ولادت حضرت زهرا(س)، مهدی رسولی

پیش‌تر از همه‌ی آنچه که در خلقت کرد/طرح چشمانش را آئینه‌ی رحمت کرد/عشق رازی است که دستان خدا روز ازل/در میان علی و فاطمه‌اش قسمت کرد/توبه‌ی آدم درمانده که مقبول نبود /یا علی گفت و خیال همه را راحت کرد//روز محشر همه‌ی دل خوشی من این استبنویسند که همراه علی رجعت کرد/***نور علی نور علی نوری، خورشید از چشم تو سر میرهبه دامن پاکت قسم بی تو، هر لحظه‌ی دنیا هدر میره //دریاتر از دریاتر از دریا، با آب با آئینه هم ریشه/از برکت آغوش پر مهرت، این زندگی‌ها زندگی میشه/قبله تو هستی، قبله هم حتی، از خونه‌ی تو کعبه می‌سازه/حتی بهشتِ زیر پای تو، سجاده‌شو سمت تو میندازه/من هر نفس از روزگارم رو، از هر چی غیر تو از جدا کردم/من مطمئنم دوستم داری، چون که تو رو مادر صدا کردم/من مادری دارم که می‌دونم، یه لحظه هم تنهام نمیذاره/من مطمئنم مادرم زهرا، مثل حسینش دوستم داره/من زنده‌ام تا از تو بنویسم، این زندگی عین نیازم بود/تسبیح‌های حضرت زهرا، زیباترین جای نمازم بود/

هر که با زهراست احساس سخاوت می‌کند/طور این وادی سلیمان را ضیافت می کند/دست پخت فاطمه نان است، نانش جذبه است/هر که شد یک بار سائل کم کم عادت می‌کند/روز محشر که بیاید کار دست فاطمه است/مرتضی می‌ایستد زهرا قیامت می‌کند/

آنجا گذاشت پا که کسی رد پا نداشت/جایی رسیده بود که دیگر فرا نداشت/جایی که غیر او لقب سیده نبرد/جایی که جز برای خودش جای پا نداشت/پیش "لما خلقتکما" ایستاده بود/آن‌جا که هر که هر چه می‌گفت جا نداشت/جایی که هر چقد به هر سو نگاه کرد/غیر از پسر عموی خودش آشنا نداشت/او بود و ابتدای جهان که خدا هنوز/تصمیم آفرینش آیینه را نداشت/ردش هنوز مانده در آنجا که کردگار/پیدایش زمین و زمان را بنا نداشت/جز در نماز حضرت زهرا به هیچ کس/خوفی نکرد رو که کنارش رجا نداشت/می‌ایستاد رو به حبیبی، حبیبه‌ای /این لحظه را نگفته کسی جز خدا نداشت/کسی با تو نباید بی‌خبر از آسمان باشد/نباید با تو غیر از حرف باران در میان باشد/به دست خویش گندم آسیا کردی، مبادا که/برای شاعرت تعریف تو دور از گمان باشد/به دستت آن‌که لولاک است وصفش بوسه/که همواره حساب کار در دست جهان باشد/به غیر از خانه‌ی تو خانه‌ی دیگر نمی‌دانم /که از لبخند زیر سقف آن رنگین‌کمان باشد/به جز در خانه‌ی تو انتظارش را نباید داشت/که ظرف آب آن هم مثل دریا بی‌کران باشد/کمر بسته اگر یک شهر تا حق را کند ناحق/به چشمی خار باشد در گلویی استخوان باشد/نساءالعالمین را سیده این گونه می‌خواهد/علی ابن ابیطالب امیر مومنان باشد/

