شب دوم رمضان 98 - محمود کریمی

مناجات - اگه تاریک و تلخ و تنها شدیم همه جای خالی نور توئه اگه درد داریم اگه خسته ایم دوای تمومش ظهور توئه خدا عاشقاتو سوا می کنه شب قدری حاجت روا می کنه دعای تو پشت سر ماست چون پدر واسه بچش دعا می کنه میدونم محاله جوابم کنی میدونم محاله خرابم کنی خدا رو چه دیدی شاید هم منو برای خودت انتخابم کنی به هر کی بگه چی میخوای از خدا میگم که سپردم به صاحب زمان بگن تو مناجات چی میخوای بگی؟ میگم الاَمان الاَمان الاَمان بگن آرزوی محالت چیه؟ بگم که بدونم که آقام کجاس بگن که چه جوری صداش می زنی میگم الغیاث الغیاث الغیاث شب قدر من نور بارون میشه با ذکری که شیرین تر از عسل به جای تموم مناجات ها میگم العجل العجل العجل مگه میشه امشب منو رد کنی مگه میشه امشب منو راه ندی به شوق تو قرآن و وا می کنم میگم سیدی سیدی سیدی

روضه - منم و عمری روز خوش ندیدن همه دردا رو با جون خریدن به یاد مادر آه از دل کشیدن شنیدن کی بود مانند دیدن توی خونه بدون هم زبون و توی کوچه همش زخم زبون و پای منبر همش طعنه شنیدن شنیدن کی بود مانند دیدن کی میدونه چه رازی مونده پیشم کی میدونه چرا آروم نمیشم کی میدونه چرا موهام سفیدن شنیدن کی بود مانند دیدن من و مادر یه روز نزدیک خونه تو راه کوچه باریک خونه یه دفه دشمنامون سر رسیدن شنیدن کی بود مانند دیدن مادرم خسته بود و پر شکسته ولی دشمن میومد دسته دسته نفسام مثل قلبم میتپیدن شنیدن کی بود مانند دیدن با یه سیلی نهال و بردن از هوش دوباره شعله ور شد درد پهلوش گل گوشواره رو از شاخه چیدن دوباره زخم رو قلبم نمک خورد مادرم پیش چشم من کتک خورد رگ سرخ حیاتم رو بریدن شنیدن کی بود مانند دیدن میگرفتم توی سینم سرش رو میتکوندم غبار چادرش رو میدیدم که پاهام یاریم نمیدن شنیدن کی بود مانند دیدن با چشایی که از گریه شده تار رد خون و خودم دیدم رو دیوار جلو چشمام قد سرو و خمیدن شنیدن کی بود مانند دیدن خودم دیدم حسین و سر بریدن تن داداشم و رو خاک کشیدن

روضه - تو گرفتی با حسین روی دامن سرمو من میرم جای شما ببینم مادرمو پیش مادری که با پر زخمی پرکشید دلیل رفتنشو جز خودم کسی ندید مادری که گیسوهاش مو به مو سفید میشد شاهدِ شکستنش کسی غیر من نبود من دیدم که گونه هاش چجوری شدن کبود دست سنگین مثه برق از روی سرم گذشت دست من به روی خاک، پی گوشواره می گشت بی صدا، گریه میکرد اسم بابامو میبرد تا میخواست بلند بشه دوباره زمین میخورد خوبه که دور و برم پره از محارمم از میون،همتون دیگه امشب عازمم سرِ من رو دامنِ مهربون برادرم قاسمم گریه نکن انقده بالا سرم قاسم، یادت نره تا عمو کنارته سختیایِ زندگی با عمو بهارته قاسمم یه روز میاد که عمو تنها میشه پیش چشم تو سیاه همه ی دنیا میشه اون روزه که تو باید جانشین من بشی توی میدون بلا یه تنه حسن بشی خواهرم گریه نکن گریتو بزار کنار همه اشکِ چشمِ تو برا کربلا بزار یه روزی تو خاک و خون تنِ بی سر میبینی سرِ یه شیرخواره رو روی خنجر میبینی یه روزی که میبنی اوج اشک و ناله رو در میاری از آتیش دختر سه ساله رو یه روز از رو نیزه ها جلوی پای حرم میبینی که افتاده سر سقای حرم