شهادت امام رضا (ع) 1401 - حنیف طاهری

روضه - حریم طوس مگر طور وادی سیناست که روی پاک ، جلوه گاه نور خداست چو کعبه ساحت قدسش مطاف اهل یقین رواق صحن نو و کهنه مروه است و صفاست پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی یکی به ذکر نماز و دگر به فکر دعاست شرف برد به مقامش مقام ابراهیم غبار او به رخ زمزم آبرو افزاست به خاک او حجر الاسود استلام کند که پاره ی تن پیغمبر خدا این جاست چنان که در عرفاتت گنه ببخشایند نگاه او قلم محو جرم و عفوخطاست غبار خاک قدم های زائر حرمش صبا برد به شفاخانه ها که محض شفاست شعار نور خدا جلوه ی جمال نبی کمال علم علی نور دیده ی زهراست هماره این در رحمت به سوی مردم باز که حج ملّت ایران و کعبه ی فقراست بگوبه موسی عمران ب کوه طور مرو وگرنه با(ارنی)(لن ترانتیت)اولی است زکوه طوربیاخدمت رضا درطوس که درجمال خدایی اوخداپیداست چه اختلاف لطیفی ب موقع اعجاز میان موسی عمران و زاده ی موساست برای خلقت آن اژدهای هوا انگیز همیشه تکیه ی موسا برآن بلند عصاست ولی امام. نگاهی به نقش پرده فکند زهیبت نظرش شیرزنده شد برخاست یکی به فیض عصاو یکی به نور نگاه ببین تفاوت ره ازکجای تا به کجاست زمین ببوس «ریاضی» که این فضای بهشت حریم حرمت سلطان دین، امام رضاست

زمینه - دو ماه عاشقی دو ماه نوکری دوماه عزا برای سری که یا رو نیزه ها رفته یا زیر دست و پا رفته یا دیر مرد نصرانی یا تو طشت طلا رفته تموم شد تموم شد به پایان آمد این دفتر ولی باز از تو شرمنده‌ام می خواستم جون بدم واست حلالم کن اگه زنده‌ام آبروی دو عالم دو ماه اومدم با چشم تری که خون گریه کرد برا خواهری که زخم حنجزرو دیده هجوم لشگرو دیده تو اون شلوغی گودال بریدن سرو دیده تموم شد به پایان آمد این دفتر ولی زینب دلش خونه به یاد غارت جشمت هنوزم روضه می خونه یا مقطع الاعضا دو ماه روضه عذاب آوری برا همسری برا مادری که اشکشو درآوردن جلوش وقتتی که آب خوردن سر بچه شو از تو خاک به روی نیزه ها بردن تموم شد به پایان آمد این دفتر ولی این غم نرفت از یاد جلو چشم رباب بچه ش یه چند بار از رو نی افتاد

شور - تو مهربونی تو بی نظیری که رو گناه گریه کن هات قلم میگیری تویی که یه عمره با بدیم میسازی رفیق قدیمی من و دور نندازی نگیر ازم بساط روضه هات و به در میخورم یه جا برا تو نمیذارم روضه هات سوت و کورشه میشم سیاهی لشکر عزات و حسین فدات و حسین فدات تو وعده گاه روز الستی که تز تزل تا به قیامت رو حرفت هستی منو قابل کردی به غلامی ارباب به ولله خیلی با مرامی ارباب امیر با مرام خاک پاتم غلام خونه زاد زائراتم خراب اربعین و موکباتم تو حسرت هوای کربلاتم حسین فداتم حسین فداتم

شور - قسم به حرم اباالفضل قسم به علم اباالفضل قسم به قسم ابالفضل گرفتارم حسین، گرفتار توام قسم به کتل و به پرچم قسم به دودمه به سردم قسم به شبای محرم عزادارم حسین، عزادار توام با شورش اشک زهرا به عشق تو شور می‌گیرم چی میشه یه روز تو هیئت تو سینه‌زنی بمیرم منم اون‌ که جون میدم پای روضه‌هات حسین لبِ تشنه جون دادی بمیرم برات حسین بمیرم برات حسین قسم به خاک داغ صحرا قسم به لب خشک سقّا قسم به تن اِرباً اِربا هراسونم حسین، هراسون توام قسم به دل دختر تو قسم به حال خواهر تو قسم به روضه‌ی سر تو پریشونم حسین، پریشون توام چرا روی خاک صحرا رها شده بود تن تو؟ می‌میرم و زنده می‌شم با روضه? پیرهن تو هنوز از رو نیزه‌ها می‌رسه صدات حسین چی کشیدی روی نی، بمیرم برات حسین بمیرم برات حسین

