- 1697
- 1000
- 1000
- 1000
دعای عرفه به روایت امام سجاد (ع)
دعای عرفه به روایت امام سجاد (ع) با صدای جواد رفیعی
متن و ترجمه:
اَلْحَمْدُ للَّهِ رَبِ الْعالَمینَ، اَللَّهُمَّ لَکَالْحَمْدُ بَدیعَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ،
سپاس خداى را که پروردگار جهانیان است، بار خدایا تو را سپاس اى پدید آورنده آسمانها
و زمین،
ذَاالْجَلالِ وَ الْاِکْرامِ، رَبَّ الْاَرْبابِ، وَ اِلهَ کُلِّ مَاْلُوهٍ، وَ خالِقَ کُلِّ - مَخْلُوقٍ
اى صاحب جلال و بزرگوارى، اى ربّ ارباب، و معبودهر معبود و آفریننده هر آفریده،
وَ وارِثَ کُلِّ شَىْءٍ، لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ،
و وارث هر چیز، اى که چیزى
وَلا یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَىْءٍ، وَ هُوَ بِکُلِّ - شَىْءٍ مُحیطٌ،
شبیه تو نیست، و علم چیزى از تو پنهان نمىباشد، بلکه بر هر چیزاحاطهدارى،
وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ رَقیبٌ، اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ،
و نسبت به هر چیز نگهبانى، تویى خدایى که جز تو خدایى نیست،
الْاَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ، الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ، وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،
که یکتاى بىهمتایى، و فرد بىمانندى، تویى خدایى که جز تو خدایى نیست،
الْکَریمُ الْمُتَکَرِّمُ، - الْعَظیمُ الْمُتَعَظِّمُ، - الْکَبیرُ الْمُتَکَبِّرُ،
که بزرگوار و بخشنده، و بزرگ در نهایت بزرگى، و کبیر و متکبرى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْعَلِىُّ الْمُتَعالِ، الشَّدیدُ الْمِحالِ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، بلند مرتبه و بلند پایه، و شدید الانتقامى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الرَّحْمنُ الرَّحیمُ، الْعَلیمُ الْحَکیمُ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که بخشنده و مهربان و دانا و حکیمى،
وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، السَّمیعُ الْبَصیرُ، الْقَدیمُ الْخَبیرُ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که شنوا و بینا و قدیم و خبیرى،
اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ الاَّ اَنْتَ، الْکَریمُ الْاَکْرَمُ، الدّآئِمُ الْاَدْوَمُ
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که کریمى و از همه کریمترى، و همیشگى و جاویدى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْاَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ، وَ الْاخِر بَعْدَ کُلِّ - عَدَدٍ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که پیش از هر کس و هر چیزى، از هر شمار و هر چیزى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الدّانى فى عُلُوِّهِ، وَالْعالى فى دُنُّوِه،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، و بعد و در نزدیکى خود بلندى،
وَ اَنْتَاللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، ذُوالْبَهآءِ وَالْمَجْدِ، وَالْکَبْرِیآءِ وَالْحَمْدِ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که در نهایت بلندى خود نزدیک،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که صاحب بها و مجد، و کبریا و ستایشى،
وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الَّذى اَنْشَاْتَ الْاَشْیآءَ مِنْ غَیْرِ سِنْخٍ وَ صَوَّرْتَ ما صَوَّرْتَ مِنْ غَیْرمِثالٍ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، خدایى که همه چیز را بدون اصل پدید آوردى، و صورت هر چیز را بدون نمونه صورت دادى
وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعاتِ بِلاَ احْتِذآءٍ، اَنْتَ الَّذى قَدَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَقْدیراً،
و آفریدهها را منهاى اقتباس ساختى، تویى که هر چیز را دقیقاً اندازهگیرى کردى
وَ یَسَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَیْسیراً،
و هر چیز را براى انجام تکلیفش روبراه نمودى،
وَ دَبَّرْتَ ما دُونَکَ تَدْبیراً، اَنْتَ الَّذى لَمْ یُعِنْکَ عَلى خَلْقِکَ شَریکٌ،
ماسواى خود را سر و سامان دادى، تویى که در ایجاد موجودات و شریکى به کمکت برنخاست،
وَلَمْ یُوازِرْکَ فىاَمْرِکَ وَزیرٌ، وَلَمْ یَکُنْ لَکَ مُشاهِد وَ لا نَظیرٌ،
و در فرمانروائیت وزیرى تو را یارى نداد، و برایت شاهد (بر آفرینش) و نظیرى نبود،
اَنْتَ الَّذى اَرَدْتَ فَکانَ حَتْماً ما اَرَدْتَ،
تویى که اراده فرمودى پس ارادهات حتمى شد،
وَقَضَیْتَ فَکانَ عَدْلاً ما قَضَیْتَ، وَ حَکَمْتَ فَکانَ نِصْفاً ما حَکَمْتَ،
قضاوت کردى و قضاوتت بر اساس عدل بود، و حکم فرمودى پس حکمت و بر مبناى انصاف بود،
اَنْتَالَّذى لایَحْویکَ مَکانٌ، وَلَمْ یَقُمْ لِسُلْطانِکَ سُلْطانٌ،
تویى که مکانى تو را فرا نمىگیرد، و سلطهاى در برابر سلطهات بر پا نخاسته،
وَ لَمْ یُعْیِکَ بُرْهانٌ وَ لا بَیانٌ، اَنْتَ الَّذى اَحْصَیْتَ کُلَّ شَىْءٍ عَدَداً،
و برهان و بیانى حضرتت را عاجز ننموده، تویى که هر چیز را به شمار آوردى،
وَجَعَلْتَ لِکُلِّ - شَىْءٍ اَمَداً، وَ قَدَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَقْدیراً،
و براى هر چیز مدتى قرار دادى، و هر چیز را اندازه گرفتى
اَنْتَ الَّذى قَصُرَتِ الْاَوْهامُ عَنْ ذاتِیَّتِکَ،
تویى که پرندههاى اوهام به کنه ذاتت نرسیدند،
وَ عَجَزَتِ الْاَفْهامُ عَنْ کَیْفِیَّتِکَ، وَلَمْ تُدْرِکِالْاَبْصارُ مَوْضِعَ اَیْنِیَّتِکَ،
و فهمها از درک کیفیتت ناتوان شدند، و چشمها موضعت را درنیافتند،
اَنْتَ الَّذى لا تُحَدُّ فَتَکُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَکُونَ مَوْجُوداً، لَمْ تَلِدْ فَتَکُونَ مَوْلُوداً،
تویى که برایت حدّى نیست تا محدود گردى، و حضرتت را مانندى نیست تا به مثل و مانند ادراک شوى، و فرزندى نیاوردى تا خود نیز زائیده شده باشى،
واَنْتَ الَّذى لاضِدَّ مَعَکَ فَیُعانِدَکَ،
تویى که برایت همتایى نیست تا با تو به معارضه برخیزد،
وَ لا عِدْلَ لَکَ فَیُکاثِرَکَ، وَ لا نِدَّ لَکَ فَیُعارِضَکَ،
و همانندى ندارى تا با تو پهلو زند، و نظیرى برایت نیست تا با تو عرض وجود کند
اَنْتَ الَّذِى ابْتَدَأَ وَ اخْتَرَعَ! وَ اسْتَحْدَثَ وَ ابْتَدَعَ،
تویى که آغاز کردى و اختراع نمودى، و پدید آوردى و بدون نمونه آفریدى
وَ اَحْسَنَ صُنْعَ ما صَنَعَ، سُبْحانَکَ! ما اَجَلَّ شَاْنَکَ!
و هر چه را ساختى نیکو ساختى، پاک و منزهى، چه بزرگ است شأنت!
وَ اَسْنى فِى الْاَماکِنِ مَکانَکَ،! وَ اَصْدَعَ بِالْحَقّ فُرْقانَکَ!
و چه بلند است در میان جایگاهها جایگاهت! و چه آشکار کننده حق است فرقانت!
سُبْحانَکَ مِنْ لَطیفٍ ما اَلْطَفَکَ! وَ رَؤُوفٍ ما اَرْأفَکَ!
پاکى تو اى صاحب لطفى که چه بسیار است لطفت! و رئوفى که چه فزون است رأفتت!
وَ حَکیمٍ ما اَعْرَفَکَ! سُبْحانَکَ مِنْ مَلیکٍ ما اَمْنَعَکَ!
و حکیمى که چه بسیار است شناسائیت! پاکى تو اى پادشاهى که چه شکوهمند است پادشاهیت!
وَجَوادٍ ما اَوْسَعَکَ! ، وَ رَفیعٍ ما اَرْفَعَکَ! ذُو الْبَهآءِ وَالْمَجْدِ، وَالْکِبْرِیآءِ وَالْحَمْدِ
و بخشندهاى که چه پهناور است سفره کرمت! و والایى که چه والاست قدر و مرتبه ات،
تو صاحب بهاء و مجد و کبریایى و حمدى
سُبْحانَکَ! بَسَطْتَ بِالْخَیْراتِ یَدَکَ،
پاکى تو، دست قدرتت را به خوبیها گشودهاى،
وَ عُرِفَتِ الْهِدایَهُ مِنْ عِنْدِکَ، فَمَنِ الْتَمَسَکَ لِدینٍ اَوْ دُنْیا وَجَدَکَ سُبْحانَکَ!
و هدایت از جانب تو شناخته شده، پس هر کس تو را براى دین یا دنیا بخواهد تو را مىیابد.
خَضَعَ لَکَ مَنْ جَرى فى عِلْمِکَ،
پاک و منزهى، هر که در عرصه علم تو قرار گرفته در پیشگاهت خاضع،
وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِکَ مادُونَ عَرْشِکَ، وَ انْقادَ لِلتَّسْلیمِ لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ.
و هرچه در زیر عرش توست در مقابل بزرگیت خاشع، و همه مخلوقاتت در پیشگاه تو ریسمان تسلیم به گردن انداخته است.
سُبْحانَکَ! لاتُحَسُّ وَ لا تُجَسُّ وَ لا تُمَسُّ،
پاکى تو که با حواس برون و درون درک نشوى، و قابل لمس نمىباشى،
وَ لا تُکادُ وَ لا تُماطُ وَلا تُنازَعُ وَلا تُجارى وَلا تُمارى و لا تُخادَعُ وَ لا تُماکَرُ.
و احدى را قدرت حیلهگرى و کنارزدن، و کشمکش و دعوا و غلبه و جدال و فریب و مکر با تو نیست
سُبْحانَکَ! سَبیلُکَ جَدَدٌ، وَاَمْرُکَ رَشَدٌ، وَ اَنْتَ حَىٌّ صَمَدٌ.
پاکى تو که راهت هموار، و برنامهات صواب، و تو زنده و مرجع حاجت هایى
سُبْحانَکَ! قَوْلُکَ حُکْمٌ، وَ قَضآؤُکَ حَتْمٌ، وَ اِرادَتُکَ عَزْمٌ.
پاکى تو، گفتارت حکمت، و فرمانت
سُبْحانَکَ! لا رادَّ لِمَشِیَّتِکَ وَ لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ.
حتمى، و ارادهات جزمى است. پاکى تو، خواستهات را رد کنندهاى نیست، و کلماتت را تغییر دهندهاى نمى باشد.
سُبْحانَکَ! باهِرَ الْایاتِ، فاطِرالسَّمواتِ، بارِئَ النَّسَماتِ،
پاکى تو، اى دارنده آیات روشن، اى پدید آورنده آسمانها، اى آفریننده جانها،
لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَدُومُ بِدَوامِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً بِنِعْمَتِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یُوازى صُنْعَکَ،
سپاس تو را سپاسى که به دوامت دائم ماند، و تو را سپاس سپاسى که به نعمتت همیشه بپاید، و تو را سپاس سپاسى که با احسانت برابرى کند،
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَزید عَلى رِضاکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ کُلِّ حامِدٍ،
و تو را سپاس سپاسى که بر خشنودیت بیفزاید، و سپاس تو را سپاسى که با سپاس هر سپاسگزارى توأم باشد،
شُکْراً یَقْصُرُ عَنْهُ شُکْرُ کُلِّ - شاکِرٍ، حَمْداً لایَنْبَغى اِلاَّ وَ لَکَ، وَلایُتَقَرَّبُ بِهِ اِلاَّ اِلَیْکَ،
و شکرى که شکر هر شاکرى از آنکوتاه آید، سپاسى که سزاوار غیر تو نباشد، و وسیله تقرب به غیر حضرتت نشود،
حَمْداً یُسْتَدامُ بِهِ الْاَوَّلُ، وَ یُسْتَدْعى بِهِ دَوامُ الْاخِرِ،
سپاسى که موجب دوام سپاس اول، و به دنبال داشتن دوام سپاس پایانى شود،
حَمْداً یَتَضاعَفُ عَلى کُرُورالْاَزْمِنَهِ،
سپاسى که بر گردش زمانها چند برابر گردد،
وَ یَتَزایَدُ اَضْعافاً مُتَرادِفَهً، حَمْداً یَعْجِزُ عَنْ اِحْصآئِهِ الْحَفَظَهُ،
و به افزایشهاى پى در پى فزونى یابد، سپاسى که فرشتگان حافظ اعمال از شمردنش عاجز شوند،
وَ یَزیدُ عَلى ما اَحْصَتْهُ فى کِتابِکَ الْکَتَبَهُ،
حمدى که از شماره اعمال بندگان که ملائکه در کتاب تو مىنویسند افزون باشد،
حَمْداً یُوازِنُ عَرْشَکَ الْمَجیدَ، وَ یُعادِلُ کُرْسِیَّکَ الرَّفیعَ،
سپاسى که با عرش برینت هموزن باشد، و با کرسى بلندت معادل نشان دهد،
حَمْداً یَکْمُلُ لَدَیْکَ ثَوابُهُ، وَ یَسْتَغْرِقُ کُلَّ جَزآءٍ جَزآؤُهُ،
سپاسى که پاداشش از جانب تو کامل گردد، و مزدش همه مزدها را فرا گیرد،
حَمْداً ظاهِرُهُ وَفْقٌ لِباطِنِهِ، وَ باطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّیَّهِ،
سپاسى که ظاهرش با باطنش، و درونش با صدق نیّت وفق دهد،
حَمْداًلَمْ یَحْمَدْکَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَلایَعْرِفُ اَحَدٌ سِواکَ فَضْلَهُ،
سپاسى که هیچ آفریده به مثل آن تو را سپاس ننموده باشد، و جز تو هیچ کس فضل آن را نشناسد،
حَمْداً یُعانُ مَنِ اجْتَهَدَ فى تَعْدیدِهِ، وَ یُؤَیَّدُ مَنْ اَغْرَقَ نَزْعاً فى تَوْفِیَتِهِ
سپاسى که هر کس در فراوان آوردنش زحمت کشد یارى گردد، و هر که در کامل آوردنش نهایت کوشش را به کار برد تأیید شود،
حَمْداً یَجْمَعُ ما خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ، یَنْتَظِمُ ما اَنْتَ خالِقُهُ مِنْ بَعْدُ،
سپاسى که هر چه سپاس آفریدهاى را دارا باشد، و هر چه را پس از این به وجود آورى در برگیرد،
وحَمْداً لا حَمْدَ اَقْرَبُ اِلى قَوْلِکَ مِنْهُ، وَ لا اَحْمَدَ مِمَّنْ یَحْمَدُکَ بِهِ
سپاسى که هیچ سپاس از آن به کلام تو نزدیکتر، و هیچ کس از آن کس که بر این گونه سپاس گوید
حَمْداً یُوجِبُ بِکَرَمِکَ الْمَزیدَ بِوُفُورِهِ وَ تَصِلُهُ بِمَزیدٍ بَعْدَ مَزیدٍ طَوْلاً مِنْکَ،
سپاس گزارتر نباشد، سپاسى که به کرمت باعث افزونى نعمت و وفور آن گردد، و از باب احسان پس از هر فزونى آن را به فزونى دیگر برسانى،
حَمْداً یَجِبُ لِکَرَمِ وَجْهِکَ، وَ یُقابِلُ عِزَّ جَلالِکَ.
سپاسى که با بزرگوارى ذات تو واجب آمده، و با جلال و عظمت تو برابر باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُکَرَّمِ الْمُقَرَّبِ اَفْضَلَ صَلَواتِکَ،
بار خدایا بر محمد و آل محمد که انتخاب شده و برگزیده و گرامى و مقرب درگاه توست بهترین درودهاى خود را بفرست
وَ بارِکْ عَلَیْهِ اَتَمّ بَرَکاتِکَ،
و او را به کاملترین برکاتت برکت عنایت کن،
وَ تَرَحَّمْ عَلَیْهِ اَمْتَعَ رَحَماتِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ وَالِهِ
و پر بهرهترین رحمتت را نصیب او فرما. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست،
صَلوهً زاکِیَهً لاتَکُونُ صَلوهٌ اَزْکى مِنْها، وَصَلِّ عَلَیْهِ صَلوهً نامِیَهً لا تَکُونُ صَلوهٌ اَنْمى مِنْها، صَلِّ عَلَیْهِ صَلوهً راضِیَهً لا تَکُونُ صَلوهٌ فَوْقَها
و بر او درودى درودى بالنده که هیچ درودى از آن بالندهتر نباشد، فزاینده فرست که درورى از آن فزایندهتر نباشد، پسندیده فرست که دورى برتر از آن نباشد،
رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، صَلوهً تُرْضیهِ وَتَزیدُ عَلى رِضاهُ،
پروردگارا برمحمد و آلش درود فرست، درودى که وى را خشنود سازد و بیش از رضایش باشد،
صَلوهً تُرْضیکَ وَتَزیدُ عَلى رِضاکَ لَهُ، وَ صَلِّ - عَلَیْهِ صَلوهً وَصَلِّ عَلَیْهِ لاتَرْضى لَهُ اِلاَّ بِها،
و بر او درودى فرست که تو را خشنود سازد و بیش از رضایت از او باشد، و بر او درودى فرست که براى او جز به آن خشنود نشوى،
وَ لا تَرى غَیْرَهُ لَها اَهْلاً. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
و غیر او کسى را شایسته آن ندانى. پروردگارا بر محمد وآلش درود فرست،
صَلوهً تُجاوِزُ رِضْوانَکَ، وَ یَتَّصِلُ اتِّصالُها بِبَقآئِکَ، وَلایَنْفَدُ
درودى که از رضاى تو فراتر رود، و دوامش به دوام تو متصل گردد، و پایان نپذیرد
کَما لاتَنْفَدُ کَلِماتُکَ.
