ایام شهادت امیرالمومنین امام علی(ع)، شب نوزدهم ماه رمضان، محمدرضا بذری

آه، دیگه خسته م و زندگیم پر غمه آه، دلم خیلی تنگه واسه فاطمه آه، کجایی عزیزم آه، امون از دل بی قرار علی آه، یه عمره که نیستی کنار علی آه، برات اشک می ریزم سی سال بدون فاطمه مُردم سی سال می بینی که زمین خوردم جای تو حرفامو به چاه گفتم سی ساله بی تو خیلی آزردم "فزت و رب الکعبه" می خونم کارم تمومه دیگه می دونم امشب رو پیش دخترم هستم چند شب دیگه پیش تو مهمونم ای وای از این کوفه، از این غربت آه، شدم راحت از دست این روزگار آه، به کارم نمیاد دیگه ذوالفقار آه، ببین حال و روزم آه، رسیده دیگه لحظه ی آخرم آه، می بینی جای ضربه روی سرم آه، از این درد می سوزم این زخم منو یاد تو می اندازه اون زخمی که واسه حسن رازه یاد مدینه کشته حیدر رو یادش واسه من روضه ی بازه تو کوچه افتادی، زمین خوردم نمیره از یادم زمین خوردی از وقتی این صحنه پیشم رخ داد تا عرش رسید دادم، زمین خوردی ای وای از این کوفه، از این غربت آه، زمان وداع منم امشبه آه، همه دلهره م واسه زینبه آه، فدای غریبیش آه، با این زخمی که وا شده رو سرم آه، دیگه باید آماده شه دخترم آه، برای غریبیش گریه بمونه واسه ی گودال اونجا که میفته حسین بی حال گریه بمونه واسه روزی که غارت میشه گوشواره و خلخال گریه برای کوفه و سنگاش گریه برای شام و نامرداش گریه برا اون روزی که میری با دست بسته توی بازاراش ای وای از این کوفه، از این غربت

باید شب قَدرَت مرا آدم بسازد "حُر" و "زهیر" و "عابس" و "اسلم" بسازد باید مفاتیح الجنان "شیخ عباس" دل را که شد ویرانسرا محکم بسازد یا رب به من اشکی بده سازنده باشد اشکی بده از بنده ات "میثم" بسازد چشمی بده تا خوب را بشناسم از بد تنها نگاهم را بدوزد سمت گنبد دستی بده دست از تهیدستان بگیرم دستی بده تا راه بر شیطان بگیرم پایی بده جز در ره مولا نکوبم پا جای پایی چون "ابوموسی" نکوبم دل می کَنَد وابسته از دنیا به سختی دنیا بده اما نه میل تاج و تختی میلی بده از جام هم عهدی بنوشم در سیل ماتم نذر هم نوعم بکوشم عزمی بده آماده ی ایثار باشم وقت ضرورت راهی پیکار باشم نسلی بده عشق شهادت در دل آن نسلی بده "فهمیده" باشد حاصل آن جانی بده سرشار از نور ولایت لب تر کند "مهدی" کنم تقدیم حضرت هر کس به نوعی می کند نجوا شبانه من هم بخوانم از شهادت عاشقانه زیباترین نثر مناجاتم جهاد است امروز وقتی صحبت از جنگ و اراده است جزو مجاهدهای در راه خدایم سجاده ام حکم کفن دارد برایم بیش از چهل سال گذشت، پای رکابیم وقتی که خرمشهرها در پیش داریم رمز بقا قطعا به دست مردم ماست این اولین تحلیل "گام دوم" ماست ما را سفارش می کند مولا به تقوا "لِلظّالِمِ خَصما وَ لِلمَظلومِ عَونا" درس دبستان امیرالمومنین است گوشم به فرمان امیرالمومنین است نص "اشداء علی الکفار" یعنی قانون، قرآن امیرالمونین است حکم پدر دارد برای خاک یعنی ایران هم ایران امیرالمونین است دنیا گرفت از هر کسی روزی ولی ما در سفره مان نان امیرالمونین است هر کس به هر جایی رسید از دار دنیا مدیون احسان امیرالمومنین است

در کعبه مولایم علی آمد به دنیا پس صاحب خانه امیرالمومنین است ساعات خوب زندگی ما همیشه در زیر ایوان امیرالمومنین است حبل المتینم هست و فردای قیامت دستم به دامان امیرالمومنین است با دست او حق، سفره اش را پهن کرده هر بنده مهمان امیرالمومنین است زهرای مرضیه همیشه دوست دارد چشمی که گریان امیرالمومنین است شخص پیمبر بانی بزم عزایش چشمان زهرا نیز می بارد برایش مرغ دلم پَر می زند بر بام کوفه حلوای ختم مرتضی در کام کوفه می ریزد از غم های خود در جان دختر وقتی که بابا می شود مهمان دختر از غصه دیوار دل دختر ترک خورد وقتی که بابایش فقط نان و نمک خورد آماده دارد می شود بر قتل حیدر قومی که هر شب میوه از باغ فدک خورد سی سال پیش از پا درآمد مرد خیبر وقتی میان کوچه ناموسش کتک خورد دلواپس فردای بابا ام کلثوم باید بخواند روضه ها را ام کلثوم از خانه که بابای از گل بهترم رفت گفتم که دیگر سایه ی روی سرم رفت دیدم به چشمم گوییا تا مسجد شهر پشت سر بابا دوباره مادرم رفت دیدم از این کوچه شروع کربلا را هجده سر بر روی نیزه از حرم رفت زیر سر سیلی سنگین سنان بود از بعد غارت سوی چشم خواهرم رفت چشم علی مرتضی را دور دیده در راه اگر دستی به سمت معجرم رفت