شب چهاردهم رمضان 99 - محمود کریمی

مناجات - روح من سخت زمینگیر شده، کاری کن از هوس بسته به زنجیر شده، کاری کن پای طولِ اَملم توبه نکردم عمری دل من از گنهم پیر شده، کاری کن بس که دستم جلوی غیر دراز است، دلم غافل از منشأ تأثیر شده، کاری کن فکر تنهایی قبرم به سرم افتاده مهربانا چه کنم؟! دیر شده، کاری کن سال ها دوری از یوسف زهرا سخت است دوری اش بغض گلوگیر شده، کاری کن دل، گرفتار علی هست و خمار نجفش زود با این دلِ تسخیر شده کاری کن شب جمعه است، اجازه بده با گریه دلمبشود طیب و تطهیر شده، کاری کن ناله زد زینب کبری چه کنم یا جداه؟! روضه هایت همه تفسیر شده، کاری کن یاعلی... رفته ام از حال، ببین که پسرت دفن در نیزه و شمشیر شده، کاری کن آه، یا فاطمه... با خنجر کُندش قاتل سوی گودال سرازیر شده، کاری کن

روضه - این لحظه لحظه های شور و نواست یا رب امشب شب زیارت در کربلاست یا رب این نیمه شب که رحمت بر جمله عوالم تقسیم میشود در ساعت به وقت قاسم قاسم سلیمانی دلت کربلا بود پرواز عشقت از ضریح رضا بود قنوتت مونده تو خاطرم قاسم برادر بودی با رهبرم قاسم امیر سربازان حرم قاسم یاد انگشتر تو شده داغ ما یاد انگشتریِ شه کربلا دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد چشم حرامی با حرم روبرو شد بیا برگرد خیمه ای کس و کارم منو تنها نگذار ای علمدارم آب به خیمه نرسید فدای سرت حسین قامتش خمید فدای سرت ای گل چه زود دست خزان کرد پرپرت رفتی و رفت خنده ز لب های خواهرت هرکس که دید رأس تو بر روی نیزه ها آهی کشید و گفت که بیچاره مادرت

نوحه - رفتی برادرت تنهاتر شد رفتی مُجیب عالم مضطر شد در دل نخلستان تا که علم افتاد خواهرمان زینب بین حرم افتاد زجرِ شنیدن هلهله ها را آتش خنده ی حرمله ها را خواهرمان دیده به که گویم من دردم بی تو باید برگردم علمدار علمدار علمدار ای نخل خشک خونین دستت کو ای ماه ام البنین دستت کو بی تو تک و تنها در دل این دشتم در پی دست تو روی زمین گشتم لحظه ی دیدن مشک دریده فرق شکسته و دست بریده قامت من خم شد کمرم را خم کردی به لبم جان آوردی علمدار علمدار علمدار مشک را آوردی تا پای جانت با دست و با کتف و با دندانت این چه بلایی بود بر سرمان آمد بهر تسلّایش مادرمان آمد رفتی و تشنه تر از همه بودی تشنه دیدن فاطمه بودی فاطمه هم آمد آمد اما خیلی دیر دیده ات را بسته تیر