- 973
- 1000
- 1000
- 1000
دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه - دعا در روز عید فطر و جمعه
با صدای بشیر جزایری
وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی یَوْمِ الْفِطْرِ إِذَا انْصَرَفَ مِنْ صَلَاتِهِ قَامَ قَائِماً ثُمَّ اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ ، وَ فِی یَوْمِ الْجُمُعَةِ ، فَقَالَ )
(دعاى آن حضرت در روز عید فطر و جمعه به وقتى که از نماز بازمى گشت رو به قبله مى ایستاد و مى گفت)
یَا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لَا یَرْحَمُهُ الْعِبَادُ
اى آن که رحم مى کنى بر آن که بندگان بر او رحم نمى کنند،
وَ یَا مَنْ یَقْبَلُ مَنْ لَا تَقْبَلُهُ الْبِلَادُ
و اى کسى که مى پذیرى کسى را که شهرها نمى پذیرندش،
وَ یَا مَنْ لَا یَحْتَقِرُ أَهْلَ الْحَاجَةِ إِلَیْهِ
و اى کسى که اهل حاجتمندان خود را خوار نمى کنى،
وَ یَا مَنْ لَا یُخَیِّبُ الْمُلِحِّینَ عَلَیْهِ .
و اى کسى که اصرارکنندگان را ناامید نمى نمایى،
وَ یَا مَنْ لَا یَجْبَهُ بِالرَّدِّ أَهْلَ الدَّالَّةِ عَلَیْهِ
و اى کسى که دست رد بر سینه توقع داران نمى زنى،
وَ یَا مَنْ یَجْتَبِی صَغِیرَ مَا یُتْحَفُ بِهِ ، وَ یَشْکُرُ یَسِیرَ مَا یُعْمَلُ لَهُ .
و اى کسى که پیشکش بى مقدار را مى پذیرى، و کمترین کارى را که برایت کنند سپاس مى نهى،
وَ یَا مَنْ یَشْکُرُ عَلَى الْقَلِیلِ وَ یُجَازِی بِالْجَلِیلِ
و اى کسى که عمل اندک را قدر مى نهى، و مزد بزرگ بر آن مى پردازى،
وَ یَا مَنْ یَدْنُو إِلَى مَنْ دَنَا مِنْهُ .
و اى که هر کس به تو نزدیک گردد به او نزدیک مى شوى،
وَ یَا مَنْ یَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ مَنْ أَدْبَرَ عَنْهُ .
و اى کسى که هر که را از تو روى گرداند به حضرتت فرامى خوانى،
وَ یَا مَنْ لَا یُغَیِّرُ النِّعْمَةَ ، وَ لَا یُبَادِرُ بِالنَّقِمَةِ .
و اى کسى که نعمت خود را تغییر نمى دهى، و به انتقام شتاب نمى ورزى،
وَ یَا مَنْ یُثْمِرُ الْحَسَنَةَ حَتَّى یُنْمِیَهَا ، وَ یَتَجَاوَزُ عَنِ السَّیِّئَةِ حَتَّى یُعَفِّیَهَا .
و اى کسى که نهال خوبى را به بار مى آورى تا بیفزایى، و از بدى درمى گذرى تا آن را ناپدید نمایى،
انْصَرَفَتِ الآْمَالُ دُونَ مَدَى کَرَمِکَ بِالْحَاجَاتِ
آرزوها پیش از رسیدن به نهایت کرمت با حاجات روا شده بازگشتند، و ظرف هاى طلب به فیض بخششت لبریز شدند،
وَ امْتَلَأَتْ بِفَیْضِ جُودِکَ أَوْعِیَةُ الطَّلِبَاتِ ،
و اوصاف به کنه وصف تو نرسیده از هم گسیختند،
وَ تَفَسَّخَتْ دُونَ بُلُوغِ نَعْتِکَ الصِّفَاتُ ،
فَلَکَ الْعُلُوُّ الْأَعْلَى فَوْقَ کُلِّ عَالٍ
پس بدون شک برترى برتر از هر برترى مخصوص توست،
وَ الْجَلَالُ الْأَمْجَدُ فَوْقَ کُلِّ جَلَالٍ .
و جلال امجد بر هر جلالى ویژه توست.
