شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 1402 - حنیف طاهری

روضه - من مهدیم، در دست تیغ انتقامم مادر به قبر مخفیت بادا سلامم ای قلب مجروحم کباب از غربت تو باریده اشکم قرن ها بر تربت تو شب تا سحرها سوختم از سوز داغت بودم چراغ قبر بی شمع و چراغت عمری برایت گریه همچون ابر کردم هم سوختم هم ساختم هم صبر کردم دیروز رو گرداند امّت یکسر از تو امروز باشد مهدی ات تنهاتر از تو مادر دلم خون است از بندم رها کن دستی برآور بر ظهور من دعا کن یا با ظهورم انتقامت را بگیرم یا در کنار قبر پنهانت بمیرم مادر شنیدم بارها قاتل تو را کشت ای یار تنهای علی آخر چر اکشت مادر شنیدم بارها از پا فتادی دیدی علی تنها بود باز ایستادی قنفذ در آن ساعت به ثانی اقتدا کرد دست تو را از دامن مولا جدا کرد مادر مپنداری من از تو دور بودم آن روز در صلب حسینت نور بودم آوای مهدی مهدیت آمد به گوشم برخاست در صلب حسین از دل خروشم نفرین بر آن قوم خدانشناس کردم درد تو را در قلب خود احساس کردم ای کاش بودم تا علی را یار بودم جای تو من بین در و دیوار بودم آنان که پای خطبه ات ساکت نشستند ای کاش دست قاتلت را می شکستند کی می شود بردارم از جانت محن را از خاک بیرون آورم باز آن دو تن را در حلق? زنجیرشان محکم ببندم فریاد یا اُمّا رسد از بند بندم دریا کنم از خون دل چشم ترم را پرسم چرا کشتید آخر مادرم را؟ گیرم امیرالمؤمنین را دست بستید بازوی زهرا را چرا آخر شکستید؟ اجر ذوی القربای پیغمبر کتک بود؟ یا پاسخ حق نمک غصب فدک بود؟ مادر به اشک چشم های دوستانم داد تو زین بیدادگرها می ستانم من بهترین یار وفادار تو هستم روز ظهورم هم عزادار تو هستم شمشیر خونریزم بود مدیون محسن نقش است بر آن انتقام خون محسن ای قبر پنهانت زیارتگاه مهدی خورشید قرآن، اختر دین، ماه مهدی تو عالمی را اشک و سوز و شور دادی با روی سیلی خورد? خود نور دادی شاعر : غلامرضا سازگار

روضه

نوا - یا زهرا یا زهرا سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود طور سینای تجلّی مشعلی از نور بود سینه سینای عصمت مشتعل از نار بود آنکه کردی ماه تابان پیش او پهلو تهی از کجا پهلوی او را تاب آن آزار بود گردش گردون دون بین کز جفای سامری نقطه پرگار وحدت، مرکز مسمار بود نال?بانو زد اندر خرمن هستی شرر گویی اندر طور غم چون نخل آتشبار بود صورتی نیلی شد از سیلی که چون سیل سیاه روی گیتی زین مصیبت تا قیامت تار بود شهریاری شد به بند بنده ای از بندگان آنکه جبریل امینش بند?در بار بود از قفای شاه، بانو؛ با نوایی جان گداز تا توانایی به تن، تا قوّت رفتار بود گرچه بازو، خسته شد وز کار دستش بسته شد لیک پای همتش بر گنبد دوّار بود شاعر : آیت الله محمد حسین غروی اصفهانی

زمینه - شده به ذلتی عمیق دچار دشمن پلید فاطمه با خطبه خود صدای ظلم را برید شکست ظلمت و شده به فکر فتنه جدید به خاک یاس مرتضی رنگ روی حسن پرید عالم ندیده از این غصه بالاتر با ضربه ای نیلی شد گونه مادر ای وای گــل حیدر کسی نگفته ای بی حیا سیلی بی هوا نزن بکش خجالت از خدا به خاطر خدا نزن تو بین شعله ها زدی وسط کوچه ها نزن اشک به چشم مجتبی ست ای بی حیا بیا نزن تیره شده چشم زهرای مرضیه نوحه کنان مریم سارا و آسیه عالم ندیده از این غصه بالاتر با ضربه ای نیلی شد گونه مادر ای وای گــل حیدر

شور - به دعای تو هیئتی شدم به نگاه تو قیمتی شدم مادرونه منو صدا کردی منو با روضه آشنا کردی پرای نوکری سوا کردی دلم‌ رو گره زدی به پرچم‌ حسینت که همه سالو بی قرارم، ای مادر گریه می‌کنم برا غم بچه‌های تو همیشه و هم‌ صدای تو ای مادر به دعای تو سینه زن‌ شدم نوکر شه بی کفن شدم به دعای هر کجا رفتم یه شب جمعه کربلا رفتم تا حرم امام رضا رفتم شدم دوباده میون روضه‌ها بهشتی همیشه اسم‌من‌ رو مادر برای اربعین نوشتی گریه می‌کنم‌برا غم مادر حسین غم منو می‌خره حسین ای مادر دلم‌ رو گره زدی به پرچم‌ حسینت که همه سالو بی قرارم، ای مادر