شب ششم رمضان 99 - محمود کریمی

روضه - دلم گرفت مرا که قلم گرفت عمو گمان کنم که مرا دست کم گرفت عمو برای آن که مرا لحظه ای رها نکند زمان رفتن از عمه قسم گرفت عمو فقط به خیمه منم شیر خواره هم رفته ولی مسیر مرا از حرم گرفت عمو شب وداع به من گفت خیمه ها با تو به گریه بوسه ای از صورتم گرفت عمو شلوغ شد دم گودال ناگهان دیدم ز روی اسب زمین خورد و غم گرفت عمو صدا زدم که کمی نیزه را معطل کن به قتلگاه تو پایم تو قدم گرفت عمو که گفته است تو بی لشگری یتیم حسن میان معرکه دستش علم گرفت عمو در آن شلوغی مقتل همین که دیدم شمر به روی سینه نشسته دلم گرفت عمو ضریح من حسنی است لشگر کوفه چه سهمی از بدن کوچکم گرفت

نوحه - چه کنم برای زخمات حالا که سپر ندارم بمیرم برای لب هات کجا برم آب بیارم محاسنت گلگونه پر خاکه پر خونه تن تو رو سر نیزه رو به قبله می کشونه اومده به قتلگات فاطمه یا حسین ناله می زنه برات مادرت یا حسین غریب مادر حسین یا حسین یا حسین عمو حسین عمو حسین ببین بریده نفسم عمو حسین عمو حسین زنده بمون تا برسم ضربان قلب من ، یا حسن ، یا حسین آسمونا هم میگن یا حسن یا حسین تو همه ی دنیامی همه ی آرزوهامی تو دوای دردامی نفسامی تو بابامی