کُلُّ جَلِیلٍ عِنْدَکَ صَغِیرٌ ،
هر بزرگى در پیشگاهت کوچک است،
وَ کُلُّ شَرِیفٍ فِی جَنْبِ شَرَفِکَ حَقِیرٌ ،
و هر شریفى در جنب شرفت پست است،
خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَیْرِکَ ،
آنان که به غیر حضرتت روآورده اند نومید شدند،
وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِ لَّا لَکَ ،
و آنان که جز وجود تو خواسته اند به خسران نشستند،
وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلَّا بِکَ ،
و آنان که به درگاه غیر تو شدند به تباهى رسیدند،
وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلَّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ
و جز آنان که فضل تو را طالب شدند تهیدست ماندند.
بَابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ ،
وَ جُودُکَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِینَ ، وَ إِغَاثَتُکَ قَرِیبَةٌ مِنَ الْمُسْتَغِیثِینَ .
در رحمتت براى تمام خواهندگان باز، و عطایت براى گدایان رایگان، و فریادرسیت به فریادخواهان نزدیک است،
لَا یَخِیبُ مِنْکَ الآْمِلُونَ ،
آرزومندان از تو نومید نمى شوند،
وَ لَا یَیْأَسُ مِنْ عَطَائِکَ الْمُتَعَرِّضُونَ ،
و درخواست کنندگان از عطایت محروم نمى شوند،
وَ لَا یَشْقَى بِنَقِمَتِکَ الْمُسْتَغْفِرُونَ .
و مستغفران از عذاب تو تیره بخت نمى گردند،
رِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاکَ ،
سفره روزیت براى عاصیان پهن است،
وَ حِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاکَ ،
و بردباریت شامل دشمنانت نیز مى گردد،
عَادَتُکَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِیئِینَ ،
عادتت احسان به بدکاران است،
وَ سُنَّتُکَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِینَ حَتَّى لَقَدْ غَرَّتْهُمْ أَنَاتُکَ عَنِ الرُّجُوعِ ،
و سنتت رحمت بر تجاوزکاران، تا جائى که مدارایت اینان را از بازگشت به تو غافل نموده،
وَ صَدَّهُمْ إِمْهَالُکَ عَنِ النُّزُوعِ .
و مهلت دادنت ایشان را از خوددارى از گناه بازداشته،
وَ إِنَّمَا تَأَنَّیْتَ بِهِمْ لِیَفِیؤُوا إِلَى أَمْرِکَ ،
حال آنکه تنها تو با آنان بردبارى کرده اى تا به فرمانت بازآیند، و از آن رو
وَ أَمْهَلْتَهُمْ ثِقَةً بِدَوَامِ مُلْکِکَ ،
به آنان مهلت داده اى که اطمینان به دوام سلطنتت دارى،
فَمَنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ خَتَمْتَ لَهُ بِهَا ،
پس آن که اهل سعادت بود فرجام کارش را به سعادت بردى،
وَ مَنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ الشَّقَاوَةِ خَذَلْتَهُ لَهَا .
و هر که تیره بخت بود به تیره بختىاش واگذاشتى،
کُلُّهُمْ صَائِرُونَ ، إِلَى حُکْمِکَ ،
همه سر به فرمان حکم حضرتت خواهند داشت،
وَ اُمُورُهُمْ آئِلَةٌ إِلَى أَمْرِکَ ،
و بازگشت کارشان به سوى فرمان تو خواهد بود،
لَمْ یَهِنْ عَلَى طُولِ مُدَّتِهِمْ سُلْطَانُکَ ،
پادشاهیت با مهلت طولانیى که به آنان مى دهى سستى نپذیرد،
وَ لَمْ یَدْحَضْ لِتَرْکِ مُعَاجَلَتِهِمْ بُرْهَانُکَ .
و از تاخیر محاکمه ایشان برهان و حجتت از میان نرود.
حُجَّتُکَ قَائِمَةٌ لَا تُدْحَضُ ،
حجتت استوار و پابرجاست و باطل نگردد
وَ سُلْطَانُکَ ثَابِتٌ لَا یَزُولُ ،
و سلطنت ثابت است آنسان که زوال نپذیرد،
فَالْوَیْلُ الدَّائِمُ لِمَنْ جَنَحَ عَنْکَ ،
پس واى بر آنکه از تو روى برتابد،
وَ الْخَیْبَةُ الْخَاذِلَةُ لِمَنْ خَابَ مِنْکَ ،
و نومیدى ذلت بار از آن کسى است که از تو نومید گشته،
وَ الشَّقَاءُ الْأَشْقَى لِمَنِ اغْتَرَّ بِکَ .