چنانکه کلمات تو پایان نگیرد.
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، صَلوهً تَنْتَظِمُ صَلَواتِ مَلائِکَتِکَ وَ اَنْبِیآئِکَ رَبِّ صَلِّ عَلى وَ رُسُلِکَ وَ اَهْلِ طاعَتِکَ،
درود فرست، درودى برابر همه درودهاى فرشتگان و پیمبران پروردگارا بر محمد و آلش
وَ تَشْتَمِلُ عَلى صَلَواتِ عِبادِکَ مِنْ جِنِّکَ وَ اِنْسِکَ وَ اَهْلِ اِجابَتِکَ،
و فرستادگان تو و آنان که اهل طاعت تو باشند، و شامل بر درود بندگانت از جنّ و انس و پذیرندگان دعوتت گردد،
وَ تَجْتَمِعُ عَلى صَلوهِ کُلِّ مَنْ ذَرَاْتَ وَ بَرَاْتَ مِنْ اَصْنافِ خَلْقِکَ.
و درود هر که را از انواع مخلوقات خود که آفریدهاى و پدید آوردهاى در برگیرد.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ الِهِ، صَلوهً تُحیطُ بِکُلِّ صَلوهٍ سالِفَهٍ وَ مُسْتَاْنَفَهٍ، وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلى الِهِ،
خداوندا بر او و آلش درود فرست، درودى که بر هر درود گذشته و تازهاى محیط باشد بر او و آلش درود فرست،
صَلوهً مَرْضِیَّهً لَکَ وَ لِمَنْ دُونَکَ، وَ تُنْشِئُ مَعَ ذلِکَ صَلَواتٍ تُضاعِفُ مَعَها تِلْکَ الصَّلَواتِ عِنْدَها،
درودی که نزد تو و غیر تو پسندیده باشد، و در کنار آن و درودهایى بیافرینى که آن درودهاى گذشته را چند برابر کنى،
وَ تَزیدُها عَلى کُرُورِ الْاَیّامِ زِیادَهً فى تَضاعیفَ لا یَعُدُّهاغَیْرُکَ.
و با دور روزگار چندان بر آن اضافه کنى که غیر تو از شمارش آن ناتوان باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلى اَطآئِبِ اَهْلِ بَیْتِهِ الَّذینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأمْرِکَ،
خداوندا درود فرست بر پاکیزهتران از اهل بیت او که ایشان را براى اجراى فرمان خود انتخاب کرده اى،
وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَهَ عِلْمِکَ، وَ حَفَظَهَ دینِکَ، وَخُلَفآءَکَ فىاَرْضِکَ
و آنان را گنجینهداران علم و حافظان دین وخلفاى خود در زمین،
وَ حُجَجَکَ عَلى عِبادِکَ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَالدَّنَسِ تَطْهیراً
و حجت هاى خویش بر بندگانت قرار داده اى، و به اراده خود ایشان را از پلیدى به تمام معنى پاک کرده اى
بِاِرادَتِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسیلَهَ اِلَیْکَ، وَالْمَسْلَکَ اِلى جَنَّتِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
و آنان را وسیله اى به سوى - خود، و راه بهشت خود نمودهاى. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست،
صَلوهً تُجْزِلُ لَهُمْ بِها مِنْ نِحَلِکَ وَ کَرامَتِکَ، وَ تُکْمِلُ لَهُمُ الْاَشْیآءَ مِنْ عَطایاکَ وَ نَوافِلِکَ،
درودى که به سبب آن بخشش و بزرگواریت را در حق ایشان بزرگ گردانى، و هر گونه عطا و احسانت را درباره ایشان کامل کنى
وَ تُوَفِّرُ عَلَیْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوآئِدِکَ وَ فَوآئِدِکَ.
و بهره آنان را ازتمام عوائد و فوائد خود سرشار نمایى.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ صَلوهً لا اَمَد فى اَوَّلِها، وَ لا غایَهَ لِأمَدِها، وَ لا نِهایَهَ لِاخِرِها
الها بر او و بر ایشان درودى فرست که آغازش را مرزى، و مدّتش را پایانى، و آخرش را نهایتى نباشد
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِمْ زِنَهَ عَرْشِکَ وَ مادُونَهُ، وَ مِلْاَسَمواتِکَ وَ ما فَوْقَهُنَّ،
خداوندا برایشان درودى فرست همپایه عرش و آنچه زیر عرش است، و به گنجایش آسمانها و آنچه فوق آنهاست،
وَعَدَدَ اَرَضیکَ وَ ما تَحْتَهُنَّ وَ ما بَیْنَهُنَّ صَلوهً تُقَرِّبُهُم مِنْکَ زُلْفى،
و به شمار زمین هایت و آنچه زیر آنها و میانشان قرار دارد، درودى که آنان را بدان سبب به کمال قرب خود رسانى،
وَ تَکُونُ لَکَ وَ لَهُمْ رِضًى وَ مُتَّصِلَهٌ بِنَظآئِرِهِنَّ اَبَداً.
و براى تو و ایشان رضا و خشنودى باشد، و براى همیشه به نظائر آن متصل گردد.
اَللَّهُمَّ اِنَّکَ اَیَّدْتَ دینَکَ فى کُلِّ اَوانٍ بِاِمامٍ اَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبادِکَ، وَ مَناراً فى بِلادِکَ،
خداوندا تو در هر زمان دینت را به سبب رهبرى بر حق تأیید کردى و او را نشانه اى براى بندگانت، و مشعلى فروزان در شهرهایت بپا داشتى،
بَعْدَ اَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ،
پس از آنکه ریسمان او را به ریسمان خود وصل کردى،
وَ جَعَلْتَهُ الذَّریعَهَ اِلى رِضْوانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طاعَتَهُ،
و او را سبب دستیابى به رضاى خود ساختى، و طاعتش را بر همه واجب نمودى،
وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ اَمَرْتَ بِامْتِثالِ اَوامِرِهِ، وَ الْاِنْتِهآءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ اَلاَّیَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ،
از نافرمانیش بیم دادى، و به اطاعت دستوراتش، و باز ایستادن از نواهیش
وَلایَتَاَخَّرَ عَنْهُ مُتَاَخِّرٌ،
و پیشى نجستن بر او، و واپس نماندن از حضرتش فرمان دادى،
فَهُوَعِصْمَهُ اللاَّئِذینَ،
پس اوپناه پناهندگان،
وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنینَ،
و ملجأ اهل ایمان،
وَ عُرْوَهُالْمُتَمَسِّکینَ،
و دستاویز چنگزنندگان،
وَ بَهآءُ الْعالَمینَ
و جمال جهانیان است.
اَللَّهُمَّ فَاَوْزِعْ لِوَلِیِّکَ شُکْرَ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیْهِ،
الها، ولىّ خود را به سپاس آنچه بر او انعام کردى الهام کن،
وَ اَوْزِعْنا مِثْلَهُ فیهِ،
و ما را نیز به شکر نعمت وجود رهبر برحق ملهم نما،
وَاتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً،
و از نزد خویش قدرتى یارى دهنده به او ببخش،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسیراً،
و درهاى کامیابى را سهل و آسان به رویش باز کن،
وَ اَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْاَعَزِّ،
و او را به قوىترین تکیهگاه خود مدد ده،
وَ اَشْدُدْ اَزْرَهُ،
و او را پشت گرم ساز،
وَ قَوِّ عَضُدَهُ،
و بازویش را توان بخش،
وَ راعِهِ بِعَیْنِکَ،
و به نظر لطف و عنایت خود مراقبت کن،
وَاحْمِهِ بِحِفْظِکَ،
و به حفظ خویش حمایت نما،
وَ انْصُرْهُ بِمَلائِکَتِکَ
و او را به ملائکه خود یارى ده،
وَامْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْاَغْلَبِ،
وَ اَقِمْ بِهِ کِتابَکَ وَ حُدوُدَکَ وَ شَرآئِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ صَلَواتُکَ
و به نیرومندترین سپاهت مدد رسان، و کتاب
اللَّهُم عَلَیْهِ وَ الِهِ، وَ اَحْىِ بِهِ ما اَماتَهُ الظّالِمُونَ مِنْ مَعالِمِ دِینِکَ،
و حدود و شرایعت و سنت هاى رسولت را - که صلواتت بر او
و آلش باد - به وسیله او بر پادار، و آنچه از علائم آئینت را که اهل تجاوز میراندهاند بهوسیله او زندهکن،
وَ اجْلُ بِهِ صَدآءَ الْجَوْرِ عَنْ طَریقَتِکَ، وَ اَبِنْ بِهِ الضَّرّاءَ
مِنْ سَبیلِکَ،
و از برکت وجودش زنگار ستم از طریقت خود پاک فرما، و ناهموارى را از جادّه خود
وَ اَزِلْ بِهِ النّاکِبینَ عَنْ صِراطِکَ، وَ امْحَقْ
بِهِ بُغاهَ قَصْدِکَ عِوَجاً،
برطرف کن، و به وسیله او آنان را که انحراف از راهت گزیدهاند از سر راه بردار، و آنان را که
وَ اَلِنْ جانِبَهُ لِأوْلِیآئِکَ، وَابْسُطْ یَدَهُ
عَلى اَعْدآئِکَ،
قصد ایجاد کجى دارند از عرصهگاه حیات ریشه کن فرما، و دلش را در حق دوستانت نرم، و دستش
وَهَبْ لَنا رَاْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ،
را بر دشمنات گشوده ساز، و رأفت و رحمت و عطوفت و مهربانیش را به ما ارزانى دار،
وَاجْعَلْنا لَهُ سامِعینَ مُطیعینَ، وَ فى رِضاهُ ساعینَ،
و ما را از گوش دهندگان و اطاعت کنندگان وى قرار ده، و در راه خشنودى حضرتش پوینده، و در
نُصْرَتِهِ وَ الْمُدافَعَهِ عَنْهُ مُکْنِفینَ، وَ اِلَیْکَ وَ اِلى رَسُولِکَ وَ اِلى -
صَلَواتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیْهِ وَ الِهِ
یارى و دفاع از او مددکار قرار ده، و بدین ترتیب به حضرت تو و رسول بزرگوارت
- بِذلِکَ مُتَقَرِّبینَ. اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلى اَوْلِیآئِهِمُ الْمُعْتَرِفینَ بِمَقامِهِمْ،
-که درودت بر او و آلش باد- تقرب جوئیم. الها، و بر دوستان ایشان درود فرست
اَلْمُتَّبِعینَ مَنْهَجَهُمْ، اَلْمُقْتَفینَ اثارَهُمْ،
که به مقامشان اعتراف دارند، و پیرو راهشان هستند،
اَلْمُسْتَمْسِکینَ بِعُرْوَتِهِمْ، اَلْمُتَمَسِّکینَ
بِوِلایَتِهِمْ،
و دنبالهرو آثارشان، و چنگ زننده به دستاویزشان، و متمسّک
اَلْمُؤْتَمّینَ بِاِمامَتِهِمْ، اَلْمُسَلِّمینَ لاَِمْرِهِمْ،
به ولایتشان، و اقتدا کننده به امامتشان، و تسلیم امرشان،
اَلْمُجْتَهِدینَ فى طاعَتِهِمْ، اَلْمُنْتَظِرینَ اَیّامَهُمْ، اَلْمآدّینَ اِلَیْهِمْ
اَعْیُنَهُمْ،
و کوشنده در فرمانبرداریشان، و منتظر حکومتشان، و چشم دوخته
اَلصَّلَواتِالْمُبارَکاتِالزّاکِیاتِالنّامِیاتِ الْغادِیاتِ
الرَّائِحاتِ،
بر ایشانند، درودهاى پربرکت و پاکیزه و فزایندهاى که صبحگاهان و شامگاهان
وَ سَلِّمْ عَلَیْهِمْ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ، وَ اجْمَعْ عَلَى
التَّقْوى اَمْرَهُمْ،
در رسند، و درود فرست بر ایشان و بر ارواحشان، و کارشان را بر اساس
وَ اَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ، وَ تُبْ عَلَیْهِمْ،
تقوا فراهمآور، و احوالشان را به سامانآر، و توبه آنان را قبول فرما،
اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ، وَ خَیْرُ الْغافِرینَ،
زیرا که تو بسى توبهپذیر و مهربان، و بهترین آمرزندگانى، و ما را
وَ اجْعَلْنا مَعَهُمْ فى دارِ السَّلامِ بِرَحْمَتِکَ، یا اَرْحَمَ الراحِمینَ.
به رحمت خود در جایگاه امن و امان در کنار ایشان قرار ده، اى مهربانترین مهربانان.
اَللَّهُمَّ هذا یَوْمُ عَرَفَهَ، یَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ، نَشَرْتَ
فیهِ رَحْمَتَکَ،
خداوندا، این روز عرفه روزى است که آن را شرافت و کرامت و عظمت دادى، سفره
وَ مَنَنْتَ فیهِ بِعَفْوِکَ، وَ اَجْزَلْتَ فیهِ عَطِیَّتَکَ،
وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلى عِبادِکَ
رحمتت را در آن گستردى، و با بخششت بربندگان منّتنهادى، و عطایت را در آن فراوان نمودى،
. اَللَّهُمَّ وَ اَنَا عَبْدُکَ الَّذى اَنْعَمْتَ
عَلَیْهِ قَبْلَ خَلْقِکَ لَهُ وَبَعْدَ خَلْقِکَ اِیّاهُ
و به وسیلهاش بر بندگان خود احسان کردى. بارالها، و من آن بندهاى هستم که قبل از آفریدنش و پس از
فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَیْتَهُ
لِدینِکَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّکَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِکَ،
خلقتش بر او انعام فرمودى، و او را از جمله کسانى قرار دادى که به آئین خود
وَ اَدْخَلْتَهُ فىحِزْبِکَ، وَاَرْشَدْتَهُ لِمُوالاهِ اَوْلِیآئِکَ،
رهبرى نمودى، و براى اداى حقّ خویش توفیق دادى، و او را با ریسمان خویش نگاهداشتى، و در
وَمُعاداهِاَعْدآئِکَ،
ثُمَّ اَمَرْتَهُ فَلَمْ یَاْتَمِرْ،
حزب خود وارد کردى، و به دوستدارى دوستانت، و دشمنى دشمنانت رهنمون شدى،
وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ یَنْزَجِرْ،
و با این همه به او دستور دادى ولى اطاعت نکرد، و نهى فرمودى امّا باز نایستاد،
وَ نَهَیْتَهُ عَنْ مَعْصِیَتِکَ فَخالَفَ اَمْرَکَ اِلى نَهْیِکَ، لا مُعانَدَهً لَکَ،
و از نافرمانىخود بر حذرش داشتى ولى پس از امر تو به سوى نهیت شتافت، نه از باب دشمنى باتو، و نه
وَ لاَاسْتِکْباراً عَلَیْکَ، بَلْ دَعاهُ هَواهُ اِلى ما زَیَّلْتَهُ،
از جهت گردنکشى در برابر تو، بلکه هواى نفس وى را به آنچه تواش از آن راندى و
وَاِلى ما حَذَّرْتَهُ، وَ اَعانَهُ عَلى ذلِکَ عَدُوُّکَ وَ عَدُوُّهُ، فَاَقْدَمَ عَلَیْهِ
عارِفاً بِوَعیدِکَ،
ترساندى کشاند، و دشمن تو و دشمن او وى را در این زمینه کمک داد، تا در عین معرفت
راجِیاً لِعَفْوِکَ، واثِقاً بِتَجاوُزِکَ، وَ کانَ
اَحَقَّ عِبادِکَ مَعَ ما مَنَنْتَ عَلَیْهِ اَلاَّیَفْعَلَ
به تهدید تو دست به گناه زد، در حالى که به عفوت امیدوار، و به گذشتت اعتماد داشت، با وجود
وَها اَنَاذا بَیْنَ یَدَیْکَ صاغِراً ذَلیلاً خاضِعاً خاشِعاً خائِفاً مُعْتَرِفاً بِعَظیمٍ
آن همه محبت که در حقش فرمودى شایستهترین بندگانت بود که دامن آلوده نکند. و اینک من
در برابرت خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و ترسان و معترف به گناهان بزرگى
مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ، وَ جَلیلٍ مِنَ الْخَطایَا اجْتَرَمْتُهُ،
که بارش را بر دوش برداشتهام، و خطاهاى فراوانى که انجام دادهام ایستادهام،
مُسْتَجیراً بِصَفْحِکَ، لآئِذاً بِرَحْمَتِکَ، مُوقِناً اَنَّهُ لایُجیرُنى مِنْکَ مُجیرٌ،
و به عفوت پناه آوردهام، و به رحمتت ملتجى شدهام، و حتم دارم که اماندهندهاى
وَلایَمْنَعُنى مِنْکَ مانِعٌ، فَعُدْ عَلَىَّ بِما تَعُودُ بِهِ عَلى مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِکَ،
مرا از تو امان نمىدهد، و باز دارندهاى مرا از تو باز نمىدارد، پس آنچه را بر معصیتکار
وَجُدْ عَلَىَّ بِما تَجُودُ بِهِ عَلى مَنْ اَلْقى بِیَدِهِ اِلَیْکَ مِنْ عَفْوِکَ،
مىپوشى به من عنایت کن، و عفوى که به تسلیم شونده به حضرتت مىبخشى
وَ امْنُنْ عَلَىَّ بِما لایَتَعاظَمُکَ اَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلى مَنْ اَمَّلَکَ مِنْ غُفْرانِکَ،
بر من ببخش، و آمرزشى را که چون به شخص امیدوار مرحمت کنى
وَاجْعَلْ لى فى هذَا الْیَوْمِ نَصیباً اَنالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوانِکَ،
در نظرت بزرگ نمىنماید بر من منّت بنه، و در این
روز به من نصیبى مرحمت فرما که به سبب آن بهرهاى از رضاى تو یابم، و از آنچه
وَلا تَرُدَّنى صِفْراً مِمّا یَنْقَلِبُ بِهِالْمُتَعَبِّدُونَ لَکَ مِنْ عِبادِکَ،
قسمت کوشندگان در عبادتت مىشود مرا تهیدست بر مگردان، و من
وَاِنّى
وَ اِنْ لَمْ اُقَدِّمْ ما قَدَّمُوهُ مِنَ الصّالِحاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحیدَکَ
وَ نَفْىَ الْأضْدادِ وَ الْاَنْدادِ وَ الْاَشْباهِ عَنْکَ،
گرچه اعمال صالحهاى که آنان پیش فرستادهاند پیش نفرستادهام ولى توحید
وَ اَتَیْتُکَ مِنَ الْاَبْوابِ الَّتى اَمَرْتَ اَنْ تُؤْتى مِنْها،
تو و نفى هر گونه شبه یا همتا یا همانند را از وجود مبارکت قبول کرده و از همان
وَ تَقَرَّبْتُ اِلَیْکَ بِما لایَقْرُبُ اَحَدٌ مِنْکَ اِلاّ بِالتَّقَرُّبِ بِهِ،
راهها که فرمان دادهاى تا از آن به سویت آیند آمدهام، و تقرب جستم به تو
ثُمَّ اَتْبَعْتُ ذلِکَ بِالْاِنابَهِ اِلَیْکَ،
با آن وسیلهاى که کسى جز با تقرب به آن به قرب حضرتت نرسد، و بهدنبال آن دل
وَ التَّذَلُّلِ وَ الْاِسْتِکانَهِ لَکَ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ
بِکَ،
دادن به تو و خوارى و زارى در برابر و حسن ظن و اطمینان کامل به آنچه را
وَ الثِّقَهِ بِما عِنْدَکَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجآئِکَ الَّذى قَلَّ مایَخیبُ عَلَیْهِ راجیکَ،
نزد توست بدرقه کردهام، و امید به تو را که کمتر امیدوارى باداشتن آن
وَ سَاَلْتُکَ مَسْئَلَهَ الْحَقیرِ الذَّلیلِ
الْبآئِسِالْفَقیرِالْخآئِفِالْمُسْتَجیرِ،
نومید مىشود ضمیمه آن نمودم، و همانند درخواست شخص - کوچک خوار
وَ مَعَ ذلِکَ خیفَهً وَتَضرُّعا وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً،
بینواى تهیدست ترسان پناهخواهنده از تو درخواست کردم، همراه با بیم و زارى
لا مُسْتَطیلاً بِتَکَبُّرِ الْمُتَکَبِّرینَ، وَ لا مُتَعالِیاً بِدآلَّهِ الْمُطیعینَ،
و امانطلبى و پناهخواهى، نه از روى گردنکشى ناشى از کبر متکبران، و نه از روى بلند پروازى
وَ لا مُسْتَطیلاً بِشَفاعَهِ الشّافِعینَ، وَ اَنَا بَعْدُ اَقَلُّ الْاَقَلّینَ،
ناشى از خاطرجمعى فرمانبرداران، و نه از روى برترىجویى بر پایه شفاعت شفیعان، و من
وَ اَذَلُّ الْاَذَلّینَ، وَ مِثْلُ الذَّرَّهِ اَوْ دُونَها فَیامَنْ لَمْ یُعاجِلِالْمُسیئینَ،
گذشته از این، کمترین کمتران، و خوارترین خواران، و همانند ذرّه یا کمتر از آنم.
