شهادت حضرت فاطمه (س) شب چهارم فاطمیه دوم 1403 - حنیف طاهری

روضه - خونه‌ای که مادرش توو بستره مثل زندون برا اهل خونه اینکه مادرش زمین گیر دیگه راهی جز گریه براش نمی‌مونه حق میدم که دق کنه تو غصه ها از همه خوشی عالم زده شه خونه‌ای که مادرش تو بستره بایدم شبیه ماتم کده شه سخته آدم نتونه چیزی بگه بشینه یه گوشه کاری نکنه اون کسی که مادرش تو بستره مگه میشه بی قراری نکنه چند روزه صدای خنده ت نمیاد از در و دیوارمون غم می باره خونه ای که مادرش بستریه دیگه آب و جارو لازم نداره پا نشو برای کارای خونه خودم این کارا رو واست می کنم این شبا دلم گرفته می دونی هی میام و با تو خلوت می کنم غربت و تنهایی و شرمندگی انگاری که سرنوشت علیه اگه حتی درشم سوخته باشه این خونه با تو بهشت علیه دردمو باید به کی بگم خدا همه خاطره هام تو بستره نه فقط جوون خونه علی مادر دو تا امام تو بستره ...

واحد - در میان شعله‌ها تا سوختی آتشی در سینه ها افروختی خط به خط با روضه‌ی دیوار و در ایستادن را به ما آموختی استقامت وصف قامت تا قیامت بر قیامت خطبه هایت شد روایت در حمایت از امامت اشهد انک در دل معرکه زخم هایت شده سرمشق رشادت فضل الله تو را آخر راه تو را دیده هر کس که رسیه به شهادت تو را یا مولاتی یا فاطمه انت روح المقاومه با جراحاتی که بر تن داشتی فتنه ها را از میان برداشتی کرد باطل قصد نابودی حق ایستادی فاطمه نگذاشتی در نگاهت بین راهت نیست جای استراحت زخم پهلو درد بازو هر جراحت شد گواهت ای مجاهدترین ای حسین آفرین آب شد پای علی شمع وجودت ای سراپا علی ضربه خوردی ولی ظلم شد روسیه از روی کبودت یا مولاتی یا فاطمه انت روح المقاومه

واحد - داری میری نمیبینی غمت سنگینه رو شونم صبوری میکنم اما مثه یه کوه ویرونم همیشه تکیه گام بودی نگفتی درد پهلوتو برام دردآوره وقتی میگیری پش من روتو بهار خنده های تو واسه من دلبری کرده کدوم پاییز با سیلی تو رو نیلوفری کرده روزی که پا شدی از جا غمای خونه رو بردی موهای دخترا رو از پریشونی در آوردی لب حیدر که بعد از تو دیگه هرگز نمیخنده میون نخلای اندوه واسه اشکاش چاه کنده دیگه هیچکس نمیفهمه غمای بی شمارش رو شکستن صد دفعه بی تو غرور ذوالفقارش رو از آن لبی که ز من خواهشی نکرده بخند بخند ور نه به من خنده را حرام کنی تو مثل اهل مدینه ز من مگردان رو که فارغم ز دو عالم به یک سلام کنی درِ بهشت کنی باز و زود میبندی چه میشود نگه نیمه را تمام کنی

تک - توانا علی روح والا علی تویی شیر حق مرد دانا علی ای اعلم امت ای جان امامت ای حاکم دنیا ای معدن حکمت حیات دینی صراط دینی مولا مولا مولا تو کل دینی تو ذات دینی مولا مولا مولا نبوده کسی و تو بودی علی در خلقتم را گشودی علی ای بانی خلقت با حکم ولایت حب تو علی جان شاهراه هدایت ندیده ام روی دست تو دست مولا مولا مولا به دست تو حک شد هر چه که هست حیدر حیدر حیدر امید همه انبیا یا علی قرار دل اوصیا یا علی ای معنی ایمان ای جلوه قرآن من عبد تو هستم یا حضرت سلطان تجلی حق خدای سرمد مولا مولا مولا عزی زهرا وصی احمد مولا مولا مولا حیدر حیدر حیدر

شور - آب حیات من است خاک سر کوی تو مرهم عشاق چیست زخم ز بازوی تو نامه نوشتن چه سود چون نرسد سوی تو گر دو جهان خرمیست ما و غم روی تو الحمدالله من غم تو دارم بر روی شانه پرچم تو دارم الحمدالله جان جانی والله سربازت هستم یا اباعبدالله ماه چنین کس ندید خوش سخن و بامرام ماه مبارک طلوع سرو قیامت قیام سرو درآید ز پای گر تو بجنبی ز جای ماه بیفتد به زیر گر تو بیایی به بام جان جانانی باب کل حاجات ای ماه کامل ای عموی سادات گفتی تا آخر با تو هستم همراه ای سردار من یا اباعبدالله یا اباعبدالله

شور - عاشق نالایقتم، خوب می‌دونم ولی تا زنده‌م پای عشقت می‌مونم تا دلم از دست زمونه می‌گیره خودمو تا هیئت تو می‌رسونم همه‌ی عمرم رو به شما مدیونم به خدا محتاجم نکنی بیرونم من همون عاشقم، اونکه دیونته اونکه یه عمریه پشت در خونته آره بدم ولی مشتمو‌ وا نکن باز تو بزرگی کن دستمو رها نکن آبرو بخر آبرودار دو عالم تو عاشقی باید اباالفضلی بشم تو بی دلیل هرچی بگی روی چشَم با غم دوری تو هر شب تو دلم با یه سلام تا حرمت پر می‌کشم به تو دلم گرمه تویی که آقامی همه می‌دونن تو دینم و دنیامی من همون عاشقم عاشق عاشقات اونکه خدارو شکر پیر شده تو روضه‌هات روز و شبم همش فکر زیارتم خوب میدونی چقدر عاشق شهادتم آبرو بخر آبرودار دو عالم خود خدا شاهده که تو دعام چیزی بجز گریه برا تو نمی‌خوام روز قیامت واسم این گریه بسه باشه امانت پیش تو اشک چشام برا تو‌ گریونم چه خوبه تقدیرم خدا بخواد آخر برا تو‌ می‌میرم کشته‌ی کربلا ای تن سر جدا با سر غرق خون رفتی روی نیزه‌ها هر شب جمعه با روضه‌ی حنجرت جون میده مادرت ای بمیره مادرت گریه می‌کنم پا به پای روضه‌ها سینه می‌زنم رو به ایوون طلا سینه‌می‌زنم تا بیام به کربلا آبرو بخر آبرودار دو عالم

شور - خوش به حال چشمی که برا حسین باریده تو تاریکی قبرش گریه نجاتش میده گر چه کم و زیاد اشک چشات میاد مطمئناً که وقت مرگ بالا سرت میاد یه گوشه از حرم برای ما بسه مقام گریه کن برا زهرا مقدسه یا حسین غریب مادر میکشی تو ما رو آخر قسم به اشک چشم رقیه من دلتنگم با درد دوریم دارم یه ساله که میجنگم چه جور دلت میاد که اشک من بیاد به جون مادرت دلم فقط حرم میخواد میشه نگام کنی بازم صدام کنی مثل قدیما راهیه کرببلام کنی یا حسین غریب مادر میکشی تو ما رو آخر