- 842
- 1000
- 1000
- 1000
دعای سی و دوم صحیفه سجادیه-دعا در نمار شب
با صدای بشیر جزایری
( وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ بَعْدَ الْفَرَاغِ مِنْ صَلَاةِ اللَّیْلِ لِنَفْسِهِ فِی الاِعْتِرَافِ بِالذَّنْبِ )
(دعاى آن حضرت براى خود پس از فراغ از نماز شب در اعتراف به گناه)
اللَّهُمَّ یَا ذَا الْمُلْکِ الْمُتَأَبِّدِ بِالْخُلُودِ
بار الها، اى دارنده ملک ابدى و جاوید،
وَ السُّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَیْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَاانٍ .
و سلطنت دست نایافتنى بدون سپاه و دستیاران،
وَ الْعِزِّ الْبَاقِی عَلَى مَرِّ الدُّهُورِ وَ خَوَالِی الْأَعْوَامِ وَ مَوَاضِی الْأَزمَانِ وَ الْأَیَّامِ
و عزت باقى که با گذشت روزگاران و سال هاى گذشته و زمان ها و روزهاى سپرى شده باقى است،
عَزَّ سُلْطَانُکَ عِزّاً لَا حَدَّ لَهُ بِأَوَّلِیَّةٍ ، وَ لَا مُنْتَهَى لَهُ بِآخِرِیَّةٍ
فرمانروایى و حکومتت چنان غالب است که اول آن را حدى، و آخر آن را نهایتى نیست،
وَ اسْتَعْلَى مُلْکُکَ عُلُوّاً سَقَطَتِ الْأَشْیَاءُ دُونَ بُلُوغِ أَمَدِهِ
و پادشاهیت چنان بلند پایه است که همه چیز از دسترسى به قله آن فرومانده است،
وَ لَا یَبْلُغُ أَدْنَى مَا اسْتَأْثَرْتَ بِهِ مِنْ ذَلِکَ أَقْصَى نَعْتِ النَّاعِتِینَ .
و دورترین توصیف واصفان به پایین ترین مرتبه از بلندى و رفعتى که به خود اختصاص داده اى نمىرسد،
ضَلَّتْ فِیکَ الصِّفَاتُ ،
اوصاف در مقام وصفت سرگشته اند،
وَ تَفَسَّخَتْ دُونَکَ النُّعُوتُ ،
و تعریف ها در پاى حضرتت از هم گسیخته اند،
وَ حَارَتْ فِی کِبْرِیَائِکَ لَطَائِفُ الْأَوْهَامِ
و در عرصه گاه کبریائیت دقیق ترین تصورات سرگردانند،
کَذَلِکَ أَنْتَ اللَّهُ الْأَوَّلُ فِی أَوَّلِیَّتِکَ ، وَ عَلَى ذَلِکَ أَنْتَ دَائِمٌ لَا تَزُولُ
تو اى خداى ازلى در ازلیتت این چنین بوده اى، و دائم و جاودان بر این مرحله خواهى بود،
وَ أَنَا الْعَبْدُ الضَّعِیفُ عَمَلاً ، الْجَسِیمُ أَمَلاً ،
و منم آن بنده با عمل اندک، و آرزوى بسیار،
خَرَجَتْ مِنْ یَدِی أَسْبَابُ الْوُصُلَاتِ إِلَّا مَا وَصَلَهُ رَحْمَتُکَ ،
که وسائل پیوند با تو از کفم بیرون رفته مگر آنچه رحمتت آن را متصل نموده
وَ تَقَطَّعَتْ عَنِّی عِصَمُ الآْمَالِ إِلَّا مَا أَنَاا مُعْتَصِمٌ بِهِ مِنْ عَفْوِکَ
و رشته هاى امیدم از من گسسته مگر آنچه از عفو تو که به آن چنگ زده ام،
قَلَّ عِنْدِی مَا أَعْتَدُّ بِهِ مِنْ طَاعَتِکَ ،
طاعتى که به حساب آوردم اندک
و کَثُرَ عَلَیَّ مَا أَبُوءُ بِهِ مِنْ مَعْصِیَتِککَ
پ، و معصیتى که به آن اعتراف کنم بسیار است،
وَ لَنْ یَضِیقَ عَلَیْکَ عَفْوٌ عَنْ عَبْدِکَ وَ إِنْ أَسَاءَ ، فَاعْفِ عَنِّی .
و عفو و بخشش از بنده ات بر تو سخت نیاید اگر چه بد کرده باشد، پس مرا عفو کن
اللَّهُمَّ وَ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى خَفَایَا الْأَعْمَالِ عِلْممُکَ ،
بار الها دانش تو بر اعمال نهانى واقف است،
وَ انْکَشَفَ کُلُّ مَسْتُورٍ دُونَ خُبْرِکَ ،
و هر پوشیده اى در برابر آگاهیت آشکار،
وَ لَا تَنْطَوِی عَنْکَ دَقَائِقُ الْأُمُورِ ،
و دقایق امور از نظرت پنهان نیست،
وَ لَا تَعْزُبُ عَنْکَ غَیِّبَاتُ السَّرَائائِرِ
و رازهاى نهان از تو مخفى نمى ماند،
وَ قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَیَّ عَدُوُّکَ الَّذِی اسْتَنْظَرَکَ لِغَوَایَتِی فَأَنْظَرْتَهُ ،
و همانا بر من چیره شده است دشمن تو که براى گمراه کردن من از تو فرصت خواسته و تو بنا بر مصالحى فرصتش دادى،
وَ اسْتَمْهَلَکَ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ لِإِضْلَالِی فَأَمْهَلْتَهُ .
و براى منحرف کردن من تا روز قیامت از تو مهلت خواسته و تو مهلتش دادى،
فَأَوْقَعَنِی وَ قَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ مِنْ صَغَائِرِ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ ،
پس این دشمن غدار مرا به زمین زد در حالى که از گناهان کوچک هلاک کننده،
وَ کَبَائِرِ أَعْمَالٍ مُرْدِیَةٍ حَتَّى إِذَا قَارَفْتُ مَعْصِیَتَکَ ،
و معصیت هاى بزرگ تباه کننده به سوى تو گریختم، تا چون دچار معصیت تو شدم،
وَ اسْتَوْجَبْتُ بِسُوءِ سَعْیِی سَخْطَتَکَ ،
و بر اثر کوشش زشتم مستحق خشم تو گشتم،
فَتَلَ عَنِّی عِذَارَ غَدْرِهِ ،
عنان حیله و تزویر خود را از من بازگردانید،
وَ تَلَقَّانِی بِکَلِمَةِ کُفْرِهِ ،
و با کلمه کفر خود با من روبرو شد،
وَ تَوَللَّى الْبَرَاءَةَ مِنِّی ،
و از من بیزارى جست،
وَ أَدْبَرَ ممُوَلِّیاً عَنِّی ،
و به من پشت کرده به راه افتاد،
فَأَصْحَرَنِی لِغَضَبِکَ فَرِیداً ،
و مرا در معرض خشم تو تنها گذاشت،
وَ أَخْرَجَنِی إِلَى فِنَاءِ نَقِمَتِکَ طَرِیداً .
