شهادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج،شب اول فاطمیه اول سال 1396

دود بود و دود بود و دود بودگل میان آتش نمرود بودشعله می پیچید بر گرد بهارخون دل می خورد تیغ ذوالفقاریک طرف گلبرگ اما بی سپریک طرف دیوار بود و میخ درقلب آهن را محبت نرم کردمیخ از چشمان زینب شرم کردشعله تا از داغ غربت سرخ شداز خجالت میخ در هم سرخ شدگفت با در رحم کن سویش مروغنچه دارد، سوی پهلویش مروروز، رنگ تیره ی شب را گرفتمجتبی چشمان زینب را گرفتآتش و دود چه غوغا می کردمادرم فاطمه آوا می کردپشت در یاری بابا می کردپدرم داشت تماشا می کرد

بیا بیا بنشین جان من برای دل منبیا بیا که بشنوی از نای من نوای دل منندارم قوت اظهار درد خویشتن با اومرا این درد کشت آیا که گوید درد من با اوهوس دارم که آید بر سر بالین من تا من وصیت را بهانه سازم و گویم سخن با اومرا این درد کشت آیا که گوید درد من با اوآنکه بگذارد به پایت سر منمدر کنارت هست تا آخر منمتا که زهرا هست پشت حیدر استیک نفر نه فاطمه یک لشکر است

اگرچه نام تو تسبیح ذکر عام نباشدنمی شود که تو باشی و از تو نام نباشد تو جرم واضحشانی، چه قدر از تو نگفتند که روی قاتلت انگشت اتهام نباشددلیل اینکه چرا کوچه نیست بعد تو این استمحل قتل تو در دیده ی عوام نباشدهزار سال گذشته ست و ترسشان فقط این استکه ازمن و تو درآن کوچه ازدحام نباشدتو محسنی، حسنی که حسین هستی، ازاین رونمی شود که نبود تو را پیام نباشدچنان حسین و حسن، محسن آه نیز نمی شدکه طفل فاطمه باشد ولی امام نباشدخدا اراده اش این بود در نیامدن توکه جز خودش احدی باتو هم کلام نباشد

نگاهت رو این روزا از من نگیرتو عطر بهشت نجیبی برامخودت داری میری ولی پشت دردو خط یادگاری نوشتی برام نوشتی شبا تشنه میشه حسینهمین غصه داره تو رو می کشهنوشتی ظریفه شبیه گلحواست بهش باشه تشنه ش نشه

همین که روح زخمی ات، سبک شد از لباس هازدند روی دست خود مکاشفه شناس هاچه سایه های مبهمی نشسته زیر پلک توچه کرده با ظرافتت غرور ناسپاس هابه وقت غسل همچنان، به گوش توست فاطمهتو را رها نمی کند صدای ضرب داس ها

از عشق خود جدا شدن آسان نیستیا لااقل برای من آسان نیستهر چیز سخت در سخن آسان ستمرگ عزیز در سخن آسان نیستطومار عاشقیست که میپیچمپیچیدن تو در کفن آسان نیستگیرم که زینبین تو خوابیدندآرام کردن حسن آسان نیستخود مرد جنگیم من و می دانمبا میخ جنگ تن به تن آسان نیست