عید غدیر 1401 - حنیف طاهری

مدح - آنکه بعد از مصطفی ما را امام و رهبر است شیر حق نفس نبی مولود کعبه حیدر است شمع جمع انیاء مولای کل اولیاء متقین را مقتدا و سلمین را رهبر است گر نمیبودی رسول الله ختم الانبیاء فاش میگفتم امیرالمومنین پیغمبر اس گفت پغمبر که من خود شهر علمم در علی است ای برادر تو حرامی نیست راه از در است جان دین مهر علی مهر علی مهر علیست دین بی مهرعلی دین نیست جسم بی سر است هرکه با بغض علی محشور گردد روز حشر طاعت سلمان اگر با خویش آرد کافر است من نمی دانم که می بودم نمی دانم کی ام لیک می دانم امیرالمومنینم رهبر است قطره ام خوانی علی دریاست من در دامنش ذره ام گوئی علی خورشید ذره پرور است هر کجا صحبت ایمان است اوصاف علیست حرف ایمان و علی مانند شیر و شکر است سرو قدش سایه بانی میکند خورشید را روز محشر هر که در ظل لوای حیدر است دوست دارم روز محشر تشنه تر باشم ز خلق ز آنکه میدانم علی ساقی حوض کوثر است خردلی از مهر اولاد امیر المومنین پیش من محبوب تر از یک جهان سیم و زر است کیست احمد را وصی ، آنکو گریزد ار نبرد یا کسی گو بازویش مفتاح فتح خیبر است زهد و تقوا و عدالت بی تولای علی یا شرار قهر حق یا دود یا خاکستر است آنکه خود را در خلافت خواند همسنگ علی نیست آن قدرش که گویم خاک راه قنبر است آفتابا روز محشر هر چه بتوانی بتاب پرچم شاه ولایت سایه بان محشر است شعله گل شد بر خلیل الله با مهر علی ورنه بی مهر علی هر لاله کوه آذر است من علی را پیشوا دانم که با ختم رسل روز اول اول است و روز آخر آخر است من علی را مقتدا دانم که در حال رکوع انما در شان خاتم بخشی اش از داور است من علی را دوست می دارم گواه پاکی ام دوستی و حیدر و ذریه پیغمبر است عهد من پیمان من آئین من ایمان من پیش تر از صبح خلقت دوستی با حیدر است طرفه بیتی گویم از (اهلی) که گر با آب زر نقش باب کعبه گردد باز قدرش برتر است " هرکه را در دل بود بغض غلامان علی" "گر برادر با شدم گویم خطا از مادر است " کیست حیدر آن که حق پیوسته گرددگرد او

سرود - چه بگوییم به وصف مرتضی زبان ها لالند که بدون ولایت علی اذان لالند گفتن از اوصاف علی که کار ما نیست شأن او لولاک است زبان ما گویا نیست نور آسمان علی علی نظم کهکشان علی علی بحر بیکران علی علی ای طنطنه موذنان علی علی حضرت مقصود کعبه خدا راه کل انبیا باب علم مصطفی مولانا علی علی برادر احمد ناصر النبی رکن وحی منزلی جانم مرتضی علی مولانا علی علی همه در روز احد فراری اند علی می ماند جای سالم به تنش نمانده است ولی می ماند آسمان شاهد بود چو شیر غران آمد و زمین می لرزید علی به میدان آمد می رود به میمنه علی می زند به میسره علی علی طاق عرش منبر علی علی تاج انماست بر سر علی علی مدح تو می گوید جبریل امین از فرش تا عرش برین حیدر ای عماد دین مولانا علی علی همتا نداری تو در اصل و نسب مخصوصا وقت غضب ای شیر نر عرب مولانا علی علی