و در عرصه گاه انتقام تو رها ساخت،
لَا شَفِیعٌ یَشْفَعُ لِی إِلَیْکَ ،
نه کسى از من به درگاهت شفاعت کند،
وَ لَا خَفِیرٌ یُؤْمِنُنِی عَلَیْکَ ،
و نه پناه دهنده اى در برابرت امانم دهد،
وَ لَا حِصْنٌ یَحْجُبُنِی عَنْکَ ،
و نه هیچ دژ استوارى مرا از تو مانع نگردد،
وَ لَا مَلَاذٌ أَلْجَأُ إِلَیْهِ مِنْکَ .
و نه پناهگاهى هست که از تو به آن پناه برم
.
فَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِکَ ،
وَ مَحَلُّ الْمُعْتَرِفِ للَکَ ،
اینک در مقام پناه آورنده به تو، و اقرارکننده به گناه ایستاده ام،
فَلَا یَضِیقَنَّ عَنِّی فَضْلُکَ ،
پس مباد که فضل تو از من تنگى گیرد،
ووَ لَا یَقْصُرَنَّ دُونِی عَفْوُکَ ،
و عفو و بخششت از من کوتاه آید،
وَ لَا أَکُنْ أَخْیَبَ عِبَادِکَ التَّائِبِینَ ،
و مباد که من زیانمندترین بندگان توبه کارت،
وَ لَا أَقْنَطَ وُفُودِکَ الآْمِلِینَ ،
و ناامیدترین کسانى باشم که بر خوان نعمتت نشسته اند،
وَ اغْفِر لِی ،
و مرا بیامرز،
إِنَّکَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ .
که تو بهترین آمرزندگانى
.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَمَرْتَنِی فَتَرَکْتُ ،
الهى مرا فرمان دادى و من فروگذاشتم،
وَ نَهَیْتَنِی فَرَکِبْتُ ،
و مرا نهى کردى و من مرتکب شدم،
وَ سَوَّلَ لِیَ الْخَطَاءَ خَااطِرُ السُّوءِ فَفَرَّطْتُ .
و اندیشه سوء گناه را در نظرم آراست پس تقصیر کردم،
وَ لَا أَسْتَشْهِدُ عَلَى صِیَامِی نَهَاراً ،
نه روزى را به روزه گرفتنم گواه مى گیرم،
وَ لَا أَسْتَجِیرُ بِتَهَجُّدِی لَیْلًا ،
و نه به بیدارى شبى پناه مى گیرم،
وَ لَا تُثْنِی عَلَیَّ بِإِحْیَائِهَا سُنَّةٌ حَاشَا فُرُوضِکَ الَّتِی مَنْ ضَیَّعَهَا هَلَکَ .
و نه سنتى را برپا داشته ام تا از من به خوبى یاد کند، جز واجبات تو که هر کس آنها را ضایع کند هلاک شود کارى نکرده ام،
وَ لَسْتُ أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِفَضْلِ نَافِلَةٍ مَعَ کَثِیرِ مَا أَغْفَلْتُ مِنْ وَظَائِفِ فُرُوضِکَ ،
و نه نافله اى به جاى آورده ام تا به سبب آن دست توسل به تو زنم در صورتى که بسیارى از شروط واجبات را به غفلت فرو گذاشته ام،
وَ تَعَدَّیْتُ عَنْ مَقَامَاتِ حُدُودِکَ إِلَى حُرُمَاتٍ انْتَهَکْتُهَا ،
و از حدود و مقررات تو تجاوز کرده پرده حرمت هایى را دریده ام،
وَ کَبَائِرِ ذُنُوبٍ اجْتَرَحْتُهَا ، کَانَتْ عَافِیَتُکَ لِی مِنْ فَضَائِحِهَا سِتْرراً .
و گناهان بزرگى مرتکب شده ام، که فقط عافیت تو در برابر رسوایی هایم بر من پرده پوشیده است.
وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اسْتَحْیَا لِنَفْسِهِ مِنْکَ ،
و این جایگاه کسى است که به خاطر خود از تو شرمگین،
وَ سَخِطَ عَلَیْهَا ، وَ رَضِیَ عَنْکَ ،
و بر خود خشمگین و از تو خشنود است،
فَتَلَققَّاکَ بِنَفْسٍ خَاشِعَةٍ ،
پس با دلى شکسته، و گردنى فروافکنده،
وَ رَقَبَةٍ خَاضِعَةٍ ، وَ ظَهْرٍ مُثْقَلٍ
و پشتى از گناهان گران بار و خمیده با تو روبرو شده،
مِنَ الْخَطَایَا وَاقِفاً بَیْنَ الرَّغْبَةِ إِلَیْکَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْکَ .
در میان بیم و امید به تو ایستاده،
وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ رَجَاهُ ،
و تو شایسته تر کسى هستى که به او امید ورزد،
وَ أَحَقُّ مَنْ خَشِیَهُ وَ اتَّقَاهُ ،
و سزاوارتر کسى هستى که از او بترسد و پروا کند.
فَأَعْطِنِی یَا رَبِّ مَا رَجَوْتُ ،
الهى پس آنچه را امید دارم به من بخشش،
وَ آمِنِّی مَا حَذِرْتُ ،
و از آنچه مى ترسم ایمنم فرما،
وَ عُدْ عَلَیَّ بِعَائِدَةِ رَحْمَتِکَ ،
و رحمتت را شامل حالم کن،
إِنَّکَ أَکْرَمَ الْمَسْئُولِینَ .
که تو کریم ترین کسى هستى که از او درخواست شود
اللَّهُمَّ وَ إِذْ سَتَرْتَنِی بِعَفْوِکَ ،
وَ تَغَمَّدْتَنِی بِفَضْلِکَ فِی دَارِ الْفَنَاءِ بِحَضْرَةةِ الْأَکْفَاءِ ،
فَأَجِرْنِی مِنْ فَضِیحَاتِ دَارِ الْبَقَاءِ عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ ،
وَ الرُّسُلِ الْمُکَرَّمِینَ ، وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ ،
مِنْ جَارٍ کُنْتُ أُکَاتِمُهُ سَیِّئَاتِی ،
وَ مِنْ ذِی رَحِمٍ کُنْتُ أَحْتَشِمُ مِنْهُ فِی سَرِیرَاتِی .
