شب هفتم محرم 96 - محمدحسین پویانفر

شور - من عاشق کربلاتم تا آخرش باهاتم تو همونی که می خوامی دلیل گریه هامی تا آخرش باهامی عشق یعنی به تو رسیدن یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت عشق یعنی تموم سالو همیشه بی قرارم برای اربعینت آقای من زندگی مو دستت دادم تو این مسیر افتادم ای عشق مادرزادم حسین من گرم ادای دینم خوشبخت عالمینم که نوکر حسینم تو حک شدی رو عقیقم ای بهترین رفیقم نازم به این سلیقه م عشق یعنی یه خورده تربت میون چای روضه ت که بشه مستی آور عشق یعنی که می کنه پاک گنها نوکرا رو بخار یک سماور خاکی می شم که زیر پاها حس شم یه نوکر خالص شم می خوام مثل عابس شم حسین من دنیا خوشه به کامم دلخوش به این مقامم در خونه ت غلامم تو برا من اعتباری خیلی هوامو داری بس که بزرگواری عشق یعنی هر سال محرم لباس مشکی بپوشم توی روضه ت بشینم عشق یعنی خودم رو آقا روبروی ضریح قشنگ تو ببینم

واحد - باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا در خاک و خون فتاده به میدان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و میمکید حاتم ز قحط آب سلیمان کربلا از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا گر چشم روزگار بر او فاش می گریست خون می گذشت از سر ایوان کربلا

دودمه - عطشان عریان مظلوم غریب بی کس تنها آقا مولا حسین امشب حرم آل علی آب ندارد عمو جرعه ی آبی طفلان حسین بن علی خواب ندارند عمو جرعه ی آبی

شور - بی تابم کنار گهواره ت تو آرومی از لبخند رو لبات فهمیدم که مظلومی تو که ماه منیر آسمون ربابی لالایی می خونم تا روی نیزه بخوابی لالایی گل مادر لالایی علی اصغر به نیزه شده ثابت که سنگین شده خوابت دعا کن جلو چشمام نده تابت وای حسین وای واویلا وای حنجرم سوخت وای پسرم سوخت وای مادرم سوخت وای واعطشا