شهادت امام محمد باقر (ع) 98 - سعید و محمدحسین حدادیان

روضه - ای به سینه ات پنهان گنج های قرآنی علم را شکافنده با کلام نورانی مظهر جمال حق در لباس انسانی صد چو بو علی پیشت کودک دبستانی هم سپهر را محور هم وجود را بانی کنیه ات ابا جعفر خود محمّد (ص) ثانی آسمان دانش را آفتاب تابنده مشعل حقایق را منطقت خصم را پذیرفته با لب پر از خنده دوست خرّم و خندان دشمن از تو شرمنده خلق را خداوندی ای خدای را بنده نیست بنده ای چون تو با جلال ربّانی ای هزار کوه طور غرق در یم نورت صد چو موسی عمران نقش وادی طورت هم ملک به فرمانت هم فلک به دستورت خازن است مسکینت مالک است مأمورت ای دعای عاشورا از کلام پر شورت داده نور بر دلها زین دعای نورانی قدسیان به قصد قرب می برند نامت را عرشیان به شوق و شور سر کشند جامت را خسروان غلامانند سیّدی غلامت را وصف کرده در قرآن کبریا مقامت را جابر از سوی احمد آورد سلامت را چشم او شده روشن از عنایتت آنی تو سپهر انورای تو یم تجلاّیی برد و فاطمه فرزند با جمال یکتایی روح پاک سه روحی دُرّ چار دریایی پنجمین ولی الله باب هفت مولایی بلکه شش جهت را نیز ماه عالم آرایی هشت خلد را صاحب نُه سپهر را بانی ای مدینه ی دلها تا ابد بقیع تو ابر کلّ رحمت ها بخشش سریع تو چرخ پیر با عمرش کودک رضیع تو آسمان مطیعش باد هر که شد مطیع تو عرش کبریا ز آغاز خانه رفیع تو بلکه عرشیان را بر خاک تو است پیشانی ذکر من سلام من کیست حضرت باقر حجّ من قیام من کیست حضرت باقر اسوه تمام من کیست حضرت باقر زمزم و مقام من کیست حضرت باقر پنجمین امام من کیست حضرت باقر می کند ز آیینم مهر او نگهبانی ای به بندگی یکتا ذات حق تعالی را تو یگانه فرزندی دو علیّ اعلا را باقر العلوم استی ذات پاک یکتا را نی عجب اگر بخشد سائلت دو دنیا را جان مادرت زهرا از درت مران ما را ...

روضه - لاله زارى که به خون بود شناوردیدم هم سَرِبى بَدن و هم تنِ بى سردیدم حَسَن ازواقعه ى کوچه نه شب داشت نه روز آنچه را دیدحسن منکه مکرّر دیدم غارتِ خیمه به سختىِ امان نامه نبود من جِگر خون شُدَنِ ساقىِ لشگردیدم مى دَویدم ، که نِگاهم به مَزارى اُفتاد عدّه اى را زِ پِىِ ، غارتِ گوهر دیدم ...

روضه - دنیا و آخرت همه مدیون زینبیم ما را صدای ناله او بی قرار کرد یادش بخیر موی تو را شانه میزدم افتاده دست شمر همه خاطرات من یادش بخیر روز و شبم با حسین بود هر خنده ای به روی لبم با حسین بود وقتی که رفت پیر شدم ناتوان شدم آتش گرفت خیمه و بی سایبان شدم بند طناب و سلسله از خاطرم نرفت بزم شراب و هلهله از خاطرم نرفت آن خنده های حرمله از خاطرم نرفت ...

زمینه - پنجاه سالِ که گریونی یادِ، شام غریبونی داری، تو چه دل خونی وای زین اسبِ زهر آلود تو رو از پا میندازه روضه میخونی یادِ مقتل و نعل تازه آخرین یادگار خیمه داره میره پیش رقیه غریب آقام امام باقر نه گنبد و حرم داری نه بیرق و علم داری یه کربلا تو غم داری وای شهادت هر ساله قربت بی حد داره حاجیا رفتن مکه مدینه بی زوّاره برای تو کردی وصیت تو منا شه ذکر مصیبت غریب آقام امام باقر دیدی غروب آخر رو دیدی قاتل و خنجر رو دیدی رگای حنجر رو وای مثه امام سجاد روی لبات الشّامه دیدی پذیراییشون با سنگای از بامِ روی دستات ردِ طناب غم تو مجلس شرابِ غریب آقام امام باقر