شب سوم محرم 1403 - سعید و محمدحسین حدادیان

روضه - سعید حدادیان - دل از تموم دنیا، دل از خودم بریدم عمرم به سر رسید و روی تو رو ندیدم خیلی دلم شکسته نذار که نا امید شم خیلی دلم گرفته منم میخوام شهید شم دنیا پر از دروغه دنیا پر از گناهه چکار کنم که چهره‌م مثل دلم سیاهه خوب می‌دونی که بی تو سیاهه روزگارم خوب می‌دونی بجز تو هیچ کسی رو ندارم از عمر پیرغلامت دیگه نمونده چیزی قول بده جان جدت آبرومو نریزی برای دل مرده‌ها آب حیات حسینه تموم درها بسته‌ست باب نجات حسینه هیئت هفتگیمون حال و هوایی داشتیم برای روز محشر با تو قرار می‌ذاشتیم تو از همون بچگی خیلی هوامو داشتی برای من آقاجون هیچ موقع کم نذاشتی هزار دفعه تو ذهنم عکستو می‌کشیدم تک تک خیمه‌هاتو با چشم دل می‌دیدم این خیم? بزرگی که اولِ خیمه‌هاست پناه اهل بیته اینجا مقر سقاست سقای دشت کربلا اباالفضل اباالفضل اباالفضل دستش شده از تن جدا اباالفضل اباالفضل اباالفضل این تل زینبیه‌ست همون بالای گودال هنوز حسین زنده‌ست هنوز نرفته از حال

روضه - محمدحسین حدادیان - بی تو دق کردموپنهون کردم پهلو دردمو همش دنبالت میگشتمو اسیر زجر نامردمو اونقدر زد غش کنم چون میخواد خواهش ازش کنم می‌گفت زدم بیچاره‌اش کنم خون به دل عمه‌اش کنم همش منو کشید، شبیه وحشیا همش می‌گم عمو جونم زجرو نبخشیا می‌میرم آخرش، اگه نباشیا همش میگم عمو جونم زجرو نبخشیا گفتم با چشم تَر مستی اسم بابامو نبر تا اینو گفتم شد دردسَر سیلی خوردم جای چند نفر عمّه گریونِ تو توی دستامه دندونِ تو نمی‌گذرم من از خون تو سر تو رو برید، شبیه وحشیا همش می‌گم بابا جونم شمرو نبخشیا مونده تو قتلگاه ناله‌ی عرشیا همش می‌گم بابا جونم شمرو نبخشیا بی‌رحمِ بی‌ادب چی شد مگه افتادم عقب به جونم افتادی روز و شب واسم نمونده دندون و لب بی‌رحمِ بد دهن با عمّه‌ام این‌جوری حرف نزن گفتم به مردم به مرد و زن سنگارو بندازید سمت من سنگ زدند به ما شبیه وحشیا کوفه رو حتی بخشیدی شامو نبخشیا تو مجلس حرام، پیش ما باشیا کوفه رو حتی بخشیدی شامو نبخشیا لااقل صیدتو رو به قبله کن شمر حوصله کن شمر حوصله کن اول بکش و بعد هلهله کن شمر حوصله کن شمر حوصله کن می‌زنه سنان جدا شمر جدا وا محمدا، وا محمدا برسه اگه صدایی به صدا وا محمدا، وا محمدا نمی‌شد حداقل طبق شریعت بکشن مگه می‌شه کسی رو ظرف سه ساعت بکشن

