شب هشتم محرم 1403 - حنیف طاهری

روضه - ما سائلِ غَمیم به دنبال ماتَمیم در روز چند بار سَرِ سفره یِ غمیم بالاى بامِ خانه تو را جار میزنیم زهرا اگر قبول کند مثل پرچمیم مابین گریه فاطمه سر میزند به ما فرقى نمیکند که زیادیم یا کمیم ما را اگر غلام سیاه آفریده اند خیلى شبیه رخت سیاه مُحَرّمیم هم تو کنار مایی و هم ما کنار تو یعنى هنوز هم که هنوز است با همیم امروز پاى روضه یِ تو گریه مى کنیم فردا شریک حج رسول مُکَرّمیم هنگام گریه قطره به قطره تَبَرُّکیم هنگام گریه آب فراتیم، زمزمیم با تو در این زمینِ خدا آشنا شدیم ممنون آن گناهِ نخستینِ آدمیم ما را بخر، ضرر بده اصلا، چه میشود؟ خوبیم یا بدیم همینیم دَرهَمیم واى از کسى که پیر شد و کربلا نرفت ما کربلا نرفته فقیر دو عالمیم گریه بده وگرنه ازینجا نمیرویم ما سائلِ غَمیم بدنبال ماتمیم

روضه - رسم است هر که داغ جوان دید ، دوستان رأفت برند حالت آن داغدیده را یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را آن دیگری برو بفشاند گلاب و شهد تا تقویت کند دل محنت کشیده را یک جمع دعوتش به گل و بوستان کند تا برکنندش از دل ، خارِ خلیده را جمع دگر برای تسلای او دهند شرح سیاهکاری چرخِ خمیده را القصّه ! هر کسی به طریقی ز روی مهرتسکین دهد مصیبتِ بر وی رسیده را آیا که داد تسلیت خاطرِ حسین چون دید نعش اکبر در خون تپیده را ؟ آیا که غمگساری و اندُه بری نمود لیلای داغ دیده ی زحمت کشیده را ؟ بعد از پسر ، دل پدر آماج تیر شد آتش زدند لانه ی مرغ پریده را شاعر : ایرج میرزا

زمینه - پیش از تو قبله ندیده ام روان پیش از تو راه نرفته آسمان پیش از تو سرو نبود در جهان پیش از تو مست نگشتم از اذان مست از خیمه برون تاخته ای علی اکبر پرده از چهره بر انداخته ای علی اکبر ای که در ذات خدا سوخته ای علی اکبر همه را محو خودت ساخته ای علی اکبر ای که از نام تو می ریزد هزاران سجده واجب یا علی بن حسین بن علی بن ابی طالب می رفتی ای همه حاصل حسین می رفتی راه مقابل حسین می رفتی پشت سرت دل حسین می رفتی داغ تو قاتل حسین چشم در چشم خدا دوخته ای علی اکبر رسم عاشق کشی آموخته ای علی اکبر تشنه کام حسین است لبت علی اکبر از عطش نیست اگر سوخته ای علی اکبر داغ تو در سینه بابا فزون تر شد به مراتب یا علی بن حسین بن علی بن ابی طالب بعد از تو مویه کنان اهل حرم بعد از تو حسین گفتا پسرم بعد از تو جامه صبر می درم بعد از تو وای به حال جگرم تیغ ها بر تنت آویخته است علی اکبر خاک با خون تو آمیخته است علی اکبر پیش چشمان من ای سرو حرم علی اکبر قطعه قطعه بدنت ریخته اند علی اکبر اربا اربایی و حیرانم تویی در اوج مصائب یا علی بن حسین بن علی بن ابی طالب

واحد - ن به فدای تو و دل شیدایی تو غارت دل می کند قد رعنایی تو هر شکن زلف تو گره خورده به دلم قاتل مجنون تو رخ لیلایی تو هوشم از سر ربودی علی اکبر حاصل من تو بودی علی اکبر یم فاطمی دُر سرمدی مه هاشمی گل احمدی ز سُرادِقات محمدی طلعت ظهور و جلالتی به سما قمر به نبی ثمر به فاطمه در به علی گوهر به حسن جگر به حسین پسر چه نجابتی چه اصالتی علی اکبرم ای که به دریا زدی بدنت غرقه خون من به فدای تو و دل دریایی تو بین جگر پاره ام ای تو جگر پاره ام آینه شد این جگر به تماشایی تو جام می را چشیدی علی اکبر از چه از من بریدی علی اکبر به ملک مُطاع به خدا مطیع به مرض شفا به جزا شفیع چه مقام بندگی اش منیع به چه بندگی و اطاعتی خم زلف او چه شکر شکن به مثال نقره فام تن سپری به کتف و کفن به تن به چه قامتی و قیامتی علی اکبرم mohjat_net

واحد - ای من غلام حلقه به گوش جناب تو چشم خدا نهان شده پشت نقاب تو فرمان بده به جون پدر تا گره زند زلف مرا به یال بلند عقاب تو گرم مقرب است میان ملائکه حتما مقرب است میان ملائکه جبریل از کجا و مبارک رکاب تو ای علت عمارت شش گوش گوشه ای طوری مرا بساز که باشم خراب تو از بین جمع جان دو تا مست را بگیر ای دومین علی من و دل انتخاب تو شهزاده شاه بعدی اقلیم می شود اینک چنان سگان سر ما و تراب تو از کربلا کشاند نجف برد کربلا خوش می کشد گروه گدا را طناب تو تاثیر و طعم و رنگ یکی بود مانده ام از باده علی زده ام یا شراب تو

واحد - ای ز سر تا به قدم جان اباعبدالله روح پیغمبر و ریحان اباعبدالله سیرتت سیرت پیغمبر و بازوت علی صورتت روضه رضوان اباعبدالله چم و ابرو سر و صورت خط و خال نور و مزمل و فزقان اباعبدالله همه دم عاشق سر باختن و جان دادن همه جا گوش به فرمان اباعبدالله هر که بر دامن تو دست توسل آرد دست آورده به دامان اباعبدالله