بار الها اکنون که مرا به پردهى عفو خود پوشاندى، و در این جهان فانى در معرض دید همدوشان غرق بخشش خود نمودى، پس مرا از رسوایی هاى جهان باقى در برابر حضار و بینندگان از فرشتگان مقرب، و پیامبران گرامى، و شهدا و صالحین پناه ده، از همسای هاى که زشتیهایم را از او مى پوشاندم و از خویشاوندى که در کارهاى پنهانى خود از او شرم مىداشتم،
لَمْ أَثِقْ بِهِمْ رَبِّ فِی السِّتْرِ عَلَیَّ ، وَ وَثِقْتُ بِکَ رَبِّ فِی الْمَغْفِرَةِ لِی ، وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ وُثِقَ بِهِ ، وَ أَعْطَى مَنْ رُغِبَ إِلَیْهِ ، وَ أَرْأَفُ مَنِ اسْتُرْحِمَ ، فَارْحَمْنِی
که -الهى- به پردهپوشى ایشان اعتماد نداشتم، و به تو اطمینان کردم اى خداى من، که مرا ببخشى، و تو سزاوار کسى هستى که به او اعتماد شود، و بخشندهتر کسى هستى که به او روى آورده شود، و مهربانتر کسى هستى که مهرش خواسته شود، پس بر من رحمت آر.
اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ حَدَرْتَنِی مَاءً مَهِیناً مِنْ صُلْبٍ مُتَضَایِقِ الْعِظَامِ ،
الهى تو مرا به صورت آبى کمارزش از پشتى که استخوان هایش در هم فشرده، و راه هایش بس تنگ است،
حَرِجِ الْمَسَاالِکِ إِلَى رَحِمٍ ضَیِّقَةٍ سَتَرْتَهَا بِالْحُجُبِ ،
به تنگناى رحم که آن را به پرده ها پوشیده اى سرازیر کردى،
تُصَرِّفُنِی حَالاً عَنْ حَالٍ حَتَّى انْتَهَیْتَ بِیی إِلَى تَمَامِ الصُّورَةِ ،
در حالى که مرا از مرحله اى به مرحله دیگر گرداندى. تا وقتى که به کمال صورت رساندى،
وَ أَثْبَتَّ فِیَّ الْجَوَارِحَ کَمَا نَعَتَّ فِی کِتَابِکَ نُطْفَةً ثُمَّ عَلَقَةً ثُمَّ مُضْغَةً ثُمَّ عَظْماً ثُمَّ کَسَوْتَ الْعِظَامَ لَحْماً ،
و اعضاء را در پیکر من برقرار نمودى، همانگونه که در کتابت وصف فرمودى: نطفه، سپس علقه، آنگاه مضغه، سپس استخوانبندى، و بعد استخوان ها را به گوشت پوشاندى،
ثُمَّ أَنْشَأْتَنِی خَلْقاً آخَرَ کَمَا شِئْتَ .
و آنگاه مرا بدانگونه که خواستى به مرحله اى دیگر از آفرینش درآوردى،
حَتَّى إِذَا احْتَجْتُ إِلَى رِزْقِکَ ،
تا آنجا که وقتى به روزى تو نیاز پیدا کردم،
وَ لَمْ أَسْتَغْنِ عَنْ غِیَاثِ فَضْلِکَ ،
و از یارى احسانت بىنیاز نبودم،
جَعَلْتَ لِی قُوتاً مِنْ فَضْلِ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ أَجْرَیْتَهُ لِأَمَتِکَ الَّتِی أَسْکَنْتَنِی جَوْفَهَا ،
برایم روزى فراهم نمودى از زیادى آن مقدار خوردنى و آشامیدنى کنیزت که مرا در اندرونش جاى دادى
وَ أَوْدَعْتَنِی قَرَارَ رَحِمِهَا .
و در رحم او به ودیعت سپردى
.
وَ لَوْ تَکِلْنِی یَا رَبِّ فِی تِلْکَ الْحَالَاتِ إِلَى حَوْلِی ،
و اگر مرا- اى خداى من- در چنین حالات به تدبیر خویشم وا مى گذاشتى،
أَوْ تَضْطَرُّنِی إِلَى قُوَّتِی لَکَانَ الْحَوْلُ عَنِّی مُعْتَزِلًا ،
یا ناچارم مى کردى که از نیروى خود بهره گیرم، همانا که توان راهیابى به هدف از من کناره مى گرفت،
وَ لَکَانَتِ الْقُوَّةُ مِنِّی بَعِیدَةً .
و نیرو و قوت از من دور مىشد،
فَغَذَوْتَنِی بِفَضْلِکَ غِذَاءَ الْبَرِّ اللَّطِیفِ ،
پس به فضل و احسانت چون شخصى نیکوکار و دلسوز به من غذا دادى،
تَفْعَلُ ذَلِکَ بِی تَطَوُّلًا عَلَیَّ إِلَى غَایَتِی هَذِهِ ، لَا أَعْدَمُ بِرَّکَ ،
و آن همه لطف را از سر تفضل تا بدین پایه که رسیده ام همچنان درباره ام بجا مى آورى، از خیرت محروم نمى گردم،
وَ لَا یُبْطِىُ بِی حُسْنُ صَنِیعِکَ ،
و خوبى انعامت درباره ام به تاخیر نمى افتد،
وَ لَا تَتَأَکَّدُ مَعَ ذَلِکَ ثِقَتِی فَأَتَفَرَّغَ لِمَا هُوَ أَحْظَى لِی عِنْدَکَ .
و با این وجود اعتمادم به تو محکم نمى شود، تا کوشش خود را در کارى که برایم نزد تو سودم ندتر است به کار برم،
قَدْ مَلَکَ الشَّیْطَانُ عِنَانِی فِی سُوءِ الظَّنِّ وَ ضَعْفِ الْیَقِینِ ، فَأَنَا أَشْکُو سُوءَ مُجَاوَرَتِهِ لِی ، وَ طَاعَةَ نَفْسِی لَهُ ، وَ أَسْتَعْصِمُکَ مِنْ مَلَکَتِهِ ، وَ أَتَضَرَّعُ إِلَیْکَ فِی صَرْفِ کَیْدِهِ عَنِّی .
شیطان مهارم را در بدبینى و ضعف یقین به دست گرفته، از این رو از بدرفتارى او و پیروى نفسم از این موجود خطرناک شکایت دارم، و از چیرگى او بر خودم از تو پناه مىجویم، و به تو زارى مىکنم تا مکر او را از من بگردانى،
وَ أَسْأَلُکَ فِی أَنْ تُسَهِّلَ إِلَى رِزْقِی سَبِیلًا ،
و از تو مى خواهم که براى به دست آوردن روزى راهى آسان فرارویم قرار دهى.
