شهادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج، سال 1402 شب اول فاطمیه دوم

ز آتش هجر من سوخته خرمن چه کنم/من نگویم تو چه کردی تو بگو من چه کنم

احساس سوختن به تماشا نمی شود/آتش بگیر تا که ببینی چه می کشم/دل اگر هست دل زینب کبری باشد/آفرین باد بر این همت مردانه دل/آن تشنه شهید را تماشا می کرد/از اشک دو دیده را چو دریا می کرد/به دو دیده کی توانم که تن تو سر بینم

قلم کجا و قدم در حریم حرمت تو/کلام را نبود جوهر قداست تو/سخن به حسرت مدح تو از نفس افتاد/کدام حرف که باشد حریف مدحت تو/چه هیجده غزلی داشت دفتر عمرت/قد کدام قصیده رسید به رأفت تو/تو ناسروده‌ترین شعر خلقتی بانو/که شاعر تو همانا خدای خلقت تو/مگر به شأن تو جبریل آورد کوثر/مگر به قدر تو قرآن کند تلاوت تو/مگر که خطبه حیدر شود به تفسیرت/مگر که منطق احمد کند روایت تو