شهادت امام علی النقی (ع) حسن خلج، سال 1401

شلاق و زخم سلسله از خاطرم نرفت/شام و شراب و هلهله از خاطرم نرفت/خیلی به اشک ماتم ما خنده شد ولی/آن نیش‌خند حرمله از خاطرم نرفت

هم تو فرمودی و خدای گواه/‌مَن اَطاکُم فَقَد اَطاعَ الله/وارد بزم شرابم کرده‌اند/زین جسارت‌ها کبابم کرده‌اند/وارد آن بزم تا آن شب شدم/سوختم خاکستر زینب شدم/یا باقرالعلوم، کلید دعا تویی/آقای بی‌حرم، حرم قلب ما تویی/تاریخ را ورق که زدم، دیدم از قضا/هم بازی سه ساله‌ی کرب و بلا تویی/از بوی سیب سرخ طبق مرده جان گرفت/زخمی‌ترین یتیم خرابه توان گرفت/رو پوش را کنار که زد درد دل کند/سر را که دید طفلک لکنت زبان گرفت/دختر گرسنگی خودش را ز یاد برد/تا دامنش ز موی پدر بوی نان گرفت

یا شب افغان شبی/یا سحر آه سحری/می‌کند زین دو یکی/در دل جانان اثری/آن قدر حلقه زنم بر در میخانه‌ی عشق/تا گشایم به روی دلم از غیب دری/یا حسین/من به عشق تو به بی‌پا و سری شهره شدم/یافتم برسرکوی تو عجب پا و سری/حسین دارم چی کم دارم/حسین دارم چه غم دارم

ای دهم حجت حی ودود/هادی ملک خالق معبود/آفرینش یم عنایت تو/هادیان تشنه‌ی هدایت تو/آفتاب رخ هو القیوم/همه‌ی حسن چارده معصوم