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى ابْتِدَائِکَ بِالنِّعَمِ الْجِسَامِ ،
پس حمد تو را بر آنکه نعمت هاى بزرگ را آغاز نمودى،
وَ إِلْهَامِکَ الشُّکْرَ عَلَى الْإِحْسَانِ وَ الْإِنْعَامِ ،
و شکر بر احسان و انعام را الهام فرمودى.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آل آلِهِ ،
پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَ سَهِّلْ عَلَیَّ رِزْقِی ،
و روزیم را بر من آسان کن
وَ أَنْ تُقَنِّعَنِی بِتَقْدِیرِکَ لِی وَ أَنْ تُرْضِیَنِی بِحِصَّتِیی فِیما قَسَمْتَ لِی ،
و مرا به اندازه اى که برایم مقرر کرده اى قانع ساز،
وَ أَنْ تَجْعَلَ مَا ذَهَبَ مِنْ جِسْمِی وَ عُمْرِی فِی سَبِیلِ طَاعَتِکَ ،
و به سهم خودم در آنچه قسمتم کرده اى خشنود کن، و آنچه از جسم و عمرم صرف شده در راه طاعت خود به حساب آر،
إِنَّکَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ .
که تو بهترین روزى دهندگانى
.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ تَغَلَّظْتَ بِهَا عَلَى مَنْ عَصَاکَ ،
الهى به تو پناه مىبرم از آتشى که به سبب آن بر هر که تو را معصیت نموده سخت گرفته اى،
وَ تَوَعَّدْتَ بِهَا مَنْ صَدَفَ عَنْ رِضَاکَ ،
و هر که را روى از خشنودیت گردانده وعده عذاب داده اى،
وَ مِنْ نَارٍ نُورُهَا ظُلْمَةٌ ،
و از آتشى که نورش تاریکى،
وَ هَیِّنُهَا أَلِیمٌ ،
و ملایمش دردناک،
وَ بَعِیدُهَا قَرِیبٌ ،
و دورش نزدیک است،
وَ مِنْ نَارٍ یَأْکُلُ بَعْضَهَا بَعْضٌ ،
و از آتشى که بعضى از آن بعض دیگر را مى خورد،
وَ یَصُولُ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ .
و بخشى بر بخش دیگر حمله مى برد،
وَ مِنْ نَارٍ تَذَرُ الْعِظَامَ رَمِیماً ،
و از آتشى که استخوان را مى پوساند،
وَ تَسقِی أَهْلَهَا حَمِیماً ،
و ساکنین خود را از آب جوشان سیراب مى کند،
وَ مِنْ نَارٍ لَا تُبْقِیی عَلَى مَنْ تَضَرَّعَ إِلَیْهَا ،
و از آتشى که بر زارىکنندگان رحم نمى آورد،
وَ لَا تَرْحَمُ مَنِ اسْتَعْطَفَهَا ،
و به کسى که از او مهر جوید مهر نمى ورزد،
وَ لَا تَقْدِرُ عَلَى التَّخْففِیفِ
و داراى آن قدرت نیست که از رنج کسى که نزد او فروتنى مى کند
عَمَّنْ خَشَعَ لَهَا وَ اسْتَسْلَمَ إِلَیْهَا تَلْقَى سُکَّانَهَا بِأَحَرِّ مَا لَدَیْهَا مِنْ أَلِیمِ النَّکَالِ وَ شَدِیدِ الْوَبَالِ
و در مقابلش سر تسلیم به زیر مى آورد بکاهد، آتشى که با ساکنین خود با دردناکترین عذاب و سخت ترین وبال برخورد مى کند
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ عَقَارِبِهَا الْفَاغِرَةِ أَفْوَاهُهَا ،
و به تو پناه مى برم از عقرب هاى دهان گشوده اش،
وَ حَیَّاتِهَا الصَّالِقَةِ بِأَنْیَابِهَا ،
و مارهاى نیش زننده اش،
وَ شَرَابِهَا الَّذِی یُقَطِّعُ أَمْعَاءَ وَ أَفْئِدَةَ سُکَّانِهَا ،
و از آشامیدنیش که امعاء و احشاء ساکنین خود را پارهپاره مى کند،
وَ یَنْزِعُ قُلُوبَهُمْ ،
و دل هایشان را برمى کند.
وَ أَسْتَهْدِیکَ لِمَا بَاعَدَ مِنْهَا وَ أَخَّرَ عَنْهَا
و راهنمایى تو را به آنچه مرا از آن آتش دور سازد و عقب اندازد خواستارم
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست،
وَ أَجِرْنِی مِنْهَا بِفَضْلِ رَحْمَتِکَ ،
و مرا به فضل و رحمت خود از آن آتش پناه ده،
وَ أَقِلْنِی عَثَرَاتِی بِحُسْنِ إِقَالَتِکَ ،
و به حسن چشم پوشیت از لغزش هایم درگذر،
وَ لَا تَخْذُلْنِی یَا خَیْرَ الُْمجِیرِینَ
و مرا اى بهترین پناه دهندگان خوار مساز
.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ تَقِی الْکَرِیهَةَ ،
الهى، تو بندگانت را از ناخوشایند حفظ مى کنى
وَ تُعْطِی الْحَسَنَةَ ،
و خوبى را عطا مى کنى،
وَ تَفْعَلُ مَا تُرِیدُ ،
و هر چه بخواهى به جا مى آورى،
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و تو بر هر چیز توانایى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
الهى بر محمد و آلش درود فرست
إِذَا ذُکِرَ الْأَبْرَارُ ،
هرگاه که یاد نیکان شود،
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
و بر محمد و آلش درود فرست
مَا اخْتَلَفَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ ،
تا زمانى که شب و روز در رفت و آمدند،
صَلَاةً لَا یَنْقَطِعُ مَدَدُهَا ،
چنان درودى که پایان نپذیرد،
وَ لَا یُحْصَى عَدَدُهَا ،
و به حساب درنیاید،
صَلَاةً تَشْحَنُ الْهَوَاءَ ،
درودى که فضا را آکنده کند،
وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ .
و زمین و آسمان را پر کند
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ حَتَّى یَرْضَى ،
خداى بر حضرتش درود فرستد تا زمانى که خشنود گردد،
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بَعْدَ الرِّضَا ،
و خداى بر او و آلش درود فرستد پس از آن خشنودى،
صَلَاةً لَا حَدَّ لَهَا وَ لَا مُنْتَهَى
درودى که هیچ مرز و پایانى ندارد،
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
اى مهربانترین مهربانان
( وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ بَعْدَ الْفَرَاغِ مِنْ صَلَاةِ اللَّیْلِ لِنَفْسِهِ فِی الاِعْتِرَافِ بِالذَّنْبِ )
(دعاى آن حضرت براى خود پس از فراغ از نماز شب در اعتراف به گناه)
اللَّهُمَّ یَا ذَا الْمُلْکِ الْمُتَأَبِّدِ بِالْخُلُودِ
بار الها، اى دارنده ملک ابدى و جاوید،
وَ السُّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَیْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَاانٍ .
و سلطنت دست نایافتنى بدون سپاه و دستیاران،
وَ الْعِزِّ الْبَاقِی عَلَى مَرِّ الدُّهُورِ وَ خَوَالِی الْأَعْوَامِ وَ مَوَاضِی الْأَزمَانِ وَ الْأَیَّامِ
و عزت باقى که با گذشت روزگاران و سال هاى گذشته و زمان ها و روزهاى سپرى شده باقى است،
عَزَّ سُلْطَانُکَ عِزّاً لَا حَدَّ لَهُ بِأَوَّلِیَّةٍ ، وَ لَا مُنْتَهَى لَهُ بِآخِرِیَّةٍ
فرمانروایى و حکومتت چنان غالب است که اول آن را حدى، و آخر آن را نهایتى نیست،
وَ اسْتَعْلَى مُلْکُکَ عُلُوّاً سَقَطَتِ الْأَشْیَاءُ دُونَ بُلُوغِ أَمَدِهِ
و پادشاهیت چنان بلند پایه است که همه چیز از دسترسى به قله آن فرومانده است،
وَ لَا یَبْلُغُ أَدْنَى مَا اسْتَأْثَرْتَ بِهِ مِنْ ذَلِکَ أَقْصَى نَعْتِ النَّاعِتِینَ .
و دورترین توصیف واصفان به پایین ترین مرتبه از بلندى و رفعتى که به خود اختصاص داده اى نمىرسد،
ضَلَّتْ فِیکَ الصِّفَاتُ ،
اوصاف در مقام وصفت سرگشته اند،
وَ تَفَسَّخَتْ دُونَکَ النُّعُوتُ ،
و تعریف ها در پاى حضرتت از هم گسیخته اند،
وَ حَارَتْ فِی کِبْرِیَائِکَ لَطَائِفُ الْأَوْهَامِ
و در عرصه گاه کبریائیت دقیق ترین تصورات سرگردانند،
کَذَلِکَ أَنْتَ اللَّهُ الْأَوَّلُ فِی أَوَّلِیَّتِکَ ، وَ عَلَى ذَلِکَ أَنْتَ دَائِمٌ لَا تَزُولُ
تو اى خداى ازلى در ازلیتت این چنین بوده اى، و دائم و جاودان بر این مرحله خواهى بود،
وَ أَنَا الْعَبْدُ الضَّعِیفُ عَمَلاً ، الْجَسِیمُ أَمَلاً ،
و منم آن بنده با عمل اندک، و آرزوى بسیار،
خَرَجَتْ مِنْ یَدِی أَسْبَابُ الْوُصُلَاتِ إِلَّا مَا وَصَلَهُ رَحْمَتُکَ ،
که وسائل پیوند با تو از کفم بیرون رفته مگر آنچه رحمتت آن را متصل نموده
وَ تَقَطَّعَتْ عَنِّی عِصَمُ الآْمَالِ إِلَّا مَا أَنَاا مُعْتَصِمٌ بِهِ مِنْ عَفْوِکَ
و رشته هاى امیدم از من گسسته مگر آنچه از عفو تو که به آن چنگ زده ام،
قَلَّ عِنْدِی مَا أَعْتَدُّ بِهِ مِنْ طَاعَتِکَ ،
طاعتى که به حساب آوردم اندک
و کَثُرَ عَلَیَّ مَا أَبُوءُ بِهِ مِنْ مَعْصِیَتِککَ
پ، و معصیتى که به آن اعتراف کنم بسیار است،
وَ لَنْ یَضِیقَ عَلَیْکَ عَفْوٌ عَنْ عَبْدِکَ وَ إِنْ أَسَاءَ ، فَاعْفِ عَنِّی .
و عفو و بخشش از بنده ات بر تو سخت نیاید اگر چه بد کرده باشد، پس مرا عفو کن
اللَّهُمَّ وَ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى خَفَایَا الْأَعْمَالِ عِلْممُکَ ،
بار الها دانش تو بر اعمال نهانى واقف است،
وَ انْکَشَفَ کُلُّ مَسْتُورٍ دُونَ خُبْرِکَ ،
و هر پوشیده اى در برابر آگاهیت آشکار،
وَ لَا تَنْطَوِی عَنْکَ دَقَائِقُ الْأُمُورِ ،
و دقایق امور از نظرت پنهان نیست،
وَ لَا تَعْزُبُ عَنْکَ غَیِّبَاتُ السَّرَائائِرِ
و رازهاى نهان از تو مخفى نمى ماند،
وَ قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَیَّ عَدُوُّکَ الَّذِی اسْتَنْظَرَکَ لِغَوَایَتِی فَأَنْظَرْتَهُ ،
و همانا بر من چیره شده است دشمن تو که براى گمراه کردن من از تو فرصت خواسته و تو بنا بر مصالحى فرصتش دادى،
وَ اسْتَمْهَلَکَ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ لِإِضْلَالِی فَأَمْهَلْتَهُ .
و براى منحرف کردن من تا روز قیامت از تو مهلت خواسته و تو مهلتش دادى،
فَأَوْقَعَنِی وَ قَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ مِنْ صَغَائِرِ ذُنُوبٍ مُوبِقَةٍ ،
پس این دشمن غدار مرا به زمین زد در حالى که از گناهان کوچک هلاک کننده،
وَ کَبَائِرِ أَعْمَالٍ مُرْدِیَةٍ حَتَّى إِذَا قَارَفْتُ مَعْصِیَتَکَ ،
و معصیت هاى بزرگ تباه کننده به سوى تو گریختم، تا چون دچار معصیت تو شدم،
وَ اسْتَوْجَبْتُ بِسُوءِ سَعْیِی سَخْطَتَکَ ،
و بر اثر کوشش زشتم مستحق خشم تو گشتم،
فَتَلَ عَنِّی عِذَارَ غَدْرِهِ ،
عنان حیله و تزویر خود را از من بازگردانید،
وَ تَلَقَّانِی بِکَلِمَةِ کُفْرِهِ ،
و با کلمه کفر خود با من روبرو شد،
وَ تَوَللَّى الْبَرَاءَةَ مِنِّی ،
و از من بیزارى جست،
وَ أَدْبَرَ ممُوَلِّیاً عَنِّی ،
و به من پشت کرده به راه افتاد،
فَأَصْحَرَنِی لِغَضَبِکَ فَرِیداً ،
و مرا در معرض خشم تو تنها گذاشت،
وَ أَخْرَجَنِی إِلَى فِنَاءِ نَقِمَتِکَ طَرِیداً .