وَلا یَنْدَهُ الْمُتْرَفینَ، وَیامَنْ یَمُنُّ
بِاِقالَهِ الْعاثِرینَ،
پس اى آن که در عقاب بدکاران عجله نمىکنى، و فراخى عیش مترفین را ناگهان نمىگیرى، و اى که از
وَ یَتَفَضَّلُ بِاِنْظارِ الْخاطِئینَ، اَنَا الْمُسىءُ
الْمُعْتَرِفُ الْخاطِئُ الْعاثِرُ،
لغزش لغزندگان درمىگذرى، و به خطاکاران مهلت مىدهى، منم آن بدکار
اَنَا الَّذى اَقْدَمَ عَلَیْکَ مُجْتَرِئاً،
معترف، خطاکار لغزشدار، منم که از روى جرأت بر علیه تو قدم برداشتم،
اَنَا الَّذى عَصاکَ - مُتَعَمِّداً، اَنَا الَّذِى اسْتَخْفى مِنْ عِبادِکَ وَ
بارَزَکَ،
منم که از روى عمد نافرمانیت کردم، منم که کار زشت خود را از بندگانت پوشانده و آشکارا به مخالفت
اَنَا الَّذى هابَ عِبادَکَ وَ اَمِنَکَ، اَنَا الَّذى لَمْ یَرْهَبْ
سَطْوَتَکَ،
با تو برخاستم، منم که از بندگان تو ترسیده و از حضرت تو ایمن گشتم، منم که از هیبت تو
وَ لَمْ یَخَفْ بَاْسَکَ، اَنَا الْجانى عَلى نَفْسِهِ، اَنَا
الْمُرْتَهَنُ بِبَلِیَّتِهِ،
نهراسیده، و از خشمت نترسیدم، منم که در حق خود جنایت کردم، منم
اَنَا الْقَلیلُ الْحَیآءِ، اَنَا الطَّویلُ الْعَنآءِ، بِحَقّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ،
که در گرو بلاى خودم، منم که کم حیاام، منم که داراى گرفتارى فراوانم. به حق
وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ، بِحَقِّ
مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیَّتِکَ،
آن که او را از خلق خود برگزیدى، و حضرتش را براى خود پسندیدى، به حق
وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَاْنِکَ، بِحَقِّ
مَنْ وَصَلْتَ طاعَتَهُ بِطاعَتِکَ،
آن که از آفریدگانت اختیار فرمودى، و براى امر خود برگزیدى، به حق آن که
وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ
کَمَعْصِیَتِکَ،
طاعتش را به طاعت خود وصل کردى، و آن که نافرمانیش را همانند نافرمانى
بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوالاتَهُ بِمُوالاتِکَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعاداتَهُ بِمُعاداتِکَ،
خود قلمداد کردهاى، به حق آن که دوستیش را به دوستى خود مقرون ساختى، و دشمنیش
تَغَمَّدْنى فى یَوْمى هذا بِما تَتَغَمَّد بِهِ مَنْ جَاَرَ اِلَیْکَ مُتَنَصِّلاً،
را به دشمنى خود مرتبط نمودى، مرا در اینروز جامهاى بپوشان که بر آن کس مىپوشانى که از گناه
وَ عاذَ بِاسْتِغْفارِکَ تآئِباً،
خود به حضرتت زارى و عذرخواهى نموده، و در حال توبه پناهنده به آمرزشت شده، و
وَتَوَلَّنى بِماتَتَوَلّى بِهِاَهْلَ طاعَتِکَ وَالزُّلْفى لَدَیْکَ وَالْمَکانَهِ
مِنْکَ، وَ تَوَحَّدْنى بِما تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفى بِعَهْدِکَ،
مرا بدانسان که اهل طاعت و قرب و منزلت نزد خود را سرپرستى مىکنى سرپرستى
وَ اَتْعَبَ
نَفْسَهُ فى ذاتِکَ، وَ اَجْهَدَها فى مَرْضاتِکَ،
کن، و خود به تنهایى آنچه را که به وفاکنندگان به عهدت و به تعباندازندگان وجود خویش در راهت و
وَلاتُؤاخِذْنى
بِتَفْریطى فى جَنْبِکَ، وَ تَعَدّى طَوْرى فى حُدُودِکَ،
خسته کنندگان خود جهت خوشنودیت مىدهى به من عطا کن، و مرا به تقصیر
وَمُجاوَزَهِ اَحْکامِکَ، وَلا تَسْتَدْرِجْنى بِاِمْلآئِکَ لِىاسْتِدْراجَ
مَنْ مَنَعَنى خَیْرَ ما عِنْدَهُ
در حقّت، و تجاوز از مرز خوشنودیت، و پافراگذاشتن از احکامت
مجازات مکن، و با مهلتدادن به من غافلگیرم منما همچون غافلگیر ساختن کسى که
وَ لَمْ یَشْرَکْکَ فى حُلُولِ نِعْمَتِهِ بى، وَ نَبِّهْنى مِنْ رَقْدَهِ الْغافِلینَ،
خیرش را از من بازگیرد، و تو را در رسیدن نعمتهایش به من شریک
وَ سِنَهِ الْمُسْرِفینَ، وَ نَعْسَهِ الْمَخْذُولینَ، وَ خُذْ بِقَلْبى اِلى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقانِتینَ،
نداند، و مرا از خواب غافلین، و خوابآلودگى مسرفین، و چرت به خود واگذاشتگان
بیدار کن، و دلم را به مسیرى ببر که فرمانبرانت را به آن گماشتهاى،
وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدینَ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهاوِنینَ،
و کوشش کنندگان در عرصه گاه عبادت را بر آن داشتهاى، و مسامحهکاران را با آن نجات دادهاى،
وَاَعِذْنى مِمّا یُباعِدُنى عَنْکَ، وَ یَحُولُ بَیْنى وَ بَیْنَ حَظّى مِنْکَ،
و مرا از آنچه موجب دورى از تو شود، و میان من و بهرهام از تو حایل گردد،
وَیَصُدُّنى عَمّا اُحاوِلُ لَدَیْکَ، وَسَهِّلْ لى مَسْلَکَالْخَیْراتِ
اِلَیْکَ،
و از آنچه نزد تو مىجویم باز مىدارد پناه ده، و راه سلوک خیرات را به
وَالْمُسابَقَهَ اِلَیْها مِنْ حَیْثُ اَمَرْتَ، وَ الْمُشآحَّهَ فیها
َلى ما اَرَدْتَ،
سوى خود، و پیشى گرفتنبه آنها را بدان صورت که دستور دادهاى، و رقابت در آنها را به نحوى که
عوَلاتَمْحَقْنى فیمَنْ تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفّینَ
بِما اَوْعَدْتَ،
خواستهاى برایم هموار کن، و مرا در زمره سبکشمرندگان تهدیدهایت که آنها را ازمیان برمىدارى
وَلاتُهْلِکْنى مَعَ مَنْ تُهْلِکُ مِنَ الْمُتَعَرِّضینَ
لِمَقْتِکَ،
ازمیان برندار، و همراه با کسانى که در معرض دشمنیت قرار گرفتهاند و هلاکشان مىکنى
وَلاتُتَبِّرْنى فیمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفینَ عَنْ سُبُلِکَ،
هلاک مکن، و در زمره منحرفین از راههایت که تباهشان مىکنى تباه مکن،
وَ نَجِّنى مِنْ غَمَراتِ الْفِتْنَهِ، وَخَلِّصْنى مِنْ لَهَواتِ الْبَلْوى،
و از گردابهاى فتنه رهائیم ده، و از گلوگاه بلاها نجاتم بخش،
وَ اَجِرْنى مِنْ اَخْذِ الاْمْلآءِ، وَ حُلْ بَیْنى وَبَیْنَ عَدُوٍّ یُضِلُّنى،
و از غافلگیر شدن در امانم بر، و بین من و دشمنى که به ضلالتم افکند،
وَ هَوىً یُوبِقُنى، وَ مَنْقَصَهٍ تَرْهَقُنى، وَ لاتُعْرِضْ عَنّى اِعْراضَ مَنْ لاتَرْضى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِکَ،
و هوسى که نابودم کند، و عیبى که از پایم اندازد فاصله شو، و از من روى مگردان آنگونه که رویگردان
وَ لا تُؤْیِسْنى مِنَ الْاَمَلِ فیکَ فَیَغْلِبَ عَلَىَالْقُنُوطُ مِنْرَحْمَتِکَ،
مىشوى از کسى که بعد از غضب بر او دیگر از وى خشنود نمىشوى، و از امید به خودت
وَلاتَمْنِحْنى بِما لاطاقَهَ لى بِهِ فَتَبْهَظَنى مِمّا تُحَمِّلُنیهِمِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِکَ،
ناامیدم مکن به طورى که یأس از رحمتت بر من غالب گردد، و چندانم مرحمت مکن
که طاقتش را نداشته باشم و از زیادى محبتت گرانبار گردم،
وَلاتُرْسِلْنى مِنْ یَدِکَ اِرْسالَ مَنْ لا خَیْرَ فیهِ وَلاحاجَهَ بِکَ اِلَیْهِ وَ لا اِنابَهَ لَهُ،
و مرا از دست لطف رها مکن همچون رها کردن کسى که خیرى در او نبوده و تو را
وَ لا تَرْمِ بى رَمْىَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَیْنِ رِعایَتِکَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَیْهِ الْخِزْىُ مِنْ عِنْدِکَ،
با او کارى نیست و راه برگشت ندارد، و مرا مانند کسى که از نظر التفاتت افتاده،
بَلْ خُذْ بِیَدى مِنْ سَقْطَهِ الْمُتَرَدّینَ، وَ وَهْلَهِ الْمُتَعَسِّفینَ
و همچون کسى که رسوایى از سوى تو تمام وجودش را گرفته دور مینداز، بلکه از
وَ زَلَّهِ
الْمَغْرُورینَ، وَ وَرْطَهِ الْهالِکینَ،
درافتادن درافتادگان، و هول و هراس گمراهان، و لغزش
وَ عافِنى مِمَّا ابْتَلَیْتَ بِهِ
طَبَقاتِ عَبیدِکَ وَ اِمآئِکَ،
فریبخوردگان، و پرتگاه تباهشدگان حفظ فرما، و از آنچه گروه بندگان و کنیزانت را به آن دچار
وَ بَلِّغْنى مَبالِغَ مَنْ عُنیتَ بِهِ،
وَ اَنْعَمْتَ عَلَیْهِ، وَ رَضیتَ عَنْهُ،
نمودهاى سلامت بخش، و به مقامات کسى برسان که به او عنایت داشته
فَاَعَشْتَهُ حَمیداً، وَ تَوَفَّیْتَهُ
سَعیداً، وَ طَوِّقْنى طَوْقَ الْاِقْلاعِ عَمّا یُحْبِطُ الْحَسَناتِ
و بر وى انعام نموده و از او خشنود گشتهاى، و سعادتمند زندهاش داشته، و نیکبخت
وَ
یَذْهَبُ بِالْبَرَکاتِ
میرانده اى، و طوق پرهیز از موجبات بطلان حسنات و زوال برکات را
وَ اَشْعِرْ قَلْبِىَ الْاِزْدِجارَ عَنْ قَبآئِحِ
السَّیِّئاتِ، وَ فَواضِحِ الْحَوْباتِ،
به گردنم انداز، و نفرت از زشتى گناه، و رسوایى
وَلاتَشْغَلْنى بِما لا اُدْرِکُهُ
اٍلا بٍکَ عَما لا یرضیک عنی غَیره
معصیت را در قلبم جاى ده، و مرا بهبرنامهاى که جز با کمک تو به آن نمىرسم سرگرم مساز تا از
وَ اَنزٍع مٍن قَلبی حب دنیا
دَنِیَّهٍ تَنْهى عَمّا عِنْدَکَ،
که غیر آن تو را از من راضى نمىکند باز مانم، و از سویداى قلبم عشق دنیاى دون را که مرا از
وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغآءِ الْوَسیلَهِ اِلَیْکَ،
آنچه نزد توست باز مىدارد، و از جستن وسیله به سوى تو مانع مىگردد،
وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْکَ، وَ زَیِّنْ لِىَ التَّفَرُّدَ بِمُناجاتِکَ
بِاللَّیْلِ وَالنَّهارِ،
و از تحصیل مقام قرب به تو غافل مىنماید ریشهکن فرما، و خلوت راز و نیاز با خود را
وَهَبْ لى عِصْمَهً تُدْنینى مِنْ خَشْیَتِکَ،
در شب و روز در نظرم بیاراى، و به من مقام عصمتى عنایت کن که به خشیت تو نزدیک،
وَ تَقْطَعُنى عَنْ رُکُوبِ مَحارِمِکَ، وَ تَفُکُّنى مِنْ اَسْرِ
الْعَظآئِمِ، وَهَبْ لِىَ التَّطْهیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیانِ،
و از ارتکاب محرّمات تو جدایم سازد، و از اسارت گناهان کبیره
وَ اَذْهِبْ
عَنّى دَرَنَ الْخَطایا، وَ سَرْبِلْنى بِسِرْبالِ عافِیَتِکَ،
رهائیم دهد، و مرا از آلودگى گناه پاک کن، و پلیدى خطاها
وَ رَدِّنى
رِدآءَ مُعافاتِکَ
را از من ببر، و لباس عافیت خود را بر من بپوشان، و رداى سلامتت را
وَ جَلِّلْنى سَوابِغَ نَعْمآئِکَ، وَ ظاهِرْ لَدَىَّ
فَضْلَکَ وَ طَوْلَکَ،
بر دوشم افکن، و خلعت نعمتهاى فراوان و کاملت را بر تنم کن، و احسان و نعمت خود را
وَ اَیِّدْنى بِتَوْفیقِکَ وَ تَسْدیدِکَ،
بر من پیاپى ساز و به توفیق و ارشادت تأییدم فرما، و بر
وَ اَعِنّى
عَلى صالِحِ النِّیَّهِ، وَ مَرْضِىِّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ،
نیّت شایسته و کلام پسندیده و کار نیک یاریم ده،
وَلاتَکِلْنى اِلى حَوْلى وَقَوَّتى دُونَ حَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ،
و به جاى حول و قوّه خودت مرا به حول و قوّه خودم وامگذار، و در آن روز که مرا براى لقاى خود
وَلاتُخْزِنى یَوْمَ تَبْعَثُنى لِلِقآئِکَ، وَلاتَفْضَحْنى بَیْنَ یَدَىْ اَوْلِیآئِکَ،
برانگیزى خوار و ذلیلم - مکن، و در برابر اولیاءت رسوایم منما،
وَلاتُنْسِنى ذِکْرَکَ، وَلاتُذْهِبْ عَنّى شُکْرَکَ، ِ
و یاد خود را از ذهنم مبر، و توان اداى شکرت را از من سلب مکن، بلکه زمانىکه
بَلْ اَلْزِمْنیه
فى اَحْوالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلاتِ الْجاهِلینَ لِالآئِکَ،
جاهلان بىخبر غافلانه نعمتهایت را فراموش کنند اداى شکر را ملازم من ساز، و
وَ اَوْزِعْنى اَنْ اُثْنِىَ بِما اَوْلَیْتَنیهِ، وَ اَعْتَرِفَ بِما اَسْدَیْتَهُ اِلَىَّ،
توفیق ثنایت را بهسبب آنچه بهمن عطا نمودهاى، و اعتراف بهآنچه را که ارزانیم داشتهاى به من مرحمت کن،
وَ اجْعَلْ رَغْبَتى اِلَیْکَ فَوْقَ رَغْبَهِ الرّاغِبینَ،
و رغبتم را به سویت بالاتر از رغبت دیگران، و ستایشم را در حقّت فوق ستایش دیگران
وَ حَمْدى اِیّاکَ فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ، وَلاتَخْذُلْنى عِنْدَ فاقَتى اِلَیْکَ،
قرار ده، و مرا به هنگام نیاز به خود دچار خذلان - مکن، و
وَلاتُهْلِکْنى بِما اَسْدَیْتُهُ اِلَیْکَ، وَلاتَجْبَهْنى بِما جَبَهْتَ بِهِ
