شهادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج، سال 1402 شب چهارم فاطمیه دوم

ای که شدی مات رخ شاه عشق/قامت تو، عمود/ خرگاه عشقتو کیستی؟ که عقل مجنون توست/عشق، تو را عاشق و مدیون توست/نیست فلک، به قدر، همپایه‌ات/ندیه/ همسایه‌ی تو سایه‌اتهیچ گلی ندیده خندیدنت/مگر، به لحظه‌ی حسین دیدنت

منی که غیرت ناموس کبریا بودم/یکی ز پرده نشینان مرتضی بودم/فلک ببین زکجا تا کجا کشیده مرا/به شام و کوفه ، زکرب و بلا کشیده مرا/ایا ساربان ساربان ساربان/این شتران را تو به سرعت مران/طفل یتیمی ز حسین گمشده/ساربان ساربان/قامت زینب ز الم خم شده/ساربان ساربان/دگر زبان مرا نی توان گفتن هست/نه گوش جان تو را طاقت شنفتن هست/که هر چه باز بگویم غمم فزون گردد/دلم ز غصه این قصه غرق خون گردد/بس شرح ستم های مردم محمل/تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل