وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهادت حضرت حمزه (ع) 99 - حنیف طاهری

روضه - در لاله زار عشق چو سیل بلا فتاد هر نو گلی که بود ز گلبن جدا فتاد گریم به مرگ حمزه یگانه شهید عشق کز مرگ او شرر به دل مصطفی فتاد در غزوه ی احد چو احد بود پا بجا تا عاقبت ز حربه ی وحشی ز پا فتاد دشمن همین به کشتن او اکتفا نکرد در فکر مثله کردن آن پارسا فتاد جسمش درید و دیگر اجزای او برید قلبش به چنگ هنده ی شوم دغا فتاد این قرعه ی ستم که ز تزویر هنده بود آوخ به نام حمزه ی شیر خدا فتاد هر کس برفت تا خبر آرد به مصطفی زان کشته در کنار وی از غم ز پا فتاد تا خود پیمبر آمد و چون حال حمزه دید زد ناله آنچنان که طنین در فضا فتاد یارب چه بود حال صفیه چو دیده اش بر پیکر برادر در خون شنا فتاد جا دارد ار بگویم ازین غم ز هوش رفت نبود شگفت گویم اگر از نوا فتاد در شرح این مصیبت جانسوز ناگهان دل در هوای واقعه ی کربلا فتاد وقتی که راه قافله ی غم نصیب شام برکشتگان بی سر دشت بلا فتاد وقتی که چشم زینب کبری به قتلگاه بر جسم نور دودیده ی خیرالنسا فتاد

روضه - آمد به گوش دختر زهرا چو این خطاب از ناقه خویش را به زمین زد به اضطراب گفت ای گلو بریده سر انورت کجاست؟ وز چیست گشته پیکر پاکت به خون خضاب ؟

زمینه - امشب میون سینه زنی رو لب عاشقا این نوا من زار عبدالعظیم به ری کمن زار حسین باکربلا ذکر لبامون از قدیم یا اباعبدالله الحسین میگیم با سید الکریم یا اباعبدالله الحسین هر شب جمعه سینه بی تابه حرمت اقا مثل اربابه حاجتم اینه تو دعایی کن اربعین مارو کربلایی کن حسین آقام حسین آقام حسین آقام حسین آقام امشب دل همه پر زده با گریه میره تا خدا ...

شور - بر خوان غم، چو عالمیان را صَلا زدند اول صلا به سلسله‏ ى انبیا زدند نوبت به اولیا چو رسید، آسمان طپید زآن ضربتى که بر سر شیر خدا زدند آن در که جبرئیل امین بود خادمش اهل ستم به پهلوى خیرالنّسا زدند بس آتشى ز اخگر الماس ریزه‏ ها افروختند و در جگر مجتبى زدند وآنگه سُرادِقى که ملک محرمش نبود کندند از مدینه و در کربلا زدند وز تیشه‏ ى ستیزه در آن دشت، کوفیان بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند پس ضربتى کز آن جگر مصطفى درید بر حلق تشنه ‏ى خلف مرتضى زدند اهل حرم، دریده گریبان، گشوده موى فریاد بر در حرم کبریا زدند