شهادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج

من از خاک پای تو سر بر ندارممگر لحظه ای که دگر سر ندارممگیر از سرم سایه ی چادرت راپناهی از این خیمه بهتر ندارم

زندگی با تو بس که شیرین بودشور چشمان مرا نظر زده اندای نور قلب عاشقم شمع این خانه توییزهرا زهرا مرو مرو لطف کاشانه توییای مرغ پر شکسته افتاده کنج قفساز فرط غصه فاطمه در سینه مانده نفسممنونم اگر نروی میمیرم اگر برویزهرا مرو مروهزار سال گذشت از حکایت زهرا هنوزمهدی صحرانشین سیه پوش است

بازوی من به ضربه اول خودش شکستبا این حساب ضربه دوم نیاز نیست