شب هشتم محرم 95 - محمدحسین پویانفر

روضه - به مقام قرب سلمان به صداقت ابوذر به کلام حق فضه به رخ سفید قنبر به اشاره های مصحف به دم شبیر و شبر به هر آیه ای ز قرآن و به هل اتی و کوثر که گرانتر است از زر نخی از عبای حیدر همه روز گرم کاری همه شب پی یتیمان وسط نبرد شیری وسط نماز گریان پی بوسه ای به پایت لب تیر می دهد جان به تمام کارهایت متجلی است قرآن تو به لیله المبیتی زره ی تن پیمبر ره آفتاب کج شد به اشاره ی نگاهت متغیر است ساعت به زمان دل بخواهت تو به آسمان پناهی شده فاطمه پناهت شده اهل خیر هر کس زده کوه خود به کاهت که تو دستگیر مایی که تو محشری به محشر ضربان ذوالفقارت به تن خطر نشسته و کشانده لشگری را روی خاک دسته دسته به مصاف چشم هایت شده کفر سرشکسته چه به مدح تو بگویم من زار دست بسته خود شهریار گفته به تو این کلام بهتر علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را به علی شناختم من به خدا قسم خدا را برو ای گدای مسکین در خانه اش مکرر همه جا به هر بهانه سر نام توست دعوا چه به کوچه مدینه چه به کربلای آقا ز حرم چو جلوه گر شد همه ی امید لیلا چه سریع شد خمیده پی یار قد بابا پسری ابوالعجایب پسری رسول منظر به سپاه حمله ور شد تنش از عقاب افتاد دو لبش عقیق بود و به رویش رکاب افتاد روی نیزه رفت و کم کم بدنش ز تاب افتاد به همان زمان که دیگر ز رویش نقاب افتاد به دل حسین آمد غم روی سرخ مادر نفسش که بند آمد به زمین کشید پا را پدرش چگونه دیده بدن جدا جدا را شده وقت آن که دیگر ببرند مصطفی را به جز این عبا چه مانده ؟ ببرد علی ما را نه که یک علی اکبر که شده هزار اکبر شاعر : سید پوریا هاشمی

زمینه - ای جان حسین جانان حسین عالم سَنه قربان حسین آواره ی کوی توام دلداده ی روی توام من تا ابد سوی توام هر کس بگرید از غمت محشر به دورت پر زند روز قیامت مادر حتما به نوکر سر زند شاهنشهِ هفت آسمان ای صاحبِ کون و مکان اروحُنا لکَ الفدا نامت دوا ذکرت شفا ای ساکن کرب و بلا تا نوکره دربارتم چیزی نمی خوام از خدا چیزی نمیخوام ار خدا الّا حسین و کربلا ای سایه ی روی سرم میر و علمدارِ حرم یابن امیرالمؤمنین ای روشنی بخشِ زمین شهزاده ی اُم البنین با نام طوفانیِ تو روحم شفا خواهد گرفت روزِ قیامت مادرت دست مرا خواهد گرفت هر کس میکوبد دری از آن برون آید سری ما هم به عشق تو این حلقه بر در میزنیم

زمینه - راد یوسف علی یعقوب توی دلم آشوب پسرمو برگردون یا رادّ اسماعیل علی هاجر دل نگرون مادر جیگرم و برگردون هراسون هراسونم پریشون پریشونم میخوام وایستم رو پا اما عصام رفته نمیتونم آه امونم رفته آه توونم رفته آه جوونم رفته علی عَلَی الدّنیا بعدک العفا از میدون صدا پسرم اومد یعنی چی سرم اومد میگه باباجون رفتم از لشکر میرسه صدا خنده که دل منو کنده خیلی نگرون رفتم تو دام غربت افتادم به حال حیرت افتادم کنار پیکرت بابا آخه با صورت افتادم آه پدری پیرم آه که زمین گیرم آه بی تو میمیرم با زانو کنار تو میامو پسرم و میخوام و نمیبینمت اکبر با دقت جلو چشم این لشکر تو عبای پیغمبر من میزارمت اکبر کی و دیدی که خندیدی چرا اینجوری پاشیدی برای اولین بار جلوی بابا خوابیدی

واحد - قبل ازینکه بروی دور و برم راه برو چند لحظه جلوی چشم ترم راه برو می روی پشت تو اطفال زمین می افتند قدری آهسته تر آخر پسرم راه برو واویلا واویلا احتیاجی به رجز خواندن و جنگیدن نیست تو فقط چند قدم دور حرم راه برو قلب خورشید حرم گرم تو و عباس است شانه به شانه کنار قمرم راه برو واویلا واویلا دیدم از دور که افتادی و پشتم خم شد پس کمی راه بیا با کمرم راه برو جدمان گفت که اولاد جگرگوشه ی ماست پاشو از روی زمین ای جگرم راه برو

واحد - ای جان من حسین ابن علی جانان من حسین ابن علی ای دین من قرآن من ایمان من تو بی همتایی تو بی نظیری نعم المولا و نعم الامیریآقای من مولای من ای ماه من سلطان من ای شاه من حسین بن علی درمون درد بی درمونم باش من بی سامونم تو سامونم باش تو روضه بردم فیض اکمل رو رو قلبم دارم داغ مقتل رو ای دلربا ای مقتدا ای مونسم مستی من هستی من یار درینم جان شیرینم بین الحرمینو کی می بینم تحت قبه ی تو یا ثارالله من می رسم به قرب الی الله

دودمه - شاهزاده علی اکبر اشجع الناس پیغمبر تیغ بر کف بگو حیدر حیدر حیدر علی اکبر تیغ ابروی تو بران تا شدی عازم میدان زینب از خیمه گفت ای جان ای جان ای جان علی اکبر

دمام زنی - حسین حسین حسین برادر دعا کن که زینب بمیرد نباشد که بعد از تو ماتم بگیرد حسین من که ز آغاز عمر بی تو نکردم سفر خیز و ببین حالا با که سفر می کنم ساربانا مزنید این همه آوای رحیل آخرین قافله را قافله سالاری هست حسین حیدر حیدر حیدر اینان که طبل خاتمه جنگ می زنند دیگر چرا به خیمه ما سنگ می زنند

شور - کربلا ای پیاله جوشان باده ات کرده عاشقان را مست میتوان با تو دل به دریا زد میتوان با تو دل به دنیا بست کربلا این حسین تو بوده زینت دوش حضرت طاها کربلا من تو را صدا کردم از ازل سرزمین رویا ها صدایت میزنم هر لحظه تا جان در بدن دارم ندارد هی و کس ارباب آقایی که من دارم نمازم در دیار تو نماز یک مسافر نیست که اصلا کربلایی ام در آن وادی وطن دارم به تو از دور سلام به سلیمان جهان از طرف مور سلام به تو از دور سلام به حسین از طرف وصله نا جور سلام به تو دلبسته شدم به شبای جمعه کربلا وابسته شدم به تو دل بسته شدم به خدا من از همه بغیر تو خسته شدم عشق یعنی به تو رسیدن یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت عشق یعنی تموم سالو همیشه بی قرارم برای اربعینت حسین وای