زمینه - سلام ای سلطان خراسان سلام ای قبله‌گاه ایران نگاهی کن سوی فقیران رضا جان بهشت ما صحن و سرایت فدای ایوان طلایت تو مولا و ما همه گدایت رضا جان با تو شد حسینی رنگ و بوی این خاک تا بند تو هستن این زمین و افلاک دخیلک یا مولا ابالجواد روزی ما را زهرا با دست تو داد یابن زهرا یا مولا یا اباالحسنرئوفی غریب الغربایی پناه من بی سر و پایی تو جانی تو امام رضایی رضا جان تو نور خدا تو نیرینی طلوع خدا تو مشرقینی ولی همه تو عالمینی رضا جان ببین دل شکسته ام ببین زمین خوردم دست خالی سمت ضریحت آوردم دخیلک یا مولا یا اباالحسن روزی گرفتم هر سال از دست تو من

شور - امام رضا فرموده چشمی که گریه‌کنِ ما بوده از آتیش دورش می‌کنن با ما محشورش می‌کنن پیش خدا همین دو قطره اشک آبرومه چشام همین که توی روضه خیس شه تمومه درست همین لحظس آقامه که رو به رومه زحمت شد برات اومدی سر بزنی به نوکرات زحمت شد برات کاش می‌گفتی ما بیایم تا کربلات دلم تنگه امام صادق فرمود با صدایی که شده بغض‌آلود تو مَقتل آزردن تو رو تنها گیر آوردن تو رو غریب گیر آوردنت به سمت تو پرده‌نشینای حرم دویدن چه موقعی بالای قتلگاه رسیدن من که میگم صدای مادرت رو هم شنیدن مادر به فدات زیر نیزه در نمیومد صدات مادر به فدات کاشکی من بودم تو قتلگاه به جات حسین جانم

شور - ای به قربان آن جسم صد چاک تو سجده گاه من تربت پاک تو خوش به حال غبار مزار حسین تا قیامت نشسته کنار حسین از ازل تا ابد شد دچار حسین از ازل تا ابد شد دچار حسین خاک پای ارباب تو دل این خاک جای ارباب وقت سجده ها دارم رو چشام خاک پات و میذارم من اسیر همین خاک پای توام تو برای من و من برای توام خاک پای همه زائرای توام تشنه شب جمعه کربلای توام جانم ای حسین جانم

شور - حال و روز دلم بدون تو چه خرابه ولی دوست دارم ای عزیز دل ابوتراب به ولای علی دوست دارم منم و دار و ندارم که همین اشک تو روضه‌ی شماست توی این دنیای نامرد یه‌جا آروم می‌شم اونجا کربلاست دل من تنگه، برا شیش گوشه خونِت از غربت داره می‌جوشه بدم المظلوم توی عرش خدا پیراهن پاره‌ی تو مثل یه پرچمه توی روضه‌ی تو دقیقه‌هاش شبیه شبای محرمه بمیرم چشمای زینب هنوزم خیره به سوی نیزه‌هاست سر عباس و علی اکبر و شیرخواره به روی نیزه‌هاست بمیرم انگار هنوزم جنگه سر رو نیزه هدف سنگه

شور - عشق در پرده این پرسش بی حاصل ماست دل ما در حرمت یا حرمت در دل ماست تا برای تو نمیریم ز پا ننشینیم کربلا مقصد ما نیست که سر منزل ماست ای یارم دلدارم ای زندگی من کس و کارم ابی عبدالله یا اباعبدالله صد بار اگر شویم فدای تو یا حسین کاری نکرده ایم برای تو یا حسین این روضه ها مسیر رسیدن به کربلاست قربان ذکر راهگشای تو یا حسین ای درد و درمونم ای زندگی من دل و جونم بوی بهشت می وزد از کربلای تو ای کشته ای که جان دو عالم فدای تو تو هر چه داشتی به خدا دادی یا حسین فردا خداست جل جلاله جزای تو تا برای تو نمیریم ز پا ننشینیم کربلا مقصد ما نیست که سر منزل ماست

واحد - ای اباصلت من همین که روی خاک افتادم دیگه جون دادم دیگه جون دادم بین کوچه یاد زهرا مادرم افتادم دیگه جون دادم دیگه جون دادم روزام شام تاره قلبم بی قراره این اشک غریب از چشمام می باره کارم تموم شد کعب و می کشم سرم تا می خورم زمین میگم ای وای مادرم مادرم مادرم مادرم ای اباصلت خسته حالم دیگه از این دنیا می گم یا زهرا من غریب و بی پناهم تا می افتم از پا می گم یا زهرا ظلم و کینه هاشون چه زود کرده پیرم من مثل حسینم لب تشنه می میرم می گم غریب حسین تو نفس های آخرم تا می خورم زمین می گم ای وای مادرم مادرم مادرم مادرم مادرم ای اباصلت گریه کردم شب و روز ماه و سال به یاد گودال خواهرش رو دیدم که روی تل رفت از حال امان از گودال من شرمنده ام که از داغت نمردم من زهر خوردم اما من نیزه نخوردم یا رب روا نبود کفنش بوریا بشه رو پای مادرش سرش از تن جدا بشه ای حسینم ای حسینم

