ولادت امام زین العابدین (ع) حسین سازور 1401

روز الست روز ازل لحظه های عشق/روزی که آفریده شد عالم برای عشق/روزی که آفرینش گیتی تمام شد/آغاز شد به دست خدا ماجرای عشق/بودیم گر چه در دل سرگشتگان ولی/کم کم شدیم بین همه آشنای عشق/چشمی میان آن همه ما را سوا نمود/دل را ربود و داد دلی مبتلای عشق/دستی به روی شانه یمان خورد و ناگهان/ما را صدا نمود کسی با صدای عشق/روز الست لحظه ی آغاز عاشقی/ما را خدا نمود اسیر خدای عشق/عکس خدا نشسته بر آیینه هایمان/روز ازل حسینیه شد سینه هایمان/ هستی بهانه بود که سری بیان شود/مستی بهانه بود که ساقی عیان شود/خلقت ادامه یافت و رازی گشوده شد/تا معنی وجود زمین و زمان شود/با دست غیب وقت ظهورت نوشت عشق/وقتش رسیده نوبت دیوانگان شود/قلب مدینه می تپد از خاک پای تو/جاروکش همیشه ی این آستان شود/حتی بهشت با سر مژگان رسیده است/تا قبله گاه وسعت هفت آسمان شود/تو حیدری ، تو فاطمه ای ، تو پیمبری/سوگند بر خدا که خداییش محشری/ بی تو هزار گوشه ی دنیا صفا ندهد/اصلاً خدا بدون تو این جلوه را نداشت/گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود/چنگی به دل نمیزد اگر کربلا نداشت/حتی ز معجزات مسیحا خبر نبود/مشتی اگر ز خاک قدوم شما نداشت/بی تو هوای خانه ی زهرا گرفته بود/اینقدر جلوه جاذبه ی مرتضی نداشت/شکر خدا که خانه تان هست روی خاک/ورنه زمین تیره که درالشفاء نداشت/مجموعه ی خصائل بی انتها شدی/یکجا تمام سلسله ی انبیاء شدی

کیستم من؟پیشوای چارم اهل ‌یقینـم/ سیّـدسجّاد، بـاب الله، زین‌ العابدینم/قطب عرفان، روح ایمان، جان قرآن، رکن دینم/ هل اتی و کوثر و فرقان و نور و یا و سینم/چون نبی مشکل‌گشایم، چون علی حبل ‌المتینم/من علی بن ‌حسین بن‌ امیرالم?منینم/نیتم، تکبیر و حمدم، کعبه‌ام، حجرم، مقامم/ زمزمم، سعیم، صفایم، مروه‌ام، رکنم، مقامم/هم قنوتم هم سجودم هم تشهد هم سلامم/ هم جهادم هم زکاتم هم صلاتم هم صیامم/هم حیاتم هم نجاتم هم امانم هم امینم/من علی بن ‌حسین بن‌ امیرالم?منینم/رکن می بالد که دست من نمـاید استلامش/کعبه می نازد که من از سوی حق باشم امامش/هر‌که ما را دوست دارد از خدا بـادا سلامش/هرکه با ما بـود دشمن تـا ابد لعن مدامش/من قسیم جنت و دوزخ بـه روز واپسینم/من علی بن‌ حسین بن‌ امیرالم?منینم/آسمانی ‌هـا همه محـو مناجـات شب من/ نور خیزد از کلام و، وحی جوشد از لب من/آسمان پیچد به خود در شعله تاب و تب من/ ذات حق لبیک‌گـو با ذکر یارب ‌یارب من/گشته محـراب دعـا آغوش رب العالمینم/من علی بن‌ حسین بن‌ امیرالم?منینم

ما را به جز هوای شما پر نمی‌دهند/ما را به جز برای شما سر نمی‌دهند/بال وبال مانع اوج است پس اگر/بالم نمی‌دهند، چه بهتر نمی‌دهند/گاهی کنار دلبریت جبر لازم است/دل را به اختیار به دلبر نمی‌دهند/جبریل هم به قبه تو ره نیافته/معراج را به غیر پیمبر نمی‌دهند/آنجا که میل یار، اسیری عاشق است/در بند می‌روند، ولی سر نمی‌دهند/ایرانیان به هیچ بزرگ قبیله‌ای/جز خاندان فاطمه دختر نمی‌دهند