عید غدیر 1403 - حنیف طاهری

مدح - بدان ردای خلافت فقط سِزای علی‌ست که جایگاه پیمبر فقط برای علی‌ست که حرف‌های علی جملگی صدای خداست که حرف‌های خدا نیز با صدای علی‌ست خوشم که بین من و او شباهتی‌ست بزرگ خوشم به این که خدایم همان خدایِ علی‌ست نیاز نیست به اثبات اقتدارِ خدا همین بس است برایم که مقتدای علی‌ست قسم به جان علی آیه‌های قرآن را اگر درست بخوانیم در ثنای علی‌ست مگر نه این‌که، یَدُالله‌ فوقَ اَیدیهم ؟ مگر نه اینکه یَدُالله دست‌های علی‌ست؟ قسم به صاحب عرش عظیم عرش عظیم، بعید نیست بفهمیم بوریای علی‌ست به نخ‌نماییِ پیراهنش نگاه نکن ستون اصلیِ عالم نخِ عبای علی‌ست صفای خانه‌ی پروردگار را بنگر که ابتدای‌ علی بود و انتهای علی‌ست پس از ولادت او سر به آسمان سایید زمین از اینکه زمانی‌ست زیر پای علی‌ست هواییِ کَس و ناکس نمی‌شوم هرگز مرا هوای کسی نیست تا هوای علی‌ست بگو به آنکه فراری‌ست سمت کوه از جنگ میان معرکه جای تو نیست، جای علی‌ست بگو سوارِ جمل را فرار بیهوده‌ست که در قفای شتر اسبِ تیزپا‌ی علی‌ست خروج کرده از اسلام هر که پرسیده است مگر ملاک مسلمان شدن ولای علی‌ست؟ قسم به غربت طولانی‌اش دل شیعه هنوز هم که هنوز است آشنای علی‌ست هنوز یک نفر از خاندان مولا هست کسی که شادی زهراست، دل‌گشای علی‌ست همان که یوسف گم‌گشته‌ی زمانه‌ی ماست همان عزیز که پشت سرش دعای علی‌ست حیدر امام ما و حیدر امام قنبر قنبر غلامِ حیدر، ما هم غلام قنبر خدمت به مرتضی را لایق نبود هرکَس مرغِ سعادت اما پر زد به بامِ قنبر او احترام دارد از احترام مولا ما احترام داریم از احترام قنبر هرکس به خدمت خود جایی مقام دارد او زیر پای حیدر ما زیر گام قنبر از شیعیان زهرا ، زن‌ها به فضّه معروف از شیعیان مولا ، مردان به نام قنبر القصه ما کجا و درک مقام حیدر مائیم و آرزوی درک مقام قنبر

سرود - سکه ی سلطنت به نامِ علی نشسته مرغ دل تو دامِ علی علی، امام من شد و منم، غلامِ علی اکملت لکم دینکم میرسه از غدیر خم با علی تو پیدا میشی راهت بی علی میشه گم علی جان بی تو من گمشدم با تو، پیدا شدم بی تو، بد بودمو با تو آقا شدم عقل به گوش با کلام علی شد متحیر از مقام علی علی، امام من شد و منم، غلامِ علی بالا از تصورم دل از تو من می بُرم من مثل پدر و مادرم نون سفرتو میخورم علی جان بی تو من خشکمو با تو دریا شدم بی تو، بد بودمو با تو آقا شدم علی جان مقام شاهی چه برازندته هر کی خدا رو میشناسه بندته کسی، که مسته تو آقا، پسر خوندته من مستم مجتبای تو مجنون بچه های تو سرگردون و دیوونه ی شهید کربلای تو علی جان بی تو بی ارزشم با تو غوغا شدم بی تو، بد بودمو با تو آقا شدم علی جان

