکنی نقاب علی جان /طلوع کی کند از مشرق آفتاب علی جان /تویی که خالق اکبر ز روی خلق زمینش /نکرده دوست به غیر از تو انتخاب علی جان /وجود جمله ی ذرات از وجود تو باشد /مثل زدند وجود تو را به آب علی جان /تمام خلق جهان ریزه خوار خوان تو هستند /تویی مقسم ارزاق شیخ و شاب علی جان

عمری که بی تو رفت یقینا حرام شد /امسال هم خیال ظهور تو خام شد /زیباترین زمان زبان دل من است /آن لحظه ها که با تو دمی همکلام شد /خوبی نداشتم، بدی ام را حلال کن /آقا دوباره وقتِ گذشت از غلام شد /این چند ساله "فاطمیه" حُسن مطلع و /این روضه های هر شبه حُسن ختام شد /روضه بخوان که سیر شود دیده ام ز اشک /چشم گرسنه باز زمان طعام شد /از خانه ای بگو که به دستان شعله سوخت /از خانه ای که دور و برش ازدحام شد /ای منتقم به پهلوی زخمی مادرت /دیگر بیا که زمان قیام شد

خانه ام غرق هیاهوست خدا رحم کند /موقع شستن بانوست خدا رحم کند /پای این مُغتَسَل از گریه زمین می افتم /علتش لرزش زانوست خدا رحم کند /باز کردم گره روسری و جا خوردم /این همان صورت و ابروست خدا رحم کند /با چه دستی زده که جای کبودی از گوش /یکسره تا به لب اوست خدا رحم کند /بی گمان از اثر سوختنِ پشت در است /گره هایی که در این موست خدا رحم کند /کاش می مرد و نمی دید علی این همه زخم /به روی شانه و بازوست خدا رحم کند /روی دستش چقدر از اثر ضرب غلاف /ورمِ شکل النگوست خدا رحم کند /باز هم آب بریز آب که خونابه هنوز /جاری از سینه بانوست خدا رحم کند /ترس دارم که تکانش دهم اما چه کنم /وقت گرداندن پهلوست خدا رحم کند /همه اعضای تنت له شده است بین کفن /چقدر رنگ پرستوست خدا رحم کند /منم و نوحه ی بی مادری چهار یتیم /خانه ام غرق هیاهوست خدا رحم کند

می سوزه ابوتراب، داره می ریزه آب به روی آب /می شوره جای تازیونه رو با دستی که داره جای طناب /روضه ها مگه کمه، علی شکسته از کدوم غمه /داره می بینه زیر نور ماه بنفشه های چشم فاطمه /خونابه ی کدوم زخمو باید با دست بگیرم من /مگه یکی دو تاست زخمات، بمیرم من /وای فاطمه بمیرم برات***دست سنگین کی بود به روی صورت تو جا گذاشت /می خواست غرور من رو بشکنه، به روی چادر تو پا گذاشت /هیچ کسی شبیه تو اسیر دست شعله ها نشد /به زحمت افتادم ولی ببین گره ز موی سوخته وا نشد /خون مردگی رو بازو امون حیدرو برده /این سر چرا پر از زخمه، کجا خورده /وای مادرم بمیرم برات

خدا مادرم را کجا می برند /گمانم برای شفا می برند /من و خانه داری، من و سوگواری، مرو فاطمه /گل یاس حیدر کجا می روی /بگو بی من آخر کجا می روی /غمت حاصل من، ربودی دل من، ز جان خسته ام /غریبم غریبم، به سویت حبیبم نظر بسته ام /خدا مادرم را کجا می برند /گمانم برای شفا می برند /من و خانه داری، من و سوگواری، مرو فاطمه***چرا چهره از من نهان می کنی /علی را ز غم نیمه جان می کنی /تو که با وفایی، نگو از جدایی به من مونسم /تمام قرارم، ببین ای نگارم که من بی کسم /خدا مادرم را کجا می برند /گمانم برای شفا می برند /من و خانه داری، من و سوگواری، مرو فاطمه***به زخم دل من نمک می زدند /تو را بین کوچه کتک می زدند /من و دست بسته، تو پهلو شکسته، گل پرپرم /چه گردد زمانی برِ من بمانی، مرو از برم /خدا مادرم را کجا می برند /گمانم برای شفا می برند /من و خانه داری، من و سوگواری، مرو فاطمه***فلک با دل من چه ها کرده ای /گلم را ز غنچه جدا کرده ای /تو با ضرب سیلی زدی رنگ نیلی به آمال من /مرا در فراقش کشیدی به آتش، ببین حال من /خدا باشد آگه که تا زنده ام /ز روی کبود تو شرمنده ام /تو ای یادگارم بمان در کنارم گل یاس من /در این وادی غم که پاشیده از هم شد احساس من /خدا مادرم را کجا می برند /گمانم برای شفا می برند /من و خانه داری، من و سوگواری، مرو فاطمه

امشب اندر سما با ملائک همه /سر به زانوی غم می کنند زمزمه /کشته شد از جفا عرش را قائمه /فاطمه فاطمه فاطمه فاطمه***مهبط وحی حق شد خدا قتلگاه /کشته شد پشت در محسن بی گناه /زین جنایت شده سامری رو سیاه /عصمت کامل حصن رب مجید /بین دیوار و در از لگد شد شهید /کرده طغیان خدا سامری پلید /فاطمه فاطمه فاطمه فاطمه