بدترین تیره بختى ها براى کسى است که به تو مغرور شده،
مَا أَکْثَرَ تَصَرُّفَهُ فِی عَذَابِکَ
چه عذابهاى دردناکى که خواهد چشید! و چه اندازه سرگردانى درازى در عذابت خواهد داشت،
وَ مَا أَطْوَلَ تَرَدُّدَهُ فِی عِقَابِکَ ،
و آرزوى گشایش از این کس چه دور است!
وَ مَا أَبْعَدَ غَایَتَهُ مِنَ الْفَرَجِ ،
و نومیدى او براى سهولت خروج از عذابت بسیار!
وَ مَا أَقْنَطَهُ مِنْ سُهُولَةِ الَْمخْرَجِ عَدْلًا مِنْ قَضَائِکَ لَا تَجُورُ فِیهِ ،
تمام اینها بر اساس عدل در قضاى غیرجائرانه تو،
وَ إِنْصَافاً مِنْ حُکْمِکَ لَا تَحِیفُ عَلَیْهِ .
و از سر انصاف در حکم غیر ظالمانه وست.
فَقَدْ ظَاهَرْتَ الْحُجَجَ ،
چرا که پى در پى اتمام حجت نمودى،
وَ أَبْلَیْتَ الْأَعْذَارَ ،
و آنچه سزاوار اندرز و ارشاد بود بیان داشتى،
وَ قَدْ تَقَدَّمْتَ بِالْوَعِیدِ ،
و تهدیدت را اعلام فرمودى،
وَ تَلَطَّفْتَ فِی التَّرْغِیبِ ،
و با لطف و محبت ترغیب به حقایق نمودى،
وَ ضَرَبْتَ الْأَمْثَالَ ،
و براى بیدارى مردم مثل ها آوردى
وَ أَطَلْتَ الْإِمْهَالَ ،
و به آنان مهلت طولانى دادى،
وَ أَخَّرْتَ وَ أَنْتَ مُسْتَطِیعٌ لِلمُعَاجَلَةِ ،
و کیفر را به تاخیر انداختى در صورتى که بر شتاب در عذاب توانا بودى،
وَ تَأَنَّیْتَ وَ أَنْتَ مَلِیءٌ بِالْمُبَادَرَةِ
و مدارا نمودى در حالى که قدرت بر عجله داشتى،
لَمْ تَکُنْ أَنَاتُکَ عَجْزاً ، وَ لَا إِمْهَالُکَ وَهْناً ،
مدارایت از روى ناتوانى، و مهلت دادنت از باب سستى،
وَ لَا إِمْسَاکُکَ غَفْلَةً ،
و خودداریت از باب غفلت،
وَ لَا انْتِظَارُکَ مُدَارَاةً ،
و به تاخیر انداختنت از روى مدارا و سازش نبوده،
بَلْ لِتَکُونَ حُجَّتُکَ أَبْلَغَ ، وَ کَرَمُکَ أَکْمَلَ ، وَ إِحْسَانُکَ أَوْفَى ، وَ نِعْمَتُکَ أَتَمَّ ،
بلکه به این خاطر است که حجتت رساتر، و بزرگواریت
کُلُّ ذَلِکَ کَانَ وَ لَمْ تَزَلْ ،
کامل تر، و احسانت فراگیرتر، و نعمتت تمامتر باشد،
وَ هُوَ کَائِنٌ وَ لَا تَزَالُ .
تمام اینها بوده و هست و خواهد بود،
حُجَّتُکَ أَجَلُّ مِنْ أَنْ تُوصَفَ بِکُلِّهَا ،
و حجت تو برتر از آن است که به طور کامل وصف شود،
وَ مَجْدُکَ أَرْفَعُ مِنْ أَنْ یُحَدَّ بِکُنْهِهِ ،
و بزرگى تو والاتر از آن است که کسى به کنهش برسد،
وَ نِعْمَتُکَ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُحْصَى بِأَسْرِهَا ،
و نعمتت بیش از آن است که همه اش به شماره درآید،
وَ إِحْسَانُکَ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُشْکَرَ عَلَى أَقَلِّهِ
و احسانت بیش از آن است که کسى کمترین آن را شکر آرد،
وَ قَدْ قَصَّرَ بِیَ السُّکُوتُ عَنْ تَحْمِیدِکَ ،
و اکنون نبودن زبان سخن مرا از ادامه سپاست ناتوان ساخته،
وَ فَهَّهَنِیَ الْإِمْسَاکُ عَنْ تَمْجِیدِکَ ،
و زبان تمجیدم از کار افتاده،
وَ قُصَارَایَ الْإِقْرَارُ بِالْحُسُورِ ،
و نهایت قدرتم آن است که به درماندگى اقرار کنم
لَا رَغْبَةً یَا إِلَهِی بَلْ عَجْزاً .