الْمُعانِدینَ لَکَ، فَاِنّى لَکَ مُسَلِّمٌ
به سزاى اعمالى که به پیشگاهت تقدیم داشتهام هلاکم منما، و آنگونه که دشمنان را از خود مىرانى
اَعْلَمُ اَنَّ الْحُجَّهَ لَکَ،
مرا از خود مران، چرا که من سرسپرده توام، مىدانم که حجت توراست،
وَ اَنَّکَ اَوْلى بِالْفَضْلِ، وَ اَعْوَدُ بِالْاِحْسانِ، وَ اَهْلُ التَّقْوى،
و تو سزاوار به تفضّل، و خو کرده به احسان، و شایسته آنى که از تو پروا گیرند،
وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَ اَنَّکَ بِاَنْ تَعْفُوَ اَوْلى مِنْکَ بِاَنْ تُعاقِبَ،
و اهل و آمرزشى، و آگاهم که به عفوکردن سزاوارتر از عقابکردنى، و
وَ
اَنَّکَ بِاَنْ تَسْتُرَ اَقْرَبُ مِنْکَ اِلى اَنْ تَشْهَرَ، فَاَحْیِنى حَیوهً
طَیِّبَهً تَنْتَظِمُ بِما اُریدُ،
به پرده پوشى از پردهدرى نزدیکترى، پس زندهام بدار به حیات پاکیزهاى که
تَکْرَهُ، وَلااَرْتَکِبُ ما نَهَیْتَ عَنْهُ،
خواسته هایم را برآورده سازد، و همه آنچه را که دوست مىدارم فراهم آورد بدون آنکه ناپسند
وَ تَبْلُغُ ما اُحِبُّ مِنْ حَیْثُ لا اتى ما
وَ اَمِتْنى میتَهَ مَنْ یَسْعى
تواز من سرزند، و منهیّات تو از من صادر شود، و مانند آن کسى بمیران که نور او از پیشاپیش
نُورُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ عَنْ یَمینِهِ، وَ ذَلِّلْنى بَیْنَ یَدَیْکَ،
و از جانب راستش - روان مىگردد، و مرا در محضرت ذلیل، و در نزد
وَ اَعِزَّنى
عِنْدَ خَلْقِکَ، وَ ضَعْنى اِذا خَلَوْتُ بِکَ، وَ ارْفَعْنى بَیْنَ
عِبادِکَ،
بندگانت عزیز گردان، و چون به خلوت مناجات بنشینم خاشعم ساز، و در میان بندگانت
وَ اَغْنِنى عَمَّنْ هُوَ غَنِىٌّ عَنّى، وَ زِدْنى اِلَیْکَ فاقَهً
وَ فَقْراً،
رفعتم ده، و از آنکه از من بىنیاز است بىنیازم کن، و بر فقر و تهیدستیم نسبت به حضرتت
وَ اَعِذْنى مِنْ شَماتَهِ الْاَعْدآءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلآءِ
وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنآءِ،
بیفزا، و از سرزنش دشمنان (دشمنشادى)، و رسیدن بلا، و خوارى
تَغَمَّدْنى فیمَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنّى بِما
یَتَغَمَّدُ بِهِ الْقادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْلا حِلْمُهُ،
و رنج پناهم ده، و درباره آنچه از زشتیهایم آگاهى مرا بپوشان به آنچه که مىپوشاند به آن کسىکه به
وَ الْاخِذُ عَلَى الْجَریرَه
لَوْ لا اَناتُهُ،
سختگیرى قدرت دارد ولى حلمش مانع است، و بر کیفر دادن تواناست
وَ اِذا اَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَهً اَوْ سُوءً افَنَجِّنى مِنْها
لِواذاً بِکَ،
اما شکیبایى مىکند، و چون در حق قومى فتنه یا بدى بخواهى پس مرا از باب اینکه در پوشش تو
وَاِذْ لَمْتُقِمْنى مَقامَفَضیحَهٍ فى دُنْیاکَ فَلا تُقِمْنى
مِثْلَهُ فى اخِرَتِکَ،
درآمدهام نجات ده، و چون مرا در دنیاى خود در موقف افتضاح بپا نداشتى بههمان صورت در جهان
وَ اشْفَعْ لى اَوآئِلَ مِنَنِکَ بِاَواخِرِها،
آخرت در چنان موقفى بپامدار، و نعمت این جهان را برایم به نعمت آن جهان بپیوند، و
وَ قَدیمَ فَوآئِدِکَ بِحَوادِثِها، وَ لاتَمْدُدْ لى مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ
قَلْبى،
فوائد دیرینهات را با تازههاى آن توأم ساز، و آنقدر مهلتم مده که در اثر آن به سنگدلى
وَ لاتَقْرَعْنى قارِعَهً یَذْهَبُ لَها بَهآئى، وَ لاتَسُمْنى
خَسیسَهً یَصْغُرُ لَها قَدْرى،
دچار شوم، و مرا دچار مصیبتى که به آبرویم لطمه زند مساز، و به فرومایگىاى
وَ لانَقیصَهً یُجْهَلُ مِنْ اَجْلِها
مَکانى،
که قدر و منزلتم را بکاهد، و عیبى که باعث گمنامیم شود
وَ لاتَرُعْنى رَوْعَهً اُبْلِسُ بِها، وَ لاخیفَهً اُوجِسُ
دُونَها،
دچار مکن، و آنچنانم مترسان که نومید شوم، و آن گونه بیمم مده که در برابر آن هراسناک
اِجْعَلْ هَیْبَتى فى وَعیدِکَ، وَحَذَرى مِنْ اِعْذارِکَ وَ
اِنْذارِکَ،
گردم، چنان کن که وحشتم از تهدیدت، و پرهیزم از
وَرَهْبَتى عِنْدَتِلاوَهِ ایاتِکَ،وَاعْمُرْ لَیْلى بِایقاظى
فیهِ لِعِبادَتِکَ،
اتمام حجّتت و هشدارت، و بیمناکیم هنگام تلاوت آیاتت باشد، و شبم را به بیدارى براى عبادتت
وَ تَفَرُّدى بِالتَّهَجُّدِ لَکَ، وَ تَجَرُّدى بِسُکُونى
اِلَیْکَ،
آباد ساز، و تنهاییم را براى شبزندهدارى، و مجرّدماندنم را براى انس گرفتن
وَ اِنْزالِ حَوآئِجى بِکَ، وَ مُنازَلَتى اِیّاکَ فى فَکاکِ
رَقَبَتى مِنْ نارِکَ،
با تو، و فرود آوردن حاجات به درگاه تو، و درخواست شدیدم از تو
وَ اِجارَتى مِمّا فیهِ اَهْلُها مِنْ عَذابِکَ، وَ
لاتَذَرْنى فى طُغْیانى عامِهاً،
را براى آزادى از آتشت، و پناهدادن از عذابى که اهل جهنم گرفتار آنند قرار ده، و
وَلا فى غَمْرَتى ساهِیاً حَتّى حینٍ،
مرا مدت زمانى در طغیان و سرکشى سرگردان، و در گرداب نادانى بىخبر قرار مده،
وَ لاتَجْعَلْنى عِظَهً لِمَنِ اتَّعَظَ، وَ لا نَکالاً لِمَنِ اعْتَبَرَ،
و مرا مایه پند پندگیران، و وسیله عبرت عبرتآموزان، و باعث گمراهى نظرکنندگان
وَ لا فِتْنَهً لِمَنْ نَظَرَ، وَلا تَمْکُرْ بى فیمَنْ تَمْکُرُ بِهِ، وَلا تَسْتَبْدِلْ
بى غَیْرى،
قرار مده، و مرا در جرگه آنان که گرفتار مکرت شدهاند میاور، و دیگرى را به جاى من
وَلاتُغَیِّرْ لِى اسْماً، وَلاتُبَدِّلْ لى جِسْماً، وَلاتَتَّخِذْنى
هُزُواً لِخَلْقِکَ،
انتخاب مکن، و نامم را از دفتر اهل سعادت تغییر مده، و بدنم را دچار بلا مکن، و مرا
وَ لا سُخْرِیّاً لَکَ، وَ لا تَبَعاً اِلاّ لِمَرْضاتِکَ،
مضحکه بندگانت و مسخره خود مساز، و جز تابع رضاى خود مگردان،
وَ لا مُمْتَهَناً اِلاّ بِالْاِنْتِقامِ لَکَ، وَ اَوْجِدْنى بَرْدَ عَفْوِکَ،
و جز به انتقام گرفتن از دشمنات خدمتى به عهده من مگذار، و از لذت عفو و شیرینى
وَحَلاوَهَ رَحْمَتِکَ وَ رَوْحِکَ وَ رَیْحانِکَ وَ جَنَّهِ نَعیمِکَ،
رحمت و رَوح و ریحان و بهشت نعیمت کامیابم کن، و
وَاَذِقْنى طَعْمَ الْفَراغِ لِما تُحِبُّ بِسَعَهٍ مِنْ سَعَتِکَ، وَ الْاِجْتِهادِ
فیما یُزْلِفُ لَدَیْکَ وَ عِنْدَکَ،
مزه دل پرداختن به آنچه را که به آن علاقهدارى به سبب غناى بىپایانت، و کوشش براى تقرّب
وَ اَتْحِفْنى بِتُحْفَهٍ مِنْ تُحَفاتِکَ،
جستن به حضرتت را به من بچشان، و ارمغانى از ارمغانهایت را نصیب من فرما،
وَاجْعَلْ تِجارَتى رابِحَهً، وَ کَرَّتى غَیْرَ خاسِرَهٍ،
و تجارتم را سودمند، و بازگشتم را بىخسارت گردان، و مرا از
اَخِفْنىمَقامَکَ، وَ شَوِّقْنى لِقآئَکَ، وَ تُبْ عَلَىَّ تَوْبَهً نَصُوحاً لاتُبْقِ
مَعَها ذُنُوباً صَغیرهً وَلاکَبیرَهً،
مقام خود بیمناک، و به لقایت مشتاق فرما، و به توبهاى خالص توفیق ده
وَ لاتَذَرْ مَعَها عَلانِیَهً وَ
لاسَریرَهً،
که هیچ گناه کوچک و بزرگ و ظاهر و باطنى را با آن باقى
وَ انْزَعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرى لِلْمُؤْمِنینَ، وَ اعْطِفْ
بِقَلْبى عَلَى الْخاشِعینَ،
نگذارى، و دشمنى مؤمنان را از دلم برکن، و قلبم را
وَ کُنْ لى کَما تَکُونُ لِلصّالِحینَ، وَ
حَلِّنىحِلْیَهَالْمُتَّقینَ،
بر خاشعان مهربان ساز، و با من آنچنان باش که با شایستگان هستى، و
وَاجْعَلْ لىلِسانَ صِدْقٍ فِىالْغابِرینَ،
به زینت پرهیزکارانم بیاراى، و برایم یاد خوبى در میان بازماندگان، و آوازه
وَ ذِکْراً نامِیاً فِى الْاخِرینَ، وَ وافِ بى عَرْصَهَ الْاَوَّلینَ،
روزافزونى در میان آیندگان قرار ده، و در جایگاه پیشتازانم برآور، و
وَتَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِکَ عَلَىَّ، وَ ظاهِرْ کَراماتِها لَدَىَّ، اِمْلأْ
گشایش نعمتت را بر من کامل کن، و کرامتهایش را برایم پیاپى فرما، دست
مِنْ فَوآئِدِکَ یَدى، وَ سُقْ کَرآئِمَ مَواهِبِکَ اِلَىَّ،
خالیم را از فوائد خود پرکن، و موهبتهاى گرانقدرت را به سویم فرست، و مرا همسایه
وَ جاوِرْ بِىَ
الْاَطْیَبینَ مِنْ اَوْلِیآئِکَ فِى الْجِنانِ الَّتى زَیَّنْتَها لأِصْفِیآئِکَ،
اولیاء طاهرینت در بهشتى که براى برگزیدگانت آراستهاى قرار ده،
وَ جَلِّلْنىشَرآئِفَ نِحَلِکَ فِى الْمَقاماتِ الْمُعَدَّهِ لأِحِبّآئِکَ،
و رداى عطایاى بزرگت را در مقاماتى که براى عاشقانت فراهم ساختهاى بر من بپوشان،
وَاجْعَلْ لى عِنْدَکَ مَقیلاً اوى اِلَیْهِ مُطْمَئِنّاً، وَ مَثابَهً اَتَبَوَّءُها،
و برایم در آستان خود جایگاهى قرار ده که بادل آرام در آن بیارامم، و منزلى که در آن سکونت گزینم،
وَ اَقَرُّ عَیْناً، وَ لاتُقایِسْنى بِعَظیماتِ الْجَرآئِرِ،
و به آن دیده روشن کنم، و مرا با گناهان بزرگ مقایسه مکن، و در آن روزى که
وَلاتُهْلِکْنى
یَوْمَ تُبْلَى السَّرآئِرُ، وَ اَزِلْ عَنّى کُلَّ شَکٍّ وَ شُبْهَهٍ،
اسرار برملا شود هلاکم مکن، و هر شک و تردیدى را از قلبم بشوى، و از هر
وَ اجْعَلْ
لى فِىالْحَقِّ طَریقاً مِنْ کُلِّ رَحْمَهٍ، وَاَجْزِلْلى قِسَمَالْمَواهِبِ
مِنْ نَوالِکَ،
رحمتى برایم طریقى به حق باز کن، و بهرههاى مواهبم را از عطایاى خود
وَ وَفِّرْ عَلَىَّ حُظوُظَ الْاِحْسانِ مِنْ اِفْضالِکَ،
سرشار فرما، و نصیبهاى احسان را از انعامت بر من فراوان ساز،
وَاجْعَلْ قَلْبى واثِقاً بِما عِنْدَکَ، وَ هَمّى مُسْتَفْرَغاً لِما هُوَ لَکَ،
و دلم را به رحمتت مطمئن کن، و همّتم را یکجا بهکار خودت متوجه ساز،
وَاسْتَعْمِلْنى بِما تَسْتَعْمِلُ بِهِ خالِصَتَکَ، وَ اَشْرِبْ قَلْبى
عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طاعَتَکَ،
و مرا بهکارى بگمار که عباد خاص خود را بهآن مىگمارى، و بههنگام غفلت و
وَ اجْمَعْ لِىَ الْغِنى وَ الْعَفافَ
وَ الدَّعَهَ وَالْمُعافاهَ وَالصِّحَّهَ وَ السَّعَهَ وَ الطُّمَاْنینَهَ وَ الْعافِیَهَ،
پریشانى خردها طاعت خود را با قلبم درآمیز، و توانگرى و پاکدامنى
و راحت و سلامتى و تندرستى و گشایش در زندگى و آرامش و عافیت را برایم فراهم نما،
وَلاتُحْبِطْ حَسَناتى بِما یَشُوبُها مِنْ مَعْصِیَتِکَ،
و خوبیهایم را به سبب گناهى که با آن مىآمیزد، و خلوتهایم
وَلا خَلَواتى
بِما یَعْرِضُ لى مِنْ نَزَغاتِ فِتْنَتِکَ،
را به مفاسدى که از آزمایشت پیش آید تباه مکن، و آبرویم را از روانداختن
وَ صُنْ وَجْهى عَنِ الْفاسِقینَ،
الطَّلَبِ اِلى اَحَدٍ مِنَ الْعالَمینَ، وَ ذُبِّنى عَنِ الْتِماسِ ما عِنْدَ
به هریک از جهانیان نگاه دار، و از طلبیدن آنچه نزد
وَلاتَجْعَلْنى لِلظّالِمینَ ظَهیراً،
فاسقان است بازم دار، و مرا پشتیبان ظالمان، و یاور و دستیارشان در از
وَ لا لَهُمْ عَلى
مَحْوِ کِتابِکَ یَداً وَ نَصیراً، وَ حُطْنى مِنْ حَیْثُ لا اَعْلَمُ
حِیاطَهً تَقینى بِها،
بین بردن کتابت مساز، و از آنجا که خود آگاه نیستم چنانم نگهبان باش که
وَافْتَحْ لى اَبْوابَ تَوْبَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَرَاْفَتِکَ وَرِزْقِکَ الْواسِعِ،
به آن محفوظم بدارى، و درهاى توبه و رحمت و مهربانى و روزى
اِنّى اِلَیْکَ مِنَ الرّاغِبینَ، وَ اَتْمِمْ
لى اِنْعامَکَ،
فراخت را به رویم بگشا، که من از رغبتکنندگان به سوى توام، و انعامت را
اِنَّکَ خَیْرُ الْمُنْعِمینَ، وَاجْعَلْ باقِىَ عُمْرى
فِىالْحَجِّ وَالْعُمْرَهِابْتِغآءَ وَجْهِکَ
در حقّم کامل کن، که تو بهترین نعمت دهندگانى، و باقى عمرم را جهت خشنودیت
یارَبَالْعالَمینَ، وَصَلَّى
اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ،
در حج و عمره قرار ده، اى پروردگار جهانیان، و درود خدا بر
وَالسَّلامُ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ - اَبَدَ الْابِدینَ
محمد و آل پاک و پاکیزه او، و سلام بر او و بر ایشان
باد سلامى پیوسته و جاودانه.
