شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه دوم 92 - محمود کریمی

روضه - هزار مرتبه گر سر بُرند از بدنم خدا نیاورد آن دم که از تو دل بکنم تمام عمر سخن از تو گفته ام چه شود که وقت مرگ بود نامت آخرین سخنم گریستم به تو یک عمر و از تو می خواهم در آخرین نفسم، باز بر تو گریه کنم در آشیانة تن با تو بوده ام مأنوس مباد بی تو از این آشیانه پر بزنم سری که خاک تو نبود، به دورش اندازم دلی که بر تو نسوزد، در آتشش فکنم به خاک کرببلا سجده کرده ام عمری که بوی تربت پاک تو خیزد از کفنم کریم تر ز کریمان روزگار تویی گناهکارتر از هر گناهکار منم به چشم من، نگهی کن که وقت جان دادن تو را نگه کنم و جان برآید از بدنم به نوک نیزه، مجسّم کنم جمالت را به چوب محمل زینب جَبین دل شکنم به لبانم سخن نمی آید به پرم سوختن نمی آید من سر شانه ی عمو بودم پس دویدن به من نمی آید مثل زهرا به دخترت بابا قد خمیده شدن نمی آید

زمینه - تا رفتی جا موندم تو خیمه ها تا رفتی جا موندی توقتلگاه تا رفتی ما رفتیم با دشمنا تا رفتم می دیدم رو نیزه ها سر تو مثل خورشید میون آسمون بود سر تو پر خاکو پر من پر خون بود نمی دونم دیدی یا نه عمه هامو دیدی یا نه گریه هامو دیدی یا نه زخم پامو دیدی یا نه غمگین اشکای روی گونه هام سنگین زنجیر روشونه ها میمونه رد این نشونه ها بارون تند تازیونه ها همه جا مثل بارون میبارید تازیونه کسی جز خود عمه حالمو نمی دونه نمی دونم دیدی یا نه شونه هامو زهرایی شد روی کبوترت فرقی نیست بین من با مادرت حالا تو مهمونی به دخترت حالا من میگردم دور سرت جای تو نیز ها ها نیست توی این دل تنگه الهی که بمیرم رو لبات جای سنگه نمی دونم دیدی یا نه خیز رو نو نمی دونم دیدی یا نه گریه هامو

واحد - زحمت عمه هام و کم کن بابا جون می خوام بمیرم کمکم کن بابا جون انقده گریه داره گریم بابا جون اشکت و در میاره گریم بابا جون میگم اگه بزاره گریم بابا جون صدا دیگه نداره گریم بابا جون انقده بی تو گریه کردم که نگو انقده پا برهنه رفتم که نگو سر زدی با سر به غریبا تو بگو حال من اینه بابا حالا تو بگو رو نیزه از اون بالا بالا تو بگو از چوب خزرون و لب ها تو بگو از عمه و دستای بسته چی بگم از نماز شب نشسته چی بگم از دویدن با پای خسته چی بگم بابا ببین پرم شکسته چی بگم مادرم و شبی که دیدم ندیدی رو پای مادرم خوابیدم ندیدی با سیلی از خواب که پریدم ندیدی دیگه کسی رو نمیدیدم ندیدی

شور - دل و دلدار حسین است حسین است حسین یار بی یار حسین است حسین است حسین یوسفی را که خدا مشتری اش بوده و بس سر بازار حسین است حسین است حسین نکنم روی به باغ و نکشم ناز ز گل گل گلزار حسین است حسین است حسین قرص ماهی که ز پیشانی زهرا تابید در شب تار حسین است حسین است حسین هر گلی را که بچینند کنارش خار است گل بی خار حسین است حسین است حسین اشک نا قابل خود را به دوعالم نفروش که خریدار حسین است حسین است حسین زیر شمشیر لب تشنه گنه کاران را یار و غمخوار حسین است حسین است حسین آنکه دارد به تن از خنجر و شمشیر و سنان زخم بسیار حسین است حسین است حسین پسر خون خدا و پدر خون خدا خون دادار حسین است حسین است حسین آنکه از خون دلش دیده ی خونین جگران گشته سرشار حسین است حسین است حسین شرف و غیرت و مردانگی و جانبازی مرد هر چار حسین است حسین است حسین هر کجا قافله ی اشک کند طیٌ طریق میر سالار حسین است حسین است حسین رحمت واسعه محری است که در دامن آن دُر شوار حسین است حسین است حسین بر ضریحش بنویسید ز خون شهدا مرد ایثار حسین است حسین است حسین

نوای حسین (ع)

شور - به جای جای دلم جای پای تو است حسین خوشم که حنجره‌ام نینوای تو است حسین هزار چشمه‌ی اشکم اگر دهند به چشم خدا گواهست که وقف عزای تو است؛ حسین صفا و مروه و رکن و مقام و کعبه‌ی من به کربلات قسم، کربلای تو دست؛ حسین به هرزمان که بخوانند نسل‌ها قرآن درون حنجره‌هاشان، صدای تو است؛ حسین به عالمی در دل بسته‌ام ز روز ازل مگر به روی تو، این خانه جان تو است؛ حسین معمّای خون تو را جز خدا نداند کس به خون تو که خدا خون‌بهای تو است؛ حسین اگرچه کعبه بود قبله‌ام به‌وقت نماز دلم به جانب صحن و سرای تو است؛ حسین بهشت باد به اهل بهشت ارزانی بهشت من حرم با صفای تو است؛ حسین زیارت همه پیغمبران، زیارت حقّ زیارت سر از تن جدای تو است؛ حسین