ولادت حضرت اباالفضل العباس (ع) 1401 - حنیف طاهری

مدح - سرم چه قابل خاک تو سر کجا تو کجا؟ گهـر بـه پـات بریزم گهر کجا تو کجا؟ تو آفتـاب جهـانی قمـر کجـا تو کجا؟ فراتر از بشـر استـی بشر کجا تو کجا؟ تـو سـرو بـاغ هـدایت حدیقه یاسی تو یک حسین ز پا تا به سر تو عبّاسی قیام توست قیامت، قیـامتت نازم مرام توست کرامت، کرامتت نازم پیِ امــامِ امامت، امــامتت نازم به هر دلیت اقامت، اقامتت نازم !چراغ و چشم ولایت گل و گلاب علی !مـه دو فاطمـه، بیـن دو آفتاب علی تو خیل هاشمیان را ستاره سحـری تو آفتاب جهانی، که گفته تو قمری علیـت بـاب و عزیــز دل پیـامبری به مرتضی پسری و به عالمی پدری چنـان ز کـام تو آب حیات می‌جوشد که خضر از لب خشکت گلاب می‌نوشد تـو مـاه امّ‌‌بنینـی، بنیـن به قربانت تمام خلـق زمـان و زمین به قربانت ملک، بشر ز یسار و یمین به قربانت تمام هستـیِ هست‌آفرین به قربانت ز دست‌هـای تو گلبوسه علی روید همان سزد که ولی اللّهت ولی گوید مـزار تــوست چــراغ دل مسلمــان‌ها به حضــرتت متــوسل شوند سلمـان‌ها کم است اگر چه شود خاک زائرت جان‌ها مقــام تـوست فراتــر ز وهــم انسان‌ها جلالت تو کجا ما کجا؟ «بنفسی انت» امـام گفت تو را «یا اخا بنفسی انت» تو با دو دست جدا از بـدن کنی اعجاز تـو بـا ملائکـه در آسمـان کنـی پرواز ادب بـه خـاک درت ایستـاده بهر نماز به دامن کرمت دست عالمی است دراز !جـواب تـوست به هر سائلی جواب حسین !که گشته نام خوشت هم عدد به «باب حسین» گره‌گشاست دو دستِ ز تـنْ بریده تو سلام یوسف زهرا بـه دست و دیده تو درود بر تن در خاک و خون‌کشیده تو جهـان پـر است ز فریـادِ ناشنیده تو چه قرن‌ها که به هر نسل گفتگو داری هنـوز زمزمـه «اِنْ قَطعتُمـوا» داری تو را به امّ‌‌بنین مادرت قسم عباس تو را به مرتبه خواهرت قسم عباس تو را به حق جراحات پیکرت عباس تو را به خون گلوی برادرت عباس مرا ز من بستان و از آن خود گردان کرم نمـا و سگِ آستان خود گردان نشان سجده نشانـی است از عبادت تو شهــادت تــو بــوَد بهترین ولادت تو کرم، سجیّه و احسان و جود، عادت تو سلامِ آب بـــه آقایــی و سیــادت تو هنوز علقمه گوید درود بر صبرت هنوز حضرت زهراست زائر قبرت

سرود - اسمت حلاوت داره دنیا به تو می‌باله تو بهترین لیلایی عشق تو محول الاحواله رسیدی از راه و تو بهار آوردی هوای عشقو به این دیار آوردی چه شور مستانه‌ای به بار آوردی بهشت و زمینو بهم آوردی برای دلِ ما حرم آوردی حال دلم، خوبه چقدر با اباعبدالله نبض دلم میگه فقط یا اباعبدالله یا اباعبدالله... چشمم به اسمت افتاد از لحظه‌ی آغازم باید که مجنون باشم با عشقت جهانمو می‌سازم شبای جمعه که آسمون می‌باره خدا دستم رو تو دست تو میذاره سلامِ رو به حرم چه کیفی داره سرِ تو همیشه سلامت باشه جواب سلامم زیارت باشه ذکرمه بی حد و عدد یا اباعبدالله عاشقتم تا به ابد یا اباعبدالله یا اباعبدالله... وقتی رسیدی از راه دنیامو زیبا کردی عزت به من بخشیدی یعنی تو گدا رو آقا کردی از اون روزی که دلم شده بندِ تو شدم پیش مردم آبرومندِ تو خدا می‌دونه فقط یه لبخندِ تو زمین و زمانو بهم می‌ریزه که از پرِ شالش کَرَم می‌ریزه برکت دنیای منه هر اباعبدالله ای به همه پادشهان سر اباعبدالله یا اباعبدالله

