شهادت حضرت فاطمه (س) شب چهارم فاطمیه اول 1402 - حنیف طاهری

روضه - بیمارت ای علی جان جز نیمه جان ندارد میلی به زنده ماندن در این جهان ندارد غم چون نسیم پاییز برگ و بر مرا ریخت این لاله بهاران غیر از خزان ندارد بگذارد تا بمیرد، زین باغ پر بگیرد مرغی که حق ماندن در آشیان ندارد خواهم که اشک غربت از چهره ات بگیرم شرمنده ام که دیگر دستم توان ندارد بگذار کس نداند در پشت در چه بگذشت من لب نمی گشایم محسن زبان ندارد هر کس سراغم آمد با او بگو که زهرا قدرش عیان نگردید قبرش نشان ندارد شهری که در امانند حتی یهود در آن در بین خانه خود زهرا امان ندارد ای ناله ها برآیید ای لاله بریزید گلزار وحی دیگر سرو روان ندارد روز جزا مسلّم گیریم دست میثم زیرا پناه غیر از ما خاندان ندارد

روضه

زمینه - نفسی علی زفراتها محبوسه بدون دنیا برام کابوسه نشسته زینب زخمتو میبنده حسن با گریه دستتو میبوسه دعا کن که بعد تو عمر من به دنیا نباشه حیفه خونه زندگیم که اینجوری از هم بپاشه ویلی ویلی علی المحزونه چادر تو پره خاکه پیرهن تو پره خونه واویلا واویلا بعد رفتنت زهرا لاخیر فی الدنیا کنار تابوتت دلم آشوبه همین که چشماتو نبندی خوبه حسن که هر دفعه میاد از مسجد با گریه مشت روی زمین میکوبه نگفتی به من چرا آسمون چشمات کبوده چجوری زدن مگه که گوشواره افتاده بوده ویلی ویلی علی المضروبه روی تو فصل خزونو چشم تو رنگ غروبه واویلا واویلا بعد رفتنت زهرا لاخیر فی الدنیا گلای تو باغچه دیگه پژمرده صورت یاسو دست باد آزرده تو که نمیتونی ببینی اما حسین برات کاسه ی آب آورده با این حال مضطرت نمیتونی دیگه بمونی دیگه دم آخری روضه ی عطش رو میخونی ویلی ویلی علی العطشانه سر حسین روی نیزه تن حسین عریانه واویلا واویلا وعده ی من و زهرا عصر روز عاشورا واویلا واویلا بعد رفتنت زهرا لاخیر فی الدنیا

زمینه - باز این چه شورش است که در بازوی علیست این رستخیز عام همان هوهوی علیست در بارگاه قدس علی محور است و بس سرهای قدسیان همه بر زانوی علیست ای والا حیدر مولا دم سرداران علی یا مولا می تاکستان علی یا مولا بیا جان بستان علی یا مولا علی یا مولا علی یا مولا چون خون دشمنان خدا بر زمین رسید از سوی مصطفی به علی آفرین رسید نزدیک شد که خانه ی ایمان شود خراب اما علی امیر همه مومنین رسید ای اعلا حیدر مولا سر سرداران علی یا مولا مه دلداران علی یا مولا دم کراران علی یا مولا علی یا مولا علی یا مولا

شور - به دعای تو هیئتی شدم به نگاه تو قیمتی شدم مادرونه منو صدا کردی منو با روضه آشنا کردی پرای نوکری سوا کردی دلم‌ رو گره زدی به پرچم‌ حسینت که همه سالو بی قرارم، ای مادر گریه می‌کنم برا غم بچه‌های تو همیشه و هم‌ صدای تو ای مادر به دعای تو سینه زن‌ شدم نوکر شه بی کفن شدم به دعای هر کجا رفتم یه شب جمعه کربلا رفتم تا حرم امام رضا رفتم شدم دوباده میون روضه‌ها بهشتی همیشه اسم‌من‌ رو مادر برای اربعین نوشتی گریه می‌کنم‌برا غم مادر حسین غم منو می‌خره حسین ای مادر دلم‌ رو گره زدی به پرچم‌ حسینت که همه سالو بی قرارم، ای مادر

تک - علی را چه بنامم علی را چه بخوانم ندانم ندانم ثنایش نتوانم نتوانم علی دست خدا بود علی مست خدا بود علی را چه بنامم علی را چه بخوانم ندانم ندانم ثنایش نتوانم نتوانم علی پرتو خورشید امامت علی عطر خوش باغ کرامت علی قامت مردی به قیامت چه گویم که در این مرحله گنگ است زبانم حیدر حیدر خدا خواست که خود را بنماید در جنت خود را به رخ ما بگشاید علی را به همه خلق نشان داد علی رهبر مردان صفا بود علی آینه پاک خدا بود علی معنی تسلیم و رضا بود علی زینت شبهای دعا بود دویده ست عجب مهر علی در رگ و جانم علی را چه بنامم علی را چه بخوانم ندانم ندانم ثنایش نتوانم حیدر حیدر علی گرچه خدانیست ولیکن ز خدا نیز جدا نیست برو سوی علی تا که وفا را بشناسی ببر نام علی تا که صفا را بشناسی اگر آینه خواهی که ببینی رخ حق را علی را بنگر تا که خدا را بشناسی چه گویم سخن از او که نگنجد به بیانم ندانم که سخن را به چه وادی بکشانم ندانم ثنایش نتوانم علی عطر حقیقت علی مرد طریقت علی مرهم دلهای خراب است ره کوی علی راه صواب است اگر راه علی را نروی نقشه تو نقش بر آب است من از نام علی عشق علی در هیجانم ...

تک - هو لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار حیدر حیدر گوش جان بگشا و بشنواز امین کردگار لافتى الا على لا سیف الا ذوالفقار خاک نعلین علی در و گوهر ها علی بشر کیف بشر رخ پیش از آفتاب مکن عاری از نقاب ترسم نماز صبح جهانی قضا شود پیچند رخ به مقنعه مردان روزگار روزی اگر که ترجمه لافتی شود به ذره گر نظر لطف بوتراب کند به آسمان رود و کار آفتاب کند

شور - مظلومِ مظلومی، مظلومِ مظلومی افتادی تو گودال ولی آرومِ آرومی با این که تنت روی خاکه از عطش، لبِ تو هلاکه تو گودال چی دیدی که ذکرت الهی رِضاً بِرِضاکه بگو تهِ گودالی یا آخر معراجی بلند شو دیگه از خاک، قبوله حجت حاجی چرا به حال سجده تو قتلگاه افتادی خواستی سبک‌تر باشی پیروهنت هم دادی ابی‌عبدالله، ابی عبدالله، ابی عبدالله آه آه