شب هفتم محرم 1400، مجید بنی فاطمه

کاش می شد که نسیمی خبرت را می برد /خبر سوختن بال و پرت را می برد /کاش می شد که زبان دور دهان چرخاندن /اثری داشت که سوز جگرت را می برد /کاش جای عطشی که رمقت را برده /خواب می آمد و چشمان ترت را می برد /لب زدن ها پدرت را نگرانت کرده /عطش تو نفس مختصرت را می بُرد /فاصله کم شده و حرمله با قدرت زد /دست بابات نبود، تیر سرت را می برد***ای تیر خطا کن هدفت قلب رباب است /یا حنجره سوخته ی تشنه ی آب است /کوتاه بیا تیر سه شعبه کمی آرام /هو هو نکن این شاپرک تب زده خواب است /او آب طلب کرده فقط چیز زیاد است /گیرم که ندادند ولی این چه جواب است /رنگش که پریده دو لبش مثل دو چوب است /نه تیر، تو نه، چاره ی کارش فقط آب است /این طفل گناهی که نکرده کمی انصاف /این جاست ببینید که حالش چه خراب است /این مرثیه را ختم کنید آی جماعت /یک جرعه، نه یک قطره دهیدش که ثواب است