زمینه - سرگذشت مادرت شده تکرار غروب روز عاشورا شدم بیدار دیدم صدای داد میاد خواهرم کمک می‌خواهد زیر مرکب منو بیرون کشید از شعله‌ها زینب شنیدم ساربان انگشترو برد دیدم خولی سراسیمه سرو برد تموم شد نبش قبر علی اصغر نشد راضی اومد گهواره رو برد آه زدنم، تو همه راه زدنم ماه روی نیزه ببین که منو یه ماه زدنم چه سخته بی تو زندگی مردم از گرسنگی به جون تو نفس نداره دیگه روضه‌خون تو خسته‌ام از این و اون من به جای خونمون تو خرابه‌ام شبا از شدت سرما نمی‌خوابم یتیمی درد بی درمون یتیمی نبودی حرمت ما رو شکستن با چادری که بردن از رقیه سر عباسو روی نیزه بستن بد زدنم، نبودی چقدر زدنم مادرتو شاهده که منو با لگد زدنم آه زدنم، تو همه راه زدنم ماه روی نیزه ببین که منو یه ماه زدنم امون از این مصیبتا نیست غمم یکی دو تا بی شماره منو سیلی زجر آروم نمی‌ذاره الامان و الامان کاش نبینی که الان ما کجاییم میون بازار برده فروشاییم سه غم اومد به جونم هر سه یک بار یتیمی و اسیری و غم یار میافتم وقتی که از روی ناقه رو نی میبنده چشماشو علمدار هی زدنم، میدونی تا کی زدنم گفتم نزن چوب به لباش تو مجلس می زدنم روز و شب باید که خون گریه کنم، گریه کنم من برا کدومتون گریه کنم، گریه کنم واسه بچه مرده‌ها گریه کنید می‌خوام از رباب و دخترش بگم ایندفعه مصیبت رقیه رو می‌خوام از زبون مادرش بگم دخترم، مثل علی اصغر برات مادری کردم رفتی و، چادر خاکی تو رو روسری کردم تیر سه شعبه بود از گلو بزرگ تر از صورت تو دست عدو بزرگ تر الهی که برای تو بمیره مادر آه زدنم، تو همه راه زدنم ماه روی نیزه ببین که منو یه ماه زدنم روز و شب باید که خون گریه کنم، گریه کنم من برا کدومتون گریه کنم، گریه کنم

زمینه - دوباره خورده زمین مثل عباس نوکرش شفای مادرمو می‌گرم از مادرش شد شد نشد می‌رم کربلا پیش عموم ابالفضل می‌زنم زیر گریه شد شد نشد می‌رم رو به رو ضریحش داد می‌زنم‌ تو رو جون رقیه مادرم خیلی دلش تنگه برات من برا خودم که چیزی نمی‌خوام گریه‌هام کار داده دستم دوباره اومدم صدات کنم گرفت صدام ای باوفا ابالفضل ابالفضل مشکل گشا ابالفضل ابالفضل پدرم بود که من و غلام خونه‌ت کرده انقدر دلش می‌خواست به کربلا برگرده دل دل نمی‌کنم اربعین نمی‌خوام جا بمونم که میشم بیچاره‌ها دنیا یه سفر کربلا با پدر و مادرم به من بدهکاره‌ها به ما باد دادن اینو از بچگی زیارت قشنگه خونوادگی همه‌ی خیر در خونه‌ی توئه با زیارت بیمه می‌شه زندگی شیرین تر از حرم مادر حرم حسین حرم حسین حرم حسین بره بالاتر علم حسین علم حسین علم حسین دل ما به درد بخور نیست با بدا بشینی یه طور نیست حرف تو دلم و می‌دونی تو این روزا دل کی پر نیست برا همه رفیق بامرام برا همین فقط تو رو می‌خوام برات بند نمیاد بارون اشکام تویی آقای مهربونی که رفیق تر میشی با همونی که میگه که من امام حسین نمی‌خوام شیرین تر از بغل مادر حرم حسین، حرم حسین، حرم حسین بره بالاتر علم حسین، علم حسین، علم حسین حتی خیال تو عشقه من و می‌بره به گذشته اسم تو رو بکی با اشکاش به روی قلب من نوشته با پول قلکم محرما دلم می‌خواست برم یه کربلا برام مهم نبود غمای دنیا اربعینای بعد مردنم یکی بره حرم با پیرهنم ببرید اسممو جلو حرم دوست دارم چون تو حسینی عزیز دلم، عزیز دلم، عزیز دلم نور دو عینی عزیز دلم عزیز دلم عزیز دلم شیرین تر از بغل مادر حرم حسین حرم حسین حرم حسین