شهادت امام محمدتقی جواد (ع) 97 - محمدحسین پویانفر

روضه - دشمنانت یک طرف ، آن آشنا از یک طرف بی وفایی یک طرف ، زهر جفا از یک طرف. کلّ عالم خون بگرید در عزای تو کم است ارضیان از یک طرف ، اهل سما از یک طرف. ارباً اربا شد دلت از فتنه و نامردی اش زهر کاری یک طرف ، رقاصه ها از یک طرف. تشنه ای و طالب آبی و این ها یک طرف بر زمین می ریزد آب ، آن بی حیا از یک طرف. می کشد جسم تو را تا بام خانه ، پیکرت … … می خورد بر کنج پله ، بی هوا از یک طرف. خاطرات کوچه و گودال پیرت کرده اند داغ مادر یک طرف ، کرب و بلا از یک طرف. تشنگی تاب و توانش را ربود و ناگهان بر زمین افتاد از زین شاه ما از یک طرف. پیرمردان آمدند و بهر قربت می زدند با لگد از یک طرف ، چوب عصا از یک طرف. کربلا بال کبوتر نیست ، جانم را گرفت … … باد داغ از یک طرف ، زلف رها از یک طرف. روزی ماه محرم از شما خواهم گرفت رزق اشک از یک طرف ، سوز و نوا از یک طرف . از سوی قم یا خراسان یا که از عبدالعظیم راهیم کن اربعین کرب و بلا از یک طرف شاعر : محمدجواد شیرازی.

زمینه - از باب المراد تا باب الجواد دست رحمتت حاجاتم رو داد یا مولا جواد آرزوی من آبروی من گنبد تو به روبروی من قلب عاشقم زیر دینتِ مشهد دلم کاظمینتِ از باب المراد تا باب الجواد دست رحمتت حاجاتم رو داد یا مولا جواد ای که تو کرم تو زبون زدی پاره ی تن شاه مشهدی تو جوادی و من گدای تو دل خوشی من شد عطای تو یا ابن الرضا شاه عالمین امضا کن بیام بازم کاظمین یا مولا جواد روی شونه هام کوه غصه هاست روضه هات چقدر مثل مجتباست کشته عالمو سوز آه تو خونه ی تو هِ قتلگاه تو زهرا مادرت گریون برات بین هلهله گم شد ناله هات خون هر دلی از مصیبتت بی دوا شده درد غربتت گفتی العطش زنده شد آقا تو دل همه داغ کربلا شد کرب و بلا شهر کاظمین ذکر آخرت واویلا حسین

تک - من حرم لازم لازمم دلم تنگ است روزگارم ببین به هم خورده تو عراقی و من هم ایرانم سرنوشت اینچنین رقم خورده گره کور دارم اما با یک نگاه تو بهترم اقا نذر کردم دوباره قسمت شد مادرم را بیاورم اقا منم انکه زیارت مخصوص در خراسان هوای تو کردم عرفه میهمان نمیخواهی هوس کربلای تو کردم

واحد - به لطف خدای جواد الائمه گدایم گدای جواد الائمه غریبم نخوانید یا ایها النّاس شدم آشنای جواد الائمه رسیدم به آزادگی تا دلم شد اسیر ولای جواد الائمه از آن صورت گندمین بوی گندم گرفته هوای جوادالائمه رضای خدای امام رضا را بجو در رضای جواد الائمه اگر عاشقی هر نفس مثل سایه برو در قفای جواد الائمه تو و جنت و قصر و حور آی زاهد من و خاک پای جواد الائمه ملک در لباس کبوتر می آید به ایوان طلای جواد الائمه نه تنها فلک عرش هم تکیه داده به گلدسته های جواد الائمه شمیم دل انگیز مشهد می آید ز صحن و سرای جواد الائمه در این آخر ماه ذی القعده باید بسوزم برای جواد الائمه مرا بیمه ام میکند تا محرم لباس عزای جواد الائمه زنی بود و ظلم و دف و پایکوبی عطش بود و نای جواد الائمه در حجره را بسته اند آه خانه شده کربلای جواد الائمه بریده بریده شکسته شکسته می آید صدای جواد الائمه دم العطش شد دم وا حسینا عوض شد نوای جواد الائمه

شور - ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین من رو ببر آقا شب جمعه حرم حسین قال اباالحسن هر دم به شور و شین ان کنت باکیا فبک علی الحسین مولای یا حسین آقایی مولایی ندیدم مثل تو جایی همه قطره تو دریایی حرمت اوج زیبایی

شور - منی که کبوترم تو بگو کجا برم لونمه کنج حرم تو آقا جون منی دلمو نمیشکنی بده پر تا بپرم تو هیاهوتم دخیل موتم مثل دسته زائرام به تو مینازم که تو پروازم تو هوای کربلام دستم رو بگیر دستای تو چاره ساز هر چی درده کربلام ببر نوکرت بیاد حرم بر نمیگرده اربابم حسین میدونی نمک گیرم به خدا که میمیرم یکم از تو دور بشم تویی عشق اولم تویی عشق آخرم قدمت سر چشم پر احساسم‌ پر میشه کاسم زیر بارون نگات رو به راهم کن یه نگاهم کن آخه میگیره دعات مجنون تو ام مجنون نگاه دلرباتم آقا لیلای منی بی تاب شبای کربلاتم آقا اربابم حسین