متن و ترجمه:
اَلْحَمْدُ للَّهِ رَبِ الْعالَمینَ، اَللَّهُمَّ لَکَالْحَمْدُ بَدیعَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ،
سپاس خداى را که پروردگار جهانیان است، بار خدایا تو را سپاس اى پدید آورنده آسمانها
و زمین،
ذَاالْجَلالِ وَ الْاِکْرامِ، رَبَّ الْاَرْبابِ، وَ اِلهَ کُلِّ مَاْلُوهٍ، وَ خالِقَ کُلِّ - مَخْلُوقٍ
اى صاحب جلال و بزرگوارى، اى ربّ ارباب، و معبودهر معبود و آفریننده هر آفریده،
وَ وارِثَ کُلِّ شَىْءٍ، لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ،
و وارث هر چیز، اى که چیزى
وَلا یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَىْءٍ، وَ هُوَ بِکُلِّ - شَىْءٍ مُحیطٌ،
شبیه تو نیست، و علم چیزى از تو پنهان نمىباشد، بلکه بر هر چیزاحاطهدارى،
وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ رَقیبٌ، اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ،
و نسبت به هر چیز نگهبانى، تویى خدایى که جز تو خدایى نیست،
الْاَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ، الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ، وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،
که یکتاى بىهمتایى، و فرد بىمانندى، تویى خدایى که جز تو خدایى نیست،
الْکَریمُ الْمُتَکَرِّمُ، - الْعَظیمُ الْمُتَعَظِّمُ، - الْکَبیرُ الْمُتَکَبِّرُ،
که بزرگوار و بخشنده، و بزرگ در نهایت بزرگى، و کبیر و متکبرى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْعَلِىُّ الْمُتَعالِ، الشَّدیدُ الْمِحالِ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، بلند مرتبه و بلند پایه، و شدید الانتقامى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الرَّحْمنُ الرَّحیمُ، الْعَلیمُ الْحَکیمُ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که بخشنده و مهربان و دانا و حکیمى،
وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، السَّمیعُ الْبَصیرُ، الْقَدیمُ الْخَبیرُ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که شنوا و بینا و قدیم و خبیرى،
اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ الاَّ اَنْتَ، الْکَریمُ الْاَکْرَمُ، الدّآئِمُ الْاَدْوَمُ
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که کریمى و از همه کریمترى، و همیشگى و جاویدى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْاَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ، وَ الْاخِر بَعْدَ کُلِّ - عَدَدٍ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که پیش از هر کس و هر چیزى، از هر شمار و هر چیزى،
وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الدّانى فى عُلُوِّهِ، وَالْعالى فى دُنُّوِه،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، و بعد و در نزدیکى خود بلندى،
وَ اَنْتَاللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، ذُوالْبَهآءِ وَالْمَجْدِ، وَالْکَبْرِیآءِ وَالْحَمْدِ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که در نهایت بلندى خود نزدیک،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که صاحب بها و مجد، و کبریا و ستایشى،
وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الَّذى اَنْشَاْتَ الْاَشْیآءَ مِنْ غَیْرِ سِنْخٍ وَ صَوَّرْتَ ما صَوَّرْتَ مِنْ غَیْرمِثالٍ،
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، خدایى که همه چیز را بدون اصل پدید آوردى، و صورت هر چیز را بدون نمونه صورت دادى
وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعاتِ بِلاَ احْتِذآءٍ، اَنْتَ الَّذى قَدَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَقْدیراً،
و آفریدهها را منهاى اقتباس ساختى، تویى که هر چیز را دقیقاً اندازهگیرى کردى
وَ یَسَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَیْسیراً،
و هر چیز را براى انجام تکلیفش روبراه نمودى،
وَ دَبَّرْتَ ما دُونَکَ تَدْبیراً، اَنْتَ الَّذى لَمْ یُعِنْکَ عَلى خَلْقِکَ شَریکٌ،
ماسواى خود را سر و سامان دادى، تویى که در ایجاد موجودات و شریکى به کمکت برنخاست،
وَلَمْ یُوازِرْکَ فىاَمْرِکَ وَزیرٌ، وَلَمْ یَکُنْ لَکَ مُشاهِد وَ لا نَظیرٌ،
و در فرمانروائیت وزیرى تو را یارى نداد، و برایت شاهد (بر آفرینش) و نظیرى نبود،
اَنْتَ الَّذى اَرَدْتَ فَکانَ حَتْماً ما اَرَدْتَ،
تویى که اراده فرمودى پس ارادهات حتمى شد،
وَقَضَیْتَ فَکانَ عَدْلاً ما قَضَیْتَ، وَ حَکَمْتَ فَکانَ نِصْفاً ما حَکَمْتَ،
قضاوت کردى و قضاوتت بر اساس عدل بود، و حکم فرمودى پس حکمت و بر مبناى انصاف بود،
اَنْتَالَّذى لایَحْویکَ مَکانٌ، وَلَمْ یَقُمْ لِسُلْطانِکَ سُلْطانٌ،
تویى که مکانى تو را فرا نمىگیرد، و سلطهاى در برابر سلطهات بر پا نخاسته،
وَ لَمْ یُعْیِکَ بُرْهانٌ وَ لا بَیانٌ، اَنْتَ الَّذى اَحْصَیْتَ کُلَّ شَىْءٍ عَدَداً،
و برهان و بیانى حضرتت را عاجز ننموده، تویى که هر چیز را به شمار آوردى،
وَجَعَلْتَ لِکُلِّ - شَىْءٍ اَمَداً، وَ قَدَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَقْدیراً،
و براى هر چیز مدتى قرار دادى، و هر چیز را اندازه گرفتى
اَنْتَ الَّذى قَصُرَتِ الْاَوْهامُ عَنْ ذاتِیَّتِکَ،
تویى که پرندههاى اوهام به کنه ذاتت نرسیدند،
وَ عَجَزَتِ الْاَفْهامُ عَنْ کَیْفِیَّتِکَ، وَلَمْ تُدْرِکِالْاَبْصارُ مَوْضِعَ اَیْنِیَّتِکَ،
و فهمها از درک کیفیتت ناتوان شدند، و چشمها موضعت را درنیافتند،
اَنْتَ الَّذى لا تُحَدُّ فَتَکُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَکُونَ مَوْجُوداً، لَمْ تَلِدْ فَتَکُونَ مَوْلُوداً،
تویى که برایت حدّى نیست تا محدود گردى، و حضرتت را مانندى نیست تا به مثل و مانند ادراک شوى، و فرزندى نیاوردى تا خود نیز زائیده شده باشى،
واَنْتَ الَّذى لاضِدَّ مَعَکَ فَیُعانِدَکَ،
تویى که برایت همتایى نیست تا با تو به معارضه برخیزد،
وَ لا عِدْلَ لَکَ فَیُکاثِرَکَ، وَ لا نِدَّ لَکَ فَیُعارِضَکَ،
و همانندى ندارى تا با تو پهلو زند، و نظیرى برایت نیست تا با تو عرض وجود کند
اَنْتَ الَّذِى ابْتَدَأَ وَ اخْتَرَعَ! وَ اسْتَحْدَثَ وَ ابْتَدَعَ،
تویى که آغاز کردى و اختراع نمودى، و پدید آوردى و بدون نمونه آفریدى
وَ اَحْسَنَ صُنْعَ ما صَنَعَ، سُبْحانَکَ! ما اَجَلَّ شَاْنَکَ!
و هر چه را ساختى نیکو ساختى، پاک و منزهى، چه بزرگ است شأنت!
وَ اَسْنى فِى الْاَماکِنِ مَکانَکَ،! وَ اَصْدَعَ بِالْحَقّ فُرْقانَکَ!
و چه بلند است در میان جایگاهها جایگاهت! و چه آشکار کننده حق است فرقانت!
سُبْحانَکَ مِنْ لَطیفٍ ما اَلْطَفَکَ! وَ رَؤُوفٍ ما اَرْأفَکَ!
پاکى تو اى صاحب لطفى که چه بسیار است لطفت! و رئوفى که چه فزون است رأفتت!
وَ حَکیمٍ ما اَعْرَفَکَ! سُبْحانَکَ مِنْ مَلیکٍ ما اَمْنَعَکَ!
و حکیمى که چه بسیار است شناسائیت! پاکى تو اى پادشاهى که چه شکوهمند است پادشاهیت!
وَجَوادٍ ما اَوْسَعَکَ! ، وَ رَفیعٍ ما اَرْفَعَکَ! ذُو الْبَهآءِ وَالْمَجْدِ، وَالْکِبْرِیآءِ وَالْحَمْدِ
و بخشندهاى که چه پهناور است سفره کرمت! و والایى که چه والاست قدر و مرتبه ات،
تو صاحب بهاء و مجد و کبریایى و حمدى
سُبْحانَکَ! بَسَطْتَ بِالْخَیْراتِ یَدَکَ،
پاکى تو، دست قدرتت را به خوبیها گشودهاى،
وَ عُرِفَتِ الْهِدایَهُ مِنْ عِنْدِکَ، فَمَنِ الْتَمَسَکَ لِدینٍ اَوْ دُنْیا وَجَدَکَ سُبْحانَکَ!
و هدایت از جانب تو شناخته شده، پس هر کس تو را براى دین یا دنیا بخواهد تو را مىیابد.
خَضَعَ لَکَ مَنْ جَرى فى عِلْمِکَ،
پاک و منزهى، هر که در عرصه علم تو قرار گرفته در پیشگاهت خاضع،
وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِکَ مادُونَ عَرْشِکَ، وَ انْقادَ لِلتَّسْلیمِ لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ.
و هرچه در زیر عرش توست در مقابل بزرگیت خاشع، و همه مخلوقاتت در پیشگاه تو ریسمان تسلیم به گردن انداخته است.
سُبْحانَکَ! لاتُحَسُّ وَ لا تُجَسُّ وَ لا تُمَسُّ،
پاکى تو که با حواس برون و درون درک نشوى، و قابل لمس نمىباشى،
وَ لا تُکادُ وَ لا تُماطُ وَلا تُنازَعُ وَلا تُجارى وَلا تُمارى و لا تُخادَعُ وَ لا تُماکَرُ.
و احدى را قدرت حیلهگرى و کنارزدن، و کشمکش و دعوا و غلبه و جدال و فریب و مکر با تو نیست
سُبْحانَکَ! سَبیلُکَ جَدَدٌ، وَاَمْرُکَ رَشَدٌ، وَ اَنْتَ حَىٌّ صَمَدٌ.
پاکى تو که راهت هموار، و برنامهات صواب، و تو زنده و مرجع حاجت هایى
سُبْحانَکَ! قَوْلُکَ حُکْمٌ، وَ قَضآؤُکَ حَتْمٌ، وَ اِرادَتُکَ عَزْمٌ.
پاکى تو، گفتارت حکمت، و فرمانت
سُبْحانَکَ! لا رادَّ لِمَشِیَّتِکَ وَ لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ.
حتمى، و ارادهات جزمى است. پاکى تو، خواستهات را رد کنندهاى نیست، و کلماتت را تغییر دهندهاى نمى باشد.
سُبْحانَکَ! باهِرَ الْایاتِ، فاطِرالسَّمواتِ، بارِئَ النَّسَماتِ،
پاکى تو، اى دارنده آیات روشن، اى پدید آورنده آسمانها، اى آفریننده جانها،
لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَدُومُ بِدَوامِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً بِنِعْمَتِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یُوازى صُنْعَکَ،
سپاس تو را سپاسى که به دوامت دائم ماند، و تو را سپاس سپاسى که به نعمتت همیشه بپاید، و تو را سپاس سپاسى که با احسانت برابرى کند،
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَزید عَلى رِضاکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ کُلِّ حامِدٍ،
و تو را سپاس سپاسى که بر خشنودیت بیفزاید، و سپاس تو را سپاسى که با سپاس هر سپاسگزارى توأم باشد،
شُکْراً یَقْصُرُ عَنْهُ شُکْرُ کُلِّ - شاکِرٍ، حَمْداً لایَنْبَغى اِلاَّ وَ لَکَ، وَلایُتَقَرَّبُ بِهِ اِلاَّ اِلَیْکَ،
و شکرى که شکر هر شاکرى از آنکوتاه آید، سپاسى که سزاوار غیر تو نباشد، و وسیله تقرب به غیر حضرتت نشود،
حَمْداً یُسْتَدامُ بِهِ الْاَوَّلُ، وَ یُسْتَدْعى بِهِ دَوامُ الْاخِرِ،
سپاسى که موجب دوام سپاس اول، و به دنبال داشتن دوام سپاس پایانى شود،
حَمْداً یَتَضاعَفُ عَلى کُرُورالْاَزْمِنَهِ،
سپاسى که بر گردش زمانها چند برابر گردد،
وَ یَتَزایَدُ اَضْعافاً مُتَرادِفَهً، حَمْداً یَعْجِزُ عَنْ اِحْصآئِهِ الْحَفَظَهُ،
و به افزایشهاى پى در پى فزونى یابد، سپاسى که فرشتگان حافظ اعمال از شمردنش عاجز شوند،
وَ یَزیدُ عَلى ما اَحْصَتْهُ فى کِتابِکَ الْکَتَبَهُ،
حمدى که از شماره اعمال بندگان که ملائکه در کتاب تو مىنویسند افزون باشد،
حَمْداً یُوازِنُ عَرْشَکَ الْمَجیدَ، وَ یُعادِلُ کُرْسِیَّکَ الرَّفیعَ،
سپاسى که با عرش برینت هموزن باشد، و با کرسى بلندت معادل نشان دهد،
حَمْداً یَکْمُلُ لَدَیْکَ ثَوابُهُ، وَ یَسْتَغْرِقُ کُلَّ جَزآءٍ جَزآؤُهُ،
سپاسى که پاداشش از جانب تو کامل گردد، و مزدش همه مزدها را فرا گیرد،
حَمْداً ظاهِرُهُ وَفْقٌ لِباطِنِهِ، وَ باطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّیَّهِ،
سپاسى که ظاهرش با باطنش، و درونش با صدق نیّت وفق دهد،
حَمْداًلَمْ یَحْمَدْکَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَلایَعْرِفُ اَحَدٌ سِواکَ فَضْلَهُ،
سپاسى که هیچ آفریده به مثل آن تو را سپاس ننموده باشد، و جز تو هیچ کس فضل آن را نشناسد،
حَمْداً یُعانُ مَنِ اجْتَهَدَ فى تَعْدیدِهِ، وَ یُؤَیَّدُ مَنْ اَغْرَقَ نَزْعاً فى تَوْفِیَتِهِ
سپاسى که هر کس در فراوان آوردنش زحمت کشد یارى گردد، و هر که در کامل آوردنش نهایت کوشش را به کار برد تأیید شود،
حَمْداً یَجْمَعُ ما خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ، یَنْتَظِمُ ما اَنْتَ خالِقُهُ مِنْ بَعْدُ،
سپاسى که هر چه سپاس آفریدهاى را دارا باشد، و هر چه را پس از این به وجود آورى در برگیرد،
وحَمْداً لا حَمْدَ اَقْرَبُ اِلى قَوْلِکَ مِنْهُ، وَ لا اَحْمَدَ مِمَّنْ یَحْمَدُکَ بِهِ
سپاسى که هیچ سپاس از آن به کلام تو نزدیکتر، و هیچ کس از آن کس که بر این گونه سپاس گوید
حَمْداً یُوجِبُ بِکَرَمِکَ الْمَزیدَ بِوُفُورِهِ وَ تَصِلُهُ بِمَزیدٍ بَعْدَ مَزیدٍ طَوْلاً مِنْکَ،
سپاس گزارتر نباشد، سپاسى که به کرمت باعث افزونى نعمت و وفور آن گردد، و از باب احسان پس از هر فزونى آن را به فزونى دیگر برسانى،
حَمْداً یَجِبُ لِکَرَمِ وَجْهِکَ، وَ یُقابِلُ عِزَّ جَلالِکَ.
سپاسى که با بزرگوارى ذات تو واجب آمده، و با جلال و عظمت تو برابر باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُکَرَّمِ الْمُقَرَّبِ اَفْضَلَ صَلَواتِکَ،
بار خدایا بر محمد و آل محمد که انتخاب شده و برگزیده و گرامى و مقرب درگاه توست بهترین درودهاى خود را بفرست
وَ بارِکْ عَلَیْهِ اَتَمّ بَرَکاتِکَ،
و او را به کاملترین برکاتت برکت عنایت کن،
وَ تَرَحَّمْ عَلَیْهِ اَمْتَعَ رَحَماتِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ وَالِهِ
و پر بهرهترین رحمتت را نصیب او فرما. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست،
صَلوهً زاکِیَهً لاتَکُونُ صَلوهٌ اَزْکى مِنْها، وَصَلِّ عَلَیْهِ صَلوهً نامِیَهً لا تَکُونُ صَلوهٌ اَنْمى مِنْها، صَلِّ عَلَیْهِ صَلوهً راضِیَهً لا تَکُونُ صَلوهٌ فَوْقَها
و بر او درودى درودى بالنده که هیچ درودى از آن بالندهتر نباشد، فزاینده فرست که درورى از آن فزایندهتر نباشد، پسندیده فرست که دورى برتر از آن نباشد،
رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، صَلوهً تُرْضیهِ وَتَزیدُ عَلى رِضاهُ،
پروردگارا برمحمد و آلش درود فرست، درودى که وى را خشنود سازد و بیش از رضایش باشد،
صَلوهً تُرْضیکَ وَتَزیدُ عَلى رِضاکَ لَهُ، وَ صَلِّ - عَلَیْهِ صَلوهً وَصَلِّ عَلَیْهِ لاتَرْضى لَهُ اِلاَّ بِها،
و بر او درودى فرست که تو را خشنود سازد و بیش از رضایت از او باشد، و بر او درودى فرست که براى او جز به آن خشنود نشوى،
وَ لا تَرى غَیْرَهُ لَها اَهْلاً. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
و غیر او کسى را شایسته آن ندانى. پروردگارا بر محمد وآلش درود فرست،
صَلوهً تُجاوِزُ رِضْوانَکَ، وَ یَتَّصِلُ اتِّصالُها بِبَقآئِکَ، وَلایَنْفَدُ
درودى که از رضاى تو فراتر رود، و دوامش به دوام تو متصل گردد، و پایان نپذیرد
کَما لاتَنْفَدُ کَلِماتُکَ.