ای عشق بی‌همتا زیباترین رؤیا/ای سِر اعطینا یا فاطمة الزهرا/جانی و جانانی، معنای بارانی/دریای ایمانی یا فاطمة الزهرا/ای آیه‌های نور ای نور ذوالجلال/ای صبح سفید عالم‌تاب، خورشید بی زوال/ای فیض مستدام ای برکت بهار/منصوره، جلیله، صدیقه، ای روح اقتدار/حورایی و ما ادراک ماالحوراء/عذرایی و ما ادراک ماالعذراء/زهرایی و ما ادراک ماالزهراء/تو راز تکوینی، تو برگ تضمینی/تو ذکر شیرینی، یا فاطمة الزهرا/تو بال امیدی تو مهر تاییدی/تو روح توحیدی، یا فاطمة الزهرا/ای مهر تو بهشت، ای قهر تو جحیم، ای دُرّ ثمین الهی/ای شأن تو عظیم، ای فوق هر بیان، ای وصف تو محال/راضیه، زکیه، مرضیه، آیینه‌ی کمال/طوبایی و ما ادراک ماالطوبی/ حُسنایی و ما ادراک ماالحسنی/زهرایی و ما ادراک ماالزهرا/ای قدر لا یُعلم، ای عظم لا یُعظم/ای کوه مستحکم، یا فاطمة الزهرا/ای شهد مشهودم، ای مهد مقصودم/ای عهد معهودم، یا فاطمة الزهرا/ای عطر آسمان، ای رزق بی بدیل/ای عرش و فرش تحت امر مداحت جبرئیل/ای راه تا خدا، ای هستِ هستِ هست/ معصومه، فهیمه، قوامه، ای دستِ دستِ حق/حلمایی و ما ادراک ماالحلما/کبریی و ما ادراک ماالکبری/زهرایی و ما ادراک ماالزهرا/

کیه که بشناسه زهرا رو/با نورش روشن کرد دنیا رو/نگین تو عرش اعلا رو/شأن نزول کوثر و طوبی رو/وصفش نگفته پیداست/خونه‌اش بهشت دنیاست/میگن همه مادرها/مادر که میگن زهراست/برو نجف امشب فریاد بزن/مَبروک مَبروک یا اباالحسن/

نور فلک از جبین تابنده‌ی اوست/سرداریِ کائنات زیبنده‌ی اوست/در وصف علی بس، که بوَد دست خدا/در وصف خدا بس، که علی بنده‌ی اوست/روح خداست آن که گرفته به کف، نجف/گوهر تویی و بحر، زمین و صدف، نجف/پیش خدا چه کرده که تو قسمتش شدیتیرش درست خورد میان هدف، نجف/تسبیح تربتم همه‌اش بوی تو گرفت/از بس که خوانده‌ای به گوشش، نجف نجف /یا علی علی یا علی علی علی /مانده است جبرئیل بوذر را نگه دارد/یا اینکه سلمان و قنبر را نگه دارد/وقتی پیمبر با ولی خود رَود بالا/باید دو دستی بال منبر را نگه دارد/نامت جنون‌خیز است حق دارد موذن هم/وقت اذان با دست خود سر را نگه دارد/اشهدان علی ولی الله/کسی که مست علی گشت این چنین برود/کشان کشان به بهشت و به اختیار، نجف/علی علی علی علی علی علی علی علی/قرآن به دست، بین صلاتین ظهر و عصر/افتاد چشم من، به همین آیه از کتاب/نمرود اگر خداست خلیل خدا بگو/کاری کند ز غرب بیرون آید آفتاب/لبخند با کنایه نشاندم به روی لب/ناگه در خیال خودم کردمش خطاب/فرمان رد شمس علی را چه می‌کنی؟!/خورشید برده است ز آقای ما حساب /یا علی یا علی.../ما شیعه‌ی توایم اگر، مست کرده‌ایم/انگشتر عقیق تو را دست کرده‌ایم/یا علی یا علی یا علی علی /منت خدای را که شدم مبتلای او/حک گشته است روی جبینم گدای او/دست از مس وجود چو مردان ره بشوی /تا کیمیا رسد ز غبار عبای او/حتما نباید دست آدم تار و دف باشد/تا که وجودش غرق در شور و شعف باشد/از کودکی طی کردم با دست‌هایم که/انگشترم باید فقط دُر نجف باشد/در دین ما حد می خورد هر کس که می خورده/الا کسی که مست انگور نجف باشد/