نه از سر رغبت به کوتاهى در ستایش تو- اى پروردگار من- بلکه از باب ناتوانى.
فَهَا أَنَا ذَا أَؤُمُّکَ بِالْوِفَادَةِ ،
اینک منم که به درگاهت روى آورده ام
وَ أَسْأَلُکَ حُسْنَ الرِّفَادَةِ ،
و از حضرتت توقع پذیرایى نیک دارم،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَ اسْمَعْ نَجْوَایَ ،
و رازم را بشنو،
وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی
و دعایم را مستجاب کن،
وَ لَا تَخْتِمْ یَوْمِی بِخَیْبَتِی ،
و روزم را به ناامیدى و تهیدستى به شب مرسان،
وَ لَا تَجْبَهْنِی بِالرَّدِّ فِی مَسْأَلَتِی ،
و در دریوزگیم دست رد به سینه ام مزن،
وَ أَکْرِمْ مِنْ عِنْدِکَ مُنْصَرَفِی ،
و رفتنم را از پیشگاهت،
وَ تُرِیدُ مُنْقَلَبِی ،
و بازگشتم را به حضرتت گرام دار،
إِنَّکَ غَیْرُ ضَائِقٍ بِمَا تُرِیدُ ،
زیرا در آنچه بخواهى دچار مضیقه نمى شوى،
وَ لَا عَاجِزٍ عَمَّا تُسْأَلُ ،
و در برابر خواسته ها ناتوان نمى باشى،
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ،
و بر هر چیزى قدرت دارى،
وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ .
و هیچ حول و قوه اى جز به دست خداى بزرگ نیست.
وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی یَوْمِ الْفِطْرِ إِذَا انْصَرَفَ مِنْ صَلَاتِهِ قَامَ قَائِماً ثُمَّ اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ ، وَ فِی یَوْمِ الْجُمُعَةِ ، فَقَالَ )
(دعاى آن حضرت در روز عید فطر و جمعه به وقتى که از نماز بازمى گشت رو به قبله مى ایستاد و مى گفت)
یَا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لَا یَرْحَمُهُ الْعِبَادُ
اى آن که رحم مى کنى بر آن که بندگان بر او رحم نمى کنند،
وَ یَا مَنْ یَقْبَلُ مَنْ لَا تَقْبَلُهُ الْبِلَادُ
و اى کسى که مى پذیرى کسى را که شهرها نمى پذیرندش،
وَ یَا مَنْ لَا یَحْتَقِرُ أَهْلَ الْحَاجَةِ إِلَیْهِ
و اى کسى که اهل حاجتمندان خود را خوار نمى کنى،
وَ یَا مَنْ لَا یُخَیِّبُ الْمُلِحِّینَ عَلَیْهِ .
و اى کسى که اصرارکنندگان را ناامید نمى نمایى،
وَ یَا مَنْ لَا یَجْبَهُ بِالرَّدِّ أَهْلَ الدَّالَّةِ عَلَیْهِ
و اى کسى که دست رد بر سینه توقع داران نمى زنى،
وَ یَا مَنْ یَجْتَبِی صَغِیرَ مَا یُتْحَفُ بِهِ ، وَ یَشْکُرُ یَسِیرَ مَا یُعْمَلُ لَهُ .
و اى کسى که پیشکش بى مقدار را مى پذیرى، و کمترین کارى را که برایت کنند سپاس مى نهى،
وَ یَا مَنْ یَشْکُرُ عَلَى الْقَلِیلِ وَ یُجَازِی بِالْجَلِیلِ
و اى کسى که عمل اندک را قدر مى نهى، و مزد بزرگ بر آن مى پردازى،
وَ یَا مَنْ یَدْنُو إِلَى مَنْ دَنَا مِنْهُ .
