شب هفتم محرم 1400، محمدرضا بذری

هر دو عالم قطره و دریا حسین /در دو دنیا صورت و معنا حسین /آبرودار است بین ما حسین /شهر ما شهر خدا شد با حسین /از همه دل می کَنیم الا حسین /صبح محشر روزگار فاطمه است /سینه زن جایش کنار فاطمه است /گریه هر کس کرده یار فاطمه است /این محرم ها بهار فاطمه است /پس بخوان با نوحه ی زهرا، حسین /من خدا را در جهان دارم فقط /مصطفی را در جهان دارم فقط /مرتضی را در جهان دارم فقط /مجتبی را در جهان دارم فقط /می شود این ها همه یکجا حسین /چشم آب از نهر کوثر می کشد /باده از دست علی سر می کشد /میل ما دائم به قنبر می کشد /هر که سر بر پای حیدر می کشد /می شود یک عبد سر تا پا حسین /جبهه ی فرهنگ جنگ خیبر است /پیر ما فرمود مسجد سنگر است /نسل زهرا ذوالفقار حیدر است /دشمن زهرا یقینا ابتر است /لشگری دارد تک و تنها حسین /نوحه های مادری بی تاب، آب /کاش می دید اصغرش در خواب، آب /مشک را شرمنده کرده آب آب /حال می خواهد چه در سرداب، آب /ناامید از خیمه ی سقا حسین

ببین به این و به آن رو زدم نشد بابا /که بر زمین و زمان رو زدم نشد بابا /به خاطرِ تو به ناکس، به خاطرِ تو به نامرد /به شمر تا به سنان رو زدم نشد بابا /چی کار کردی ای حرمله، هنوز داشت نفس می کشید /چه جوری گلو رو زدی، سه شعبه به بازوم رسید /دلت خنک شد آخرش، چیزی نمونده از سرش /خدا ازت نمی گذره، بترس از آه مادرش /خدایا می بینی تنش غرق خونه /سرش روی دستم به پوست آویزونه /به حکم ادب روی نِی داری پشت سقا میری /عزیزم جلو چشم من رو پای خودت راه میری /ببین رباب از این پایین به تو اشاره می کنه /تکون نخور که نیزه باز گلوتو پاره می کنه /بخواب که صبرم رو سر آوردی بابا /الآن دیدم دندون در آوردی بابا /پدر در پشت خیمه دم گرفته، سرت را با تنت با هم گرفته /علی عادت به انگشت عمو داشت، به جایش تیر را محکم گرفته

یک طرف خنده لشگر، طرفی اشک رباب /مانده ام من بروم یا نروم، من چه کنم /تیر را گر بکشم راس ز هم می پاشد /خار را از جگرم گر نکشانم چه کنم /ترس دارم که بیفتد سر تو از بغلم /روی دوشم شده ای بار گرانم چه کنم /چشم تو باز و چه سان خاک بریزم رویت /تا که مادر نرسیده نگرانم چه کنم

اگه اینقده ترسیده مادره دیگه /اگه این همه رنجیده مادره دیگه /احتضار تو رو دیده مادره دیگه /اگه دلواپسی داره مادره دیگه /داره از غصه می باره مادره دیگه /می زنه زُل به گهواره مادره دیگه /پیش خیمه مادرت ایستاده، از نفس افتاده /چشماش خیسه، می بینه میدون رو، عبای پر خون رو /بخواب حالا علی لالا علی لالا***اگه رباب پر از درده مادره دیگه /اگه دیر کردی غش کرده مادره دیگه /دور حرم رو می گرده مادره دیگه /اگه بیاد تو میدون هم مادره دیگه /چی بگم من نمی دونم مادره دیگه /گلوت رو گفت بپوشونم مادره دیگه /تا کی باید برم و برگردم، حرم رو گم کردم /پشت خیمه تشییع شیر خواره چقدره غم داره /بخواب حالا علی لالا علی لالا***اگه خیلی پریشونه مادره دیگه /سر خاک تو حیرونه مادره دیگه /داره لالایی می خونه مادره دیگه /اگه گلوش پر از زخمه مادره دیگه /میگه حرمله بی رحمه مادره دیگه /حالشو عمه می فهمه مادره دیگه /من قربون عطش امروزت، گریه ی جانسوزت /من قربون صورت مظلومت، قربون حلقومت /بخواب حالا علی لالا علی لالا