ولادت حضرت علی اکبر (ع)، محمدرضا بذری

آمد اذان آمد اذان، شد برکت ایمان من آمد موذن تا نشیند صوت او بر جان من در هیبتش مثل علی ست وقتی سوار مَرکب است ناموس عالم گرد اوست چون عمه جانش زینب است آیینه ی پیغمبراست خَلقاً و خُلقاً منطقاً آمد گلی زیباسرشت مثل عمو جانش حسن مژده رسید از آسمان با این نوای منجلی ای عاشقان آمد علی بن حسین بن علی جانم علی اکبر مدد، جانم علی اکبر مدد گشته طبیب عالمین هر کس که بیمار تو شد سرمایه دار عالم است هر که بدهکار تو شد جبریل علمدارت علی، بابا گرفتارت علی حتما خدا با دست خود گردیده معمارت علی مهرت شبیه فاطمه، بغضت شبیه حیدر است لرزه بیفتد بر عدو، نامت علی اکبر است‌ مژده رسید از آسمان با این نوای منجلی ای عاشقان آمد علی بن حسین بن علی جانم علی اکبر مدد، جانم علی اکبر مدد

باز در شعر تو نوآوری ام گل کرده باز انگار رگ حیدری ام گل کرده هوس خواندن اوصاف علی کردم من عشق مداحی پامنبری ام گل کرده دفترم مست و قلم مست و خودم دیوانه باز اشعار علی اکبری ام گل کرده یک علی گفتم و صد زلزله افتاد به شعر باز روحیه ی ویرانگری ام گل کرده سینی شربت و شیرینی و گل آوردم باز خادم شدم و نوکری ام گل کرده هر که با لحن خودش عرض ادب کرده و من لهجه ی فارسی مادری ام گل کرده شعر با نام علی رنگ طلا می گیرد صد و ده بیت علی، زرگری ام گل کرده هست مرآت نبی در حرکات و سکنات به علی بن حسین بن علی صد صلوات پسری مثل تو البته که فخر پدر است به دلش راحت دل روی سرش تاج سر است رفته روبند ببند به روی تو زینب چار قل خوانده پدر بس که رُخَت در نظر است یل لیلاست در آغوش یل ام بنین خانه ی حضرت ارباب قمر در قمر است این همان است که آینده برای پدرش یک نفر هست که در حکم هزاران نفر است اشبه الناس به سیمای رسول الله است نص آیات پیمبر به رخش جلوه گر است خارج از حوصله ی عالم و آدم باشد بس که توصیف جمال علوی وقت بر است ای جوانان جهان روز جوانش عشق است صوت و لحن ملکوتی اذانش عشق است آمده تا به ابد یوسف لیلا باشد پرچم آل علی یکسره بالا باشد پسر ارشد ارباب علی آمده است کمترین کار دمش کار مسیحا باشد سبک اِکرام علی اکبر لیلا حسنی ست آمده تا درِ بیتش به همه وا باشد در مرام و منش و بینش دینی والاست حق همین است که الگوی جوان ها باشد زیر پاهای پدر جای گرفته است که تا زیر پای پدرش جنت دنیا باشد بین این بیت پر از گل به خدا جا دارد که گل سرسبد حضرت زهرا باشد باده ی شرب طهورا همه از خوشه ی اوست گوشه ی دِنج جهان گوشه ی شش گوشه ی اوست یک جمال نمکی نو قد رعنا داری در صف لشگر عباس علی جا داری با تو اعراب همه یاد علی می افتند وقت شمشیرزدن بَه که تماشا داری نوه ی شیر اُحُد حیدر مَرهَب فکنی وسط معرکه ها هیبت مولا داری دشمن از میسره تا میمنه در هم پیچید به گمانم مدد از حضرت زهرا داری بارها گفته ام و بار دگر می گویم هر چه خوبان همه دارند تو یکجا داری آسمان تکیه به دستان ابالفضل زده مرشدی در قد و اندازه ی سقا داری رعیت خانه ی او رزق و معاشی دارد امشب ارباب جهان ریخت و پاشی دارد

سحر آمد کبوتریم همه اکثراً ناز می خریم همه عاشقی دردسر کشیدن داشت غالباً ما گِران سَریم همه به گریبانِ ما نگاه مکن جامه از شوق می دریم همه به پدر مادرِ تو مدیونیم رعیت هستیم، نوکریم همه کُنهِ الله اکبرید شما ما گدایان اکبریم همه بردن نام تو طَرَب دارد گر نمیرد کسی عجب دارد سَلَّم الله لطف دستانت کَثَّر الله لقمه ی نانت عَوَضم کرده گوشه ى چشمت طَیب الله بر دو چشمانت من و غیر از شما مَعاذَ الله قَدَّسَ الله عشقِ سوزانت هر چه می خواستیم دو چندان داد نَوَّرَ الله بِیت احسانت بَس که مَمسوسِ ذات، جلوه شدی "قُل هو الله" شد غزل خوانت حضرت مرتبط به ذاتُ الله اَشهد اَنّک صِراطُ الله "وَ فَدَیناه" جُرعه نوشِ دَمت "و اِذا الشّمس" می دهد قَسَمَت ما به "إِنَّ اصطَفی" گرفتاریم مصطفی هم به اَبروانِ خَمَت بی جهت نیست جلوه ی حَسَنیت مجتبایی ست سفرهِ ى کرَمت "ما عَرَفناک حَقَّ مَعرِفَتِک" هر چه گوییم باز هست کمت اى وَرا از سخن علی اکبر همه ى پنج تن علی اکبر

