شب اول فاطمیه دوم 99، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

دنیا برایم مثل یک زندان آلوده /سلول ما در دست زندانبان آلوده /از بس هیاهو می کنم سرسام می گیرم /کوچه به کوچه می دود طوفان آلوده /دلتنگی اش را با خودش آورده است اینجا /از ابر می بارد اگر باران آلوده /رعیت به نام پاک خود مشکوک خواهد شد /در ده اگر حکمی براند خان آلوده /یعقوب هم باشی برای کشتن یوسف /نقشه به سر دارند فرزندان آلوده /اهل خدا بودن سر سجاده ی ابلیس /راهی نخواهد بُرد این ایمان آلوده /ای کاش بادی می وزید و با خودش می برد /آلودگی ها را از این ایران آلوده /نه زندگی رنگ قشنگی را نخواهد دید /وقتی که باشد در جهان انسان آلوده

این گریز اول روضه است، در آتش گرفت /آن قدر هیزم فراهم شد گذر آتش گرفت /در مقاتل می نویسند شعله از در هم گذشت /آنچنان که متن های معتبر آتش گرفت /دود از این ماجر در چشم های خلق رفت /تا ابد از این مصیبت خشک و تر آتش گرفت /این که میخ داغ با سینه چه کرده جای خود /وای معجر بود اما موی سر آتش گرفت /گوش مادر سرخ شد از ضربت سیلی ولی /در روایت آمده آنجا پسر آتش گرفت /این خبر تا آسمان ها رفت شاید هم کسی /گفت با فطرس نبودی بال و پر آتش گرفت /"ام کلثوم" سه ساله سمت مادر می دوید /این گریز آخر روضه است، در آتش گرفت

اگر ز قافله دوریم خوب می دانیم /ولی به لطف تو هر سال جا نمی مانیم /و باز هم به نگاه محبتت امسال /کنار سفره این "فاطمیه" مهمانیم /هزار "فاطمیه" رفته و نیامده ای /نگو که باز بدون تو روضه می خوانیم /بیا که در گذر گردباد این دنیا /در انتظار شروع بهار و بارانیم /قسم به ساحل چشمان ابری ات عمری ست /به لطف بارش چشم شماست گریانیم /وگرنه مثل بیابان خشک دل هامان /فقیر روزی این سفره های بی نانیم /از اینکه بار غم مادر تو را دنیا /به دوش برد ولی خم نگشت حیرانیم /به انتقام غم صورت کبود بیا /که ما کنار شما پیرو شهیدانیم

هُرم آتش به پر و بال کبوتر خورده /چنگ ابلیس به آیینه ی کوثر خورده /تبر از شانه ی سنگی هُبَل بی پروا /به پر اطلسیِ یاس معطر خورده /ماه در هاله ای از دود گرفتار شده /تیر غم بر دل محبوبه ی داور خورده /بی تعادل شده و کنده شد از جا افتاد /از سر غیظ لگد بس که بر این در خورده /چهل نفر رد شده باشند اگر از روی در /در چهل مرتبه بر صورت مادر خورده /هر کجا بیشترین زخم و ورم را برداشت /بیشتر بوسه لب های پیمبر خورده /مُهر شلاق "مغیره" است که پای سندِ /چشم از خون ترِ "صدیقه ی اطهر" خورده /با غلافش وسط معرکه "قنفذ" لج کرد /دید خیلی به غرور پسرش بر خورده /نفس دیر به دیرش که می آمد انگار /از بدِ حادثه زخم سر خنجر خورده /قفس سینه به گودال یکی شد با پا /از چهل نعل ز بس ضربه به پیکر خورده

پشت خونه هیزمه، آتیش میون دست مردمه /صدای ناله های مادرم میون این سر و صدا گمه /پشت خونه ی امام چرا شده دوباره ازدحام /صدای التماس فاطمه است میگه چی شد سفارش بابام /چقدر نفس نفس می زد تا دیگه قامتش تا شد /بمیرم آخرش در با لگد وا شد /وای مادرم بمیرم برات***بین شعله ها زدن، عزیز حیدرو چرا زدن /اگه زدن یکی بگه چرا جلوی چشم مرتضی زدن /توی کوچه ها زدن، چه وحشیونه بی هوا زدن /گناه مادرم مگه چی بود، چهل نفر با هم چرا زدن /میون یک مشت نامرد میگن که مادر افتاد /به کی بگم این غم رو "با سر افتاد" /وای مادرم بمیرم برات

ای مادر دلتنگم هواتو کردم /تو روضه باید پی ات بگردم /قد خمت، عمر کمت، واسه کدوم گریه کنم /مادرمی میشه مگه برات آروم گریه کنم /تا اون روزی که برات بمیرم شبیه مولا زبون می گیرم /وای من و وای من و وای من /ضرب در و پهلوی زهرای من /در وسط کوچه تو را می زدند /کاش به جای تو مرا می زدند /گوشه ی چشم تو چرا شد کبود /فاطمه جان مگر علی مرده بود***ای مادر ممنونم منو آوردی /تو خونه دست حسین سپردی /بشین براش پیرهن بدوز که من به پات زار بزنم /منم ببر به قتلگاه که پا به پات زار بزنم /با این امید که براش بمیرم با ناله ی تو زبون می گیرم /مگر به کربلا کفن به غیر بوریا نبود /مگر حسین تشنه لب عزیز مصطفی نبود /حسین من، حسین من، حسین من، حسین من

آبروی من، الهی اَلعفو من بِالحسین / اَللّهمَ اجعَلنی عندک وجیهاً بِالحسین / یا اباعبدالله ضربان قلبم / قمر بنی هاشم سلطان قلبم / ما ارادت داریم به اُم المصائب / به اولاد علی بن ابیطالب / دنیا مدیون این خونواده ست / تا حرف از عشقه دل بی اراده ست / ما همه نوکر زاده ایم و بس / فقط حسینه که آقازاده ست /آقای من، آقای من، آقای من***الهی که برسه به حرمش دعای من /صلی الله علیک یا اباعبدالله من /اِنی سلمٌ لمن سالمکم آقا /دنبال دوستاتم بین مردم آقا /اسمتو می خونیم هر روز و شب هر دم /وقتی یکپارچه باشیم میشیم یک پرچم /تو همه مونو می خری درهم /از نجف تا کربلاست این پرچم /چقدره شوق زیارت دارم /لَکَ لبیکَ یا شاه عالم /آقای من، آقای من، آقای من***همه ی خلقت روزی می گیرن از دستای تو /همیشه دنیا می گرده دور کربلای تو /نگاه کن حالا به حال و هوای من /دنیای قبل و بعد کربلای من /دل کبوتر میشه پَر بده جای من /روی گنبد که دلتنگم آقای من /روح و ریحان من، رؤیای من /تا ابد مجنونم لیلای من /وعده ی من با تو صبح محشر /دور تو می گردم آقای من /آقای من، آقای من، آقای من