شهادت حضرت فاطمه (س) مجید بنی فاطمه، سال 1402 شب اول فاطمیه اول

گرفت راه زنی را به کوچه راهزنی/در آن محله که بسیار رهگذر دارد/بگو به دشمن مولا مرام ما این نیست/زمان جنگ بیاید اگر هنر دارد/کشید و برد، زد و رفت من نمی‌دانم/حسن دقیق‌تر از ماجرا خبر دارد

هنوز تو گوش تاریخ می‌پیچه صدای زنگ سیلی/از همه بیشتر شیعه می‌دونه کبوده رنگ سیلی/ما از کوچه‌ها خاطره‌ی بد داریم/از اون ماجرا یه عمره که می‌باریم از سیلی بیزاریم/به حق چیزای ندیده صورت زهرا و کشیده/زیاده حرفای نگفته گوشواره که زمین می‌افته/تموم روضه یعنی خاکی که رو چادرش نشسته/امام حسن تو کوچه چی دید که غرورشو شکسته/گلبرگای یاس روی گل دیواره/از کوچه نپرس چی بگم از گوشواره/آره داره خون می باره/امام حسن دیگه بریده/تا در خونه چی کشیده/قصه‌ی اون سیلی چی بوده/هر جا رو می‌بینه کبوده

من از همه خستم به غیر از تو/بسکه تو هر شرایطی خوبی/خوبی ندیدی ازم اما باز/سنگ منو به سینه می‌کوبی/تو اوج بی کسی دیدم کنارمی/من بی قرارتم تو بی قرارمی/تبعید نکن منو از زیر چادرت/وقتی فقط خودت دار و ندارمی/دست خودم نیست بهت اسیرم/تو هم بگی برو من از پیشت نمی‌رم/وقتی شنیدم چه حالی داری/منم دلم می‌خواد مریض بشم بمیرم/مادر مادر مادر مادر/مادرا تو مصیبت و دردم/به عشق خونواده می‌خندن/با دستی که شکسته پا می‌شن/بازم واسه غذا درست کردن/مادر تو بسترم باشه یه مادره/بی مادرا اصلا ساعت نمی‌گذره/مادر تو قبرشم باز فکر بچه هاست/از فکر بچه ها خوابش نمی‌بره/مادر ماها دلش شکسته/تو انتظار مردن خودش نشسته/سکوت محضه حتی یه لحظه/حرفی نمی‌زنه فقط چشماشو بسته/مادر مادر مادر مادر/من از همه خستم به غیر از تو/بسکه تو هر شرایطی خوبی/خوبی ندیدی ازم اما باز/سنگ منو به سینه می‌کوبی/تو اوج بی کسی دیدم کنارمی/من بی قرارتم تو بی قرارمی/تبعید نکن منو از زیر چادرت/وقتی فقط خودت دار و ندارمی/دست خودم نیست بهت اسیرم/تو هم بگی برو من از پیشت نمی‌رم/وقتی شنیدم چه حالی داری/منم دلم می‌خواد مریض بشم بمیرم/مادر مادر مادر مادر