شهادت امام جعفر صادق (ع) 98 - سعید و محمدحسین حدادیان

روضه - ای چراغ دانشت گیتی فروز تا قیامت پیشتاز علم روز آفرینش را کتاب ناطقی اهل بینش را امام صادقی صدق از باغ بیابانت گلی مرغ وحی از بوستانت بلبلی نور دانش، از چراغ علم تو لاله می روید ز باغ حلم تو روشنی بخشیده بر اهل زمان همچو قرص آفتاب از آسمان اهل دانش، سائل کوی تواند تشنه کامان لب جوی تواند خضر در این آستان هوئی شنید بوعلی زین بوستان بوئی شنید نیست تنها شیعه مرهون دمت ای گدای علم و عرفان عالمت جفر درّی دریم عرفان تو کیمیا از جابر حیان تو قلب هستی شد منیر از این چراغ بو بصیر آمد بصیر از این چراغ مکتب فضلت مفضّل ساخته شورها در اهل فضل انداخته شعله در دست غلامت رام شد صبح باطل از هشامت شام شد روح، روح از درس قرآنت گرفت لالة حمرا ز حمرانت گرفت آسمان معرفت خاک درت سائل درس زُراره پرورت آفتاب از ظل استقلال تو است علم همچون سایه در دنبال تو است ای وجود عالمی پا بست تو ای چراغ عقل ها در دست تو ای فروغت تافته در سینه‌ها روشن از تصویر تو آئینه‌ها تا تو هستی پیشوای مذهبم ذکر حق آنی نیفتد از لبم ذرّه ای از نور خورشید تواَم هر چه‌ام در معرض دید تواَم مذهبم را بر مذاهب برتری است ایده و مشی و مرامم جعفری است کیستم مه شافعی نه حنبلی نیستم جز پیرو آل علی ای علومت را به عالم چیرگی نور دانش بی فروغت تیرگی شرح فضلت را چه حاجت بر کتاب؟ آفتاب آمد دلیل آفتاب

روضه - چهارهزار تا مرید و تشییع پیکر تو هتک حرمت نشد از خواهر و دختر تو نه رو سینت نشستن نه سرت رو بریدن نه زدن کعب نی نه معجر از سر کشیدن ...

زمینه - کیستم نه شافعی نه هنبلی نیستم جز پیرو آل علی جعفر ابن محمد یا امام صادق تا تو هستی پیشوای مذهبم ذکر حق آنی نیفتد از لبم این شعار ما به هر بام و دریست اهل عالم مذهب ما جعفریست من حیدری ام پیغمبری ام اهل عالم بدونه شیعه جعفری ام

زمینه - حوزه علمیه تو بوده حسینیه تو ای آقا میگفتی از دردا مقتل و نا مردا روضه میخوندی تو برای شاگردا السلام علیک جعفر ابن محمد ای غریب مدینه بی ضریحی و گنبد یا اباعبدالله مُرَوِجَ العاشورا مثل علی دلت شکست دشمن تو دستاتو بست واویلا داغ مدینه باز تازه شده آقا خوردی زمین اونجا که خورد زمین زهرا خونتو که سوزوندن قلب تو شعله ور شد اما کی همسر تو زخمی میخ در شد یا اباعبدالله مُرَوِجَ العاشورا یه پیر مرد مو سپید در پی مرکب می دوید واویلا بوده اگه شمشیر روی سرت اقا دیگه نرفت خنجر رو حنجرت اقا چهارهزار تا مرید و تشییع پیکر تو هتک حرمت نشد از خواهر و دختر تو نه رو سینت نشستن نه سرت رو بریدن نه زدن کعب نی نه معجر از سر کشیدن یا اباعبدالله مُرَوِجَ العاشورا