ولادت امام حسن مجتبی (ع) مجید بنی فاطمه 1401

از کرم‌خـانه‌ی او رزق حلالم دادند/دور او چرخ زدم، تا پر و بالـم دادند/خاک پایش که شدم، جاه و جلالم دادند/خواستم شعر بگویم، که مجالم دادند/چند‌ بیتی بشوم دست به دامان حسن/تا ابد هر چه کریم است، به قربان حسن/آن‌که جا داشته بر دوش پیمبر، حسن است/آن‌که‌ درکش بود از عقل فراتر، حسن است/ساقی کوثر علی، صاحب کوثر، حسن است/پسر ارشد صدیقه‌ی اطهر، حسن است/جزحسن کیست؟ برازنده‌ی عنوان حسن/تا ابد هرچه ‌کریم است‌به قربان حسن/این‌که در قله‌ی افلاک اقامت دارد/از شئونات الهیش، حکایت دارد/او که از شیر خدا، حکم امامت دارد/بر حسین بن علی نیز، ولایت دارد/هست شاه شهدا، گوش به فرمان حسن/تا ابد هرچه‌کریم است‌به قربان حسن/او سه دفعه، همه‌ی زندگی‌اش را بخشید/کرمش نور شد و در همه عالم تابید/روزی خلق به یمن حسن از عرش، رسید/هر کسی از سر این کوچه گذر کرد، شنید/مصرعی ناب شده ذکر فقیران حسن/تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن/غیر از این نیست که لطف و کرم و بخشش و جود/از دم گرم‌ِ حسن بود که آمد به وجود/شاعر او سر ذوق آمد و این گونه سرود/چشم آن لحظه که بر عالم ایجاد گُشود/پهن شد روی زمین سفره‌ی احسان حسن/تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن/درد مظلوم، بدانید دوا خواهد شد/گرهی کور به کار است، که وا خواهد شد/در مدینه حرمی خاص، بنا خواهد شد/خشت‌هایش همه از جنس طلا خواهد شد/ما قرار است بخوانیم در ایوان حسن/تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن/تا به حال تو تف‍ـضـل نکند این آقا/می‌شود لمس کنی لطف خدا را ابدا/کسری از ثانیه ‌هم چون ز خدا نیست جدا/میزبانـش به ابالفـضل، قـسم بوده‌ خدا/هر که مهمان شده در روضه‌ی رضوان حسن/تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن

کنون که راه نداریم از حرم به حسن/سلام می‌دهم از دور دم به دم به حسن/بدان که دم زدن از او به عزم شاعر نیست/به اذن وحی ادب می‌کند قلم به حسن/من از قدیم خدا را چنان که یادم هست/همیشه وقت دعا داده ام قسم به حسن/به دلبران زمان یک کلام گفتم لا/هزار بار ولی گفته ام نعم به حسن/بهشت محو تماشای خود نخواهد کرد/مرا که هم به حسین هست چشم هم به حسن/مرید خلق کریم اش مکارم الاخلاق/و می‌کند همه جا اقتدا کرم به حسن/و سالهاست که در قصه ی حرم سازی/به جای مانده بدهکاری عجم به حسن/چگونه است که از کوچه های تنگ خیام/همیشه راه گزیری است لا جرم به حسن

رسیدی از ورای آسمان، شب را سحر کردی/قدم بر خاک تا بگذاشتی، آن را گوهر کردی/به دنیا آمدی، اول گداها را خبر کردی/قدومت را بنازم، ای که مولا را پدر کردی/چگونه مدح تو گویم فراتر از سخن باشی/به این حسنی که می‌بینیم، باید هم حسن باشی/به تصویر خیال من همیشه غرق لبخندی/تویی که میزبانِ میهمانی خداوندی/خدا که نیستی اما شبیهش بی‌همانندی/برای فاطمه آمد چه فرزندی، چه فرزندی/دل بی‌طاقت ما از سر بام تو می‌آید/همیشه بعد نام فاطمه نام تو می‌آید/چه ترسم از گرفتاری، که ایمانم حسن باشد/که هستم ریزه‌خوار و برکت نانم حسن باشد/جزامی فخر بفروشد که مهمانم حسن باشد/نه تنها ما، پیمبر بر لبش جانم حسن باشد/بگویم بی‌عدد هر وقت که زار و پریشانم/حسن جانم،حسن جانم،حسن جانم، حسن جانم

ای نور ای ترانه‌ی عشق/ای شور ای بهانه‌ی عشق/هوا با تو بهاری شد/کار دل خرابم باز بی‌قراری شد/هوای من خوای یاره/آقا می دونی گدات خیلی دوست داره/بازم اومدم تاج سرم/من در میزنم پشت درم/وا کن در و من منتظرم/آقای کرم آقای کرم/ای نور ای ترانه‌ی عشق/ای شور ای بهانه‌ی عشق/دلم امشب غزل‌خونه/سر سفره‌ی رنگین تو مهمونه/دو دنیامونو می سازی/آخه بس که عزیز فاطمه تو دست و دلبازی/برق علوی داره نگات/زهرا صدقه میده برات/ای جان به صدای قدمات/جونم به فدات جونم به فدات/ای جان ای جلوه‌ی مولا/ای عشق ای تو جان زهرا/ای نور ای ترانه‌ی عشق/ای شور ای بهانه‌ی عشق/دلم امشب غزل‌خونه/سر سفره‌ی رنگین تو مهمونه/دو دنیامونو می سازی/آخه بس که عزیز فاطمه تو دست و دلبازی/برق علوی داره نگات/زهرا صدقه میده برات/ای جان به صدای قدمات/جونم به فدات جونم به فدات/ای جان ای جلوه‌ی مولا/ای عشق ای تو جان زهرا/ای نور ای ترانه‌ی عشق/ای شور ای بهانه‌ی عشق/دلم امشب غزل‌خونه/سر سفره‌ی رنگین تو مهمونه/دو دنیامونو می سازی/آخه بس که عزیز فاطمه تو دست و دلبازی/برق علوی داره نگات/زهرا صدقه میده برات/ای جان به صدای قدمات/جونم به فدات جونم به فدات/ای جان ای جلوه‌ی مولا/ ای عشق ای تو جان زهرا/ای نور ای ترانه‌ی عشق/ای شور ای بهانه‌ی عشق