سرود - چه شهد و عسلی چه شکر در شکری چه درّ و گوهری چه قمر در قمری چه فرخنده شبی چه مبارک سحری می‌خنده خدا، به شادیِ شاهِ لا فتی که اومده ماهِ کربلا فرشته‌ها می‌گن یک صدا به این قد و بالا مرحبا شیر سرخ عربستان و وزیر شهِ خوبان پسر مظهر یزدانه جان جان جان جانانه صاحب بیرق و سیف و علم و ماه بنی هاشم و علمدار حسین جانه جان جان جان جانانه ابالفضل ای جانم ابالفضل... ابوفاضلی و پدر مشک و علم تو دریا دلی و وارث تیغ دو دم مسیحا نفس و ساقیِ اهل حرم تو نام آوری، زمونِ جولانت حیدری تو بچه شیرِ حیدری علم رو تا بالا می‌بری میفته به مِن مِن لشکری زور بازوی علی و ناصر دین نبی و کاشف الکروب دنیایی خیلی خیلی خیلی آقایی قمرِ امِّ بنین و سحرِ امِّ بنین و پسر سوم زهرایی خیلی خیلی خیلی آقایی ابالفضل ای جانم ابالفضل... پناه حرم و تکیه گاه همه‌ای خدای ادب و قبله‌ی علقمه‌ای تو هم مثل حسین رحمتِ واسعه‌ای یا معتمدی، تو هم شهیدی هم شاهدی تو هم ضعیمی هم ضاعدی می‌گم تا مرگم رخصت بدی بِنَفسی اَنتَ یا سَیّدی ای علمدارِ رشید حرم عشق و مهِ محترم عشق و نگار من یار یار یار یار من ای صفا بخش مزارم به شب اول قبرم تو می‌آیی به کنار من یار یار یار یار من ابالفضل ای جانم ابالفضل

سرود - دوست دارم، گره خورده به تو کارم تویی گرمیِ بازارم قسم می‌خورم ای یارم، به غیر از کف پای تو سرم رو جای دیگه نمیذارم شورِ شیرینِ روی لب‌های من عشقِ بی انتهای دنیای من تو هستی اونکه می‌مونه پای من من مور و تو سلیمانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم تولیلایی، تو ارباب گداهایی همه بنده تو مولایی، همه قطره تو دریایی ندیدم به بزرگیِ تو و ایل و تبار تو رو جایی ای مولای قدیم الاحسان من تو آغاز منی و پایان من کربلای تو درد و درمان من دلتنگِ زیر ایوانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم من مور و تو سلیمانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم چه آقایی، عجب ماه دل آرایی قیامت قد و بالایی، برازندته سقایی جهانگیر و جهاندار و علمدار صف کرب و بلایی تو پرچم دار و تو سپهسالاری تو میدون مثل حیدرِ کراری کاشف الکرب سید الاحراری ای نام آور و دریا دل ابوفاضل ابوفاضل ابوفاضل تو دلخواهی، چراغ دل گمراهی ستون حرم اللهی، تو عین اسداللهی همه حضرت سلمانند به عالم اگه بندازی نگاهی باب الحسین و باب حاجاتی و باب الحوائج گداهاتی و تو عموی رقیه ساداتی و تو شاهی و منم سائل ابوفاضل ابوفاضل ابوفاضل من مور و تو سلیمانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم

سرود - نَه ماهی، قشنگتر از این ماهه نَه روزی، قشنگتر از امروزه نَه لحظه‌ای، قشنگتر از تولدِ اَربابه نَه خَلقی، شَبیه این مَخلوقه نَه عشقی، شَبیه این مَعشوقه نَه دلبری، برای من مثلِ خوده اَربابه رَبُ الاَربابِ هَمه، مَه قلبِ فاطِمه شاه راهه تا خدا، شاهِ راهِ عَلقَمه حُسِین اومده عِلَتِ نَبضِ زمان حُسِین اومده آبروی دو جهان حُسِین اومده شاهِ شِمشاد قَدان حُسِین اومده تابِ مُژگان شِکَنَد قلبِ همه صَف شِکَنان حُسِین اومده سُلطانِ کَربَلا حُسِین اومده چه نامی، قشنگتر از این نامه چه اوجی، فَراتر از این بامه چه نوکری، آقاتَر از نوکَرای اَربابه چه نوری، شَبیه این مهتابه چه بابی، بازتَر از این بابه چه بهشتی، قشنگتر از کَربَلای اَربابه پِسَرِ شیر خدا، ساکِنِ کَربُبَلا وَ مَن اِسمُهُ دَوا، آنکه می‌کُشد مَرا حُسِین اومده مَظهَرِ رَبِّ اَحَد، حُسِین اومده عشق بی حَد و اَدَب، حُسِین اومده مستی الی الاَبَد، حُسِین اومده آری آن جلوه که فانی نشود حُسِین اومده سُلطانِ کَربَلا حُسِین اومده چه دستی، که جامَمو پُر کرده چه چَشمی، که حُر رو هَم حُر کرده چه نگاهی، مثل یه گوشه نگاهِ َاربابه چه عِطری، شَبیه سیبِش میشه چه یاری، مثل حَبیبِش میشه چه غلامی، مثلِ غلام سیاهِ اَربابه مثل آبُ سامِرِی، م‍ُسلِم و جون و زُهِیر یا مثل راحبِ دِیل، میشم عاقِبَت به خیر حُسِین اومده اون که دل خانه‌ی او، حُسِین اومده عَرش پروانه‌ی او، حُسِین اومده برو میخانه‌ی او، حُسِین اومده آنکه عالَم همه دیوانه‌ی او حُسِین اومده سُلطانِ کَربَلا حُسِین اومده