تک - حقیرانه چشمم رو به ایوان رزقم دست سلطان آوای دل مجنون رضا جان حقیقتا اسمش با دلم چه ها می کنه حقیقتا سنگ رو یخ و طلا می کنه حتی کعبه تکیه به امام رضا می کنه مجنون نوا می گیره از تو شفا می گیره روبرو سقاخونه ت هر کی اومد از تو کربلا می گیره الدخیل مولانا کمال با تو روزی حلال با تو روز و ماه و سال با تو از من انتظار اما وصال با تو مسلما دوران فرج پر از رحمت مسلما سایه تو سر امته ای جانم به کرم شما که بی منته چشمامو رو غم بستم مشتاق رجعت هستم از باده توحیدت من سرمستم انگار دستت گرفته دستم الدخیل مولانا

شور - سلام بر حس ناب عشق سلام بر انقلاب عشق سلام معشوق بی بدیل السلام عالیجناب عشق زیر این پرچم همه هروله کنان شبیه خدام به طواف مرقد تو وقت احرام هیجان داره همیشه بردن نامت به اباالفضل که من خیلی می خوامت جز به سمت حرمتسجده نکردیم‌ سلام به تو ای شاه جهان از سر تعظیم سلام سلام بنیانگذار عشق سلام ای اعتبار عشق حسین اسم تو آمد و شده عالم خمار عشق من قسم خوردم بعد‌ عاشورا یه یا علی بگم پاشم راه بیفتم اربعین و کربلا باشم روبروی مرقد تو تا کمر تاشم تو حرم دست به دامان سقاشم بس که مدیون و‌ بدهکار تو‌ هستم؛ حسین تا قیامت سر بازار تو هستم حسین

تک - قال اباعبدالله والله لایَسکُنُ دَمی حَتی یَبعَثَ اللهُ المَهدی خون من جوشش داره اشک زهرا می‌باره تا زمانی‌که مهدی ذوالفقارو برداره بدم الحسین عجل فرج توی غمش باید بسوزی که آماده‌شی تا روزی که یبعث الله المهدی عمر سختی کوتاهه صاحب ما تو راهه همه‌ی این جمعیت لشکر ثارالله به دم الحسین عجل فرج روز ظهورشو تصور کن دنیارو از صدا پر کن یبعث الله المهدی حاصل این دل عشقه موج بی‌ساحل عشقه رجز روز رجعت یا لثارات العشقه بِدَمِ الحسین، عَجِل فَرَج پرچمو روی کعبه می‌کوبه این قصه آخرش خوبه یَبعَثَ اللهُ المَهدی صف به صف با هم می‌ریم جون به کف با هم می‌ریم برا پابوس ارباب از نجف با هم می‌ریم بِدَمِ الحسین، عَجِل فَرَج

شور - اِی که در پِیکر خونین شَریعت، جانی جان فدای تو که هم جانی و هم جانانی کشته راه خدا، سید و شاه شهدا اِفتخار بَشر و تاج سر اِنسانی جانی جانانی یا اباعبدالله نام جاویدانی یا اباعبدالله مظهر ایمانی یا اباعبدالله نام جاویدانی یا اباعبدالله جانی جانانی یا اباعبدالله کربلا بود مِنای تو و یک روزه نمود عِید قربان تو هفتاد و دو تن قربانی سر تو بر سر نی، خواند از آن، سُورهء کهف که تو ای جان جَهان در تَن قرآن جانی جانی جانانی یا اباعبدالله تالی قرآنی یا اباعبدالله نام جاویدانی یا اباعبدالله تالی قرآنی یا اباعبدالله

واحد - آن خالقی که بر تن بی روح جان دهد مهر تو رایگان به دل خاکیان دهد شخص کریم ، جودِ بلاشرط می کند آری خدا هر آنچه دهد رایگان دهد هر نعمتی که داد خدا بی سوال داد وصل تو را که خواسته ام بی گمان دهد از خلقت تو خواست خداوند لامکان ما را کنار رحمت عامش مکان دهد گر جان دهم به یک نگهت سود با من است کالای خویش را که بدین حد گران دهد ؟ بی امتحان مرا به غلامی قبول کن رسوا شوم اگر دل من امتحان دهد دارم امید لطف تو گیرد چو دست من دامان پر ز گرد گناهم تکان دهد می خواست گر خدای که نبخشد گناه ما ما را چرا امام چنین مهربان دهد ؟ آن پرچمی که بر سر بام حریم توست راه بهشت را به محبان نشان دهد قلب " حسان " به یاد تو از غصه فارغ است در انتظار این که به پای تو جان دهد روز جزا که در صف قرآن و عترتیم ما را امام ثامنِ ضامن امان دهد