وفات حضرت ام البنین (س) 95 - محمدحسین پویانفر، علی آیینه چی و حامد رمضانی

روضه - نظر لطف کریمان به گدا بیشتر استپس گدا دور و بر بیت شما بیشتر استچون به این لقمه ی نان لطف خدا بیشتر استسر این سفره یقین روزی ما بیشتر استسر این سفره نشستیم که نوکر باشیمتا ابد زیر پر چادر مادر باشیمنمک نام تو در کام ؛ رطب می ریزدجان فدایت که ز نام تو ادب می ریزدهرچه در ساغر این سوخته ، رب می ریزداز تمسّک به تو بانوی عرب می ریزدآسمانی شده ام گرچه زمینی بودماز همان روز ازل ام بنینی بودمبسته ی چادر تو دست گداها بانودر طواف قدمت وسعت دریا بانوحضرت فاطمه ی دوم مولا بانومحرم راز دل زینب کبری بانوذکر خیر پسرت حل همه مشکل هاتا ابد وقف تو هستند همه سائل هامثل هر روز دوباره جگرش می سوزدجگرش در غم هجر قمرش می سوزدپسرش رفته ز دستش سپرش می سوزدزیر خورشید دو تا پلک ترش می سوزدبا عصا آمده خود را برساند امروزباز با سوز جگر روضه بخواند امروزروضه ی شرم اباالفضل ز چشمان ربابوعده ی آب اباالفضل به طفلان ربابروضه ی حال خراب و دل گریان ربابجای خالی علی بر روی دامان ربابپسرش را سر نیزه به طنابی بستندبس که افتاد به هر رنج و عذابی بستندروضه می خواند که پروانه پرش زخمی شدبین بازار تن محتضرش زخمی شدسنگ بارید ز هر سمت و سرش زخمی شددر بر مردم شهر پدرش زخمی شدبه جراحات تن قافله می خندیدندوسط ساز و دف و هلهله می خندیدندبی علمدار شدیم و حرم از پا افتادگذر آل پیمبر به کجاها افتادچقدر پای سرش زینب کبری افتادرد شلاق به روی بدن ما افتادروضه ی ام بنین تا که به این حرف رسیدزینب آمد به سخن از جگرش ناله کشیدلحظه ی پر زدنت هست به یادم ای وایغارت پیرهنت هست به یادم ای واینیزه بود و دهنت هست به یادم ای وایبوریا شد کفنت هست به یادم ای وایبدنت غلت زنان تا ته گودال که رفتبند آمد نفس مادرت از حال که رفتدیدم از دور که سنگی به سبویت افتاددیدم از دور رد چکمه به رویت افتادپیش چشمان حرم پنجه به مویت افتادگذر خنجر کندی به گلویت افتادزیر و رو کرد کسی یوسف بی جان مرایوسف از نفس افتاده ی عریان مراشاعر : سید پوریا هاشمی

زمینه - لشکر غم ز سفر برگشتید پس چرا چند نفر برگشتید بی کس و یار چرا برگشتید بی علمدار چرا برگشتید دست بردی به کمر ای زینب از حسینم چه خبر ای زینب از نگاه تر تو می خوانم بی برادر شده ای می دانم درد من غصه ی آب آور نیست نام من ام بنین دیگر نیست غرق خون گشته قمر شرمنده م مشک پاره شد اگر شرمنده م خیمه در قحطی آب شرمنده م از نگاه های رباب شرمنده م پسرم برنگشت شرمنده م چه به روز تو گذشت شرمنده م تن و جانم به فدایت زینب پسرانم به فدایت زینب بین آغوش رباب اصغر نیست نام من ام بنین دیگر نیست گر چهارتا پسرم را دادم از غم تو به زمین افتادم سر بازار تو را می بردند بین اشرار تو را می بردند آه از دست و طناب ای زینب آه از بزم شراب ای زینب بین هیزی نگاه ها رفتی بی کنیزت به کجاها رفتی جای تو بر سر هر معبر نیست نام من ام بنین دیگر نیست

شور آذری - حامد رمضانی

روضه - علی آیینه چی - با ادب بود و روی دامانشتا گل نازدانه ای جا شدبه مدینه نگفت مادر شدگفت، مولای شهر بابا شدبا کنیزیّ خانواد?عشقدر دو عالم عزیز زهرا شدخادمی کرد تا که عباسشاز ازل تا همیشه آقا شد