و اى که هر کس به تو نزدیک گردد به او نزدیک مى شوى،
وَ یَا مَنْ یَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ مَنْ أَدْبَرَ عَنْهُ .
و اى کسى که هر که را از تو روى گرداند به حضرتت فرامى خوانى،
وَ یَا مَنْ لَا یُغَیِّرُ النِّعْمَةَ ، وَ لَا یُبَادِرُ بِالنَّقِمَةِ .
و اى کسى که نعمت خود را تغییر نمى دهى، و به انتقام شتاب نمى ورزى،
وَ یَا مَنْ یُثْمِرُ الْحَسَنَةَ حَتَّى یُنْمِیَهَا ، وَ یَتَجَاوَزُ عَنِ السَّیِّئَةِ حَتَّى یُعَفِّیَهَا .
و اى کسى که نهال خوبى را به بار مى آورى تا بیفزایى، و از بدى درمى گذرى تا آن را ناپدید نمایى،
انْصَرَفَتِ الآْمَالُ دُونَ مَدَى کَرَمِکَ بِالْحَاجَاتِ
آرزوها پیش از رسیدن به نهایت کرمت با حاجات روا شده بازگشتند، و ظرف هاى طلب به فیض بخششت لبریز شدند،
وَ امْتَلَأَتْ بِفَیْضِ جُودِکَ أَوْعِیَةُ الطَّلِبَاتِ ،
و اوصاف به کنه وصف تو نرسیده از هم گسیختند،
وَ تَفَسَّخَتْ دُونَ بُلُوغِ نَعْتِکَ الصِّفَاتُ ،
فَلَکَ الْعُلُوُّ الْأَعْلَى فَوْقَ کُلِّ عَالٍ
پس بدون شک برترى برتر از هر برترى مخصوص توست،
وَ الْجَلَالُ الْأَمْجَدُ فَوْقَ کُلِّ جَلَالٍ .
و جلال امجد بر هر جلالى ویژه توست.
کُلُّ جَلِیلٍ عِنْدَکَ صَغِیرٌ ،
هر بزرگى در پیشگاهت کوچک است،
وَ کُلُّ شَرِیفٍ فِی جَنْبِ شَرَفِکَ حَقِیرٌ ،
و هر شریفى در جنب شرفت پست است،
خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَیْرِکَ ،
آنان که به غیر حضرتت روآورده اند نومید شدند،
وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِ لَّا لَکَ ،
و آنان که جز وجود تو خواسته اند به خسران نشستند،
وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلَّا بِکَ ،
و آنان که به درگاه غیر تو شدند به تباهى رسیدند،
وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلَّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ
و جز آنان که فضل تو را طالب شدند تهیدست ماندند.
بَابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ ،
وَ جُودُکَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِینَ ، وَ إِغَاثَتُکَ قَرِیبَةٌ مِنَ الْمُسْتَغِیثِینَ .
در رحمتت براى تمام خواهندگان باز، و عطایت براى گدایان رایگان، و فریادرسیت به فریادخواهان نزدیک است،
لَا یَخِیبُ مِنْکَ الآْمِلُونَ ،
آرزومندان از تو نومید نمى شوند،
وَ لَا یَیْأَسُ مِنْ عَطَائِکَ الْمُتَعَرِّضُونَ ،
و درخواست کنندگان از عطایت محروم نمى شوند،
وَ لَا یَشْقَى بِنَقِمَتِکَ الْمُسْتَغْفِرُونَ .
و مستغفران از عذاب تو تیره بخت نمى گردند،
رِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاکَ ،
سفره روزیت براى عاصیان پهن است،
وَ حِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاکَ ،
و بردباریت شامل دشمنانت نیز مى گردد،
عَادَتُکَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِیئِینَ ،
عادتت احسان به بدکاران است،
وَ سُنَّتُکَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِینَ حَتَّى لَقَدْ غَرَّتْهُمْ أَنَاتُکَ عَنِ الرُّجُوعِ ،
و سنتت رحمت بر تجاوزکاران، تا جائى که مدارایت اینان را از بازگشت به تو غافل نموده،
وَ صَدَّهُمْ إِمْهَالُکَ عَنِ النُّزُوعِ .
