شب دوازدهم رمضان 98 - محمود کریمی

مناجات - در خانه دل ما را جز یار نمی گنجد آنجا که بود دلدار اغیار نمی گنجد مستیم و در این مستی بیخود شده از هستی در محفل ما مستان هوشیار نمی گنجد اسرار دل پاکان با پاک دلان گویید که اندر دل نا مَحرَم اسرار نمی گنجد

مناجات - امشب منو تو خلوت کردیم به تنهایی تو با من و من با تو ای بنده هر جایی من خالق بخشنده تو بنده شرمنده من با یم احسان تو با دیده دریایی یک عمر گنه کردی پرونده سیه کردی من آبرویت دادم با آن هم رسوایی تو هم دم بیگانه من با تو به هر خانه پیوسته تو را خواندم تا باز برم آیی گمگشته کوی من باز آی به سوی من ما را ز چه گم کردی با آن همه زیبایی از تو همه نالیدن از همه بخشیدن اشک تو و عفو من گشتند تماشایی من یار شفیق هستم من با تو رفیق هستم من از تو ربودم دل در عین دلارایی تا هم سخنم باشی من بر تو زبان دادم تو روی مرا بینی دادم به تو بینایی من با همگان گفتم آرند به تو سجده من بین ملائک هم دادم به تو آقایی یک عمر گنه کردی یک لحظه کنم عفوت برخیز و بر آر از دل یک ناله زهرایی

روضه - نشسته اند ملائک بر روی بام جواد پیمبران همگی بنده و غلام جواد شدم جواد پس از این به احترام جواد که بهتر از همه نام هاست نام جواد جواد مرهم درد بدون تسکین است چقدر نام جواد الائمه شیرین است شدی جواد همیشه فقیر تو باشیم فقیر های میان مسیر تو باشیم شدی بزرگ که ما هم حقیر تو باشیم خدا کند که همیشه اسیر تو باشیم بیا و رخ بنما شاه تا که مات شویم فقط تو لب تر کن تا همه فدات شویم کسی غریب تر از تو نبوده است اصلاً غریب خانه خود بوده ای بمیرم من شهید کرد تو را زهر فتنه یک زن شهادت تو شبیه است به امام حسن چه کرد با جگر پاره تو همسر تو نگاه کن چقدر ضعف کرده پیکر تو میان حجره نمانده کسی کنار تنش نبود هیچ کسی وقت دست و پا زدنش چه کرده زهر هلاهل که خشک شد دهنش چرا به گوش کنیزان نمی رسد سخنش کسی به خواسته آخرش جواب نداد چرا کسی به جواد الائمه آب نداد کنیز های تو در حق تو جفا کردند تو ناله می زدی آنها سروصدا کردند تن تو را به روی بام ها رها کردند کبوتران همه روی تو بال وا کردند شنیده ام بدنت زیر آفتاب نبود و اهل بیت تو در مجلس شراب نبود تن حسین هم افتاده بود در گودال تنش به زیر سم اسب رفت و شد پامال برای غارت جسم حسین شد جنجال چه دید خواهرش از روی تل که رفت از حال؟ حسین در ته گودال دست و پا میزد حسین عمه سادات را صدا میزد شاعر : آرش براری

نوحه - ما رعیت شاه خراسانیم خیلی به این آقا بدهکاریم هرچی داریم تو زندگی مون از محبت امام رضا داریم باب الجواد خونه ی آقا مسیر زائر گرفتاره امام رضا هوای اشکهای گریه کن جوادش و داره امام رضا هوای اشک های سینه زن جوادش و داره ما رعیت شاه خراسانیم خیلی به این آقا بدهکاریم هرچی داریم تو زندگی مون از محبت امام رضا داریم دخیل یا امام جواد... فرشته ها به خاک افتادن وقتی رو خاک حجره افتادی فاطمه مهمون تو شد وقتی پشت درهای بسته جون دادی کیفیت شهادتت آقا آیینه ی روضه ی مَُحَرم شد با عطش و غربت و تنهایی تموم روضه ها مجسم شد یا جواد الائمه... یه گوشه ی چشمی به این جمعِ کبوترهای کاظمینی کن تو این شبها خودت بیا آقا دلهامون و خودت حسینی کن اما دلها بسوزه از روزی که دست و پای عشق خونین شد اما دلها بسوزه از وقتی که سینه ی حسین سنگین شد حسین

شور - سید و سرداری میر و سپه داری قمر بنی هاشم به چه علمداری شهیدامون مریداتن دم اخر رو دستاتن بیاد ای کاش همون دم که سر مارم تو برداری عاشق و مواجم عشق تو شد تاجم ای همه خوبی من به تو محتاجم همه دردا دوا میشن همه حاجت روا میشن با دست تو تو اون دنیا حسینی ها سوا میشن زلف محنایی غوث اغثنایی اوج معانی عالم معنایی ابالفضلی دلش دریاست ابالفضلی سرش بالاست صدای قلب ما اینه سلام الله علی العباس