و در عرصه گاه انتقام تو رها ساخت،
لَا شَفِیعٌ یَشْفَعُ لِی إِلَیْکَ ،
نه کسى از من به درگاهت شفاعت کند،
وَ لَا خَفِیرٌ یُؤْمِنُنِی عَلَیْکَ ،
و نه پناه دهنده اى در برابرت امانم دهد،
وَ لَا حِصْنٌ یَحْجُبُنِی عَنْکَ ،
و نه هیچ دژ استوارى مرا از تو مانع نگردد،
وَ لَا مَلَاذٌ أَلْجَأُ إِلَیْهِ مِنْکَ .
و نه پناهگاهى هست که از تو به آن پناه برم
.
فَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِکَ ،
وَ مَحَلُّ الْمُعْتَرِفِ للَکَ ،
اینک در مقام پناه آورنده به تو، و اقرارکننده به گناه ایستاده ام،
فَلَا یَضِیقَنَّ عَنِّی فَضْلُکَ ،
پس مباد که فضل تو از من تنگى گیرد،
ووَ لَا یَقْصُرَنَّ دُونِی عَفْوُکَ ،
و عفو و بخششت از من کوتاه آید،
وَ لَا أَکُنْ أَخْیَبَ عِبَادِکَ التَّائِبِینَ ،
و مباد که من زیانمندترین بندگان توبه کارت،
وَ لَا أَقْنَطَ وُفُودِکَ الآْمِلِینَ ،
و ناامیدترین کسانى باشم که بر خوان نعمتت نشسته اند،
وَ اغْفِر لِی ،
و مرا بیامرز،
إِنَّکَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ .
که تو بهترین آمرزندگانى
.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَمَرْتَنِی فَتَرَکْتُ ،
الهى مرا فرمان دادى و من فروگذاشتم،
وَ نَهَیْتَنِی فَرَکِبْتُ ،
و مرا نهى کردى و من مرتکب شدم،
وَ سَوَّلَ لِیَ الْخَطَاءَ خَااطِرُ السُّوءِ فَفَرَّطْتُ .
و اندیشه سوء گناه را در نظرم آراست پس تقصیر کردم،
وَ لَا أَسْتَشْهِدُ عَلَى صِیَامِی نَهَاراً ،
نه روزى را به روزه گرفتنم گواه مى گیرم،
وَ لَا أَسْتَجِیرُ بِتَهَجُّدِی لَیْلًا ،
و نه به بیدارى شبى پناه مى گیرم،
وَ لَا تُثْنِی عَلَیَّ بِإِحْیَائِهَا سُنَّةٌ حَاشَا فُرُوضِکَ الَّتِی مَنْ ضَیَّعَهَا هَلَکَ .
و نه سنتى را برپا داشته ام تا از من به خوبى یاد کند، جز واجبات تو که هر کس آنها را ضایع کند هلاک شود کارى نکرده ام،
وَ لَسْتُ أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِفَضْلِ نَافِلَةٍ مَعَ کَثِیرِ مَا أَغْفَلْتُ مِنْ وَظَائِفِ فُرُوضِکَ ،
و نه نافله اى به جاى آورده ام تا به سبب آن دست توسل به تو زنم در صورتى که بسیارى از شروط واجبات را به غفلت فرو گذاشته ام،
وَ تَعَدَّیْتُ عَنْ مَقَامَاتِ حُدُودِکَ إِلَى حُرُمَاتٍ انْتَهَکْتُهَا ،
و از حدود و مقررات تو تجاوز کرده پرده حرمت هایى را دریده ام،
وَ کَبَائِرِ ذُنُوبٍ اجْتَرَحْتُهَا ، کَانَتْ عَافِیَتُکَ لِی مِنْ فَضَائِحِهَا سِتْرراً .
و گناهان بزرگى مرتکب شده ام، که فقط عافیت تو در برابر رسوایی هایم بر من پرده پوشیده است.
وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اسْتَحْیَا لِنَفْسِهِ مِنْکَ ،
و این جایگاه کسى است که به خاطر خود از تو شرمگین،
وَ سَخِطَ عَلَیْهَا ، وَ رَضِیَ عَنْکَ ،
و بر خود خشمگین و از تو خشنود است،
فَتَلَققَّاکَ بِنَفْسٍ خَاشِعَةٍ ،
پس با دلى شکسته، و گردنى فروافکنده،
وَ رَقَبَةٍ خَاضِعَةٍ ، وَ ظَهْرٍ مُثْقَلٍ
و پشتى از گناهان گران بار و خمیده با تو روبرو شده،
مِنَ الْخَطَایَا وَاقِفاً بَیْنَ الرَّغْبَةِ إِلَیْکَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْکَ .
در میان بیم و امید به تو ایستاده،
وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ رَجَاهُ ،
و تو شایسته تر کسى هستى که به او امید ورزد،
وَ أَحَقُّ مَنْ خَشِیَهُ وَ اتَّقَاهُ ،
و سزاوارتر کسى هستى که از او بترسد و پروا کند.
فَأَعْطِنِی یَا رَبِّ مَا رَجَوْتُ ،
الهى پس آنچه را امید دارم به من بخشش،
وَ آمِنِّی مَا حَذِرْتُ ،
و از آنچه مى ترسم ایمنم فرما،
وَ عُدْ عَلَیَّ بِعَائِدَةِ رَحْمَتِکَ ،
و رحمتت را شامل حالم کن،
إِنَّکَ أَکْرَمَ الْمَسْئُولِینَ .
که تو کریم ترین کسى هستى که از او درخواست شود
اللَّهُمَّ وَ إِذْ سَتَرْتَنِی بِعَفْوِکَ ،
وَ تَغَمَّدْتَنِی بِفَضْلِکَ فِی دَارِ الْفَنَاءِ بِحَضْرَةةِ الْأَکْفَاءِ ،
فَأَجِرْنِی مِنْ فَضِیحَاتِ دَارِ الْبَقَاءِ عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ ،
وَ الرُّسُلِ الْمُکَرَّمِینَ ، وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ ،
مِنْ جَارٍ کُنْتُ أُکَاتِمُهُ سَیِّئَاتِی ،
وَ مِنْ ذِی رَحِمٍ کُنْتُ أَحْتَشِمُ مِنْهُ فِی سَرِیرَاتِی .
