شهادت امیرالمؤمنین، امام علی (ع) - شب بیست و یکم ماه رمضان و شب قدر 99 - محمود کریمی

مناجات - امشب شب قدر تا خدا رفتن رفتن سفر روح بدون تن وقتی کارامو به روم نمیاری انگار تو خجالت می کشی از من یک عمر تو همیشه دعوتم کردی اما من اصلا به روم نیاوردم گفتی بیا آغوشم برات بازه گفتم دیگه من که بر نمیگردم گفتی بیا مهربون تر از من نیست گفتم نمی خوام ولی بد آوردم گفتی نرو جای دور بی چاره اصرار کردی این که زود برگردم گفتم به خودم که من نه محتاجم اصلا خوبه آزادی مگه بَردم دیدم همین آزادی منو کشته شیطون میگه تو طردی منم طردم دیدم بی تو زندگیم همش مرگه بی تو پره غصه ام پر از دردم بی تو همه خوبا باهام قهرن بی تو دیگه آخرای نا مردم بی تو همه چی سیاهو تاریکه مولا بسمه میخوام که برگردم گفتی تو بیا هواتو من دارم برگرد بدیتو به روت نمیارم برگرد شب قدره وقت پروازه برگرد با علی بیا که غفارم پشت دره خونه علی سرده سرما اثر دلای بی درده وقتی دو شبه گرسنه خوابیدن تازه همه ماجرا رو فهمیدن مردی که غذا میداد همین مَرده کوفه با علی چطور تا کرده هر کس که نمی شناخت رسوا شد گمنام شبای کوفه پیدا شد تو دست همه یه کاسه شیره اما دیگه خیلی این کارا دیره بازم برای تلافی فرصت هست وقتی که حرم به کربلا میره

نوحه - حیدر حیدر اول و آخر حیدر حیدر حیدر ساقی کوثر حیدر حیدر حیدر ای مظلوم فاتح حیدر حیدر فاتح خیبر حیدر افتادی در بستر زهرا بابا چشمات از اشکت شده دریا بابا میبینم چه بغضی توی صداته یا زهرا داری روی لبها بابا قربون دستای لرزونت بابا پره خون زلف پریشونت بابا اشکاتو پاک کن مگه زینب مُرده قربون چشمای گریونت بابا یا علی و یا علی یا علی سربند زردت شده هم رنگ روت ردّ خون خشک روی گوشه ابروت اما انگار رفته دلت اونجا که شب بود و تنهایی و غربت و تابوت میریزه اب روون اسما ای وای رو جسم بی جون زهرا ای وای نیمه ی شب تاریک تاریک تاریک حیدر مونده تنها تنها ای وای عمری این غم قاتل قلبت بوده وقتی پر زد دیدی که ابرو کبوده میوسختی و میگفتی یار جوون زهرا جان خیلی برام داغ تو زوده بابا تو امشب میشی مهمون مادر از ما بیشتر دردتو میدونه مادر امشب میشه مرحم زخم سر تو اشک سرخ چشمای گریون مادر یا علی و یا علی یا علی دنیا اباده صدقه سر حیدر عالم خاک محضر قنبر حیدر هم امشب دست هممون رو میگیره هم روز محشر ما رو میبره حیدر ای جان دل ها علی مولا مولا شاه مردان یا علی مولا مولا برگه بندگی و ازادیمو امشب کن امضا علی مولا مولا یا علی و یا علی یا علی

روضه - نبودی زندگی ویرون شده بود حال و روزمون پریشون شده بود خونه ای که تو رو از علی گرفت بعد تو شبیه زندون شده بود بی تو خواستم بمیرم اجل نذاشت کسی پیش پام راه حل نذاشت به خدا توی محل خودمون بعد تو کسی به ما محل نذاشت مدینه می خواست حراسونت کنه پشت زخم کاری پنهونت کنه چون تو خونه علی بودی کسی نیومد دوا و درمونت کنه پره خاکستر و دوده صورتت زخمی یه مشت حسوده صورتت تقریبا سی سال گذشته فاطمه تقریبا سی سال کبود صورتت تو آتیش بال تو بی پر شده بود وقتی شعله چند برابر شده بود تو نشون ندادی اما فهمیدم فهمیدم موهات کوتاه تر شده بود روی خاک جاده بودی یادمه دل به غربت داده بودی یادمه چهل نفر رد شدن از روی در و زیر پا افتاده بودی یادمه زخماتو دیدم که بازه افتادم شب تشییع جنازه افتادم حرف اون چهل تا نا مرد و زدم یاد چهل تا نعل تازه افتادم میدونی نعل با بدن چه میکنه با یه جسم بی کفن چه میکنه میدونی یکی بشینه رو سینت وقت دست و پا زدن چه میکنه