شهادت امام جواد (ع) 1400 - سعید حدادیان

روضه - دیروز از خدا طلبِ مرگ کرده‌ام امروز گوییا که دعا مستجاب شد گفتم که همسرم ببرد رنج از دلم غربت نِگر که کوکبِ بختم به خواب شد از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حُرمت مهمان کربلا بودند دیو و دَد همه سیراب و می‌مَکید حاتم ز قحطِ آب سلیمانِ کربلا حسین حسین، ای تشنه لب حسین حسین حسین، عشقِ زینب حسین

مدح - کیستم من هفت چرخ نور را شمس الضحایم مظهر جود خدا شمع وجود مصطفایم سرو باغ آرزوهای علی مرتضایم قلببه ملک جان قرآن، رکن دین، روح خرد، جان دعایم بحر علم و کوه حلم و دست جود کبریایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم من به ملک جان و ملک دین و ملک دل زعیمم من کتاب ا... را طاها و نور و حا و میمم من به چشم اهلم عنی وجه رحمن الرحیمم من به خیل سالکان حق صراط مستقیمم من چراغ و چشم سلطان سریر ارتضایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم بوی عطر جنت آید از غبار کاظمینم از سنین کودکی فرمانروای عالمینم هفت خورشید سپهر معرفت را نور عینم پای تا سر مجتبی سر تا به پا جدم حسینم باب هادی نازنین فرزند مصباح الهدایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم من به زنجیر محبت قلب عالم را گرفتم در کرامت ارث آبای مکرم را گرفتم در بیان از اهل منطق فرصت دم را گرفتم جان مأمون، قدرت یحیی بن اکثم را گرفتم گه به استدلال محکم، گاه با نطق رسایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم در فضا مأمون یکی باز شکاری کرد راهی ماهیی را صید کرد از دامن ابر و سیاهی بود قصدش امتحان از مخزن سر الهی گفتمش از ابر و تبخیر و هوا و صید و ماهی داد هوش از دست پیش دانش بی انتهایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم من امام کل خلقت بوده ام پیش از ولادت من زعیمم کشتی توحید را بعد از شهادت ابر و موج و بحر و ماهی داده بر فضلم شهادت عادتم جود و کرامت بوده در اوج سیادت هم کرامت سائل و هم جود می باشد گدایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم صحبتم زنگ غم از آئینه ی دل می زداید صورتم در چشم اهل دل خدا را می نماید خنده ام باب جنان را بر خلایق می گشاید چشمم از ریحانه، حسنم از رضا دل می رباید جان شیعه زنده می گردد به صحن با صفایم من کریم بن کریمم من جواد بن الرضایم