و مهلت دادنت ایشان را از خوددارى از گناه بازداشته،
وَ إِنَّمَا تَأَنَّیْتَ بِهِمْ لِیَفِیؤُوا إِلَى أَمْرِکَ ،
حال آنکه تنها تو با آنان بردبارى کرده اى تا به فرمانت بازآیند، و از آن رو
وَ أَمْهَلْتَهُمْ ثِقَةً بِدَوَامِ مُلْکِکَ ،
به آنان مهلت داده اى که اطمینان به دوام سلطنتت دارى،
فَمَنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ خَتَمْتَ لَهُ بِهَا ،
پس آن که اهل سعادت بود فرجام کارش را به سعادت بردى،
وَ مَنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ الشَّقَاوَةِ خَذَلْتَهُ لَهَا .
و هر که تیره بخت بود به تیره بختىاش واگذاشتى،
کُلُّهُمْ صَائِرُونَ ، إِلَى حُکْمِکَ ،
همه سر به فرمان حکم حضرتت خواهند داشت،
وَ اُمُورُهُمْ آئِلَةٌ إِلَى أَمْرِکَ ،
و بازگشت کارشان به سوى فرمان تو خواهد بود،
لَمْ یَهِنْ عَلَى طُولِ مُدَّتِهِمْ سُلْطَانُکَ ،
پادشاهیت با مهلت طولانیى که به آنان مى دهى سستى نپذیرد،
وَ لَمْ یَدْحَضْ لِتَرْکِ مُعَاجَلَتِهِمْ بُرْهَانُکَ .
و از تاخیر محاکمه ایشان برهان و حجتت از میان نرود.
حُجَّتُکَ قَائِمَةٌ لَا تُدْحَضُ ،
حجتت استوار و پابرجاست و باطل نگردد
وَ سُلْطَانُکَ ثَابِتٌ لَا یَزُولُ ،
و سلطنت ثابت است آنسان که زوال نپذیرد،
فَالْوَیْلُ الدَّائِمُ لِمَنْ جَنَحَ عَنْکَ ،
پس واى بر آنکه از تو روى برتابد،
وَ الْخَیْبَةُ الْخَاذِلَةُ لِمَنْ خَابَ مِنْکَ ،
و نومیدى ذلت بار از آن کسى است که از تو نومید گشته،
وَ الشَّقَاءُ الْأَشْقَى لِمَنِ اغْتَرَّ بِکَ .
بدترین تیره بختى ها براى کسى است که به تو مغرور شده،
مَا أَکْثَرَ تَصَرُّفَهُ فِی عَذَابِکَ
چه عذابهاى دردناکى که خواهد چشید! و چه اندازه سرگردانى درازى در عذابت خواهد داشت،
وَ مَا أَطْوَلَ تَرَدُّدَهُ فِی عِقَابِکَ ،
و آرزوى گشایش از این کس چه دور است!
وَ مَا أَبْعَدَ غَایَتَهُ مِنَ الْفَرَجِ ،
و نومیدى او براى سهولت خروج از عذابت بسیار!
وَ مَا أَقْنَطَهُ مِنْ سُهُولَةِ الَْمخْرَجِ عَدْلًا مِنْ قَضَائِکَ لَا تَجُورُ فِیهِ ،
تمام اینها بر اساس عدل در قضاى غیرجائرانه تو،
وَ إِنْصَافاً مِنْ حُکْمِکَ لَا تَحِیفُ عَلَیْهِ .
و از سر انصاف در حکم غیر ظالمانه وست.