چنانکه کلمات تو پایان نگیرد.
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، صَلوهً تَنْتَظِمُ صَلَواتِ مَلائِکَتِکَ وَ اَنْبِیآئِکَ رَبِّ صَلِّ عَلى وَ رُسُلِکَ وَ اَهْلِ طاعَتِکَ،
درود فرست، درودى برابر همه درودهاى فرشتگان و پیمبران پروردگارا بر محمد و آلش
وَ تَشْتَمِلُ عَلى صَلَواتِ عِبادِکَ مِنْ جِنِّکَ وَ اِنْسِکَ وَ اَهْلِ اِجابَتِکَ،
و فرستادگان تو و آنان که اهل طاعت تو باشند، و شامل بر درود بندگانت از جنّ و انس و پذیرندگان دعوتت گردد،
وَ تَجْتَمِعُ عَلى صَلوهِ کُلِّ مَنْ ذَرَاْتَ وَ بَرَاْتَ مِنْ اَصْنافِ خَلْقِکَ.
و درود هر که را از انواع مخلوقات خود که آفریدهاى و پدید آوردهاى در برگیرد.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ الِهِ، صَلوهً تُحیطُ بِکُلِّ صَلوهٍ سالِفَهٍ وَ مُسْتَاْنَفَهٍ، وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلى الِهِ،
خداوندا بر او و آلش درود فرست، درودى که بر هر درود گذشته و تازهاى محیط باشد بر او و آلش درود فرست،
صَلوهً مَرْضِیَّهً لَکَ وَ لِمَنْ دُونَکَ، وَ تُنْشِئُ مَعَ ذلِکَ صَلَواتٍ تُضاعِفُ مَعَها تِلْکَ الصَّلَواتِ عِنْدَها،
درودی که نزد تو و غیر تو پسندیده باشد، و در کنار آن و درودهایى بیافرینى که آن درودهاى گذشته را چند برابر کنى،
وَ تَزیدُها عَلى کُرُورِ الْاَیّامِ زِیادَهً فى تَضاعیفَ لا یَعُدُّهاغَیْرُکَ.
و با دور روزگار چندان بر آن اضافه کنى که غیر تو از شمارش آن ناتوان باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلى اَطآئِبِ اَهْلِ بَیْتِهِ الَّذینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأمْرِکَ،
خداوندا درود فرست بر پاکیزهتران از اهل بیت او که ایشان را براى اجراى فرمان خود انتخاب کرده اى،
وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَهَ عِلْمِکَ، وَ حَفَظَهَ دینِکَ، وَخُلَفآءَکَ فىاَرْضِکَ
و آنان را گنجینهداران علم و حافظان دین وخلفاى خود در زمین،
وَ حُجَجَکَ عَلى عِبادِکَ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَالدَّنَسِ تَطْهیراً
و حجت هاى خویش بر بندگانت قرار داده اى، و به اراده خود ایشان را از پلیدى به تمام معنى پاک کرده اى
بِاِرادَتِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسیلَهَ اِلَیْکَ، وَالْمَسْلَکَ اِلى جَنَّتِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
و آنان را وسیله اى به سوى - خود، و راه بهشت خود نمودهاى. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست،
صَلوهً تُجْزِلُ لَهُمْ بِها مِنْ نِحَلِکَ وَ کَرامَتِکَ، وَ تُکْمِلُ لَهُمُ الْاَشْیآءَ مِنْ عَطایاکَ وَ نَوافِلِکَ،
درودى که به سبب آن بخشش و بزرگواریت را در حق ایشان بزرگ گردانى، و هر گونه عطا و احسانت را درباره ایشان کامل کنى
وَ تُوَفِّرُ عَلَیْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوآئِدِکَ وَ فَوآئِدِکَ.
و بهره آنان را ازتمام عوائد و فوائد خود سرشار نمایى.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ صَلوهً لا اَمَد فى اَوَّلِها، وَ لا غایَهَ لِأمَدِها، وَ لا نِهایَهَ لِاخِرِها
الها بر او و بر ایشان درودى فرست که آغازش را مرزى، و مدّتش را پایانى، و آخرش را نهایتى نباشد
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِمْ زِنَهَ عَرْشِکَ وَ مادُونَهُ، وَ مِلْاَسَمواتِکَ وَ ما فَوْقَهُنَّ،
خداوندا برایشان درودى فرست همپایه عرش و آنچه زیر عرش است، و به گنجایش آسمانها و آنچه فوق آنهاست،
وَعَدَدَ اَرَضیکَ وَ ما تَحْتَهُنَّ وَ ما بَیْنَهُنَّ صَلوهً تُقَرِّبُهُم مِنْکَ زُلْفى،
و به شمار زمین هایت و آنچه زیر آنها و میانشان قرار دارد، درودى که آنان را بدان سبب به کمال قرب خود رسانى،
وَ تَکُونُ لَکَ وَ لَهُمْ رِضًى وَ مُتَّصِلَهٌ بِنَظآئِرِهِنَّ اَبَداً.
و براى تو و ایشان رضا و خشنودى باشد، و براى همیشه به نظائر آن متصل گردد.
اَللَّهُمَّ اِنَّکَ اَیَّدْتَ دینَکَ فى کُلِّ اَوانٍ بِاِمامٍ اَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبادِکَ، وَ مَناراً فى بِلادِکَ،
خداوندا تو در هر زمان دینت را به سبب رهبرى بر حق تأیید کردى و او را نشانه اى براى بندگانت، و مشعلى فروزان در شهرهایت بپا داشتى،
بَعْدَ اَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ،
پس از آنکه ریسمان او را به ریسمان خود وصل کردى،
وَ جَعَلْتَهُ الذَّریعَهَ اِلى رِضْوانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طاعَتَهُ،
و او را سبب دستیابى به رضاى خود ساختى، و طاعتش را بر همه واجب نمودى،
وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ اَمَرْتَ بِامْتِثالِ اَوامِرِهِ، وَ الْاِنْتِهآءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ اَلاَّیَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ،
از نافرمانیش بیم دادى، و به اطاعت دستوراتش، و باز ایستادن از نواهیش
وَلایَتَاَخَّرَ عَنْهُ مُتَاَخِّرٌ،
و پیشى نجستن بر او، و واپس نماندن از حضرتش فرمان دادى،
فَهُوَعِصْمَهُ اللاَّئِذینَ،
پس اوپناه پناهندگان،
وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنینَ،
و ملجأ اهل ایمان،
وَ عُرْوَهُالْمُتَمَسِّکینَ،
و دستاویز چنگزنندگان،
وَ بَهآءُ الْعالَمینَ
و جمال جهانیان است.
اَللَّهُمَّ فَاَوْزِعْ لِوَلِیِّکَ شُکْرَ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیْهِ،
الها، ولىّ خود را به سپاس آنچه بر او انعام کردى الهام کن،
وَ اَوْزِعْنا مِثْلَهُ فیهِ،
و ما را نیز به شکر نعمت وجود رهبر برحق ملهم نما،
وَاتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً،
و از نزد خویش قدرتى یارى دهنده به او ببخش،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسیراً،
و درهاى کامیابى را سهل و آسان به رویش باز کن،
وَ اَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْاَعَزِّ،
و او را به قوىترین تکیهگاه خود مدد ده،
وَ اَشْدُدْ اَزْرَهُ،
و او را پشت گرم ساز،
وَ قَوِّ عَضُدَهُ،
و بازویش را توان بخش،
وَ راعِهِ بِعَیْنِکَ،
و به نظر لطف و عنایت خود مراقبت کن،
وَاحْمِهِ بِحِفْظِکَ،
و به حفظ خویش حمایت نما،
وَ انْصُرْهُ بِمَلائِکَتِکَ
و او را به ملائکه خود یارى ده،
وَامْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْاَغْلَبِ،
وَ اَقِمْ بِهِ کِتابَکَ وَ حُدوُدَکَ وَ شَرآئِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ صَلَواتُکَ
و به نیرومندترین سپاهت مدد رسان، و کتاب
اللَّهُم عَلَیْهِ وَ الِهِ، وَ اَحْىِ بِهِ ما اَماتَهُ الظّالِمُونَ مِنْ مَعالِمِ دِینِکَ،
و حدود و شرایعت و سنت هاى رسولت را - که صلواتت بر او
و آلش باد - به وسیله او بر پادار، و آنچه از علائم آئینت را که اهل تجاوز میراندهاند بهوسیله او زندهکن،
وَ اجْلُ بِهِ صَدآءَ الْجَوْرِ عَنْ طَریقَتِکَ، وَ اَبِنْ بِهِ الضَّرّاءَ
مِنْ سَبیلِکَ،
و از برکت وجودش زنگار ستم از طریقت خود پاک فرما، و ناهموارى را از جادّه خود
وَ اَزِلْ بِهِ النّاکِبینَ عَنْ صِراطِکَ، وَ امْحَقْ
بِهِ بُغاهَ قَصْدِکَ عِوَجاً،
برطرف کن، و به وسیله او آنان را که انحراف از راهت گزیدهاند از سر راه بردار، و آنان را که
وَ اَلِنْ جانِبَهُ لِأوْلِیآئِکَ، وَابْسُطْ یَدَهُ
عَلى اَعْدآئِکَ،
قصد ایجاد کجى دارند از عرصهگاه حیات ریشه کن فرما، و دلش را در حق دوستانت نرم، و دستش
وَهَبْ لَنا رَاْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ،
را بر دشمنات گشوده ساز، و رأفت و رحمت و عطوفت و مهربانیش را به ما ارزانى دار،
وَاجْعَلْنا لَهُ سامِعینَ مُطیعینَ، وَ فى رِضاهُ ساعینَ،
و ما را از گوش دهندگان و اطاعت کنندگان وى قرار ده، و در راه خشنودى حضرتش پوینده، و در
نُصْرَتِهِ وَ الْمُدافَعَهِ عَنْهُ مُکْنِفینَ، وَ اِلَیْکَ وَ اِلى رَسُولِکَ وَ اِلى -
صَلَواتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیْهِ وَ الِهِ
یارى و دفاع از او مددکار قرار ده، و بدین ترتیب به حضرت تو و رسول بزرگوارت
- بِذلِکَ مُتَقَرِّبینَ. اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلى اَوْلِیآئِهِمُ الْمُعْتَرِفینَ بِمَقامِهِمْ،
-که درودت بر او و آلش باد- تقرب جوئیم. الها، و بر دوستان ایشان درود فرست
اَلْمُتَّبِعینَ مَنْهَجَهُمْ، اَلْمُقْتَفینَ اثارَهُمْ،
که به مقامشان اعتراف دارند، و پیرو راهشان هستند،
اَلْمُسْتَمْسِکینَ بِعُرْوَتِهِمْ، اَلْمُتَمَسِّکینَ
بِوِلایَتِهِمْ،
و دنبالهرو آثارشان، و چنگ زننده به دستاویزشان، و متمسّک
اَلْمُؤْتَمّینَ بِاِمامَتِهِمْ، اَلْمُسَلِّمینَ لاَِمْرِهِمْ،
به ولایتشان، و اقتدا کننده به امامتشان، و تسلیم امرشان،
اَلْمُجْتَهِدینَ فى طاعَتِهِمْ، اَلْمُنْتَظِرینَ اَیّامَهُمْ، اَلْمآدّینَ اِلَیْهِمْ
اَعْیُنَهُمْ،
و کوشنده در فرمانبرداریشان، و منتظر حکومتشان، و چشم دوخته
اَلصَّلَواتِالْمُبارَکاتِالزّاکِیاتِالنّامِیاتِ الْغادِیاتِ
الرَّائِحاتِ،
بر ایشانند، درودهاى پربرکت و پاکیزه و فزایندهاى که صبحگاهان و شامگاهان
وَ سَلِّمْ عَلَیْهِمْ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ، وَ اجْمَعْ عَلَى
التَّقْوى اَمْرَهُمْ،
در رسند، و درود فرست بر ایشان و بر ارواحشان، و کارشان را بر اساس
وَ اَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ، وَ تُبْ عَلَیْهِمْ،
تقوا فراهمآور، و احوالشان را به سامانآر، و توبه آنان را قبول فرما،
اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ، وَ خَیْرُ الْغافِرینَ،
زیرا که تو بسى توبهپذیر و مهربان، و بهترین آمرزندگانى، و ما را
وَ اجْعَلْنا مَعَهُمْ فى دارِ السَّلامِ بِرَحْمَتِکَ، یا اَرْحَمَ الراحِمینَ.
به رحمت خود در جایگاه امن و امان در کنار ایشان قرار ده، اى مهربانترین مهربانان.
اَللَّهُمَّ هذا یَوْمُ عَرَفَهَ، یَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ، نَشَرْتَ
فیهِ رَحْمَتَکَ،
خداوندا، این روز عرفه روزى است که آن را شرافت و کرامت و عظمت دادى، سفره
وَ مَنَنْتَ فیهِ بِعَفْوِکَ، وَ اَجْزَلْتَ فیهِ عَطِیَّتَکَ،
وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلى عِبادِکَ
رحمتت را در آن گستردى، و با بخششت بربندگان منّتنهادى، و عطایت را در آن فراوان نمودى،
. اَللَّهُمَّ وَ اَنَا عَبْدُکَ الَّذى اَنْعَمْتَ
عَلَیْهِ قَبْلَ خَلْقِکَ لَهُ وَبَعْدَ خَلْقِکَ اِیّاهُ
و به وسیلهاش بر بندگان خود احسان کردى. بارالها، و من آن بندهاى هستم که قبل از آفریدنش و پس از
فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَیْتَهُ
لِدینِکَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّکَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِکَ،
خلقتش بر او انعام فرمودى، و او را از جمله کسانى قرار دادى که به آئین خود
وَ اَدْخَلْتَهُ فىحِزْبِکَ، وَاَرْشَدْتَهُ لِمُوالاهِ اَوْلِیآئِکَ،
رهبرى نمودى، و براى اداى حقّ خویش توفیق دادى، و او را با ریسمان خویش نگاهداشتى، و در
وَمُعاداهِاَعْدآئِکَ،
ثُمَّ اَمَرْتَهُ فَلَمْ یَاْتَمِرْ،
حزب خود وارد کردى، و به دوستدارى دوستانت، و دشمنى دشمنانت رهنمون شدى،
وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ یَنْزَجِرْ،
و با این همه به او دستور دادى ولى اطاعت نکرد، و نهى فرمودى امّا باز نایستاد،
وَ نَهَیْتَهُ عَنْ مَعْصِیَتِکَ فَخالَفَ اَمْرَکَ اِلى نَهْیِکَ، لا مُعانَدَهً لَکَ،
و از نافرمانىخود بر حذرش داشتى ولى پس از امر تو به سوى نهیت شتافت، نه از باب دشمنى باتو، و نه
وَ لاَاسْتِکْباراً عَلَیْکَ، بَلْ دَعاهُ هَواهُ اِلى ما زَیَّلْتَهُ،
از جهت گردنکشى در برابر تو، بلکه هواى نفس وى را به آنچه تواش از آن راندى و
وَاِلى ما حَذَّرْتَهُ، وَ اَعانَهُ عَلى ذلِکَ عَدُوُّکَ وَ عَدُوُّهُ، فَاَقْدَمَ عَلَیْهِ
عارِفاً بِوَعیدِکَ،
ترساندى کشاند، و دشمن تو و دشمن او وى را در این زمینه کمک داد، تا در عین معرفت
راجِیاً لِعَفْوِکَ، واثِقاً بِتَجاوُزِکَ، وَ کانَ
اَحَقَّ عِبادِکَ مَعَ ما مَنَنْتَ عَلَیْهِ اَلاَّیَفْعَلَ
به تهدید تو دست به گناه زد، در حالى که به عفوت امیدوار، و به گذشتت اعتماد داشت، با وجود
وَها اَنَاذا بَیْنَ یَدَیْکَ صاغِراً ذَلیلاً خاضِعاً خاشِعاً خائِفاً مُعْتَرِفاً بِعَظیمٍ
آن همه محبت که در حقش فرمودى شایستهترین بندگانت بود که دامن آلوده نکند. و اینک من
در برابرت خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و ترسان و معترف به گناهان بزرگى
مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ، وَ جَلیلٍ مِنَ الْخَطایَا اجْتَرَمْتُهُ،
که بارش را بر دوش برداشتهام، و خطاهاى فراوانى که انجام دادهام ایستادهام،
مُسْتَجیراً بِصَفْحِکَ، لآئِذاً بِرَحْمَتِکَ، مُوقِناً اَنَّهُ لایُجیرُنى مِنْکَ مُجیرٌ،
و به عفوت پناه آوردهام، و به رحمتت ملتجى شدهام، و حتم دارم که اماندهندهاى
وَلایَمْنَعُنى مِنْکَ مانِعٌ، فَعُدْ عَلَىَّ بِما تَعُودُ بِهِ عَلى مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِکَ،
مرا از تو امان نمىدهد، و باز دارندهاى مرا از تو باز نمىدارد، پس آنچه را بر معصیتکار
وَجُدْ عَلَىَّ بِما تَجُودُ بِهِ عَلى مَنْ اَلْقى بِیَدِهِ اِلَیْکَ مِنْ عَفْوِکَ،
مىپوشى به من عنایت کن، و عفوى که به تسلیم شونده به حضرتت مىبخشى
وَ امْنُنْ عَلَىَّ بِما لایَتَعاظَمُکَ اَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلى مَنْ اَمَّلَکَ مِنْ غُفْرانِکَ،
بر من ببخش، و آمرزشى را که چون به شخص امیدوار مرحمت کنى
وَاجْعَلْ لى فى هذَا الْیَوْمِ نَصیباً اَنالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوانِکَ،
در نظرت بزرگ نمىنماید بر من منّت بنه، و در این
روز به من نصیبى مرحمت فرما که به سبب آن بهرهاى از رضاى تو یابم، و از آنچه
وَلا تَرُدَّنى صِفْراً مِمّا یَنْقَلِبُ بِهِالْمُتَعَبِّدُونَ لَکَ مِنْ عِبادِکَ،
قسمت کوشندگان در عبادتت مىشود مرا تهیدست بر مگردان، و من
وَاِنّى
وَ اِنْ لَمْ اُقَدِّمْ ما قَدَّمُوهُ مِنَ الصّالِحاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحیدَکَ
وَ نَفْىَ الْأضْدادِ وَ الْاَنْدادِ وَ الْاَشْباهِ عَنْکَ،
گرچه اعمال صالحهاى که آنان پیش فرستادهاند پیش نفرستادهام ولى توحید
وَ اَتَیْتُکَ مِنَ الْاَبْوابِ الَّتى اَمَرْتَ اَنْ تُؤْتى مِنْها،
تو و نفى هر گونه شبه یا همتا یا همانند را از وجود مبارکت قبول کرده و از همان
وَ تَقَرَّبْتُ اِلَیْکَ بِما لایَقْرُبُ اَحَدٌ مِنْکَ اِلاّ بِالتَّقَرُّبِ بِهِ،
راهها که فرمان دادهاى تا از آن به سویت آیند آمدهام، و تقرب جستم به تو
ثُمَّ اَتْبَعْتُ ذلِکَ بِالْاِنابَهِ اِلَیْکَ،
با آن وسیلهاى که کسى جز با تقرب به آن به قرب حضرتت نرسد، و بهدنبال آن دل
وَ التَّذَلُّلِ وَ الْاِسْتِکانَهِ لَکَ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ
بِکَ،
دادن به تو و خوارى و زارى در برابر و حسن ظن و اطمینان کامل به آنچه را
وَ الثِّقَهِ بِما عِنْدَکَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجآئِکَ الَّذى قَلَّ مایَخیبُ عَلَیْهِ راجیکَ،
نزد توست بدرقه کردهام، و امید به تو را که کمتر امیدوارى باداشتن آن
وَ سَاَلْتُکَ مَسْئَلَهَ الْحَقیرِ الذَّلیلِ
الْبآئِسِالْفَقیرِالْخآئِفِالْمُسْتَجیرِ،
نومید مىشود ضمیمه آن نمودم، و همانند درخواست شخص - کوچک خوار
وَ مَعَ ذلِکَ خیفَهً وَتَضرُّعا وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً،
بینواى تهیدست ترسان پناهخواهنده از تو درخواست کردم، همراه با بیم و زارى
لا مُسْتَطیلاً بِتَکَبُّرِ الْمُتَکَبِّرینَ، وَ لا مُتَعالِیاً بِدآلَّهِ الْمُطیعینَ،
و امانطلبى و پناهخواهى، نه از روى گردنکشى ناشى از کبر متکبران، و نه از روى بلند پروازى
وَ لا مُسْتَطیلاً بِشَفاعَهِ الشّافِعینَ، وَ اَنَا بَعْدُ اَقَلُّ الْاَقَلّینَ،
ناشى از خاطرجمعى فرمانبرداران، و نه از روى برترىجویى بر پایه شفاعت شفیعان، و من
وَ اَذَلُّ الْاَذَلّینَ، وَ مِثْلُ الذَّرَّهِ اَوْ دُونَها فَیامَنْ لَمْ یُعاجِلِالْمُسیئینَ،
گذشته از این، کمترین کمتران، و خوارترین خواران، و همانند ذرّه یا کمتر از آنم.