سرود - آتیش جای دوست علی نیست آتیش مال خصم علیه رو لب‌هامون تا دَمِ آخر اسم علیه یادِ علی شورِ قلبِ آشفته نادِ علی از لبم نمیفته خدا بیامرزه هرکسی رو که اسیر خاکه و یه دونه یا علی گفته علی حُبِّ علی... علی حُبّ امام کوثر و زمزم علی حُبّ امیرِ عالم و آدم علی حُبّ ولیُ اللهِ الاعظم دلم مجنون علی ولیُ واللهِ زائر ایوونِ علی ولیْ اللهِ کعبه‌ام می‌خونه مردم صاحب‌خونه علی ولیُ اللهِ علی حُبِّ علی... لَوِ اجْتَمَعَ النّاسُ عَلی حُبِّ عَلی لَما خَلَقَ اللهُ النّارَ

شور - ای دو جهان مُسَخَّرِ منطق آسمانی‌ات غدیر بود مبدأ رهبری جهانی‌ات غدیر بود خوش‌ترین لحظه‌ی زندگانی‌ات ای فدای بهترین لحظه ی زندگانی ات ای فدای خنده و لحظه‌ی شادمانی‌ات مولا مولا مولا مولا مولا علی... مهر که سر زد از افق، به عشق روز هجدهم رایت افتخار زد، الیوم اکمَلتُ لَکَ داد به دست عاشقان ساغری از غدیر خم من فدای تو و آن لحظه‌ی بیعت غدیر ای خوش به حالِ ما که به ما شد علی امیر مولا مولا مولا مولا مولا علی... غدیر اوج رَفعت و قدر تو بود یا علی غدیر شد فیض تو قبله‌ی اولیا علی غدیر را تو داده‌ای روشنی و صفا علی روزی که ذوالفقار تو سر در نیام کرد شمشیر اَبرویت همه را قتل عام کرد مولا مولا مولا مولا مولا علی... برای بیعت تو چون غدیر انتخاب شد نشست خنده بر لبش ز شرم و شوق آب شد غدیر با طلوع تو برکه‌ی آفتاب شد یا مَظَهَرُ العجائب و یا والیَ الولی صل علی مُحِبّکَ یا مرتضی علی مولا مولا مولا مولا مولا علی

شور - تکیه به کرار می‌کنم با دشمن پیکار می‌کنم بیزارم از خصم علی بغضم را اظهار می‌کنم من از تبار سلمانم من با علی مسلمانم ممنون مادرم زهرا مدیون شاه مردانم گشته آسمونا، غرق نور این علی علیا غرق شور از غدیر خم من، مستِ مست از سقیفه‌ام من، دورِ دور علی و لعنتُ الله به دشمن مولا... ولله دریاست کَرَمش تو دست زهراست عَلَمش روزی که مهدی برسه می‌خونیم با منتقمشعلی و لعنتُ الله به دشمن مولا... من عَبد و حیدر اربابم میگم که مولا دریابم خَصم علی عَدُوَّ الله ذکر علی مِیِ نابم از کجا شروع شد عاشقی از کجا شروع شد زندگیم من غلام مولا تا ابد من غلام مولا از قدیم علی و لعنتُ الله به دشمن مولا

روضه - دستم تهی‌ست روز قیامت تو با همین پیراهن سیاه مرا روسپید کن هر دَم به گوشم می‌رسد آوای زنگ قافله این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله از کعبه‌ی گِل آمده، تا کعبه دل می رود این کاروان غم‌فزا، منزل به منزل می‌رود وقتی رقیه پرده محمل بـه بالا می‌برد دل می‌برد از قافله چون نام بابا می‌برد یه دختری تو قافله خواب اسیری می‌بینه خواب می‌بینه رو گونه‌هاش اشک یتیمی می‌شینه خواب می‌بینه عمه‌ها رو دارن اسارت می‌برن خواب می‌بینه قافله رو برا زیارت می‌برن خواب می‌بینه عمه‌ها رو دارن اسارت می‌برن خواب می‌بینه گهواره رو دارن به غارت می‌برن