شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه اول 1402 - حنیف طاهری

روضه - از آنچه در دو جهان هست بیشتر دارد فقط خدا ست که از کار او خبر دارد یکی برای علی ماند و آن یکی همه بود اگر چه لشکر دشمن چهل نفر دارد عقیق سرخ از آتش نداشت واهمه ای کسی که کفو علی می شود جگر دارد کمر به یاری تنهایی علی بسته میان کوچه اگر دست بر کمر دارد سر علی به سلامت چه باک از این سردرد محبت ولی الله درد سر دارد کسی که شهر، سر سفره قنوتش بود چگونه دست به نفرین قوم بردارد؟! صدا زد: (( اشهد ان علی ولی الله)) ولی دریغ که این شهر گوش کر دارد زمان خوردن حق علی و اولادش سقیفه است و احادیث معتبر دارد سقیفه مکتب شیطانی خلافت بود سیاستی که برایش علی ضرر دارد کنیز بیت علی خاک را طلا می کرد سقیفه را بنگر فکر سیم و زر دارد اگر چه باغ فدک نعمت فراوان داشت ولی ولایت او بیشتر ثمر دارد گرفت راه زنی را به کوچه راهزنی در آن محله که بسیار رهگذر دارد زمان جنگ بیاید اگر هنر دارد کشید و برد، زد و رفت، من نمی دانم حسن دقیق تر از ماجرا خبر دارد بگو به شعله: چه وقت دخیل بستن بود؟ هنوز چادر او کار با بشر دارد بگو به میخ: که این کعبه را خراب نکن غلاف کاش ازاین کار دست بر دارد دهان تیغ دودم را عجیب می بندد وصیتی که علی از پیامبر دارد فدای محسن شش ماهه اش که زد فریاد سپر ندارد اگر مادرم پسر دارد به شعله سوخت پرو بال مادر، اما نه حسین هست، حسن هست، بال و پر دارد اگر خمیده علی از نماز آیات است در آسمان غمش هاله بر قمر دارد شبانه گشت به دست ستاره ها تشییع که ماه الفت دیرینه با سحر دارد میان شعله دعایش ظهور مهدی بود که آه سوختگان بیشتر اثر دارد شاعر : مجید تال

زمینه - به زخم هایت سلام به دردهایت درود به آیه‌های سپید به شعرهای کبود ای کتیبه‌ی اندوه ای حماسه‌ی محروح بر تو که شب قدری تنزل الملائکة‌و الروح صدیقة الشهیده شیواترین قصیده نوری و هیچ چشمی قبر تو رو ندیده اغیثینی یا فاطمة‌الزهرا تو فکر ما بوده‌ای فدای احساس تو روزی ما می‌رسد ز چرخ دستاس تو ای قنوت شکسته ای تبسم خسته ما ز فهم تو عاجز تو کیستی که علی به تو دلبسته اسطوره‌ی صبوری در انتهای نوری تو راز مانده پنهان در قصه‌ی ظهوری

زمینه - من خاک روی دیوارم از کوچه ی تنگ بیزارم من مدتی رو سینم زخمی عمیق دارم من انتهای درد رو دیدم تنهایی یه مرد رو دیدم اون لحظه که علی رو بردن زخمی ترین نبرد رو دیدم تو این کوچه هیزم آوردن از این کوچه حیدرو بردن همینجا زد فاطمه ناله مسیر این کوچه به گوداله کوچه برای علی ته دنیاست ای داد ازین مردم نمک نشناس من خاک روی دیوارم از ضرب سیلی بیزارم از شدت ضربه روی سینه م ترک دارم من کینه حسودو دیدم من گونه کبودو دیدم من آه طفل معصومی که در باورم نبودو دیدم همینجا بود فاطمه افتاد همینجا زد کودکی فریاد که این تازه اول کاره مسیر این کوچه به بازاره زهرا زمین گیره و علی تنهاست ای داد ازین مردم نمک نشناس کوچه برای علی ته دنیاست ای داد ازین مردم نمک نشناس

نغمه - بی کسیم و جز تو ما را نیست کس روز وانفسا تو را داریم و بس ...

واحد - ای مادر نجایت سجاده اجابت خورشید بی فروغ است در سایه حجابت هر نفسم ذکر پروردگار هر قدمم خطبه ای استوار خانه تو حسرت روزگار چادر تو خواهر ذوالفقار ای پرسش بی جواب مانده از نور تو آفتاب مانده مستوره خلقتی و حتی قبرت هم در حجاب مانده سیده النسا العالمین ای مادر شهادت سرچشمه سیادت تا روز آخرت هم ما را نرفته یادت نام تو شد سر قالوا بلی با تو چه باک از غم و ابتلا مهر تو در هر دل مبتلا عطر تو در تربت کربلا یک واژه ناب در خورت نیست کوهی به شکوه چادرت نیست آنقدر که در عفاف هستی حتی اذن تصورت نیست سید النسا العالمین

شور - مشتاق کربلا، همه‌ی عشاقِ کربلا روی دل کسی نَمونه کاش داغِ کربلا تنها نه رو زمین شُهره‌ی آفاقه کربلا وقتی دلو غم می‌گیره یکی میگه حرم دوباره داره گریه‌ام می‌گیره بارون نم‌نم می‌گیره دم غروبم که باشه خب دل آدم می‌گیره خودت ببین دلای بیقرارو چه خبره حرم نرفته‌هارو یادم باشه پیش دلِ شکسته دیگه نیارم اسم کربلارو یه گوشه هق‌هق می‌کنم بی تو که من دق می‌کنم تقدیره کربلا که دلم دلگیره کربلا رفته جوونیمون همه پای پیرِ کربلا اسم حسین میاد دل خسته‌ام میره کربلا خوبه که ارباب منی الهی جونمو بگیری وسط سینه‌زنی کُشته‌ی دور از وطنی بَده کفن داشته باشم وقتی که تو بی کفنی بازم من و روضه‌ی قتلگاهت خونی شده صورت مثل ماهت تکیه زدی به نیزه‌‌ی غریبی به سمت خیمه است آخرین نگاهت یه گوشه هق‌هق می‌کنم بی تو که من دق می‌کنم

شور - ای عبدالله آقای من همه عمر بر ندارم سر ازین خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی گر همه صورتگران صورت زیبا کشند صورت ارباب ما از همه زیباتر است