وَلا یَنْدَهُ الْمُتْرَفینَ، وَیامَنْ یَمُنُّ
بِاِقالَهِ الْعاثِرینَ،
پس اى آن که در عقاب بدکاران عجله نمىکنى، و فراخى عیش مترفین را ناگهان نمىگیرى، و اى که از
وَ یَتَفَضَّلُ بِاِنْظارِ الْخاطِئینَ، اَنَا الْمُسىءُ
الْمُعْتَرِفُ الْخاطِئُ الْعاثِرُ،
لغزش لغزندگان درمىگذرى، و به خطاکاران مهلت مىدهى، منم آن بدکار
اَنَا الَّذى اَقْدَمَ عَلَیْکَ مُجْتَرِئاً،
معترف، خطاکار لغزشدار، منم که از روى جرأت بر علیه تو قدم برداشتم،
اَنَا الَّذى عَصاکَ - مُتَعَمِّداً، اَنَا الَّذِى اسْتَخْفى مِنْ عِبادِکَ وَ
بارَزَکَ،
منم که از روى عمد نافرمانیت کردم، منم که کار زشت خود را از بندگانت پوشانده و آشکارا به مخالفت
اَنَا الَّذى هابَ عِبادَکَ وَ اَمِنَکَ، اَنَا الَّذى لَمْ یَرْهَبْ
سَطْوَتَکَ،
با تو برخاستم، منم که از بندگان تو ترسیده و از حضرت تو ایمن گشتم، منم که از هیبت تو
وَ لَمْ یَخَفْ بَاْسَکَ، اَنَا الْجانى عَلى نَفْسِهِ، اَنَا
الْمُرْتَهَنُ بِبَلِیَّتِهِ،
نهراسیده، و از خشمت نترسیدم، منم که در حق خود جنایت کردم، منم
اَنَا الْقَلیلُ الْحَیآءِ، اَنَا الطَّویلُ الْعَنآءِ، بِحَقّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ،
که در گرو بلاى خودم، منم که کم حیاام، منم که داراى گرفتارى فراوانم. به حق
وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ، بِحَقِّ
مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیَّتِکَ،
آن که او را از خلق خود برگزیدى، و حضرتش را براى خود پسندیدى، به حق
وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَاْنِکَ، بِحَقِّ
مَنْ وَصَلْتَ طاعَتَهُ بِطاعَتِکَ،
آن که از آفریدگانت اختیار فرمودى، و براى امر خود برگزیدى، به حق آن که
وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ
کَمَعْصِیَتِکَ،
طاعتش را به طاعت خود وصل کردى، و آن که نافرمانیش را همانند نافرمانى
بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوالاتَهُ بِمُوالاتِکَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعاداتَهُ بِمُعاداتِکَ،
خود قلمداد کردهاى، به حق آن که دوستیش را به دوستى خود مقرون ساختى، و دشمنیش
تَغَمَّدْنى فى یَوْمى هذا بِما تَتَغَمَّد بِهِ مَنْ جَاَرَ اِلَیْکَ مُتَنَصِّلاً،
را به دشمنى خود مرتبط نمودى، مرا در اینروز جامهاى بپوشان که بر آن کس مىپوشانى که از گناه
وَ عاذَ بِاسْتِغْفارِکَ تآئِباً،
خود به حضرتت زارى و عذرخواهى نموده، و در حال توبه پناهنده به آمرزشت شده، و
وَتَوَلَّنى بِماتَتَوَلّى بِهِاَهْلَ طاعَتِکَ وَالزُّلْفى لَدَیْکَ وَالْمَکانَهِ
مِنْکَ، وَ تَوَحَّدْنى بِما تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفى بِعَهْدِکَ،
مرا بدانسان که اهل طاعت و قرب و منزلت نزد خود را سرپرستى مىکنى سرپرستى
وَ اَتْعَبَ
نَفْسَهُ فى ذاتِکَ، وَ اَجْهَدَها فى مَرْضاتِکَ،
کن، و خود به تنهایى آنچه را که به وفاکنندگان به عهدت و به تعباندازندگان وجود خویش در راهت و
وَلاتُؤاخِذْنى
بِتَفْریطى فى جَنْبِکَ، وَ تَعَدّى طَوْرى فى حُدُودِکَ،
خسته کنندگان خود جهت خوشنودیت مىدهى به من عطا کن، و مرا به تقصیر
وَمُجاوَزَهِ اَحْکامِکَ، وَلا تَسْتَدْرِجْنى بِاِمْلآئِکَ لِىاسْتِدْراجَ
مَنْ مَنَعَنى خَیْرَ ما عِنْدَهُ
در حقّت، و تجاوز از مرز خوشنودیت، و پافراگذاشتن از احکامت
مجازات مکن، و با مهلتدادن به من غافلگیرم منما همچون غافلگیر ساختن کسى که
وَ لَمْ یَشْرَکْکَ فى حُلُولِ نِعْمَتِهِ بى، وَ نَبِّهْنى مِنْ رَقْدَهِ الْغافِلینَ،
خیرش را از من بازگیرد، و تو را در رسیدن نعمتهایش به من شریک
وَ سِنَهِ الْمُسْرِفینَ، وَ نَعْسَهِ الْمَخْذُولینَ، وَ خُذْ بِقَلْبى اِلى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقانِتینَ،
نداند، و مرا از خواب غافلین، و خوابآلودگى مسرفین، و چرت به خود واگذاشتگان
بیدار کن، و دلم را به مسیرى ببر که فرمانبرانت را به آن گماشتهاى،
وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدینَ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهاوِنینَ،
و کوشش کنندگان در عرصه گاه عبادت را بر آن داشتهاى، و مسامحهکاران را با آن نجات دادهاى،
وَاَعِذْنى مِمّا یُباعِدُنى عَنْکَ، وَ یَحُولُ بَیْنى وَ بَیْنَ حَظّى مِنْکَ،
و مرا از آنچه موجب دورى از تو شود، و میان من و بهرهام از تو حایل گردد،
وَیَصُدُّنى عَمّا اُحاوِلُ لَدَیْکَ، وَسَهِّلْ لى مَسْلَکَالْخَیْراتِ
اِلَیْکَ،
و از آنچه نزد تو مىجویم باز مىدارد پناه ده، و راه سلوک خیرات را به
وَالْمُسابَقَهَ اِلَیْها مِنْ حَیْثُ اَمَرْتَ، وَ الْمُشآحَّهَ فیها
َلى ما اَرَدْتَ،
سوى خود، و پیشى گرفتنبه آنها را بدان صورت که دستور دادهاى، و رقابت در آنها را به نحوى که
عوَلاتَمْحَقْنى فیمَنْ تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفّینَ
بِما اَوْعَدْتَ،
خواستهاى برایم هموار کن، و مرا در زمره سبکشمرندگان تهدیدهایت که آنها را ازمیان برمىدارى
وَلاتُهْلِکْنى مَعَ مَنْ تُهْلِکُ مِنَ الْمُتَعَرِّضینَ
لِمَقْتِکَ،
ازمیان برندار، و همراه با کسانى که در معرض دشمنیت قرار گرفتهاند و هلاکشان مىکنى
وَلاتُتَبِّرْنى فیمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفینَ عَنْ سُبُلِکَ،
هلاک مکن، و در زمره منحرفین از راههایت که تباهشان مىکنى تباه مکن،
وَ نَجِّنى مِنْ غَمَراتِ الْفِتْنَهِ، وَخَلِّصْنى مِنْ لَهَواتِ الْبَلْوى،
و از گردابهاى فتنه رهائیم ده، و از گلوگاه بلاها نجاتم بخش،
وَ اَجِرْنى مِنْ اَخْذِ الاْمْلآءِ، وَ حُلْ بَیْنى وَبَیْنَ عَدُوٍّ یُضِلُّنى،
و از غافلگیر شدن در امانم بر، و بین من و دشمنى که به ضلالتم افکند،
وَ هَوىً یُوبِقُنى، وَ مَنْقَصَهٍ تَرْهَقُنى، وَ لاتُعْرِضْ عَنّى اِعْراضَ مَنْ لاتَرْضى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِکَ،
و هوسى که نابودم کند، و عیبى که از پایم اندازد فاصله شو، و از من روى مگردان آنگونه که رویگردان
وَ لا تُؤْیِسْنى مِنَ الْاَمَلِ فیکَ فَیَغْلِبَ عَلَىَالْقُنُوطُ مِنْرَحْمَتِکَ،
مىشوى از کسى که بعد از غضب بر او دیگر از وى خشنود نمىشوى، و از امید به خودت
وَلاتَمْنِحْنى بِما لاطاقَهَ لى بِهِ فَتَبْهَظَنى مِمّا تُحَمِّلُنیهِمِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِکَ،
ناامیدم مکن به طورى که یأس از رحمتت بر من غالب گردد، و چندانم مرحمت مکن
که طاقتش را نداشته باشم و از زیادى محبتت گرانبار گردم،
وَلاتُرْسِلْنى مِنْ یَدِکَ اِرْسالَ مَنْ لا خَیْرَ فیهِ وَلاحاجَهَ بِکَ اِلَیْهِ وَ لا اِنابَهَ لَهُ،
و مرا از دست لطف رها مکن همچون رها کردن کسى که خیرى در او نبوده و تو را
وَ لا تَرْمِ بى رَمْىَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَیْنِ رِعایَتِکَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَیْهِ الْخِزْىُ مِنْ عِنْدِکَ،
با او کارى نیست و راه برگشت ندارد، و مرا مانند کسى که از نظر التفاتت افتاده،
بَلْ خُذْ بِیَدى مِنْ سَقْطَهِ الْمُتَرَدّینَ، وَ وَهْلَهِ الْمُتَعَسِّفینَ
و همچون کسى که رسوایى از سوى تو تمام وجودش را گرفته دور مینداز، بلکه از
وَ زَلَّهِ
الْمَغْرُورینَ، وَ وَرْطَهِ الْهالِکینَ،
درافتادن درافتادگان، و هول و هراس گمراهان، و لغزش
وَ عافِنى مِمَّا ابْتَلَیْتَ بِهِ
طَبَقاتِ عَبیدِکَ وَ اِمآئِکَ،
فریبخوردگان، و پرتگاه تباهشدگان حفظ فرما، و از آنچه گروه بندگان و کنیزانت را به آن دچار
وَ بَلِّغْنى مَبالِغَ مَنْ عُنیتَ بِهِ،
وَ اَنْعَمْتَ عَلَیْهِ، وَ رَضیتَ عَنْهُ،
نمودهاى سلامت بخش، و به مقامات کسى برسان که به او عنایت داشته
فَاَعَشْتَهُ حَمیداً، وَ تَوَفَّیْتَهُ
سَعیداً، وَ طَوِّقْنى طَوْقَ الْاِقْلاعِ عَمّا یُحْبِطُ الْحَسَناتِ
و بر وى انعام نموده و از او خشنود گشتهاى، و سعادتمند زندهاش داشته، و نیکبخت
وَ
یَذْهَبُ بِالْبَرَکاتِ
میرانده اى، و طوق پرهیز از موجبات بطلان حسنات و زوال برکات را
وَ اَشْعِرْ قَلْبِىَ الْاِزْدِجارَ عَنْ قَبآئِحِ
السَّیِّئاتِ، وَ فَواضِحِ الْحَوْباتِ،
به گردنم انداز، و نفرت از زشتى گناه، و رسوایى
وَلاتَشْغَلْنى بِما لا اُدْرِکُهُ
اٍلا بٍکَ عَما لا یرضیک عنی غَیره
معصیت را در قلبم جاى ده، و مرا بهبرنامهاى که جز با کمک تو به آن نمىرسم سرگرم مساز تا از
وَ اَنزٍع مٍن قَلبی حب دنیا
دَنِیَّهٍ تَنْهى عَمّا عِنْدَکَ،
که غیر آن تو را از من راضى نمىکند باز مانم، و از سویداى قلبم عشق دنیاى دون را که مرا از
وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغآءِ الْوَسیلَهِ اِلَیْکَ،
آنچه نزد توست باز مىدارد، و از جستن وسیله به سوى تو مانع مىگردد،
وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْکَ، وَ زَیِّنْ لِىَ التَّفَرُّدَ بِمُناجاتِکَ
بِاللَّیْلِ وَالنَّهارِ،
و از تحصیل مقام قرب به تو غافل مىنماید ریشهکن فرما، و خلوت راز و نیاز با خود را
وَهَبْ لى عِصْمَهً تُدْنینى مِنْ خَشْیَتِکَ،
در شب و روز در نظرم بیاراى، و به من مقام عصمتى عنایت کن که به خشیت تو نزدیک،
وَ تَقْطَعُنى عَنْ رُکُوبِ مَحارِمِکَ، وَ تَفُکُّنى مِنْ اَسْرِ
الْعَظآئِمِ، وَهَبْ لِىَ التَّطْهیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیانِ،
و از ارتکاب محرّمات تو جدایم سازد، و از اسارت گناهان کبیره
وَ اَذْهِبْ
عَنّى دَرَنَ الْخَطایا، وَ سَرْبِلْنى بِسِرْبالِ عافِیَتِکَ،
رهائیم دهد، و مرا از آلودگى گناه پاک کن، و پلیدى خطاها
وَ رَدِّنى
رِدآءَ مُعافاتِکَ
را از من ببر، و لباس عافیت خود را بر من بپوشان، و رداى سلامتت را
وَ جَلِّلْنى سَوابِغَ نَعْمآئِکَ، وَ ظاهِرْ لَدَىَّ
فَضْلَکَ وَ طَوْلَکَ،
بر دوشم افکن، و خلعت نعمتهاى فراوان و کاملت را بر تنم کن، و احسان و نعمت خود را
وَ اَیِّدْنى بِتَوْفیقِکَ وَ تَسْدیدِکَ،
بر من پیاپى ساز و به توفیق و ارشادت تأییدم فرما، و بر
وَ اَعِنّى
عَلى صالِحِ النِّیَّهِ، وَ مَرْضِىِّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ،
نیّت شایسته و کلام پسندیده و کار نیک یاریم ده،
وَلاتَکِلْنى اِلى حَوْلى وَقَوَّتى دُونَ حَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ،
و به جاى حول و قوّه خودت مرا به حول و قوّه خودم وامگذار، و در آن روز که مرا براى لقاى خود
وَلاتُخْزِنى یَوْمَ تَبْعَثُنى لِلِقآئِکَ، وَلاتَفْضَحْنى بَیْنَ یَدَىْ اَوْلِیآئِکَ،
برانگیزى خوار و ذلیلم - مکن، و در برابر اولیاءت رسوایم منما،
وَلاتُنْسِنى ذِکْرَکَ، وَلاتُذْهِبْ عَنّى شُکْرَکَ، ِ
و یاد خود را از ذهنم مبر، و توان اداى شکرت را از من سلب مکن، بلکه زمانىکه
بَلْ اَلْزِمْنیه
فى اَحْوالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلاتِ الْجاهِلینَ لِالآئِکَ،
جاهلان بىخبر غافلانه نعمتهایت را فراموش کنند اداى شکر را ملازم من ساز، و
وَ اَوْزِعْنى اَنْ اُثْنِىَ بِما اَوْلَیْتَنیهِ، وَ اَعْتَرِفَ بِما اَسْدَیْتَهُ اِلَىَّ،
توفیق ثنایت را بهسبب آنچه بهمن عطا نمودهاى، و اعتراف بهآنچه را که ارزانیم داشتهاى به من مرحمت کن،
وَ اجْعَلْ رَغْبَتى اِلَیْکَ فَوْقَ رَغْبَهِ الرّاغِبینَ،
و رغبتم را به سویت بالاتر از رغبت دیگران، و ستایشم را در حقّت فوق ستایش دیگران
وَ حَمْدى اِیّاکَ فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ، وَلاتَخْذُلْنى عِنْدَ فاقَتى اِلَیْکَ،
قرار ده، و مرا به هنگام نیاز به خود دچار خذلان - مکن، و
وَلاتُهْلِکْنى بِما اَسْدَیْتُهُ اِلَیْکَ، وَلاتَجْبَهْنى بِما جَبَهْتَ بِهِ
الْمُعانِدینَ لَکَ، فَاِنّى لَکَ مُسَلِّمٌ