بار الها اکنون که مرا به پردهى عفو خود پوشاندى، و در این جهان فانى در معرض دید همدوشان غرق بخشش خود نمودى، پس مرا از رسوایی هاى جهان باقى در برابر حضار و بینندگان از فرشتگان مقرب، و پیامبران گرامى، و شهدا و صالحین پناه ده، از همسای هاى که زشتیهایم را از او مى پوشاندم و از خویشاوندى که در کارهاى پنهانى خود از او شرم مىداشتم،
لَمْ أَثِقْ بِهِمْ رَبِّ فِی السِّتْرِ عَلَیَّ ، وَ وَثِقْتُ بِکَ رَبِّ فِی الْمَغْفِرَةِ لِی ، وَ أَنْتَ أَوْلَى مَنْ وُثِقَ بِهِ ، وَ أَعْطَى مَنْ رُغِبَ إِلَیْهِ ، وَ أَرْأَفُ مَنِ اسْتُرْحِمَ ، فَارْحَمْنِی
که -الهى- به پردهپوشى ایشان اعتماد نداشتم، و به تو اطمینان کردم اى خداى من، که مرا ببخشى، و تو سزاوار کسى هستى که به او اعتماد شود، و بخشندهتر کسى هستى که به او روى آورده شود، و مهربانتر کسى هستى که مهرش خواسته شود، پس بر من رحمت آر.
اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ حَدَرْتَنِی مَاءً مَهِیناً مِنْ صُلْبٍ مُتَضَایِقِ الْعِظَامِ ،
الهى تو مرا به صورت آبى کمارزش از پشتى که استخوان هایش در هم فشرده، و راه هایش بس تنگ است،
حَرِجِ الْمَسَاالِکِ إِلَى رَحِمٍ ضَیِّقَةٍ سَتَرْتَهَا بِالْحُجُبِ ،
به تنگناى رحم که آن را به پرده ها پوشیده اى سرازیر کردى،
تُصَرِّفُنِی حَالاً عَنْ حَالٍ حَتَّى انْتَهَیْتَ بِیی إِلَى تَمَامِ الصُّورَةِ ،
در حالى که مرا از مرحله اى به مرحله دیگر گرداندى. تا وقتى که به کمال صورت رساندى،
وَ أَثْبَتَّ فِیَّ الْجَوَارِحَ کَمَا نَعَتَّ فِی کِتَابِکَ نُطْفَةً ثُمَّ عَلَقَةً ثُمَّ مُضْغَةً ثُمَّ عَظْماً ثُمَّ کَسَوْتَ الْعِظَامَ لَحْماً ،
و اعضاء را در پیکر من برقرار نمودى، همانگونه که در کتابت وصف فرمودى: نطفه، سپس علقه، آنگاه مضغه، سپس استخوانبندى، و بعد استخوان ها را به گوشت پوشاندى،
ثُمَّ أَنْشَأْتَنِی خَلْقاً آخَرَ کَمَا شِئْتَ .
و آنگاه مرا بدانگونه که خواستى به مرحله اى دیگر از آفرینش درآوردى،
حَتَّى إِذَا احْتَجْتُ إِلَى رِزْقِکَ ،
تا آنجا که وقتى به روزى تو نیاز پیدا کردم،
وَ لَمْ أَسْتَغْنِ عَنْ غِیَاثِ فَضْلِکَ ،
و از یارى احسانت بىنیاز نبودم،
جَعَلْتَ لِی قُوتاً مِنْ فَضْلِ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ أَجْرَیْتَهُ لِأَمَتِکَ الَّتِی أَسْکَنْتَنِی جَوْفَهَا ،
برایم روزى فراهم نمودى از زیادى آن مقدار خوردنى و آشامیدنى کنیزت که مرا در اندرونش جاى دادى
وَ أَوْدَعْتَنِی قَرَارَ رَحِمِهَا .
و در رحم او به ودیعت سپردى
.
وَ لَوْ تَکِلْنِی یَا رَبِّ فِی تِلْکَ الْحَالَاتِ إِلَى حَوْلِی ،
و اگر مرا- اى خداى من- در چنین حالات به تدبیر خویشم وا مى گذاشتى،
أَوْ تَضْطَرُّنِی إِلَى قُوَّتِی لَکَانَ الْحَوْلُ عَنِّی مُعْتَزِلًا ،
یا ناچارم مى کردى که از نیروى خود بهره گیرم، همانا که توان راهیابى به هدف از من کناره مى گرفت،
وَ لَکَانَتِ الْقُوَّةُ مِنِّی بَعِیدَةً .
و نیرو و قوت از من دور مىشد،
فَغَذَوْتَنِی بِفَضْلِکَ غِذَاءَ الْبَرِّ اللَّطِیفِ ،
پس به فضل و احسانت چون شخصى نیکوکار و دلسوز به من غذا دادى،
تَفْعَلُ ذَلِکَ بِی تَطَوُّلًا عَلَیَّ إِلَى غَایَتِی هَذِهِ ، لَا أَعْدَمُ بِرَّکَ ،
و آن همه لطف را از سر تفضل تا بدین پایه که رسیده ام همچنان درباره ام بجا مى آورى، از خیرت محروم نمى گردم،
وَ لَا یُبْطِىُ بِی حُسْنُ صَنِیعِکَ ،
و خوبى انعامت درباره ام به تاخیر نمى افتد،
وَ لَا تَتَأَکَّدُ مَعَ ذَلِکَ ثِقَتِی فَأَتَفَرَّغَ لِمَا هُوَ أَحْظَى لِی عِنْدَکَ .
و با این وجود اعتمادم به تو محکم نمى شود، تا کوشش خود را در کارى که برایم نزد تو سودم ندتر است به کار برم،
قَدْ مَلَکَ الشَّیْطَانُ عِنَانِی فِی سُوءِ الظَّنِّ وَ ضَعْفِ الْیَقِینِ ، فَأَنَا أَشْکُو سُوءَ مُجَاوَرَتِهِ لِی ، وَ طَاعَةَ نَفْسِی لَهُ ، وَ أَسْتَعْصِمُکَ مِنْ مَلَکَتِهِ ، وَ أَتَضَرَّعُ إِلَیْکَ فِی صَرْفِ کَیْدِهِ عَنِّی .
شیطان مهارم را در بدبینى و ضعف یقین به دست گرفته، از این رو از بدرفتارى او و پیروى نفسم از این موجود خطرناک شکایت دارم، و از چیرگى او بر خودم از تو پناه مىجویم، و به تو زارى مىکنم تا مکر او را از من بگردانى،
وَ أَسْأَلُکَ فِی أَنْ تُسَهِّلَ إِلَى رِزْقِی سَبِیلًا ،
و از تو مى خواهم که براى به دست آوردن روزى راهى آسان فرارویم قرار دهى.