فَقَدْ ظَاهَرْتَ الْحُجَجَ ،
چرا که پى در پى اتمام حجت نمودى،
وَ أَبْلَیْتَ الْأَعْذَارَ ،
و آنچه سزاوار اندرز و ارشاد بود بیان داشتى،
وَ قَدْ تَقَدَّمْتَ بِالْوَعِیدِ ،
و تهدیدت را اعلام فرمودى،
وَ تَلَطَّفْتَ فِی التَّرْغِیبِ ،
و با لطف و محبت ترغیب به حقایق نمودى،
وَ ضَرَبْتَ الْأَمْثَالَ ،
و براى بیدارى مردم مثل ها آوردى
وَ أَطَلْتَ الْإِمْهَالَ ،
و به آنان مهلت طولانى دادى،
وَ أَخَّرْتَ وَ أَنْتَ مُسْتَطِیعٌ لِلمُعَاجَلَةِ ،
و کیفر را به تاخیر انداختى در صورتى که بر شتاب در عذاب توانا بودى،
وَ تَأَنَّیْتَ وَ أَنْتَ مَلِیءٌ بِالْمُبَادَرَةِ
و مدارا نمودى در حالى که قدرت بر عجله داشتى،
لَمْ تَکُنْ أَنَاتُکَ عَجْزاً ، وَ لَا إِمْهَالُکَ وَهْناً ،
مدارایت از روى ناتوانى، و مهلت دادنت از باب سستى،
وَ لَا إِمْسَاکُکَ غَفْلَةً ،
و خودداریت از باب غفلت،
وَ لَا انْتِظَارُکَ مُدَارَاةً ،
و به تاخیر انداختنت از روى مدارا و سازش نبوده،
بَلْ لِتَکُونَ حُجَّتُکَ أَبْلَغَ ، وَ کَرَمُکَ أَکْمَلَ ، وَ إِحْسَانُکَ أَوْفَى ، وَ نِعْمَتُکَ أَتَمَّ ،
بلکه به این خاطر است که حجتت رساتر، و بزرگواریت
کُلُّ ذَلِکَ کَانَ وَ لَمْ تَزَلْ ،
کامل تر، و احسانت فراگیرتر، و نعمتت تمامتر باشد،
وَ هُوَ کَائِنٌ وَ لَا تَزَالُ .
تمام اینها بوده و هست و خواهد بود،
حُجَّتُکَ أَجَلُّ مِنْ أَنْ تُوصَفَ بِکُلِّهَا ،
و حجت تو برتر از آن است که به طور کامل وصف شود،
وَ مَجْدُکَ أَرْفَعُ مِنْ أَنْ یُحَدَّ بِکُنْهِهِ ،
و بزرگى تو والاتر از آن است که کسى به کنهش برسد،
وَ نِعْمَتُکَ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُحْصَى بِأَسْرِهَا ،
و نعمتت بیش از آن است که همه اش به شماره درآید،
وَ إِحْسَانُکَ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ تُشْکَرَ عَلَى أَقَلِّهِ
و احسانت بیش از آن است که کسى کمترین آن را شکر آرد،
وَ قَدْ قَصَّرَ بِیَ السُّکُوتُ عَنْ تَحْمِیدِکَ ،
و اکنون نبودن زبان سخن مرا از ادامه سپاست ناتوان ساخته،
وَ فَهَّهَنِیَ الْإِمْسَاکُ عَنْ تَمْجِیدِکَ ،
و زبان تمجیدم از کار افتاده،
وَ قُصَارَایَ الْإِقْرَارُ بِالْحُسُورِ ،
و نهایت قدرتم آن است که به درماندگى اقرار کنم
لَا رَغْبَةً یَا إِلَهِی بَلْ عَجْزاً .
نه از سر رغبت به کوتاهى در ستایش تو- اى پروردگار من- بلکه از باب ناتوانى.
فَهَا أَنَا ذَا أَؤُمُّکَ بِالْوِفَادَةِ ،
اینک منم که به درگاهت روى آورده ام
وَ أَسْأَلُکَ حُسْنَ الرِّفَادَةِ ،
و از حضرتت توقع پذیرایى نیک دارم،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَ اسْمَعْ نَجْوَایَ ،
و رازم را بشنو،
وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی
و دعایم را مستجاب کن،
وَ لَا تَخْتِمْ یَوْمِی بِخَیْبَتِی ،
و روزم را به ناامیدى و تهیدستى به شب مرسان،
وَ لَا تَجْبَهْنِی بِالرَّدِّ فِی مَسْأَلَتِی ،
و در دریوزگیم دست رد به سینه ام مزن،
وَ أَکْرِمْ مِنْ عِنْدِکَ مُنْصَرَفِی ،
و رفتنم را از پیشگاهت،
وَ تُرِیدُ مُنْقَلَبِی ،
و بازگشتم را به حضرتت گرام دار،
إِنَّکَ غَیْرُ ضَائِقٍ بِمَا تُرِیدُ ،
زیرا در آنچه بخواهى دچار مضیقه نمى شوى،
وَ لَا عَاجِزٍ عَمَّا تُسْأَلُ ،
و در برابر خواسته ها ناتوان نمى باشى،
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ،
و بر هر چیزى قدرت دارى،
وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ .
و هیچ حول و قوه اى جز به دست خداى بزرگ نیست.
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.