شب اول محرم سعید حدادیان سال 1400

ما را تکامل می دهد انوار هیأت ها/پیداست دست فاطمه در کار هیأت ها/آنان که بر تعطیلی روضه مسرند/چیزی نفهمیدند از اسرار هیأت ها/هیأت گناه آلوده را عبد خدا کرده/تأثیر دارد نور استغفار هیأت ها/خرج تمام روضه ها را مادرش داده/هیهات بی رونق شود بازار هیأت ها/رزمندگان غیرتی این سینه زن هایند/درس شهادت می دهد رفتار هیأت ها/در خاطرات حاج قاسم افتخار این است/بوده تمام عمر پرچم دار هیأت ها/هر جا که شد حمله به بیرق های عاشورا/دست امیرالمؤمنین شد یار هیأت ها/عطر سیاهی ها همه از چادر خاکی ست/با گریه خو کرده در و دیوار هیأت ها/گفتم در و دیوار یاد مادر افتادم/دیر آمدم دیر آمدم در داشت می سوخت/هیأت میان وای مادر داشت می سوخت/محشر امور بانیان دست کریمان است/وقتی حسن جان است سردمدار هیأت ها/در اربعین ای کاش ما هم کربلا باشیم/دنبال زینب قافله سالار هیأت ها

حسین کجایی بگو چکار کنم/برای آن که نیایی بگو چه کار کنم/به هر دری زدم اما نشد پیام دهم/دو دست بسته از اینجا به تو سلام دهم/تمام شب سر بازار راه رفتم من/غریب و بی کس و بی یار راه رفتم من/قسم به حله احرام تو امیر حرم/تمام شهر به یکباره ریختند سرم/دعا کنم که نگاه از دیارشان ببری/خدا نیاورد آن لحظه را زمین بخوری/همین که زانوی من زیر ضربه خورد زمین/تمام کوفه سرم ریخت از یسار و یمین/به دور بازوی من ریسمان که پیچیدند/شبیه شهر مدینه بلند خندیدند/خدا رو شکر که طوعه میان خانه نشست/ولی غرور عمویم میان کوچه شکست

مرا می برد همراه و به روی شانه ام دستش/قد دختر برای مادرش کار عصا می کرد