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى ابْتِدَائِکَ بِالنِّعَمِ الْجِسَامِ ،
پس حمد تو را بر آنکه نعمت هاى بزرگ را آغاز نمودى،
وَ إِلْهَامِکَ الشُّکْرَ عَلَى الْإِحْسَانِ وَ الْإِنْعَامِ ،
و شکر بر احسان و انعام را الهام فرمودى.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آل آلِهِ ،
پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَ سَهِّلْ عَلَیَّ رِزْقِی ،
و روزیم را بر من آسان کن
وَ أَنْ تُقَنِّعَنِی بِتَقْدِیرِکَ لِی وَ أَنْ تُرْضِیَنِی بِحِصَّتِیی فِیما قَسَمْتَ لِی ،
و مرا به اندازه اى که برایم مقرر کرده اى قانع ساز،
وَ أَنْ تَجْعَلَ مَا ذَهَبَ مِنْ جِسْمِی وَ عُمْرِی فِی سَبِیلِ طَاعَتِکَ ،
و به سهم خودم در آنچه قسمتم کرده اى خشنود کن، و آنچه از جسم و عمرم صرف شده در راه طاعت خود به حساب آر،
إِنَّکَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ .
که تو بهترین روزى دهندگانى
.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ تَغَلَّظْتَ بِهَا عَلَى مَنْ عَصَاکَ ،
الهى به تو پناه مىبرم از آتشى که به سبب آن بر هر که تو را معصیت نموده سخت گرفته اى،
وَ تَوَعَّدْتَ بِهَا مَنْ صَدَفَ عَنْ رِضَاکَ ،
و هر که را روى از خشنودیت گردانده وعده عذاب داده اى،
وَ مِنْ نَارٍ نُورُهَا ظُلْمَةٌ ،
و از آتشى که نورش تاریکى،
وَ هَیِّنُهَا أَلِیمٌ ،
و ملایمش دردناک،
وَ بَعِیدُهَا قَرِیبٌ ،
و دورش نزدیک است،
وَ مِنْ نَارٍ یَأْکُلُ بَعْضَهَا بَعْضٌ ،
و از آتشى که بعضى از آن بعض دیگر را مى خورد،
وَ یَصُولُ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ .
و بخشى بر بخش دیگر حمله مى برد،
وَ مِنْ نَارٍ تَذَرُ الْعِظَامَ رَمِیماً ،
و از آتشى که استخوان را مى پوساند،
وَ تَسقِی أَهْلَهَا حَمِیماً ،
و ساکنین خود را از آب جوشان سیراب مى کند،
وَ مِنْ نَارٍ لَا تُبْقِیی عَلَى مَنْ تَضَرَّعَ إِلَیْهَا ،
و از آتشى که بر زارىکنندگان رحم نمى آورد،
وَ لَا تَرْحَمُ مَنِ اسْتَعْطَفَهَا ،
و به کسى که از او مهر جوید مهر نمى ورزد،
وَ لَا تَقْدِرُ عَلَى التَّخْففِیفِ
و داراى آن قدرت نیست که از رنج کسى که نزد او فروتنى مى کند
عَمَّنْ خَشَعَ لَهَا وَ اسْتَسْلَمَ إِلَیْهَا تَلْقَى سُکَّانَهَا بِأَحَرِّ مَا لَدَیْهَا مِنْ أَلِیمِ النَّکَالِ وَ شَدِیدِ الْوَبَالِ
و در مقابلش سر تسلیم به زیر مى آورد بکاهد، آتشى که با ساکنین خود با دردناکترین عذاب و سخت ترین وبال برخورد مى کند
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ عَقَارِبِهَا الْفَاغِرَةِ أَفْوَاهُهَا ،
و به تو پناه مى برم از عقرب هاى دهان گشوده اش،
وَ حَیَّاتِهَا الصَّالِقَةِ بِأَنْیَابِهَا ،
و مارهاى نیش زننده اش،
وَ شَرَابِهَا الَّذِی یُقَطِّعُ أَمْعَاءَ وَ أَفْئِدَةَ سُکَّانِهَا ،
و از آشامیدنیش که امعاء و احشاء ساکنین خود را پارهپاره مى کند،
وَ یَنْزِعُ قُلُوبَهُمْ ،
و دل هایشان را برمى کند.
وَ أَسْتَهْدِیکَ لِمَا بَاعَدَ مِنْهَا وَ أَخَّرَ عَنْهَا
و راهنمایى تو را به آنچه مرا از آن آتش دور سازد و عقب اندازد خواستارم
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست،
وَ أَجِرْنِی مِنْهَا بِفَضْلِ رَحْمَتِکَ ،
و مرا به فضل و رحمت خود از آن آتش پناه ده،
وَ أَقِلْنِی عَثَرَاتِی بِحُسْنِ إِقَالَتِکَ ،
و به حسن چشم پوشیت از لغزش هایم درگذر،
وَ لَا تَخْذُلْنِی یَا خَیْرَ الُْمجِیرِینَ
و مرا اى بهترین پناه دهندگان خوار مساز
.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ تَقِی الْکَرِیهَةَ ،
الهى، تو بندگانت را از ناخوشایند حفظ مى کنى
وَ تُعْطِی الْحَسَنَةَ ،
و خوبى را عطا مى کنى،
وَ تَفْعَلُ مَا تُرِیدُ ،
و هر چه بخواهى به جا مى آورى،
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و تو بر هر چیز توانایى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
الهى بر محمد و آلش درود فرست
إِذَا ذُکِرَ الْأَبْرَارُ ،
هرگاه که یاد نیکان شود،
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،
و بر محمد و آلش درود فرست
مَا اخْتَلَفَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ ،
تا زمانى که شب و روز در رفت و آمدند،
صَلَاةً لَا یَنْقَطِعُ مَدَدُهَا ،
چنان درودى که پایان نپذیرد،
وَ لَا یُحْصَى عَدَدُهَا ،
و به حساب درنیاید،
صَلَاةً تَشْحَنُ الْهَوَاءَ ،
درودى که فضا را آکنده کند،
وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ .
و زمین و آسمان را پر کند
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ حَتَّى یَرْضَى ،
خداى بر حضرتش درود فرستد تا زمانى که خشنود گردد،
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بَعْدَ الرِّضَا ،
و خداى بر او و آلش درود فرستد پس از آن خشنودى،
صَلَاةً لَا حَدَّ لَهَا وَ لَا مُنْتَهَى
درودى که هیچ مرز و پایانى ندارد،
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
اى مهربانترین مهربانان
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.