به سزاى اعمالى که به پیشگاهت تقدیم داشتهام هلاکم منما، و آنگونه که دشمنان را از خود مىرانى
اَعْلَمُ اَنَّ الْحُجَّهَ لَکَ،
مرا از خود مران، چرا که من سرسپرده توام، مىدانم که حجت توراست،
وَ اَنَّکَ اَوْلى بِالْفَضْلِ، وَ اَعْوَدُ بِالْاِحْسانِ، وَ اَهْلُ التَّقْوى،
و تو سزاوار به تفضّل، و خو کرده به احسان، و شایسته آنى که از تو پروا گیرند،
وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَ اَنَّکَ بِاَنْ تَعْفُوَ اَوْلى مِنْکَ بِاَنْ تُعاقِبَ،
و اهل و آمرزشى، و آگاهم که به عفوکردن سزاوارتر از عقابکردنى، و
وَ
اَنَّکَ بِاَنْ تَسْتُرَ اَقْرَبُ مِنْکَ اِلى اَنْ تَشْهَرَ، فَاَحْیِنى حَیوهً
طَیِّبَهً تَنْتَظِمُ بِما اُریدُ،
به پرده پوشى از پردهدرى نزدیکترى، پس زندهام بدار به حیات پاکیزهاى که
تَکْرَهُ، وَلااَرْتَکِبُ ما نَهَیْتَ عَنْهُ،
خواسته هایم را برآورده سازد، و همه آنچه را که دوست مىدارم فراهم آورد بدون آنکه ناپسند
وَ تَبْلُغُ ما اُحِبُّ مِنْ حَیْثُ لا اتى ما
وَ اَمِتْنى میتَهَ مَنْ یَسْعى
تواز من سرزند، و منهیّات تو از من صادر شود، و مانند آن کسى بمیران که نور او از پیشاپیش
نُورُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ عَنْ یَمینِهِ، وَ ذَلِّلْنى بَیْنَ یَدَیْکَ،
و از جانب راستش - روان مىگردد، و مرا در محضرت ذلیل، و در نزد
وَ اَعِزَّنى
عِنْدَ خَلْقِکَ، وَ ضَعْنى اِذا خَلَوْتُ بِکَ، وَ ارْفَعْنى بَیْنَ
عِبادِکَ،
بندگانت عزیز گردان، و چون به خلوت مناجات بنشینم خاشعم ساز، و در میان بندگانت
وَ اَغْنِنى عَمَّنْ هُوَ غَنِىٌّ عَنّى، وَ زِدْنى اِلَیْکَ فاقَهً
وَ فَقْراً،
رفعتم ده، و از آنکه از من بىنیاز است بىنیازم کن، و بر فقر و تهیدستیم نسبت به حضرتت
وَ اَعِذْنى مِنْ شَماتَهِ الْاَعْدآءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلآءِ
وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنآءِ،
بیفزا، و از سرزنش دشمنان (دشمنشادى)، و رسیدن بلا، و خوارى
تَغَمَّدْنى فیمَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنّى بِما
یَتَغَمَّدُ بِهِ الْقادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْلا حِلْمُهُ،
و رنج پناهم ده، و درباره آنچه از زشتیهایم آگاهى مرا بپوشان به آنچه که مىپوشاند به آن کسىکه به
وَ الْاخِذُ عَلَى الْجَریرَه
لَوْ لا اَناتُهُ،
سختگیرى قدرت دارد ولى حلمش مانع است، و بر کیفر دادن تواناست
وَ اِذا اَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَهً اَوْ سُوءً افَنَجِّنى مِنْها
لِواذاً بِکَ،
اما شکیبایى مىکند، و چون در حق قومى فتنه یا بدى بخواهى پس مرا از باب اینکه در پوشش تو
وَاِذْ لَمْتُقِمْنى مَقامَفَضیحَهٍ فى دُنْیاکَ فَلا تُقِمْنى
مِثْلَهُ فى اخِرَتِکَ،
درآمدهام نجات ده، و چون مرا در دنیاى خود در موقف افتضاح بپا نداشتى بههمان صورت در جهان
وَ اشْفَعْ لى اَوآئِلَ مِنَنِکَ بِاَواخِرِها،
آخرت در چنان موقفى بپامدار، و نعمت این جهان را برایم به نعمت آن جهان بپیوند، و
وَ قَدیمَ فَوآئِدِکَ بِحَوادِثِها، وَ لاتَمْدُدْ لى مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ
قَلْبى،
فوائد دیرینهات را با تازههاى آن توأم ساز، و آنقدر مهلتم مده که در اثر آن به سنگدلى
وَ لاتَقْرَعْنى قارِعَهً یَذْهَبُ لَها بَهآئى، وَ لاتَسُمْنى
خَسیسَهً یَصْغُرُ لَها قَدْرى،
دچار شوم، و مرا دچار مصیبتى که به آبرویم لطمه زند مساز، و به فرومایگىاى
وَ لانَقیصَهً یُجْهَلُ مِنْ اَجْلِها
مَکانى،
که قدر و منزلتم را بکاهد، و عیبى که باعث گمنامیم شود
وَ لاتَرُعْنى رَوْعَهً اُبْلِسُ بِها، وَ لاخیفَهً اُوجِسُ
دُونَها،
دچار مکن، و آنچنانم مترسان که نومید شوم، و آن گونه بیمم مده که در برابر آن هراسناک
اِجْعَلْ هَیْبَتى فى وَعیدِکَ، وَحَذَرى مِنْ اِعْذارِکَ وَ
اِنْذارِکَ،
گردم، چنان کن که وحشتم از تهدیدت، و پرهیزم از
وَرَهْبَتى عِنْدَتِلاوَهِ ایاتِکَ،وَاعْمُرْ لَیْلى بِایقاظى
فیهِ لِعِبادَتِکَ،
اتمام حجّتت و هشدارت، و بیمناکیم هنگام تلاوت آیاتت باشد، و شبم را به بیدارى براى عبادتت
وَ تَفَرُّدى بِالتَّهَجُّدِ لَکَ، وَ تَجَرُّدى بِسُکُونى
اِلَیْکَ،
آباد ساز، و تنهاییم را براى شبزندهدارى، و مجرّدماندنم را براى انس گرفتن
وَ اِنْزالِ حَوآئِجى بِکَ، وَ مُنازَلَتى اِیّاکَ فى فَکاکِ
رَقَبَتى مِنْ نارِکَ،
با تو، و فرود آوردن حاجات به درگاه تو، و درخواست شدیدم از تو
وَ اِجارَتى مِمّا فیهِ اَهْلُها مِنْ عَذابِکَ، وَ
لاتَذَرْنى فى طُغْیانى عامِهاً،
را براى آزادى از آتشت، و پناهدادن از عذابى که اهل جهنم گرفتار آنند قرار ده، و
وَلا فى غَمْرَتى ساهِیاً حَتّى حینٍ،
مرا مدت زمانى در طغیان و سرکشى سرگردان، و در گرداب نادانى بىخبر قرار مده،
وَ لاتَجْعَلْنى عِظَهً لِمَنِ اتَّعَظَ، وَ لا نَکالاً لِمَنِ اعْتَبَرَ،
و مرا مایه پند پندگیران، و وسیله عبرت عبرتآموزان، و باعث گمراهى نظرکنندگان
وَ لا فِتْنَهً لِمَنْ نَظَرَ، وَلا تَمْکُرْ بى فیمَنْ تَمْکُرُ بِهِ، وَلا تَسْتَبْدِلْ
بى غَیْرى،
قرار مده، و مرا در جرگه آنان که گرفتار مکرت شدهاند میاور، و دیگرى را به جاى من
وَلاتُغَیِّرْ لِى اسْماً، وَلاتُبَدِّلْ لى جِسْماً، وَلاتَتَّخِذْنى
هُزُواً لِخَلْقِکَ،
انتخاب مکن، و نامم را از دفتر اهل سعادت تغییر مده، و بدنم را دچار بلا مکن، و مرا
وَ لا سُخْرِیّاً لَکَ، وَ لا تَبَعاً اِلاّ لِمَرْضاتِکَ،
مضحکه بندگانت و مسخره خود مساز، و جز تابع رضاى خود مگردان،
وَ لا مُمْتَهَناً اِلاّ بِالْاِنْتِقامِ لَکَ، وَ اَوْجِدْنى بَرْدَ عَفْوِکَ،
و جز به انتقام گرفتن از دشمنات خدمتى به عهده من مگذار، و از لذت عفو و شیرینى
وَحَلاوَهَ رَحْمَتِکَ وَ رَوْحِکَ وَ رَیْحانِکَ وَ جَنَّهِ نَعیمِکَ،
رحمت و رَوح و ریحان و بهشت نعیمت کامیابم کن، و
وَاَذِقْنى طَعْمَ الْفَراغِ لِما تُحِبُّ بِسَعَهٍ مِنْ سَعَتِکَ، وَ الْاِجْتِهادِ
فیما یُزْلِفُ لَدَیْکَ وَ عِنْدَکَ،
مزه دل پرداختن به آنچه را که به آن علاقهدارى به سبب غناى بىپایانت، و کوشش براى تقرّب
وَ اَتْحِفْنى بِتُحْفَهٍ مِنْ تُحَفاتِکَ،
جستن به حضرتت را به من بچشان، و ارمغانى از ارمغانهایت را نصیب من فرما،
وَاجْعَلْ تِجارَتى رابِحَهً، وَ کَرَّتى غَیْرَ خاسِرَهٍ،
و تجارتم را سودمند، و بازگشتم را بىخسارت گردان، و مرا از
اَخِفْنىمَقامَکَ، وَ شَوِّقْنى لِقآئَکَ، وَ تُبْ عَلَىَّ تَوْبَهً نَصُوحاً لاتُبْقِ
مَعَها ذُنُوباً صَغیرهً وَلاکَبیرَهً،
مقام خود بیمناک، و به لقایت مشتاق فرما، و به توبهاى خالص توفیق ده
وَ لاتَذَرْ مَعَها عَلانِیَهً وَ
لاسَریرَهً،
که هیچ گناه کوچک و بزرگ و ظاهر و باطنى را با آن باقى
وَ انْزَعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرى لِلْمُؤْمِنینَ، وَ اعْطِفْ
بِقَلْبى عَلَى الْخاشِعینَ،
نگذارى، و دشمنى مؤمنان را از دلم برکن، و قلبم را
وَ کُنْ لى کَما تَکُونُ لِلصّالِحینَ، وَ
حَلِّنىحِلْیَهَالْمُتَّقینَ،
بر خاشعان مهربان ساز، و با من آنچنان باش که با شایستگان هستى، و
وَاجْعَلْ لىلِسانَ صِدْقٍ فِىالْغابِرینَ،
به زینت پرهیزکارانم بیاراى، و برایم یاد خوبى در میان بازماندگان، و آوازه
وَ ذِکْراً نامِیاً فِى الْاخِرینَ، وَ وافِ بى عَرْصَهَ الْاَوَّلینَ،
روزافزونى در میان آیندگان قرار ده، و در جایگاه پیشتازانم برآور، و
وَتَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِکَ عَلَىَّ، وَ ظاهِرْ کَراماتِها لَدَىَّ، اِمْلأْ
گشایش نعمتت را بر من کامل کن، و کرامتهایش را برایم پیاپى فرما، دست
مِنْ فَوآئِدِکَ یَدى، وَ سُقْ کَرآئِمَ مَواهِبِکَ اِلَىَّ،
خالیم را از فوائد خود پرکن، و موهبتهاى گرانقدرت را به سویم فرست، و مرا همسایه
وَ جاوِرْ بِىَ
الْاَطْیَبینَ مِنْ اَوْلِیآئِکَ فِى الْجِنانِ الَّتى زَیَّنْتَها لأِصْفِیآئِکَ،
اولیاء طاهرینت در بهشتى که براى برگزیدگانت آراستهاى قرار ده،
وَ جَلِّلْنىشَرآئِفَ نِحَلِکَ فِى الْمَقاماتِ الْمُعَدَّهِ لأِحِبّآئِکَ،
و رداى عطایاى بزرگت را در مقاماتى که براى عاشقانت فراهم ساختهاى بر من بپوشان،
وَاجْعَلْ لى عِنْدَکَ مَقیلاً اوى اِلَیْهِ مُطْمَئِنّاً، وَ مَثابَهً اَتَبَوَّءُها،
و برایم در آستان خود جایگاهى قرار ده که بادل آرام در آن بیارامم، و منزلى که در آن سکونت گزینم،
وَ اَقَرُّ عَیْناً، وَ لاتُقایِسْنى بِعَظیماتِ الْجَرآئِرِ،
و به آن دیده روشن کنم، و مرا با گناهان بزرگ مقایسه مکن، و در آن روزى که
وَلاتُهْلِکْنى
یَوْمَ تُبْلَى السَّرآئِرُ، وَ اَزِلْ عَنّى کُلَّ شَکٍّ وَ شُبْهَهٍ،
اسرار برملا شود هلاکم مکن، و هر شک و تردیدى را از قلبم بشوى، و از هر
وَ اجْعَلْ
لى فِىالْحَقِّ طَریقاً مِنْ کُلِّ رَحْمَهٍ، وَاَجْزِلْلى قِسَمَالْمَواهِبِ
مِنْ نَوالِکَ،
رحمتى برایم طریقى به حق باز کن، و بهرههاى مواهبم را از عطایاى خود
وَ وَفِّرْ عَلَىَّ حُظوُظَ الْاِحْسانِ مِنْ اِفْضالِکَ،
سرشار فرما، و نصیبهاى احسان را از انعامت بر من فراوان ساز،
وَاجْعَلْ قَلْبى واثِقاً بِما عِنْدَکَ، وَ هَمّى مُسْتَفْرَغاً لِما هُوَ لَکَ،
و دلم را به رحمتت مطمئن کن، و همّتم را یکجا بهکار خودت متوجه ساز،
وَاسْتَعْمِلْنى بِما تَسْتَعْمِلُ بِهِ خالِصَتَکَ، وَ اَشْرِبْ قَلْبى
عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طاعَتَکَ،
و مرا بهکارى بگمار که عباد خاص خود را بهآن مىگمارى، و بههنگام غفلت و
وَ اجْمَعْ لِىَ الْغِنى وَ الْعَفافَ
وَ الدَّعَهَ وَالْمُعافاهَ وَالصِّحَّهَ وَ السَّعَهَ وَ الطُّمَاْنینَهَ وَ الْعافِیَهَ،
پریشانى خردها طاعت خود را با قلبم درآمیز، و توانگرى و پاکدامنى
و راحت و سلامتى و تندرستى و گشایش در زندگى و آرامش و عافیت را برایم فراهم نما،
وَلاتُحْبِطْ حَسَناتى بِما یَشُوبُها مِنْ مَعْصِیَتِکَ،
و خوبیهایم را به سبب گناهى که با آن مىآمیزد، و خلوتهایم
وَلا خَلَواتى
بِما یَعْرِضُ لى مِنْ نَزَغاتِ فِتْنَتِکَ،
را به مفاسدى که از آزمایشت پیش آید تباه مکن، و آبرویم را از روانداختن
وَ صُنْ وَجْهى عَنِ الْفاسِقینَ،
الطَّلَبِ اِلى اَحَدٍ مِنَ الْعالَمینَ، وَ ذُبِّنى عَنِ الْتِماسِ ما عِنْدَ
به هریک از جهانیان نگاه دار، و از طلبیدن آنچه نزد
وَلاتَجْعَلْنى لِلظّالِمینَ ظَهیراً،
فاسقان است بازم دار، و مرا پشتیبان ظالمان، و یاور و دستیارشان در از
وَ لا لَهُمْ عَلى
مَحْوِ کِتابِکَ یَداً وَ نَصیراً، وَ حُطْنى مِنْ حَیْثُ لا اَعْلَمُ
حِیاطَهً تَقینى بِها،
بین بردن کتابت مساز، و از آنجا که خود آگاه نیستم چنانم نگهبان باش که
وَافْتَحْ لى اَبْوابَ تَوْبَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَرَاْفَتِکَ وَرِزْقِکَ الْواسِعِ،
به آن محفوظم بدارى، و درهاى توبه و رحمت و مهربانى و روزى
اِنّى اِلَیْکَ مِنَ الرّاغِبینَ، وَ اَتْمِمْ
لى اِنْعامَکَ،
فراخت را به رویم بگشا، که من از رغبتکنندگان به سوى توام، و انعامت را
اِنَّکَ خَیْرُ الْمُنْعِمینَ، وَاجْعَلْ باقِىَ عُمْرى
فِىالْحَجِّ وَالْعُمْرَهِابْتِغآءَ وَجْهِکَ
در حقّم کامل کن، که تو بهترین نعمت دهندگانى، و باقى عمرم را جهت خشنودیت
یارَبَالْعالَمینَ، وَصَلَّى
اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ،
در حج و عمره قرار ده، اى پروردگار جهانیان، و درود خدا بر
وَالسَّلامُ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ - اَبَدَ الْابِدینَ
محمد و آل پاک و پاکیزه او، و سلام بر او و بر ایشان
باد سلامى پیوسته و جاودانه.
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.