در نگاهت شراب ریخته اند جَذبه ی مستجاب ریخته اند دورِ میخانه ى لَبت چِقَدَر مستِ خانه خراب ریخته اند خون ما را به پای خوب کسی بی حساب و کتاب ریخته اند زیر سجّاده ى نمازِ شبِ تو زِبَرجدّ ناب ریخته اند کیست غیر از تو این همه حیدر در رَگت بوتراب ریخته اند ای جلالت تمام قد زهرا خنده های تو مى شود زهرا کوثر آواره ی تو، زمزم هم عِیش بیچاره ی تو شد، غم هم همه دورِ سرِ تو می گردند نوح و هود و خلیل، آدم هم بی تو یک دَم نمی توانم، نه نه، اضافی ست بی تو یک دَم، هم لیلة القدرِ ما ولادت توست روضه ى هشتمِ محرّم هم محو تو هم حسین، هم زینب عاشق تو خودِ خدا هم، هم کربلا نام توست سرتاسر مست پایینِ پاست، بالاسر نَغمه ی نابِ نوبهارى تو ما کویریم تا بِبارى تو یک بنى هاشمند در طلبت کشته مُرده زیاد دارى تو اسدُ الله زاده اى حتماً یکه تازى و تکسوارى تو ابرویت، گیسویت، لبت، چشمت صاحب چند ذوالفقاری تو "اَوَلَسنا عَلَی الحَقَ" ات می گفت صاحب منبر ِقصاری تو نوکرىِ تو شد نشانىِ ما اى به قربانِ تو جوانى ما از لبت آبشار، بوسه گرفت پدرى بی قرار، بوسه گرفت عمه ات با نواىِ لالایی از تو در گاهوار، بوسه گرفت عطشِ کامِ تو بهانه شد و لبت از کامِ یار بوسه گرفت دیدی آخر سَرَت نظر خوردی از تنت نیزه دار بوسه گرفت عرباً عربا شدی به این معناست نیزه اش چند بار بوسه گرفت دست و پایى زدی دلی خون شد عمه از خیمه گاه بیرون شد مرغِ بِسمِل بدونِ پر سخت است گریه ى دیدگانِ تر سخت است دیدن دست و پا زدن هایت وسط این همه نظر سخت است دیدنِ شاه بر سر زانو به تو سوگند، بیشتر سخت است بین این خنده ها و هلهله ها ولدی گفتنِ پدر سخت است پیش چشمِ پدر به روی زمین تنِ پاشیده ى پسر سخت است از بنی هاشم او عبا می خواست پیرمردی غمین، عصا می خواست

مژده امشب علی آورد عروس علی گل بیرون زد از گِل باخلوص علی ای شیرین لب، لباتو هی می بوسه علی دریا اومده، پاکی و زلالیش می زنه طعنه به دریا مولا اومده، شادم واسه شادی دل حضرت زهرا زیبا اومده، داره صدقه میده براش حضرت سقا زیبا اکبر جانا اکبر اسمت رو برم، آخرش برآورده شده حاجت ارباب قرص قمرم، ای شیر چشم آهوی نبی خصلت ارباب زیبای حرم، ای یوسف خانواده ی حضرت ارباب زیبا اکبر جانا اکبر مژده ثانی احمد مختار به دنیا آمد شمشیرزنی مثل علمدار به دنیا آمد مهتاب حسین توی شب تار به دنیا آمد حیدر کرار به دنیا آمد بید مجنون حسینو ببین یل میدون حسینو ببین بلاگردون حسینو ببین "والیل" یعنی رنگ شب موهای علی "والتین" یعنی شیرینی لبای علی "والشمس" یعنی روی حَسَن نمای علی رحمت اومده، امشب خدا ابر رحمتش روی مدینه ست جنت اومده، انگاری بهشت خدا پهلوی مدینه ست برکت اومده، بعد حَسَن آقای کَرَم توی مدینه ست رعنا اکبر آقا اکبر جانان اومده، آغازه ی مردی و مرامه علی اکبر سلطان اومده، سفره دارای عالم غلام علی اکبر مهمان اومده، امشب سر سفره ی طعام علی اکبر رعنا اکبر آقا اکبر امشب ثمر ختم رسولان به دنیا آمد اول علی خسرو خوبان به دنیا آمد شهزاده ی وادی کریمان به دنیا آمد دلبر سلطان به دنیا آمد