ایام شهادت امیرالمومنین امام علی(ع)، شب بیست و سوم ماه رمضان، محمدرضا بذری

موعد دیدار تو راحت نمی آید به دست طینت پاکیزه با غفلت نمی آید به دست شد شب قدر و همه درهای رحمت باز شد درک امشب بی گمان راحت نمی آید به دست چه کنم شب های احیا هم اگر غفلت کنم وای بر من دیگر این فرصت نمی آید به دست نوبتی باشد اگر هم نوبت زاری ماست رستگاری خارج از نوبت نمی آید به دست هر چه بر من می دهند از باب خلوت کردن است چیز قابل داری از جلوت نمی آید به دست بی گمان نابرده رنج از گنج ها بی بهره ام روضه ی رضوان که بی زحمت نمی آید به دست هر که با تقوا شود نزدت گرامی می شود تا نباشم بنده، شأنیت نمی آید به دست هر چه فرصت داشتم با دست خود سوزانده ام مهلتی دیگر از این بابت نمی آید به دست شیعیان مرتضی مثل خودش باغیرت اند بی ولای مرتضی غیرت نمی آید به دست از ازل روزی رسانم حیدر است و رزق من بی نگاه ویژه ی حضرت نمی آید به دست حال خوش، توفیق اشک بر شهید کربلا جز شب قدر و شب رحمت نمی آید به دست

چه به روزت پنجه ی شمر لعین آورده است یوسف خوش چهره گیسویت نمی آید به دست حسین آرام جانم، حسین روح و روانم

نمی دونم این دود و خاکستره یا اینکه تو کوچه پر از مه شده جلو چشمای باغبون این روزا گل های توی باغچه مون له شده هوای دلم سرد و بارونیه با این غصه ها و غم سینه سوز می فهمم من از صورت مادرم جوون گاهی پیر میشه توی دو روز وای مادرم پریشون حاله پروانه ی شکسته باله درد می کشه بدون ناله وای مادرم چه حالی داره زخمی شده شبا بیداره تقصیر این در و دیواره ای وای در افتاد، مادر افتاد، با سر افتاد عرش آخر افتاد، حیدر افتاد، با سر افتاد وای مادر افتاد، مادر افتاد، مادر افتاد بیا فضه با من بابامو ببین با مادر دو تایی قدم می زنند دلش خونه از دست اونایی که دارن زندگیشو به هم میزنند چی اومد سر سوره ی کوثرش می ریزن به روی زمین آیه ها گمونم در گوش مادر میگه دیگه خسته م از دست همسایه ها وای مادرم همه ش گریونه کم کم می خواد بره از خونه این دردیه که بی درمونه خدا وای مادرم می مونه میره جون میده و نفس می گیره همسایه ها میگن می میره خدا ای وای مدینه، بغض و کینه، غصه اینه هیزم بیارن میخ بشینه توی سینه وای مادر افتاد، مادر افتاد، مادر افتاد می دونم هنوز ناخوشی مهربون که سر برمی گردونی، لب می گزی ولی باز با این حال نشستی داری برا دلخوشی ما نون می پزی با دستای لرزون چیکار می کنی آخه کار خونه ت قشنگه هنوز چی داشتی می دوختی برا محسنت همونو برای حسینت بدوز وای مادرم دلم آتیشه پیراهن حسین چی میشه می دزدنش تو مقتل پیش چشمام وای مادرم جلو چشمامه غارت حرم سر و عمامه دیگه نخون وصیتنامه برام ای وای برادر، عشق خواهر، شاه بی سر باید ببوسم جای مادر زیر حنجر ای وای حسینم، وای حسینم، وای حسینم

خدا هر گناهی باشه به حسین می بخشه هیچکی ناامید نباشه به حسین می بخشه وعده دادن به وفاشه به حسین می بخشه خدا هر کی روسیاهو به حسین می بخشه من افتاده به چاهو به حسین می بخشه بنده های بی پناهو به حسین می بخشه بزار بگم با زبون ساده همین حسین حسینم از سرم زیاده خدا اجازه شو به هر کسی نداده نماز شکر من زیاده خدا به من حسینو داده می دونم که از تو هستم به تو برمی گردم سر اون عهدی که بستم به تو می گردم با همین دل شکسته م به تو بر می گردم همه ی دار و ندارم به تو برمی گرده همه ی عشقی که دارم به تو برمی گرده من تمام اعتبارم به تو برمی گرده بزار بگم با تمام جونم تا عمر دارم حسین حسین حسین می خونم لحظه ی مرگم خودتو بده نشونم آقام حسین نبر ز یادم جوونیمو پای تو دادم خدا به من حسینو داده جز تو آرامش نمی خوام با تو آروم میشم وقتی بارونیه چشمام با تو آروم میشم با همه فرق داره دنیام با تو آروم میشم از دلم چشم برنداری بی تو آشوب میشم بگو تنهام نمی ذاری بی تو آشوب میشم هوای دلم رو داری بی تو آشوب میشم بزار بگم با دل شکسته منو نجاتم بده از درهای بسته ببین که مونده بین راه زائر خسته